Αυγ 06, 2017 Κινηματογράφος 0
του Γιάννη Φραγκούλη
Στις 3/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Μία κοπέλα πρόκειται να καταθέσει σε μία δίκη. Μία αδίστακτη συμμορία θέλει να την εξοντώσει για να μην το κάνει. Ένας βετεράνος, πρώην μέλος των ειδικών δυνάμεων και νυν υπεύθυνος ασφαλείας σε ένα μεγάλο κέντρο αγοράς, προσπαθεί να την προστατεύσει.
Οι παραπομπές σε διάφορες ταινίες είναι πολλές, ακόμα και σε τηλεοπτικές. Αυτή η ταινία επαναλαμβάνει τα μοτίβα όπως υπάρχουν σε άλλες ταινίες, π.χ. «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», αλλά δεν πάει παρακάτω. Στην ταινία περιγράφεται η βία στο αστικό περιβάλλον με έναν τρόπο απλό που ακουμπά την εικονολατρία. Έχουμε τη γυναίκα που είναι αδύναμη και έχει ανάγκη κάποια πατρική φιγούρα για να μπορέσει να ανταπεξέλθει τις δυσκολίες. Σαφέστατη παραπομπή στην πατρική εξουσία και από εκεί στο πατριαρχικό σύστημα, όπου κεντρικό πρόσωπο είναι ένα πρόσωπο, ως ένας μεσσίας.
Από την άλλη υπάρχουν αυτοί που θέλουν το κακό να υπερισχύσει. Αυτοί είναι η απειλή για τη συνοχή της κοινωνίας και θα πρέπει να εξαλειφθούν. Είναι αυτονόητο ότι αυτή τη δουλειά δεν μπορεί να την κάνει μία γυναίκα, ακόμα και ένας άντρας που δεν έχει το «χρίσμα», δηλαδή αυτές τις ικανότητες που του έχει δώσει το ίδιο το σύστημα, είναι ταγμένος να υπηρετεί την κοινωνία και να της εξασφαλίζει την ασφάλειά της και τη συνοχή της. Αυτή η μεσσιανική φιγούρα αποτυπώνεται στο πρόσωπο ενός βετεράνου των ειδικών δυνάμεων. Ο στρατός, η κουλτούρα του, η δομή του, η αποστολή του εδώ έρχονται για να επιβεβαιώσουν τη χρησιμότητά του, η οποία προβλέπεται από τη δημιουργία του.
Η μάχη θα πρέπει να είναι μάχη πραγματική και το μοτίβο λέει ότι ο κακός θα πρέπει να εξοντωθεί. Η κοινωνία να μην κινδυνεύει πλέον. Οι ελπίδες της σωτηρίας εναποτίθενται στο ον με τις ανώτερες δυνάμεις, το οποίο θα πρέπει να σεβαστούμε, πολύ περισσότερο να σεβαστούμε και να θεοποιήσουμε τις ίδιες τις δομές που το τοποθέτησαν σε αυτή τη θέση στην κοινωνία, τον πατερναλισμό, ουσιαστικά τον ιμπεριαλισμό.
Σε μία αφελή, και άσχημα σχεδιασμένη ταινία, βλέπουμε το πώς «παίζει» το ιδεολογικό παρασκήνιο που μας στέλνει στην παθητικότητα που εδώ είναι παραθρησκευτική, έχει όμως το ίδιο αποτέλεσμα, τη μοιρολατρία, τη βοήθεια από κάποιο θεϊκό ον, όχι όμως την πίστη ότι ο εαυτός μας μπορεί, μαζί με άλλους, να τα καταφέρει. Αυτό είναι εκτός λογικής του συστήματος.
Σκηνοθεσία: Alain Desrochers
Σενάριο: Tony Mosher, John Sullivan
Φωτογραφία: Anton Bakarski
Μοντάζ: Éric Drouin, Paul Harb
Μουσική: FM Le Sieur
Παραγωγοί: Vincent Cheng, Jeffrey Greenstein, David Harris, Gisella Marengo, Les Weldon, Jonathan Yunger
Παίζουν: Antonio Banderas (Εντουάρντο), Ben Kingsley (Τσάρλι), Liam McIntyre (Βανς), Gabriella Wright (Ράμπι), Chad Lindberg (Μάσον), Yana Marinova (πράκτορας), Cung Le (Dead Eyes), Jiro Wang (Τζόνι), Katherine de la Rocha (Τζέιμι)
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Έτος παραγωγής: 2017
Γλώσσα: αγγλικά
Διάρκεια: 87΄
Είδος: δράση
Ημερομηνία εξόδου: 3/8/2017
Εταιρεία διανομής: Odeon.
Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.
Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
Οκτ 28, 2024 0
Οκτ 26, 2024 0
Νοέ 20, 2024 0
Νοέ 12, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Νοέ 20, 2024 0
Νοέ 12, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη
Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |