Ιαν 06, 2023 Κινηματογράφος 0
Το μενού: γράφει ο Γιάννης Τσιτσίμης
Και να που το τέλος της χρονιάς μάς επιφύλαξε ένα από τα κορυφαία φιλμ της σεζόν. Και μάλιστα από ένα σκηνοθέτη που δεν μας έχει δώσει τίποτε στο παρελθόν. Εκτός από κάποια καλά επεισόδια σε τηλεοπτικές σειρές όπως πχ το «Game of thrones».
Στην υπόθεση της ταινίας έχουμε μια ομάδα πλούσιων ατόμων που απαρτίζεται από γιάπηδες εταιρίας. Πρώην διάσημοι ηθοποιοί, λεφτάδες καλοφαγάδες, κριτικούς εστιατορίων. Ένα παράξενο αταίριαστο με την ομάδα ζευγάρι. Έχουν καταφέρει να κλείσουν τραπέζι σε ένα από τα κορυφαία εστιατόρια των ΗΠΑ. Αυτό λειτουργεί σε ένα έρημο, απομονωμένο νησί.
Ο υπεύθυνος σεφ του εστιατορίου λειτουργεί σαν γκουρού για τα υπόλοιπα μέλη της κουζίνας. Επιτέλους ένας καλός ρόλος και μια μεγάλη επιστροφή για τον Ralph Fiennes. Τον υπακούν τυφλά σαν να είναι μια παραστρατιωτική οργάνωση φανατικών. Επικεφαλής ο ιδεολόγος αρχηγός τους.
Κατά την πορεία των πιάτων που δίνονται με μεγάλη επισημότητα και κτύπημα παλάμης από τον σεφ αρχίζει να αποκαλύπτεται μια φοβερή αλήθεια που αφορά το εστιατόριο και τον σεφ. Έχει σχέση και με το παράξενο ζευγάρι που δεν «κολλάει με την υπόλοιπη πλούσια ομήγυρη: Ο Nicholas Hoult και η Anya Taylor-Joy σε ακόμη έναν απολαυστικό ρόλο δείχνοντας τη στόφα μεγάλης ηθοποιού που εξελίσσεται. Ανατριχιαστικές σκηνές και μια αγωνία που υποβόσκει. Δεν θα αποκαλύψουμε περισσότερα καθώς η ταινία κτίζεται σε επίπεδα. Παίζει με τον θεατή ένα γοητευτικό παιχνίδι αναμονής.
Αντίθετα με την κριτική γύρω από αυτή την ταινία «Το μενού» που το χαρακτήρισε ως κωμωδία (!) ή τρόμου (!!) πιστεύω πως πρόκειται για κάτι πολύ πιο εσωτερικό: Έχει να κάνει με τις αντοχές του ατόμου, τη μαθητεία στον φανατισμό, την απελπισία στη σύγχρονη κοινωνία. Με τη μοναξιά της, τη βιτρίνα της καθώς πρέπει κοινωνίας και μια ανήλεη επίθεση στον κόσμο του καπιταλισμού.
Όχι σαν τη συνήθη αριστερή διαλεκτική αλλά σαν μια ολομέτωπη αναμέτρηση με την ίδια την αξία της ζωής. Αυτής που πια έχει ξευτελιστεί τελείως στις ημέρες μας.
Κάθε πιάτο που παρουσιάζεται ανεβάζει επίπεδο εκδίκησης και μίσους του σεφ προς το κοινό του. Δηλαδή προς τον κόσμο τον ίδιο που έχει μάθει να κολυμπά στην επιφάνεια, να υποκρίνεται. Να δέχεται να του σερβίρουν κάθε λογής σκουπίδι αρκεί να παραμείνει στις επάλξεις του in, του follow, του glamour, του Instagram. Να γράφει ανοησίες στο twiter και μωρολογίες στο facebook. Να θεωρεί είδηση κάθε viral χωριάτικο αρκεί να μπορεί να αναπνεύσει μέσα στα κόπρανα που τον έχουν πείσει πως είναι άρωμα πολυτελείας.
Απέναντι σε αυτόν τον κόσμο, ο σεφ του «Μενού» προτείνει μια τρομερή εκδίκηση. Απέναντι στην χαζομάρα, την ανεμελιά και την χαλαρότητα ως life style αντιπαραθέτει το τρομακτικό flambe του.
Δεν υπάρχουν πολλά γιατί και πολλές εξηγήσεις σε αυτήν την ταινία. Στοιχείο που την ωθεί ακόμη ψηλότερα. Η τύχη ως ένα θέμα της πραγματικότητας παίζει τον ρόλο της. Αλλά περισσότερο η ατυχία ως μέρος της πράξης που λέγεται ζωή: Δεν έχει να κάνει με πόσα χρήματα έχεις τελικά αλλά με το πόσο θέλεις να ζήσεις. Να επιβιώσεις πραγματικά και όχι σαν κτήνος επάνω στα πτώματα άλλων.
«Το μενού» είναι μια φιλμική κάθαρση. Μιλά πικρά για την σύγχρονη πραγματικότητα. Προτείνει τον θάνατο σαν κομμάτι αναπόσπαστο της ζωής. Οι τρομερές ερμηνείες των ηθοποιών του, το ασφυκτικό σενάριο και η αριστουργηματική σκηνοθεσία του έρχονται ν’ αποτελειώσουν τον θεατή. Στην ουσία αποτελεί και το επίκεντρο ενός θεάτρου. Αυτό που στήνεται εμπρός του ανεβάζοντας στα ύψη τον σφυγμό και τις ανάσες.
Όπως την πρώτη φορά που μάς σέρβιραν ένα εκπληκτικά νόστιμο πιάτο κι αυτό μάς σημάδεψε με τη γεύση και την εμφάνισή του. Για πάντα.
ΤΟ ΜΕΝΟΥ
(THE MENU)
Σκηνοθεσία: Mark Mylod
Σενάριο: Seth Reiss, Will Tracy
Φωτογραφία: Peter Deming
Μοντάζ: Christopher Tellefsen
Μουσική: Colin Stetson
Ήχος: Davi Aquino , Nina Leitenberg
Σκηνικά: Gretchen Gattuso
Κοστούμια: Amy Westcott
Παραγωγή: Will Ferrell, Katie Goodson, Betsy Koch, Adam McKay, DanTram Nguyen, Zahra Phillips
Παίζουν: Ralph Fiennes (σεφ), Anya Taylor-Joy (Μάργκο), Nicholas Hoult (Τάιλερ), Hong Chau (Έλσα), Janet McTeer (Λίλιαν), Paul Adelstein (Τεντ), John Leguizamo (ηθοποιός κινηματογράφου)
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Έτος παραγωγής: 2022
Γλώσσα: αγγλικά, ισπανικά
Χρώμα: έγχρωμη
Είδος: κωμεντί, θρίλερ, τρόμου
Διάρκεια: 107΄
Ημερομηνία εξόδου στις αίθουσες: 17/11/2022
Εταιρεία διανομής: Feelgood Entertainment.
Περισσότερες πληροφορίες για το κάστινγκ και τα τεχνικά χαρακτηριστικά δείτε εδώ
Διαβάστε τις κριτικές κινηματογράφου
Διαβάστε τα άρθρα “Με τους οφθαλμούς του Τειρεσία”
Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Αυγ 25, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 07, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη
Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |