ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΣΚΑΛΚΟ

Μαρ 21, 2020 Κινηματογράφος 0

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΘΕΑΤΕΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Ο Γιάννης Φραγκούλης συζητά με τον Στυλιανό Σκάλκο*

Πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Σάμου, ο Στυλιανός Σκάλκος δέχτηκε να μας μιλήσει για το πώς η Κινηματογραφική Λέσχη αυτού του ακριτικού νησιού λειτουργεί. Όπως μας είπε, προσπαθούν να κρατούν ένα πολιτιστικό επίπεδο και το χειμώνα, όταν το νησί ερημώνει, όταν μένουν μόνοι τους, αυτοί με την ιστορία και την παράδοση τους, το βαρύ φορτίο του Πυθαγόρα.

Θα ήθελα να μου μιλήσεις για την ιστορία της Κινηματογραφικής Λέσχης Σάμου.

Ξεκίνησε τις δραστηριότητές της στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’70, όταν υπήρχε μία πανελλαδική «έκρηξη» στις Κινηματογραφικές Λέσχες που λειτουργούσαν σαν πυρήνες κάποιων ομάδων και ατόμων για τις προβολές των ταινιών, αλλά ήταν καθοδηγούμενες από πολιτικές ομάδες. Αυτός ο θεσμός και στη Σάμο έσβησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όπως έσβησαν και οι κινηματογράφοι.

Υπήρχε εμπορική αίθουσα στη Σάμο;

Υπήρχε και η Κινηματογραφική Λέσχη χρησιμοποιούσε αυτή την αίθουσα για να κάνει τις προβολές της. Και αυτός ο κινηματογράφος έκλεισε και η Λέσχη σταμάτησε τη λειτουργία της. Πριν από τέσσερα χρόνια βρέθηκε μία παρέα ατόμων, επανασυστήσαμε τη Λέσχη, υπήρχε και μία θεατρική ομάδα που λειτουργούσε, αλλά δεν είχε χώρο να στεγαστεί, βρήκαμε ένα χώρο, την πρώην Λέσχη Αξιωματικών της Σάμου, με προσωπική εργασία το φτιάξαμε, την εξέδρα, διαμορφώσαμε το χώρο, αγοράσαμε μία κινηματογραφική μηχανή και στεγάστηκαν οι δύο ομάδες. Τότε δεν υπήρχε κινηματογράφος εμπορικός, κάναμε προβολές κάθε σαββατοκύριακο, είχαμε κόσμο, φέρναμε ταινίες δεύτερης προβολής, για οικονομικούς λόγους. Πέρυσι άνοιξε εμπορικός κινηματογράφος, εμείς συνεχίζουμε τη λειτουργία μας, έχουμε δημιουργήσει ένα ωραίο χώρο, εκτός από την αίθουσα υπάρχει ένα φουαγιέ, όπου μπορούμε να συζητάμε και να συνβρισκόμαστε.

Ποιο είναι το στίγμα της Κινηματογραφικής Λέσχης;

Να προάγει τον καλό κινηματογράφο, δηλαδή κάποιες ταινίες που είναι καλές, αλλά όχι εμπορικές. Να δημιουργήσει ένα κοινό που να απολαμβάνει αυτές τις ταινίες και να συζητάει για αυτές. Να ασχολείται με όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έχουν σχέση με τον κινηματογράφο, τα φεστιβάλ, συζητήσεις με σκηνοθέτες για το έργο τους, αφιερώματα για κάποιους σκηνοθέτες και γεγονότα. Να δημιουργήσουμε ένα πυρήνα που δε θα είναι ένας παθητικός καταναλωτής εικόνων, αλλά κάτι παραπάνω.

Γίνονται συζητήσεις για τις ταινίες;

Δε γίνονται συζητήσεις, σα διαλέξεις, αλλά υπάρχει ένας χώρος όπου γίνονται συζητήσεις πριν και μετά τις προβολές, υπάρχει το πολιτιστικό καφενείο τις Τρίτες, στο οποίο συζητάμε κάποια θέματα, όλα αυτά δημιουργούν ανταλλαγές απόψεων και προβληματισμών. Αυτός είναι ο ρόλος της Κινηματογραφικής Λέσχης, όχι ανταγωνιστής του εμπορικού κινηματογράφου, ούτε ένας εναλλακτικός κινηματογράφος, ένα πολιτιστικό-κινηματογραφικό κέντρο.

Το να κάνεις μία Κινηματογραφική Λέσχη, ουσιαστικά στην άκρη της Ελλάδας, μακριά από το μητροπολιτικό κέντρο, την Αθήνα, το βρίσκεις δύσκολο;

Όλες αυτές οι ερασιτεχνικές πρωτοβουλίες θέλουν τέσσερα με πέντε άτομα που να έχουν την όρεξη να δουλέψουν από το υστέρημα του ελεύθερου χρόνου τους και να στηριχτούν, στην αρχή, από κάποιες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και κάποιους χορηγούς για να μπορέσουν να ξεκινήσουν, να έχουν μία σχετική οικονομική άνεση για να μπορέσουν να λειτουργήσουν σωστά, αν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις δε νομίζω να είναι δύσκολο σε μία επαρχία να δημιουργήσεις μία τέτοια Λέσχη. Για μας είναι σημαντικό ότι η Λέσχη λειτουργεί το χειμώνα, όταν το νησί είναι ερημωμένο, πληθυσμιακά και πολιτιστικά.

Στην Ελλάδα υπάρχει ένα κύκλωμα Λεσχών, ένα παράλληλο κύκλωμα από αυτό των εμπορικών αιθουσών, το οποίο δεν έχει λειτουργήσει και θα μπορούσε να διακινήσει εμπορικές ταινίες.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα των Λεσχών. Πιστεύω ότι η Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών πρέπει να δημιουργήσει ένα δικό της δίκτυο διανομής, με ταινίες που θα διανέμονται σε προσιτές τιμές στις Λέσχες, για να μην αναγκάζονται αυτές να χτυπάνε την πόρτα των εταιρειών διανομής και να κάνουν παζάρια. Το κύκλωμα αυτό θα πρέπει να καθιερωθεί διεθνώς, πρέπει να δημιουργηθεί εταιρεία που θα προωθεί τέτοιες ταινίες παγκοσμίως.

Όσον αφορά στο ντοκιμαντέρ, θα μπορούσε να προβληθεί μέσα από τις Λέσχες;

Δεν μπορώ να ξέρω τι απήχηση θα έχει στον κόσμο η προβολή του ντοκιμαντέρ σε κινηματογραφική αίθουσα, δεν έχει δοκιμαστεί κάτι τέτοιο. Το ντοκιμαντέρ είναι μία ιδιαίτερη μορφή κινηματογραφικής τέχνης, αλλά πιστεύω ότι το κοινό, πέρα από εξειδικευμένες προβολές και φεστιβάλ, δεν είναι έτοιμο να το θεωρήσει ψυχαγωγία και να πάει έστω σε μία Κινηματογραφική Λέσχη. Ο μόνος τρόπος που πιστεύω ότι μπορούν να προωθηθούν είναι τα αφιερώματα.

Με το Δήμο Σαμίων έχετε καλή σχέση;

Υπάρχουν δύο ειδών Κινηματογραφικές Λέσχες: οι δημοτικές και οι άλλες. Οι δημοτικές λειτουργούν σαν παραρτήματα των Δήμων, με ότι αυτό συνεπάγεται, είτε θετικά είτε αρνητικά. Οι άλλες Λέσχες λειτουργούν αυτόνομα, με την πρωτοβουλία κάποιων οργανισμών ή κάποιων ατόμων. Πιστεύω ότι οι σχέσεις των δύο θα πρέπει να είναι καλές. Εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, αλλά θέλουμε να λειτουργούμε έτσι όπως εμείς θέλουμε, αυτόνομα. Ο Δήμος μας έχει βοηθήσει σε κάποιες επιχορηγήσεις, όπως και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Σάμου και πολλοί χορηγοί ιδιώτες, χάρη σε αυτούς στηριζόμαστε, αλλά πέρα από αυτό, οι Λέσχες θα πρέπει να είναι ανεξάρτητοι και αυτόνομοι οργανισμοί.

*Αυτή η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 1999.