ΞΑ ΜΟΥ

Ιούν 17, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 15/6/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Οι ομορφιές της Ελλάδας, η αντιπαράθεση της οικονομικής καταστροφής με το μεσογειακό κλίμα, η Κρήτη, σαν τουριστικός και ιστορικός τόπος, αυτά είναι τα συστατικά της ταινίας που η Κλειώ Φανουράκη σκηνοθέτησε. Ερχόμενη από τις ταινίες μικρού μήκους δοκίμασε τη σκηνοθετική της ικανότητα στο μεγάλο μήκος.

Το «ξα μου», σε μετάφραση, «εξουσία μου» ή «κάνω δικό μου», είναι ένας τίτλος περίεργος. Το συζητάς. Μέχρι εκεί όμως. Η ταινία, στη σεναριακή της δομή δεν έχει να επιδείξει τίποτε άλλο εκτός από μία ελληνικότητα, τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της μεγαλονήσου, τον επιχειρηματία που θέλει να αποσυρθεί, τον τοπικισμό.

Αφήνει ανοιχτά πολλά θέματα. Παράδειγμα, τι είναι αυτό που λέμε κρίση, που βρισκόμαστε εμείς μέσα σε αυτό, ποιο δρόμο μπορούμε να ακολουθήσουμε, φτάνουν μόνο οι ομορφιές της χώρας μας για να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη, η εσωστρέφεια είναι ένας δρόμος που θα μας οδηγήσει στην αλλαγή του τοπίου και άλλα πολλά που η σκηνοθέτης είτε δε θέλει είτε δεν μπορεί να τα ακουμπήσει.

Καταλαβαίνουμε ότι είναι συνηθισμένη να πιάνει μία ιδέα και να τη μεγαλώνει για να φτιάξει μία ταινία μικρού μήκους, όμως στο μεγάλο μήκος χρειάζεται περισσότερο ανάλυση του θέματος, να βρεις τις αντιθέσεις και, μέσα από αυτές, να βρεις ένα αφηγηματικό τοπίο που θα έχει ρυθμό, δηλαδή άρθρωση του λόγου, πλοκή, περισσότερους χαρακτήρες, εναλλαγές των πλάνων. Εδώ όλα απουσιάζουν και μένει η καλή πρόθεση, η οποία από μόνη της δεν αρκεί για να έχουμε μία καλή ταινία.

Να ελπίσουμε στην επόμενη προσπάθειά της και να συστήσουμε τη βοήθεια έμπειρων σεναριογράφων, που υπάρχουν στην Ελλάδα, για να δομήσει ένα σενάριο που θα στέκει.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Η Φανουράκη αφηγείται με ρυθμό και σωστές ανάσες, ο Γιώργος Χωραφάς έχει τον ρόλο, αλλά όλα γύρω τους δεν είναι παρά ένα ατελείωτο φολκλόρ, όπου τα πιο γραφικά στερεότυπα ενός ελληνικού παραδείσου αναπαράγονται λουσμένα στο φως, ποτισμένα στην αρμύρα και βαφτισμένα στη λεβεντιά. Μόνο οι Βροντάκηδες με τους Φορτουνάκηδες λείπουν… Περισσότερα

Κριτική Μαριάννα Τζιράκη (Αγώνας της Κρήτης)

Στην ταινία, το Κρητικό στοιχείο, η κουλτούρα, τα έθιμα, η φύση του νησιού, η φιλοξενία των Κρητικών είναι έντονη ενώ από την μουσική, μέχρι και το σενάριο ακούμε την Κρητική διάλεκτο, ιστορίες και μύθους όπως αυτή του Μίνωα ή του Ξένιου Δία. Σημειώστε πως στο σενάριο εμπλέκεται η θεωρία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Πώς; Σκεφτείτε πως όλοι μας νομίζουμε ότι πραγματικό είναι αυτό που βρίσκεται μπροστά μας (όπως η φωτιά που έβλεπαν οι δεσμώτες). Τα δεσμά μας είναι η καθημερινότητά μας. Η ταινία σου δείχνει ότι μόνο όταν σπάσουν τα δεσμά αυτά και βγεις έξω, θα δεις την πραγματική αλήθεια. Όπως κάνει ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Γιώργος Χωραφάς… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Είναι δύσκολο να σπάσεις τις συνήθειες μιας ζωής και κυρίως να βάλεις το μυαλό να δουλέψει καθαρά, αλλά η Φανουράκη προσαρμόζει το τέμπο της ταινίας στους ντόπιους ρυθμούς, παρακολουθώντας στενά τον Γιώργο Χωραφά στις σχέσεις του, στις αγκυλώσεις, στις αμφιβολίες και στο παράθυρο της ευκαιρίας που καλείται να διακρίνει μέσα από τη δικαιολογημένη σύγχυσή του. Μια διαφορετική ματιά στη σύγχρονη Ελλάδα, που μετριάζεται από το συγκαταβατικό σενάριο και την ωραιοποιημένη διεύθυνση στους ηθοποιούς… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Κλειούς Φανουράκη κάνει, από το πρώτο πλάνο της, προφανές το πού θα καταλήξει. Βασισμένη στις ομορφιές του τοπίου και τα θετικά στερεότυπα για τους Κρητικούς, στήνει μια κοινωνική κομεντί – πρόσκληση στον τόπο της. Το φιλμ αφθονεί σε κρητικά, βουτά στο φολκλόρ αλλά χωρίς υπερβολές, έχει και μαντινάδες και λαγούτα, και την Αννα Φόνσου σε ρόλο-αστραπή… Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Στελάκη (cinepivates.gr)

Η ταινία της είναι μια ερωτική επιστολή προς την Κρήτη, αλλά χωρίς να εκνευρίζει. Το χιούμορ και οι καταστάσεις δικαιολογούν την στάση της. Σίγουρα υπάρχουν αμηχανίες τόσο σεναριακές (εκτιμώ ότι δεν εκμεταλλεύεται σωστά την παρουσία του Λευτέρη Ελευθερίου), όσο και σκηνοθετικές (για παράδειγμα το πλάνο στο τέλος της ταινίας). Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για μικρολαθάκια που δικαιολογούνται, καθώς πρόκειται για πρώτη απόπειρα… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Το πρόβλημα είναι πως η ταινία, καίτοι θεωρητικά μυθοπλασία, αλληθωρίζει ανεπανόρθωτα προς το ηθογραφικό ντοκιμαντέρ (πολλοί από τους Κρητίκαρους που μπολιάζουν τον Τζώνη με την χαρά της ζωής είναι αληθινοί αγρότες και ερασιτέχνες ηθοποιοί). Ως συνέπεια, αυτό που συμβαίνει στον Τζώνη και την οικογένειά του παραγκωνίζεται θριαμβευτικά από έναν συμπαθητικό μα τετριμμένο ύμνο προς την Κρήτη –και προς εκείνη την σχεδόν ψυχαναγκαστική γραφικότητα που κουβαλάνε πάρα πολλοί κάτοικοί της. Ουφ, το’ πα! Ξα μου!.. Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (myfilm.gr)

Η Κλειώ Φανουράκη, τόλμησε –και σε ένα μεγάλο βαθμό το πέτυχε- μέσα από ένα σενάριο (δικό της κι αυτό) μυθοπλασίας με στοιχεία ηθογραφικά, να καταγράψει τη σταδιακή μεταμόρφωση ενός «οικονομικού στελέχους ξενοδοχειακής επιχείρησης» σε άνθρωπο «του βουνού και του κάμπου», σε «εργάτη της γης». Ταυτόχρονα, κατάφερε να προβάλλει την Κρήτη και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, χωρίς στόμφο και επιτήδευση… Περισσότερα

Κριτική Δημήτρης Κωστάρας (artic.gr)

Γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου στην Κρήτη, το «Ξα Μου» είναι μια ζωντανή συνύπαρξη μεταξύ ηθοποιών και μη ηθοποιών. Συμμετέχουν οι: Γιώργος Χωραφάς, Λευτέρης Ελευθερίου, Σοφία Χιλλ, Άννα Φόνσου, Ζωή Χωραφά, Τατιάνα Καλάντζη, Νίκος Μπουσδούκος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μάνος Πετράκης. Οι πρωταγωνιστές, συναντούν ντόπιους αγρότες, αμπελουργούς, κτηνοτρόφους, τυροκόμους και ψαράδες. Με αυτό τον τρόπο ζωντανεύουν στη μεγάλη οθόνη μια αισιόδοξη ιστορία μυθοπλασίας με στοιχεία ηθογραφίας, σε σενάριο Κλειώς Φανουράκη… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Η σκηνοθέτιδα δεν τα πηγαίνει καθόλου άσχημα, η αφήγησή της είναι στρωτή και το αποτέλεσμα δικαιώνει, θεωρώ, τις προθέσεις της. Δηλαδή να μεταδώσει την αγάπη στη ζωή μέσα από ένα ελπιδοφόρο μήνυμα το οποίο δείχνει έναν άλλο δρόμο προς την ευτυχία ο οποίος σχετίζεται με τους αληθινούς ανθρώπους οι οποίοι «παλεύουν» με τη θάλασσα και τη γη… Περισσότερα

Κριτική Παναγιώτης Παναγόπουλος (freecinema.gr)

Η ταινία της Κλειώς Φανουράκη έχει ένα θέμα όχι απαραίτητα πρωτότυπο, αλλά πραγματικό: της ξαφνικής ανεργίας, όπως και τη σχέση με τον τόπο. Το πρώτο κομμάτι είναι λιγότερο επιτυχημένο, αφού η απότομη αλλαγή στην επαγγελματική κατάσταση του Τζόνι δείχνει να προκαλεί μικρή αλλαγή στην οικογενειακή ζωή, πέρα από τις σπουδές των παιδιών. Κάποια επεισόδια, μάλιστα, όπως εκείνο με την Άννα Φόνσου, δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης και προκαλούν απορία για το αν κόπηκε στο μοντάζ κάποιο υλικό που θα τα συνέδεε με τη βασική ιστορία… Περισσότερα

ΞΑ ΜΟΥ

Σκηνοθεσία: Κλειώ Φανουράκη

Βοηθός σκηνοθέτης: Χάρης Κοντογιάννης

Σενάριο: Κλειώ Φανουράκη

Φωτογραφία: Θωμάς Βαρβίας

Βοηθοί οπερατέρ: Χρήστος Δούρος, Κώστας Δρακάκης

Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης

Μουσική: Μάρω Θεοδωράκη, Λουδοβίκοςτων Ανωγείων, Γιώργης Μανωλάκης

Ήχος: Γιάννης Αντύπας

Μιξάζ: Kώστας Βαρυμποπιώτης

Σχεδιασμός ήχου: Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, Άρης Λουζιώτης

Μακενίστας: Θανάσης Καράμπελος

Παραγωγοί: Amusic Freeater

Παίζουν: Γιώργος Χωραφάς, Σοφία Χιλλ, Άννα Φόνσου, Ζωή Χωραφά, Λευτέρης Ελλευθερίου, Νίκος Μπουσδούκος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Γιώργης Σμπώκος, Καλλιρόη Καραμάνου, Τατιάνα Καλαντζή, Γιώργης Μανωλάκης, Άγγελος Χιλλ, Μάνος Πετράκης, Δημήτρης Τσουπέη, Αντώνης Ορφανός, Ευγενία Σμπώκου, Αριστείδης Φραγκιαδάκης

Χώρα παραγωγής: Ελλάδα

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: ελληνικά

Διάρκεια: 87΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 15/6/2017

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.