ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΠΕΡΝΑΡ ΦΕΒΙΕΡ

Φεβ 05, 2020 Κινηματογράφος 0

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΟΥΣΙΑΣ!

Ο Γιάννης Φραγκούλης μιλά με τον Μπερνάρ Φεβιέρ*

Στο πλαίσιο των προβολών για τα 2.600 χρόνια από τη γέννηση της Μασσαλίας, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στην Αθήνα, συναντήσαμε τον Μπερνάρ Φεβιέρ, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Μασσαλίας. Η συζήτησή μας θα μπορούσε να είναι ένα σημείο σύγκρισης με τα φεστιβάλ που γίνονται στην Ελλάδα και που έχουν παρουσιαστεί από αυτή την εφημερίδα. Μπορεί κανείς να κρίνει την προετοιμασία και την πολιτική που διέπει αυτό το Φεστιβάλ και να το συγκρίνει με άλλες περιπτώσεις…

Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Μασσαλίας;

Δείχνει ουσιαστικά ντοκιμαντέρ, ταινίες που μας ενδιαφέρουν και που είναι το πέρασμα από το ένα επίπεδο στο άλλο του κινηματογράφου, από την παγκόσμια παραγωγή. Στην τελευταία διοργάνωση προσπαθήσαμε να δείξουμε δύο οπτικές: τις ταινίες που πλησιάζουν τη μυθοπλασία και τα ντοκιμαντέρ που γίνονται από άλλους.

Προβάλλετε ντοκιμαντέρ που έχουν παραχθεί την τελευταία χρονιά;

Αυτά που διαγωνίζονται θα πρέπει να έχουν παραχθεί την προηγούμενη χρονιά από αυτή της διεξαγωγής του Φεστιβάλ, μεγάλου και μικρού μήκους. Εάν έχουν προβληθεί σε άλλα φεστιβάλ, στη Γαλλία, μπορούμε να τα διαλέξουμε με τον περιορισμό ότι δεν έχουν πάρει βραβείο, εάν έχουν προβληθεί σε άλλα φεστιβάλ του εξωτερικού τα προβάλλουμε στο διαγωνιστικό τμήμα.

Το 1999, τον Ιούνιο, έγινε η 10^η διεθνής διοργάνωση του Φεστιβάλ. Πως ξεκίνησε αυτό το Φεστιβάλ;

Άρχισε το 1989, ήταν η «Εποχή του Ντοκιμαντέρ», μετά από δύο χρόνια έγινε φεστιβάλ. Η πρώτη διοργάνωση ξεκίνησε στη Λιόν και μετά στη Μασσαλία. Από το 1991 έγινε διεθνές φεστιβάλ με μία αγορά…

Η αγορά πως λειτουργεί στο Φεστιβάλ;

Λειτουργεί παράλληλα με το Φεστιβάλ, δεν είναι κάτι το ξεχωριστό. Κλείνει τις δουλειές, προσκαλεί τους παραγωγούς όλου του κόσμου που προσπαθούν να δημιουργήσουν κινήσεις γύρω από την παραγωγή των τηλεοπτικών καναλιών, να αγοράσουν ταινίες από αυτές που τους προτείνονται. Προσπαθούμε να κάνουμε μία καλλιτεχνική επέμβαση πιο ενδιαφέρουσα, αποφεύγοντας τις εικόνες που δείχνονται από την τηλεόραση. Το πρόβλημα του ντοκιμαντέρ, σχεδόν παντού, είναι ότι χρηματοδοτείται σχεδόν 100% από την τηλεόραση.

Στη Γαλλία η χρηματοδότηση γίνεται μόνο από την τηλεόραση;

Στον οικονομικό τομέα, χρηματοδοτούνται ένα ή δύο ντοκιμαντέρ από οργανισμούς εκτός της τηλεόρασης. Κυρίως η τηλεόραση, τα κανάλια FR2, Canal+, Arte είναι οι παραγωγοί που εμπλέκονται περισσότερο με το ντοκιμαντέρ.

Το ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να προβληθεί και στις Λέσχες;

Στη Γαλλία υπάρχουν πολλές Λέσχες ενδιαφέρουσες που πολύ συχνά προβάλλουν ντοκιμαντέρ. Κυρίως τα ντοκιμαντέρ που έχουν παρουσιασθεί στα Φεστιβάλ και έχουν βραβευτεί και μερικές φορές δείχνονται από κινηματογραφικές αίθουσες. Αυτό που μας απασχολεί ακόμα είναι ότι η ταινία υπάρχει κατ’αρχήν στις κινηματογραφικές αίθουσες και κατόπιν διαγράφει την πορεία της.

Υπήρχε και άλλη περίπτωση ντοκιμαντέρ, εκτός από το «Μικρόκοσμο», που να έχει προβληθεί στις αίθουσες;

Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι το τυπικό παράδειγμα για το μεγάλο κοινό, ακούμε εντυπωσιακά πράγματα για τα έντομα. Εδώ λειτουργεί η περιέργεια και η σωστή προώθηση. Από τις ταινίες που παρουσιάστηκαν αυτή τη χρονιά στο Φεστιβάλ, τουλάχιστον δύο ταινίες θα προβληθούν στις αίθουσες.

Στις αίθουσες τα ντοκιμαντέρ κινούνται καλά;

Όχι, δε λειτουργούν πολύ καλά, αλλά υπάρχει η θέληση να προβάλλονται στις αίθουσες. Αυτό γίνεται για να συνηθίσει ο κόσμος στην ιδέα ότι το ντοκιμαντέρ δεν είναι κινηματογραφικό υποπροϊόν. Προβάλλονται ακόμα και οι ταινίες που έχουν γυριστεί σε βίντεο και έχουν κάνει τράνσφερ σε 35mm, όπως όλες οι ταινίες. Στο παρελθόν τα ντοκιμαντέρ προβάλλονταν πριν από την ταινία μεγάλου μήκους. Αυτό έχει σταματήσει, γιατί το ντοκιμαντέρ είναι ένα κινηματογραφικό είδος.

Στο Φεστιβάλ Μασσαλίας υπάρχουν και άλλα προγράμματα παράλληλα με αυτό του διαγωνιστικού;

Αυτή τη χρονιά είχαμε αυτό το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε εδώ, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, για τα 2.600 χρόνια της Μασσαλίας, με ταινίες που έχουν γίνει στη Μασσαλία. Επίσης επεκταθήκαμε και είχαμε ταινίες σπουδαστικές και πρέπει να πούμε ότι οι κινηματογραφικές σχολές έχουν και τμήματα για το ντοκιμαντέρ, όπως στη Βαρκελώνη, στη Ρώμη, στη Βηρυτό, στην Ιερουσαλήμ, όλα αυτά τα δείξαμε και ήταν καλεσμένοι κάποιοι φοιτητές. Έτσι μπορούμε να δούμε τι γίνεται με το ντοκιμαντέρ στις μεσογειακές χώρες.

Ταξιδεύετε στα άλλα Φεστιβάλ για να διαλέγετε ταινίες;

Βεβαίως. Το θέμα είναι να ταξιδεύουμε στα διάφορα φεστιβάλ για να διαλέγουμε ταινίες, αλλά και να βρίσκουμε ντοκιμαντέρ που δεν έχουν πάει στα άλλα φεστιβάλ. Έχω δύο μεθόδους: πάω στα φεστιβάλ Ρότερνταμ, Βερολίνου κ.λπ., συναντάω αυτούς που έχουν γυρίσει ντοκιμαντέρ, επίσης βλέπω σε βίντεο πολλά ντοκιμαντέρ που έχουν σταλεί από οργανισμούς που ασχολούνται με το ντοκιμαντέρ της Βόρειας Ευρώπης, από τη Δανία και τη Σουηδία. Από αυτά πρέπει να διαλέξουμε. Τα λάθη είναι πάντα πιθανά, οι δυσκολίες μεγάλες.

*Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 1999.