THE GREATEST SHOWMAN

Δεκ 27, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 28/12/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Hugh Jackman ενσαρκώνει το διαφημιστή ενός τσίρκου, μία ιστορία που μεταφράζεται σε μιούζικαλ. Γεννημένος φτωχός, ο Μπάρνουμ οραματίζεται κάτι που δε θα περιορίζει τη φαντασία κανενός. Θα τα βρει με το απροσδόκητο εμπόδιο, τη Τσάριτη, μία γυναίκα που θέλει να κάνει ένα μουσείο από αντικείμενα που αναπαριστούν ζώα, η οποία θα τον εμπνεύσει. Όταν αποτυγχάνει να τραβήξει πολύ κόσμο, ακούγοντας την κόρη του, μαζεύει παράξενους συντελεστές, δείχνοντας το αλλόκοτο.

[vsw id=”G8Kd3_Z5hJo” source=”youtube” width=”680″ height=”480″ autoplay=”no”]

Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Ξεκινώντας τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης ο Michael Gracey, ο οποίος έχει δουλέψει πιο μπροστά σε έξι ταινίες στα οπτικά εφέ και σε μία στην καλλιτεχνική διεύθυνση και στην παραγωγή, κάνει αυτή την εξωφρενική ταινία, «The greatest showman». Πρόκειται για ένα μιούζικαλ που έχει πολλή ενέργεια, βρίσκεται κοντά στο θέμα του τσίρκου και των θεαμάτων, διαθέτει πληθώρα ανθρώπων και δράση, αιχμαλωτίζει τη ματιά του θεατή. Αναφέρεται στη ζωή του Μπάρνουμ, με ρυθμό πολύ γρήγορο, τον οποίον μειώνει περιστασιακά μόνο για να προσθέσει κάποια επιπλέον στοιχεία στον κεντρικό του χαρακτήρα. Το σενάριο έχει γραφτεί από τη Jenny Bicks, γνωστή από το «Sex and the city» και το «Big love», βοηθούμενη από τον Bill Condon, γνωστό από το «Dreamgirls». Είναι πολύ «αφράτο» με ελαφρύ υλικό που εφευρίσκει χορογραφίες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να γίνουν σωστά, με δεδομένο των αριθμό των συμμετασχόντων.

Πηγαίνοντας κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια, θα βρούμε τα υπόλοιπα στοιχεία. Το βάθος της δομής του χαρακτήρα των Bicks και Condon μας δυσκολεύει να ξανασκεφτούμε τον Μπάρνουμ. Μετά από μία σειρά μουσικοκινητικών σκηνών, έχουμε την ευκαιρία να αναλογιστούμε για τα κίνητρά του: πιστεύει στην ανθρώπινη ποικιλότητα, όπως δηλώνει, ή είναι ένας τσαρλατάνος που θέλει να βγάλει μόνο χρήματα; Η απάντηση, ίσως, είναι κάπου ενδιάμεσα. Ακόμη το συναίσθημά του για τη Σουηδή τραγουδίστρια, Τζένι Λιντ, που θέλει να κάνει μαζί του το γύρο της Αμερικής, η προσπάθειά του να συσχετίσει τις επιδόσεις του στο τσίρκο, αφήνοντας κάποιες, για να δημιουργήσει μία νέα μορφή, είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό του. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα ύφος ανανέωσης, βάσει το οποίου ο χαρακτήρας γίνεται όσο το δυνατόν πιο αγαπητός, ταράζει, με αυτό τον τρόπο κάπως τα νερά σε αυτό το κινηματογραφικό είδος.

Πάντως, βιάζεται να μπει μέσα στις μεγάλες στιγμές της ζωής του Μπάρνουμ, όπου βρίσκουμε κάποιες ενδιαφέρουσες πλευρές του: την ανασφάλειά του για τα φτωχά σκηνικά, την ανάγκη του να γίνει δεκτός από την ανώτερη τάξη, κάτι που τον πληγώνει και το διαχειρίζεται με γενναίες κινήσεις. Η ικανότητά του να χειρίζεται τον κόσμο, τα σκάνδαλα στο χώρο του θεάματος, δεν είναι αυτό που χρειάζεται. Με αυτή την έννοια, βλέπουμε, μέσα από τον Μπάρνουμ, τα άσχημα στοιχεία σε αυτό το περιβάλλον, την απουσία βαθιών συναισθημάτων, τον υγιή ανταγωνισμό που δεν υπάρχει. Όμως η ταινία δεν μπορεί να προσδιορίσει αυτή την κριτική σε ικανοποιητικό βαθμό, να αναπτύξει ικανοποιητικά το χαρακτήρα του Μπάρνουμ, να δείξει τους συσχετισμούς που υπάρχουν με τους άλλους ανθρώπους, έτσι ώστε να έχουμε μία σωστά δομημένη κοινωνία.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Ο πρωτοεμφανιζόμενος Μάικλ Γκρέισι και ο σκηνογράφος Νέιθαν Κρόουλι (συνεργάτης του Κρίστοφερ Νόλαν) συνεργάζονται δημιουργικά προς αυτήν την κατεύθυνση, «απογειώνοντας» το θεαματικό στοιχείο μέσα από ένα εντελώς απλοϊκό σενάριο, το οποίο προσφέρει ελάχιστη βοήθεια. Όπως και το πιασάρικο, αλλά επαναλαμβανόμενο μουσικό σκορ, το οποίο έβγαλε μια υποψηφιότητα Χρυσής Σφαίρας στο τραγούδι («This is me»), δίπλα σε εκείνες της καλύτερης ταινίας και του α΄ αντρικού ρόλου στην κατηγορία Κωμωδία – Μιούζικαλ… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Τάσος Μελεμενίδης (Lifo)

Η όλη παραγωγή γλυκοκοιτάζει τις δουλειές του Λούρμαν και την πιο προφανή εξ αυτών, το «Moulin Rouge», όμως ούτε τα τραγούδια του δημιουργικού διδύμου του «La La Land» έχουν το αντίστοιχο βάρος ούτε η καλογυαλισμένη ιστορία μπορεί να πιάσει τα συναισθήματα που εκείνο προκαλούσε… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Η ταινία προσφέρεται για τις μέρες των γιορτών, βλέπεται με το πόδι να χτυπά το ρυθμό κι είναι γεμάτη όμορφες εικόνες. Απλώς – και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους – είναι κρίμα που ποτέ δεν απογειώνεται, ποτέ δεν ενδιαφέρει αρκετά η εξέλιξή της και ποτέ δεν συγκεντρώνει την έντασή της προς μια κορύφωση, όπως ένα αληθινά δυνατό show, ανεξαρτήτως showman!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική iefimerida.gr

Τα τραγούδια, που υπογράφουν οι βραβευμένοι με Όσκαρ στιχουργοί, Μπεντζ Πέισεκ και Τζάστιν Πολ («La La Land»,) εδώ κινούνται στους δρόμους της ποπ, πράγμα δεν ταιριάζει πάντα με το κλίμα και την εποχή- για παράδειγμα όταν η Ρεμπέκα Φέργκιουσον, που υποδύεται μια μεγάλη ντίβα της όπερας, τραγουδάει ως άλλη Σελίν Ντιόν, δεν είναι και πολύ πιεστικό, αλλά όλα αυτά δεν έχουν και τόση σημασία «because it’s show time», όπως θα έλεγε και ο Μπάρνουμ, οπότε με αυτή τη λογική, η ταινία του Γκρέισι κάνει τη δουλειά της και σίγουρα θα σας φτιάξει τη διάθεση… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Οταν αργότερα τελείωσε και αυτό, ο Μπάρνουμ επέστρεψε στα «φρικιά», ίσως επειδή τελικά το εξωτερικό κάλλος δεν μπορεί να συγκριθεί με την εσωτερική ομορφιά που εκπέμπει η έννοια της οικογένειας, όπου εξάλλου βρίσκεται η ουσία της ταινίας, στο σενάριο της οποίας συνέβαλε και ο Μπιλ Κόντον, σεναριογράφος του «Σικάγο» και σκηνοθέτης του «Dreamgirls» (διεκδικεί τρία βραβεία στις Χρυσές Σφαίρες)… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Είναι όμως τόσο προσχηματικά όλα αυτά που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τα πάρουμε στα σοβαρά. Κρίμα και στην ομολογουμένως αξιοπρεπή προσπάθεια του Χιου Τζάκμαν (υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα) που κάνει απίθανα πράγματα σε χορό, τραγούδι και ερμηνεία προκειμένου να δώσει στον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του το βάθος που του λείπει… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Πάνος Γκένας (cinemagazine.gr)

Με βασικό ήρωα έναν άνθρωπο που ρίσκαρε για να πετύχει και δεν γνώριζε όρια στη φαντασία του, το «The Greatest Showman» παραείναι άτολμο και ασφαλές σε ήχο και εικόνα. Περισσότερο παρωχημένο, κι όχι παλιομοδίτικο, το «Greatest Showman» δεν έχει τις κινηματογραφικές αρετές του «La La Land» και επιπλέον του λείπει κάτι σημαντικό: δύσκολα θα σιγομουρμουρήσετε κάποιο από τα τραγούδια της ταινίας βγαίνοντας από την αίθουσα, δείγμα πως σε ένα μιούζικαλ κάτι δεν έχει πάει σίγουρα καλά… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Δημήτρης Αποστολόπουλος (gr.ign.com)

Το σύμπαν που προσπαθεί να στηθεί μέσα στο παραμύθι του φιλμ, με τη βοήθεια της εξαίρετης σκηνογράφου, Debra Schutt (Spiderman), αλλά και των επίσης εντυπωσιακών ενδυματολόγων, σκαλώνει μέσα στην ευκολία και χλιαρότητα σκηνοθέτη και σεναριογράφων, καταλήγοντας σε ένα αποτέλεσμα αδύναμο και όχι καλά δουλεμένο… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική ΛήδαΓαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Η ταινία προσφέρεται για τις μέρες των γιορτών, ωστόσο, παρά τις καλές προθέσεις της, ποτέ δεν καταφέρνει να συνδέσει όλα μαζί τα συστατικά της σ’ ένα μιούζικαλ με ένταση και τη δύναμη να παρασύρει τον θεατή, ο οποίος χτυπά μεν τον ρυθμό με το πόδι, αλλά ταυτόχρονα εύχεται και να παρακολουθούσε ένα σόου του Μπάρναμ αντί για το φιλμ… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Έλενα Χρηστοπούλου (Πρωτο Θέμα)

Πλησιάζουν, ιδίως οι καλλιτέχνες με τους δεύτερους και τρίτους ρόλους (η Κυρία με το Μούσι έχει συγκλονιστική φωνή), αλλά δεν τους βοηθάνε ούτε τα χλιαρά τραγούδια ούτε η χλιαρή ιστορία… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Άκης Καπράνος (Τα Νέα)

Ρίξτε μια ματιά στο «Freaks», παραγωγής 1931, και θα βρείτε κάτι από την αλήθεια που απουσιάζει εδώ, σε αυτό το υπερ-λουστραρισμένο, γεμάτο ψηφιακά εφέ μιούζικαλ με τον Χιου Τζάκμαν, που είχε ενσαρκώσει ήδη μία φορά έναν παρεμφερή κονφερασιέ (και μάγο, είναι η αλήθεια) στο αριστουργηματικό «Prestige» του Κρίστοφερ Νόλαν. Ορίστε, ήδη αναφέρθηκαν δύο ταινίες καλύτερες από τούτο εδώ… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Νίκος Παλατος (freecinema.gr)

Διόλου παράξενο που το studio επιστράτευσε τον έμπειρο Τζέιμς Μάνγκολντ, μήπως και μπορέσει να διασώσει το εγχείρημα στο post production. Εκ του αποτελέσματος, κρίνουμε πως δεν μπόρεσε να κάνει και πολλά. Εάν ο πρωτοπόρος «Greatest Showman» Φ. Τ. Μπάρνουμ όντως παρουσίαζε παραστάσεις σαν ετούτη, το όνομα του ουδόλως θα μας απασχολούσε σήμερα!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Γιώργος Νυκταράκης (filmboy.gr)

Από την άλλη δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους υπόλοιπους ηθοποιούς, και ιδίως για τον Zac Efron (Baywatch) ο οποίος δεν αλλάζει ποτέ την καλογυαλισμένη εικόνα του, αλλά και τις Michelle Williams (All the Money in the World) και Rebecca Ferguson (The Snowman), οι οποίες μπορεί να μην είναι κακές, έχουν όμως περιορισμένο χρόνο και οι χαρακτήρες τους δεν αναπτύσσονται επαρκώς. Συγκεντρώνοντας τα παραπάνω, έχουμε ένα μιούζικαλ με αρκετή μουσική αλλά χωρίς μεγάλο σεναριακό ενδιαφέρον, που απευθύνεται κυρίως στους φίλους του είδους, και μένει στη μνήμη για τη γεμάτη ενέργεια παρουσία του Hugh Jackman… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Θοδωρής Δημητρόπουλος (oneman.gr)

Είναι ένα meta-προοδευτικό φιλμ εποχής που δε φαίνεται να έχει οποιαδήποτε σχέση με τις δυναμικές και τις πολιτικές της εποχής του, ένα ψευδές κατασκεύασμα που διαλαλεί τις αξίες εκπροσώπησης και προόδου του φιλελεύθερου Χόλιγουντ την ώρα που πακετάρει μια ιστορία καταπίεσης ως έμπνευση και ελπίδα για μια καλύτερη κοινωνία. Υπό μία έννοια, είναι το πιο -άθελά του- ειλικρινές κατασκεύασμα που βγήκε φέτος από το Χόλιγουντ… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Χιού Τζάκμαν έχει ταλέντο και ότι τέτοιοι ρόλοι είναι γραμμένοι στα μέτρα του, όπως και ότι είναι προτιμότερο ο Ζακ Έφρον να ασχολείται με το μιούζικαλ παρά με αδιάφορες χαζοκωμωδίες, αλλά μόνο οι δύο πρωταγωνιστές δεν αρκούν για να κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ενδιαφέρον… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Αιμίλιος Χαρμπής (Η Καθημερινή)

Η πορεία του Μπάρνουμ στον χώρο του θεάματος, από τα freak show μέχρι τις μεγάλες κλασικές σκηνές, παρουσιάζεται πασπαλισμένη με μπόλικη politically correct χρυσόσκονη, η οποία προφανώς ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα. Τα κλισέ υπηρετούνται ώς το τέλος ευλαβικά, διότι το σόου πρέπει, φυσικά, να… συνεχισθεί (και στα επερχόμενα Οσκαρ)… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Η βιογραφική αυτή ταινία αφηγείται τη ζωή του Π. Τ. Μπάρουμ, του ανθρώπου ο οποίος ανακάλυψε το τσίρκο! Ο εν λόγω Π. Τ. Μπάρουμ, στις αρχές του 18^ου αιώνα, ζει στο Κονέκτικατ προσπαθώντας να πετύχει κάτι στη ζωή του… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Το γεγονός ότι, σε αντίθεση με όσα απλοϊκά εισηγείται η ταινία, ο αληθινός Μπάρναμ δεν ήταν ένας ψυχοπονιάρης οραματιστής που πρόσφερε ανιδιοτελώς μια «οικογένεια» σε όλους αυτούς τους παρίες της κανονικότητας, δεν είναι από μόνο του κακό. Ακόμη και το ότι η ταινία μιμείται εξόφθαλμα το «Moulin Rouge!» του Λούρμαν θα μπορούσε να παρακαμφθεί. Εκείνο, όμως, που δεν χωνεύεται εύκολα είναι το πόσο άψυχη είναι η αφήγηση, το πόσο ανύπαρκτοι εμφανίζονται όλοι οι χαρακτήρες, και το πόσο ψεύτικο και καθόλου πρωτότυπο είναι τελικά το σόου αυτού του κυρίου Μπάρναμ… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogaspot.gr)

Ένα λαμπερό, μουσικό υπερθέαμα, με τον Χιου Τζάκμαν να μαγεύει με τη φωνή του και τη χορευτική του δεινότητα (μη ξεχνάτε και την εμφάνισή του στο μιούζικαλ «Άθλιοι») διεκδικώντας ένα από τρία από τα πιο σημαντικά βραβεία στις Χρυσές Σφαίρες 2018: του A’ Ανδρικού ρόλου μαζί με εκείνα της Καλύτερης ταινίας (κωμωδίας ή μιούζικαλ) και του Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

THE GREATEST SHOWMAN

Σκηνοθεσία: Michael Gracey

Σενάριο: Jenny Bicks, Bill Condon

Φωτογραφία: Seamus McGarvey

Μοντάζ: Tom Cross, Robert Duffy, Joe Hutshing, Michael McCusker, Jon Poll, Spencer Susser

Μουσική: John Debney, Benj Pasek, Justin Paul, Joseph Trapanese

Παραγωγοί: Peter Chernin, Deb Dyer, Peter Kohn, Laurence Mark, Jenno Topping

Παίζουν: Hugh Jackman (Μπάρνουμ), Michelle Williams (Τσάριτι), Zac Efron (Φιλίπ Καρλίλ), Zendaya (Αν), Rebecca Ferguson (Τζένι Λιντ), Austyn Johnson (Καρολιν Μπάρνουμ), Cameron Seely (Έλεν Μπάρνουμ), Keala Settle (Λέτι), Sam Humphrey (Τομ)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 105΄

Είδος: βιογραφία, δράμα, μιούζικαλ

Ημερομηνία εξόδου: 28/12/2017

Εταιρεία διανομής: Odeon.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.