ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ

Ιαν 20, 2025 Κινηματογράφος 0

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

MY FAVORITE CAKE

Το αγαπημένο μου γλυκό: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η εβδομηντάχρονη Μαχίν ζει μόνη στην Τεχεράνη από τότε που έμεινε χήρα και η κόρη της μετανάστευσε στην Ευρώπη. Όταν όμως εμφανιστεί ξαφνικά μια ρωγμή στο μέχρι πρότινος αρραγές μέτωπο της μοναξιάς της, η ερωτική της ζωή θα αποκτήσει νέα πνοή. H καρδιά, μαζί με το σπίτι της, θα ανοίξουν και πάλι για έναν άνδρα. Μόνο που το αναπάντεχο φλερτ τους θα εξελιχτεί σε ένα βράδυ που από κάθε άποψη θα μείνει αξέχαστο. Σπάζοντας την παράδοση του κλασικού ιρανικού φεστιβαλικού κινηματογράφου, η ταινία επιφυλάσσει εκπλήξεις πρώτου μεγέθους, καθώς μας προσκαλεί να γλυκαθούμε από το καινούργιο και να αφεθούμε αδέσμευτα στον πυρετό της μιας βραδιάς. Τολμηρό, εθιστικά υποβλητικό, πολυεπίπεδα απελευθερωτικό ως προς το ζητούμενο της γυναικείας χειραφέτησης και προικισμένο με δύο μοναδικές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό ζεύγος, «Το αγαπημένο μου γλυκό» αγαπήθηκε όσο λίγες ταινίες στην πρόσφατη Μπερλινάλε και αυτό δεν αποτελεί την παραμικρή έκπληξη.

Το αγαπημένο μου γλυκό: Το είδος

Η Maryam Moghadam και ο Behtash Sanaeeha σκηνοθέτησαν αυτή την ταινία που ξεφεύγει από την θεματολογία και το ύφος των ιρανικών ταινιών. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης; Μήπως είναι μια διεισδυτική ματιά στην σύγχρονη ιρανική κοινωνία; Έχουμε δει ταινίες από το Ιράν που είτε περιγράφουν με ρεαλιστικό ύφος την κοινωνία σε αυτή την χώρα μετά την επανάσταση και τον εκδιωγμό του Σάχη μέχρι την όλο και πιο σκληρή επιβολή του θεοκρατικού καθεστώτος. Εκτός από τον ιρανικό ρεαλισμό έχουμε γευτεί τον ποιητικό ρεαλισμό του Κιαροστάμι, τον μαγικό ρεαλισμό του Μοχσέν Μαχμαλμπάφ, τον ρεαλισμό του Παναχί. Σε αυτή την ταινία έχουμε μια εντελώς διαφορετική αφήγηση.

«Το αγαπημένο μου γλυκό» διαγωνίζεται τον «Σπόρο της ιερής συκιάς», του Μαχάμαντ Ρασούλοφ, μια ταινία που και αυτή διαφοροποιείται από την τρέχουσα αφήγηση των ιρανικών ταινιών, στην τρέχουσα χρονική περίοδο. Η πρώτη ταινία ακολουθεί διαφορετικό δρόμο από την δεύτερη, «ρίχνει τους τόνους», δεν παίζει τόσο πολύ με τον συμβολισμό. Οι σκηνοθέτες προτιμούν μια συναισθηματική ανώδυνη ταινία, μια ερωτική κομεντί. Μόνο που αν μείνουμε σε αυτή την πρώτη ανάγνωση και δούμε, στην αφήγησή της, μια ερωτική κομεντί θα έχουμε χάσει όλο το νόημά της. Η ταινία μας δίνει τα κλειδιά για να μπούμε πιο βαθιά στο νόημα και, κατ’επέκταση, στην κριτική της στην διακυβέρνηση της ιρανικής κοινωνίας με όρους ανθρωπιστικής αφήγησης που ακουμπούν τον πυρήνα του συναισθηματικού κόσμου του ανθρώπου.

Το αγαπημένο μου γλυκό: Οι αντιθέσεις

Το πρώτο κλειδί είναι η αστυνομία ηθικής. Ο έλεγχος είναι αυστηρός και συνεπάγεται, σε πολλές περιπτώσεις, σε συλλήψεις. Η πρωταγωνίστρια είναι μάρτυρας σε μια τέτοια σύλληψη κοριτσιών. Μπορεί και καταφέρνει να σώσει μια κοπέλα που θέλει να βρει τον αγόρι της, κάτι που επίσης είναι απαγορευμένο. Ακολουθεί η μοναξιά. Η πρωταγωνίστρια είναι μόνη της και έχει φίλες που δεν τις βλέπει τόσο τακτικά. Αισθάνεται τον συναισθηματικό θάνατό της και αυτό την φέρνει σε ένα αδιέξοδο. Θέλει να ζήσει ξανά, έχει το δικαίωμα, αισθάνεται, στον έρωτα και αυθόρμητα βαδίζει αυτό τον δρόμο για να τον ζήσει.

Ο έρωτας στην ταινία «Το αγαπημένο μου γλυκό» δεν είναι σαρκικός. Αν προσέξουμε καλά την ταινία θα δούμε ότι αυτή η γυναίκα προσέχει έναν άντρα, έλκεται από αυτόν. Αυτή η έλξη δεν έχει να κάνει μόνο με την εμφάνισή του. Περισσότερο και κυρίως είναι ότι βλέπει σε αυτόν μια αδελφή ψυχή. Αναγνωρίζει ότι και αυτός έχει τα ίδια θέματα που την βασανίζουν. Αυτό είναι μια πρόκληση για να ξεκινήσει ξανά την ζωή της. Ο έρωτας είναι πνευματικός από την μεριά της γυναίκας. Θέλει να είναι ο εαυτός της, να μην υποκριθεί ότι θέλει κάτι άλλο από αυτό που το ένστικτό της απαιτεί. Θέλει να συναντήσει ξανά αυτό τον άντρα και είναι έτοιμη για όλα. Θέλει να κρατήσει την αξιοπρέπειά της και να μην γίνει έρμαιο των ενστίκτων της.

Το αγαπημένο μου γλυκό: Ο έρωτας

Στην άλλη πλευρά δεν έχουμε την ίδια αντίληψη. Ο άντρας έλκεται από την γυναίκα. Κολακεύεται αφού έχει «επιλεγεί» ως σύντροφος. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι αυτή η γυναίκα θέλει έναν σύντροφο περισσότερο παρά έναν εραστή. Το δεύτερο μπορεί να έλθει, αλλά δεν είναι οπωσδήποτε απαιτητό από αυτή. Στον άντρα εδώ υπάρχει ο σπόρος της πατριαρχίας. Είναι πρώην στρατιωτικός, βασανισμένος από μια αυταρχική γυναίκα, από την οποία χώρισε, μόνος του για πολλά χρόνια, δεν ενστερνίζεται τόσο την εξουσία του αρχετυπικού Πατέρα, όμως αυτό που έχει μείνει μέσα του τον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Πιστεύει ότι θα πρέπει να είναι εραστής και, με το γνωστό φάρμακο, το επιδιώκει. Αυτός είναι ο λόγος που τιμωρείται, κάτι σαν θανατική καταδίκη.

Ας δούμε όμως τα θέματα πιο βαθιά. Όλη η ιρανική κοινωνία συνοψίζεται σε δύο ανθρώπους. Υπάρχουν όλες οι αντιλήψεις που βασανίζουν τον κάθε άνθρωπο σε αυτή τη χώρα και διχάζουν τους πολίτες. «Το αγαπημένο μου γλυκό» μας βάζει σε αυτά τα δίπολα και αφήνει να εννοηθούν όλα όσα εγγράφονται στην ανθρώπινη ψυχή, τον υγιή χαρακτήρα και τον παραβάτη. Έχουμε μια τραγωδία που έχει λύση -και αυτή τραγική. Όμως, το τραγικό μειώνεται πολύ όταν βλέπουμε αυτή την γυναίκα, ως αρχαία ιέρεια, να προετοιμάζει τον υποψήφιο εραστή της, με απλό τελετουργικό, με ένα κτέρισμα, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε άνθρωπος που θα προετοίμαζε έναν συνάνθρωπό του για να διαβεί τον Αχέροντα.

Το αγαπημένο μου γλυκό: Τα χαρακτηριστικά της

Απλός τρόπος αφήγησης, κρύβει την πολυπλοκότητα των αφηγήσεων που η ταινία θέλει να κοινωνήσει. Ο θεατής θα πρέπει να τις ανακαλύψει. Να βρει αυτό τον έρωτα, να γευτεί την ευγένειά του, να ζήσει, μαζί με τους πρωταγωνιστές, αυτό τον ευγενή έρωτα που είναι ευχή να τον ζήσουμε όλοι, έστω μια φορά στη ζωή μας. Οι ηθοποιοί είναι οι ρόλοι τους, δεν κάνουν υπερβολές, είναι τόσο μετρημένοι που αναβιώνουν τους ανθρώπινους χαρακτήρες, αρχετυπικούς και μη, στους οποίους αυτή η υπέροχη αφήγηση αναφέρεται. Το μοντάζ δημιουργεί ρυθμό που μας αφήνει να βιώσουμε τον κάθε χαρακτήρα, να εμπλακούμε σε αυτόν, να μπούμε βαθιά μέσα στην κινηματογραφική αφήγηση. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι απολύτως ρεαλιστικά, συμβάλλουν στην πιστή αναπαράσταση της ζωής, ως μια βιτρίνα που κρύβει πίσω της την ανθρώπινη τραγωδία που είναι ένα ψυχικό τραύμα που αφορμίζει. Οι σκηνοθέτες κάνουν μια απλή, αλλά μεγάλη, στην σημασία της, ταινία.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ

(MY FAVORITE CAKE)

Σκηνοθεσία: Maryam Moghadam, Behtash Sanaeeha

Σενάριο: Maryam Moghadam, Behtash Sanaeeha

Φωτογραφία: Mohamad Hadadi

Μοντάζ: Ata Mehrad, Behtash Sanaeeha

Ήχος: Reza Heidari, Hossein Ghoorchian

Κοστούμια: Maryam Moghadam

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Meraj Abtahi, Maryam Moghadam

Παραγωγοί: Etienne de Ricaud, Peter Krupenin, Gholamreza Moosavi, Behtash Sanaeeha, Christopher Zitterbart

Ηθοποιοί: Lili Farhadpour (Μαχίν), Esmaeel Mehrabi (Φαραμάρζ), Mansoore Ilkhani (Πουράν), Soraya Orang (φίλη της Μαχίν), Homa Mottahedin (φίλη της Μαχίν), Sima Esmaeili (φίλη της Μαχίν), Aman Rahimi (γηραιός άντρας στο εστιατόριο), Azim Mashhadi (γηραιός άντρας στο εστιατόριο), Saeed Payamipoor (γηραιός άντρας στο εστιατόριο)

Χώρα παραγωγής: Ιράν, Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία

Γλώσσα: περσικά

Έτος παραγωγής: 2024

Είδος: τραζεντί

Χρώμα: έγχρωμη

Διάρκεια: 97΄

Εταιρεία διανομής: Weird Wave

Ημερομηνία εξόδου στις αίθουσες: 9/1/2025

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά δείτε εδώ.

Διαβάστε τις κριτικές ταινιών που έχουμε δημοσιεύσει

Αξιαγάπητη

Μήδεια