ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ Ή ΤΗΝ ΜΑΜΑ; 2

Ιούν 23, 2017 Κινηματογράφος 0

PAPA OU MAMAN 2

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 22/6/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Οι γονείς έχουν χωρίσει. Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και προσπαθούν να τους κάνουν να μονιάσουν και να ξανασμίξουν. Οι δύο αντίπαλοι, πρώην σύζυγοι, μένουν ο ένας απέναντι στον άλλον. Οι μηχανορραφίες για να μην πετύχει αυτό πλησίασμα που επιθυμούν τα παιδιά τους, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και όλα συνεχίζονται σε έναν πόλεμο που δεν είναι πόλεμος, με ακαθόριστα στοιχεία στη σχέση τους. Και όλα τελειώνουν χωρίς να υπάρχει μία λύση.

Η ταινία αυτή είναι ριμέικ της «Ο πόλεμος των Ρόουζ», χοντρικά με τους ίδιους συντελεστές, στη σκηνοθεσία και στο σενάριο. Η πρώτη ταινία έκανε τους Γάλλους να γελάσουν. Η δεύτερη έκανε εμπορική επιτυχία -το κουστουμάκι ήταν έτοιμο και δοκιμασμένο- αλλά μας αφήνει αδιάφορους. Οι φάρσες είναι χαζές, το κωμικό στοιχείο κρύβεται πίσω από σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο στη σχέση αυτών των ανθρώπων, αλλά γενικά στο έλλειμμα επικοινωνίας στο δυτικό άνθρωπο. Και να πως αρχίζει το πρόβλημα. Επικοινωνώ σημαίνει ότι εμπλουτίζω την ταυτότητά μου με νέα στοιχεία, ανανεώνω την αντίληψή μου για το κοινωνικό περιβάλλον και, κατά συνέπεια, για τη σχέση μου. Η έλλειψη επικοινωνίας σημαίνει ότι δεν μπορώ να διακρίνω την πραγματικότητα, άρα και αυτή τη σχέση, όπως περίπου είναι.

Αυτό το θέμα θα το δούμε στις ταινίες του Γούντι Άλλεν, σε κωμικές ταινίες του γαλλικού και του ιταλικού κινηματογράφου, ιδίως παλιές. Εδώ γιατί όχι; Μήπως οι σεναριογράφοι πιστεύουν ότι αυτή η αναζήτηση δεν είναι εμπορική; Ότι το μυαλό του ανθρώπου θα πρέπει να προσλαμβάνει μόνο αυτά τα στοιχεία που συντηρούν μία νευρωτική κατάσταση λήθαργου; Το γεγονός είναι ότι αυτή η ταινία έχει βαλτώσει, επαναλαμβάνεται, προσπαθεί να βγει από ένα τέλμα αλλά έχει κολλήσει. Δεν τα καταφέρνει. Ζητιανεύει το γέλιο μας, το εκβιάζει και εισπράττει το γέλιο ως αμηχανία.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Αν και με καινούργιους συντρόφους πλέον, η Φλοράνς και ο Βενσάν συνεχίζουν να αλληλοϋπονομεύονται ζηλιάρικα, τα παιδιά τους επιμένουν να τους τα ξαναφτιάξουν, εκείνοι σαμποτάρουν «διακριτικά» τις προσπάθειες και το πράγμα κυλά πολύ πιο ράθυμα και φλύαρα, λιγότερο δε διασκεδαστικά και… κακόβουλα από την πρώτη ταινία. Η αλλαγή περιβάλλοντος λόγω διακοπών φέρνει σε πρώτο επίπεδο, καθυστερημένα και άκομψα, τις φαρσικές παρεξηγήσεις, οι οποίες βγάζουν με θορυβώδη φόρα από το αδιέξοδο ένα περιττό, όμως εμπορικά επιτυχημένο και πάλι στη Γαλλία, πρετ-α-πορτέ σίκουελ… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Μελεμενίδης (Lifo)

Η αναπόφευκτη συνέχεια μιας μέτριας, αλλά πετυχημένης εμπορικά γαλλικής κωμωδίας που έβαζε δυο γονείς σε μπλεξίματα και παρεξηγήσεις λόγω της απόφασής τους να χωρίσουν, έχοντας παιδιά που προσπαθούν για το αντίθετο, φέρνει ακόμη περισσότερες παρεξηγήσεις, ως επί το πλείστον αδιάφορες και κυρίως ανίκανες να προσφέρουν γέλιο… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Σαφώς πιο έξυπνα γραμμένη και πιο μακρυά από τη φάρσα, απ’ ό,τι η πλειονότητα των εμπορικών γαλλικών κωμωδιών, η ταινία κρατά στο πρώτο της μέρος μια κομψότητα και μια σκωπτική διάθεση, όσο χρειάζεται σκοτεινή, απέναντι στα «ζευγαρικά» στερεότυπα, στην οικογενειακή δυσλειτουργία και στους αυτάρεσκους νεο-μποέμ, με χάρη και μπρίο. Επιπλέον, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Μαρίνα Φόις και Λοράν Λαφίτ έχει τη γοητευτική ακτινοβολία που κρατά τα μάτια κολλημένα στην οθόνη και το χαμόγελο στα χείλη… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Αν και αρκετά από τα αστεία (μωρό τρώει σκυλοτροφή, ας πούμε) είναι πολυφορεμένα, οι κεφάτες ερμηνείες κάνουν το φιλμ συμπαθητικούτσικο –και εν τέλει οκέι για θερινό. Μολαταύτα, να το πω κι αυτό, ο Μπουρμπουλόν κατά κάποιο τρόπο υπερπροσπαθεί σκηνοθετικά, φορτώνοντας την αφήγησή του με ολίγον ακκιζόμενες εικονοληπτικές ταρζανιές, που τελικά καπελώνουν την κωμική αμεσότητα της στιγμής. Η κωμωδία, όμως, είναι κατά κανόνα απλή. Άμα αρχίζεις και την φορτώνεις, κάτι άλλο πας να κρύψεις∙ ένα φτενό στόρι, λόγου χάρη… Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (myfilm.gr)

Στην ταινία αυτή, που είναι η δεύτερη συνέχεια της πρώτης (Με Τον Μπαμπά Ή Τη Μαμά;) η οποία κυκλοφόρησε στην χώρα μας στις 30 Ιουλίου 2015 (στη Γαλλία είναι και τηλεοπτικό σήριαλ), παρακολουθούμε ένα ζευγάρι που έχει χωρίσει, να συνεχίζει να έχει προβλήματα επειδή και οι δύο έχουν αποκτήσει νέους συντρόφους και τα παιδιά τους αντιλαμβάνονται ότι πιο καλά ταιριάζουν μεταξύ τους παρά με τους νέους συντρόφους τους. Έτσι, προσπαθούν να τους τα φτιάξουν, ενώ οι γονείς προσπαθούν απεγνωσμένα αποδείξουν το αντίθετο… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Παλάτος (freecinema.gr)

Όταν η δράση μεταφέρεται (λίγο μετά τη μέση) στο νησί της Ρεϊνιόν, εκεί όπου η οικογένεια πρόκειται να γιορτάσει την επέτειο γάμου των γονιών της Φλοράνς, η φάρσα ξεφεύγει σε επίπεδα που ουδείς θα τολμούσε να φανταστεί (η σεκάνς της διάλυσης της τελετής ανανέωσης όρκων είναι ό,τι πιο κακόγουστο έχουμε δει όχι μόνο φέτος, αλλά εδώ και πολύν καιρό). Η προσπάθεια αποδόμησης του τυπικού, ευχάριστου οικογενειακού βίου μέσω ενός ακραίου και χοντροκομμένου χιούμορ μόνο ως τέτοια μένει, κάνοντας την επιλογή στην ερώτηση «Με τον Μπαμπά ή τη Μαμά;», πανεύκολη: με κανέναν από τους δύο, φυσικά! Κάλλιο μόνος, παρά αυτό το μαρτύριο… Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Το πρώτο μισό της ταινίας ακολουθεί τη συνταγή της πρώτης ταινίας -προσβολές προς εραστές και παιδιά, αδιακρίτως- χωρίς τις προβληματικές και πιθανότατα μη παιδαγωγικές μεθόδους ανατροφής των βλασταριών τους, γεγονός που την κάνει κάπως ενδιαφέρουσα. Από τη στιγμή, όμως, που το ζευγάρι αποφασίζει να προσποιηθεί ότι τα βρήκε για χάρη των παιδιών, η κεντρική ιδέα εξαντλείται, οι ενδιαφέρουσες στιγμές γίνονται ελάχιστες και η ταινία γίνεται ακολουθεί μια άχρωμη και άοσμη «συνταγή». Όσο και αν το πρωταγωνιστικό δίδυμο γνωρίζει τους ρόλους του -και ενίοτε φαίνεται να διασκεδάζει κιόλας-, δεν μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το τέλος της ταινίας… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Ζερβόπουλος (moviesltd.gr)

Εκτιμώ πως θα ήταν κομματάκι δύσκολο, έως και ακατόρθωτο, το σίκουελ της γλαφυρών καταστάσεων έμπνευσης του σκηνοθέτη / σεναριογράφου Martin Bourboulon, να είναι υποδεέστερο από τον ορίτζιναλ προκάτοχο του. Εκεί που οι εκνευριστικοί όσο δεν παίρνει παιδιόθεν εραστές, έκαναν ότι περνά από το χέρι τους για να βασανίσουν τα φουκαριάρικα τα παιδάκια τους, που δίχως να φταίνε σε τίποτα, αναγκάστηκαν να βρεθούν στο μέσον του ηλίθιου πεδίου μάχης. Όχι ότι στην συνέχεια αλλάζουν και πάρα πολλά πράγματα, αφού είναι εμφανές σε κάθε κοινή εμφάνιση στο καρέ της Φλο και του Βενς, πως η ερωτική σπίθα μέσα τους παραμένει άκαυστη, η αυτοκαταστροφική τους μανία, ο άκρατος εγωισμός και η ανεξήγητα ανεύθυνη στάση τους, όμως, προκαλεί το αναμεταξύ τους χάος. Τουλάχιστον τα πιτσιρίκια, που έχουν μεγαλώσει στο μεταξύ, δεν παίζουν τον ρόλο του μπαλακιού, σαν την πρώτη φορά, τότε που το θέαμα υπήρξε προκλητικά απωθητικό… Περισσότερα

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Οι δύο χωρισμένοι γονείς της πρώτης ταινίας (Λορέν Λαφίτ, Μαρίνα Φουά) μένουν σε ξεχωριστά σπίτια που το ένα βρίσκεται απέναντι από το άλλο και τα τρία παιδιά τους πηγαινοέρχονται από το ένα στο άλλο προσπαθώντας να ενώσουν τη μαμά με τον μπαμπά. Εν τω μεταξύ η ζήλια κυριαρχεί ανάμεσα στους γονείς και η ταινία αναλώνεται στις δηλητηριώδεις σπόντες που ρίχνουν μεταξύ τους. Από τις ταινίες που χωρίς να είναι κακές, είτε τις δεις είτε όχι, το ίδιο και το αυτό… Περισσότερα

Κριτική Κώστας Τερζής (Αυγή)

Μέτρια γαλλική κωμωδία, σε «συνέχεια». Δύο χρόνια μετά την πρώτη ταινία, που στη Γαλλία έγινε και τηλεοπτικό σίριαλ, παρακολουθούμε το ζευγάρι (που έχει χωρίσει) να συνεχίζει να έχει προβλήματα… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Δυο πρωταγωνιστές με φωτογένεια και κωμικό ταλέντο είναι το μεγαλύτερο αβαντάζ αυτής της χαριτωμένης ταινίας που εξελίσσεται πιο προβλέψιμα απ’ ό,τι ξεκινά. Διάλογοι γεμάτοι κυνικό «ζευγαρικό» χιούμορ και μια πετυχημένη σάτιρα των νεο-μποέμ ανεβάζουν την ενέργεια στο πρώτο μέρος για να τη δουν να βολεύεται σιγά σιγά, καθώς τα παιδιά και όχι οι γονείς αναλαμβάνουν δράση, με σεναριακές εξελίξεις ρουτίνας… Περισσότερα

ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ Ή ΤΗΝ ΜΑΜΑ; 2

(PAPA OU MAMAN 2)

Σκηνοθεσία: Martin Bourboulon

Σενάριο: Martin Bourboulon, Matthieu Delaporte, Marina Foïs, Laurent Lafitte, Alexandre de La Patellière

Φωτογραφία: Laurent Dailland

Μοντάζ: Virginie Bruant

Μουσική: Jérôme Rebotier

Παραγωγοί: Vivien Aslanian, Alexandre de La Patellière, Serge de Poucques, Matthieu Delaporte, Sylvain Goldberg, Nadia Khamlichi, Romain Le Grand, Adrian Politowski, Dimitri Rassam, Gilles Waterkeyn

Παίζουν: Laurent Lafitte (Βενσάν), Marina Foïs (Φλοράνς), Alexandre Desrousseaux (Ματίας), Anna Lemarchand (Έμα), Achille Potier (Ζουλιέν), Alice Saignes (Σαρλότ), Michaël Abiteboul (Σαρλότ), Judith El Zein (Βιρζινί), Sara Giraudeau (Μπενεντίκτ)

Χώρα παραγωγής: Γαλλία, Βέλγιο

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: γαλλικά

Διάρκεια: 90΄

Είδος: κωμωδία

Ημερομηνία εξόδου: 22/6/2017

Εταιρεία διανομής: Σπέντζος Film.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών