ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Ιούν 17, 2018 Κινηματογράφος 0

TALES OF ORDINARY MADNESS

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 14/6/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 6,9/10 στο imdb.com από 2.062 χρήστες.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Σαρλ θα γνωρίσει μία γυναίκα, η οποία έχει ήδη φτιάξει στο μυαλό της μία σχέση μαζί του. Μετά από λίγο θα γνωριστεί με την Κας, μία πόρνη, η οποία θα προσπαθήσει να του αλλάξει τη ζωή, Οι καταστάσεις τρέλας, αυτής της μπουκοφσκικής αφήγησης, είναι και λίγο δικές μας, βγαίνουν μέσα από την καθημερινότητά μας, από τις ερωτικές μας σχέσεις. Έτσι έρχεται η ταύτιση και ακολουθεί η ενδοσκόπηση του εαυτού μας.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία (στην πρώτη έξοδό της) πηγαίνετε εδώ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Το καλύτερο που έχεις να πεις για την ταινία του Marco Ferreri, «Ιστορίες καθημερινής τρέλας» («Tales of ordinary madness»), 1981, είναι ότι πρόκειται για ένα μείγμα αξίωσης και πορνογραφίας. Είναι μία σοβαρή εργασία σχετικά με την τέχνη και την ερωτική εγκατάλειψη, έτσι όπως παλεύουν για να αναδειχθεί η μία από την άλλη, στη ζωή του ανθρώπου.

Το χειρότερο είναι, για να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, ότι η ταινία του Ferreri έχει μεγάλη ένταση, είναι παραδόξως περίεργη, με ακούσιες υστερικές φωνές. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Charles Bukowski, «Tales of ordinary madness», γυρισμένη  στην αγγλική γλώσσα, με ηθοποιό τον Ben Gazzara, ως Σαρλ Σέρκιν, έναν ποιητή της μπίτ γενιάς, του οποίου οι καλλιτεχνικές βλέψεις περιλαμβάνουν τη μιζέρια, την ασυδοσία και το αραλίκι στις παραλίες, χωρίς να έχει λογαριάσει τι θα κάνει. Είναι ένα ακόμα σχέδιο του σκηνοθέτη που τον αναγκάζει να κάνει τη διαδρομή Καλιφόρνια-Βενετία-σπίτι του.

Στο λεωφορείο η Βέρα βλέπει το Σαρλ, με ασέλγεια, ενώ οι άλλοι δεν του δίνουν σημασία. Όταν όμως αυτός θα πάει στο διαμέρισμά της, θα δρασκελίσει την πόρτα της, θα της πιάσει το στόμα, τότε θα το ρωτήσει αν γνωρίζονται. Πολύ σύντομα θα έχει το ψυχολογικό πήγαινε-έλα της, θα κυκλοφορεί με τα μαύρα εσώρουχά της και θα του ζητήσει, αν θέλει να είναι μαζί, την επόμενη φορά να χρησιμοποιήσει τη ζώνη του. Η απάντησή του είναι ότι δεν έχει κάτι τέτοιο, με σχεδόν υπεροπτικό ύφος, γυρίζοντας πίσω τη διαστροφή, ζητώντας της να του δανείσει μία δική της. Αυτό είναι κάτι που δεν κάνει τη Βέρα ευτυχισμένη, αφού, μετά από λίγο θα καλέσει την αστυνομία.

Μία άλλη μέρα, αυτό το παράξενο ζευγάρι θα πάει σε ένα μπαρ και εκεί θα συναντήσει μία πόρνη, που την ενσαρκώνει η  Ornella Muti. «Πιστεύεις ότι είμαι όμορφη;», ρωτά. Ο Σαρλ σίγουρα το πιστεύει. Αυτή τότε τον προκαλεί, κάτι που δεν αρέσει στο Σαρλ, κατά την άποψή του, χαλά όλη αυτή την υπόθεση. Ο Σαρλ απολαμβάνει το θαυμασμό. Η Κας, η νεαρή πόρνη, απολαμβάνει την αγάπη του Σαρλ, αυτός πιστεύει ότι είναι η γυναίκα των ονείρων του, τη θαυμάζει, αυτή θα αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της πάνω του, κάτι που θα έχει μεγάλη σημασία για τη σχέση τους.

Αυτή η σκηνή είναι μία σύντομη ιστορία του Bukowski, με τίτλο «Η πιο ωραία γυναίκα στην πόλη», είναι μία ανάγκη και λειτουργεί σαν οικονομία του αφηγηματικού χρόνου. Η ταινία ακινητοποιείται στην απόλαυση αυτών των διαλόγων, τείνει να τους ιντριγκάρει μέχρι να γίνουν ανισόρροπα γελοίοι. Υπάρχουν λοιπόν οι δύο εντάσεις, ο Σαρλ βρίσκεται στο κέντρο αυτού του πεδίου, από τη μία η μία γυναίκα -με μία μικροαστική άποψη θα τη χαρακτηρίζαμε «κανονική»- και από την άλλη η πόρνη -η οποία έχει μέσα της τα παραβατικά στοιχεία της συμπεριφοράς-. ΟFerreri πολύ σωστά μένει εδώ και μας κρατά καθηλωμένους για να δούμε.

Από τη μία την «καθωσπρέπει» σχέση και από την άλλη την «παραβατική». Ποιος όμως θα αποφασίσει τι είναι η μία και η άλλη; Τι θα γίνει τελικά με αυτούς τους χαρακτήρες; Γρήγορα θα καταλάβουμε ότι θα προσπαθήσουμε, ασυνείδητα, να ταυτιστούμε με τον ένα ή με τον άλλο χαρακτήρα, τελικά και με τους τρεις, να κάνουμε μία προσομοίωση της ζωής μας. Ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, ποια είναι  η πορεία μας; Ερωτήματα στα οποία δε θα μας απαντήσει η ταινία, αλλά εμείς από την προέκταση της αφήγησης της ταινίας που θα κάνουμε, σε μελλοντικό χρόνο από αυτόν της θέασής της.

Αυτή η διαδικασία της μεταθέασης, της χωρικής και χρονικής μετάθεσης, για να μιλήσουμε με όρους ψυχανάλυσης, που επιχειρούμε σταδιακά, μετά τη θέαση της ταινίας, όλα αυτά κάνουν αυτό το φιλμικό έργο σπουδαίο, κρατούν τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα του και σήμερα, είναι ακόμα επίκαιρο. Πόσο περισσότερο που ο Gazzara είναι συνεπής με το φιλμικό πρωτογενές υλικό του, η Ornella Muti είναι λαμπερή και όμορφη, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι μία συνηθισμένη γυναίκα και μία πουτάνα ταυτόχρονα. Και έτσι η ταινία ολοκληρώνεται μέσα μας και θα ακολουθεί αυτή τη διαδικασία για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το πέρας της προβολής της.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

(TALES OF ORDINARY MADNESS)

Σκηνοθεσία:  Marco Ferreri

Σενάριο: Marco Ferreri,  Sergio Amidei,  Anthony Foutz, Charles Bukowski (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία:  Tonino Delli Colli

Μοντάζ: Ruggero Mastroianni

Μουσική: Philippe Sarde

Παραγωγοί: Jacqueline Ferreri

Παίζουν: Ben Gazzara (Σαρλ Σέρκινγκ), Ornella Muti (Κας), Susan Tyrrell (Βέρα), Tanya Lopert (Βίκη), Roy Brocksmith (μπάρμαν), Katya Berger (κορίτσι στην παραλία), Hope Cameron (ιδιοκτήτης ξενοδοχείου), Judith Drake (χήρα), Stratton Leopold (εκδότης), Wendy Welles (περαστικός)

Χώρα παραγωγής: Ιταλία, Γαλλία

Έτος παραγωγής: 1981

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 101΄

Είδος: τραγωδία

Ημερομηνία εξόδου: 14/6/2018

Εταιρεία διανομής: Bibliotheque.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών