ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΛΟΝΙΚΗΣ

Ιαν 12, 2016 Κινηματογράφος 0

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΕΪΠΙΔΗ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Μία παραίτηση δεν είναι ότι καλύτερο για ένα θεσμό που δραστηριοποιείται στο χώρο του πολιτισμού. Πολύ περισσότερο όταν αυτός ο άνθρωπος είναι ο «υπεύθυνος» που συστήθηκε στο ελληνικό κινηματογραφόφιλο κοινό, αλλά και στους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, κινηματογραφίες όπως του Ιράν, του Τατζικιστάν, των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, της Αλάσκας. Μετά ήρθε το ντοκιμαντέρ. Ο Δημήτρης Εϊπίδης, γι’αυτόν μιλάμε, έδειξε ένα πρώτο άλλο εαυτό, η μεταμόρφωση ολοκληρώθηκε όταν ανέλαβε διευθυντής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Είναι πολύ άσχημο που φτάνουμε στο σημείο να λέμε «επιτέλους». Επιτέλους γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ο ίδιος με αυτόν που είχαμε γνωρίσει στους Νέους Ορίζοντες, όταν αυτό το Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν σε ανταγωνισμό με το Διαγωνιστικό Τμήμα αυτού του Φεστιβάλ. Δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος, αυτός που ήθελε να «πάρει» τη διεύθυνση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας, ζητώντας ένα υπέρογκο ποσό. Ούτε ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποφάσιζε να επανεξεταστούν βασικά και θεμελιωμένα θέματα του ντοκιμαντέρ -όπως τι είναι το δημιουργικό ντοκιμαντέρ, αν αυτό το είδος του κινηματογράφου μπορεί να έχει και ηθοποιούς κ.λπ.- και να αποκλείει λογικές και ανθρώπους, όπως και να δημιουργεί κόντρες με επαγγελματίες κινηματογραφιστές και άλλα φεστιβάλ.

Αυτοί οι αποκλεισμοί συνεχίστηκαν και εντάθηκαν όταν ανέλαβε διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Επιτέθηκε σε κριτικούς κινηματογράφου που τόλμησαν (!!) να εκφράζουν τη δική τους γνώμη δημοσίως. Απέκλεισε παλιότερους διευθυντές απ’τους καλεσμένους. Άνοιξε μέτωπο με τη διεθνή ομοσπονδία κριτικών κινηματογράφου. Απέκλεισε δημοσιογράφους που είχαν φιλικές σχέσεις ή νόμιζε ότι είχαν φιλικές σχέσεις με αυτούς που αποκλείστηκαν. Πήρε, υπό την ομπρέλα του Φεστιβάλ, το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που έχασε μεγάλο μέρος απ’το χαρακτήρα του σα Μουσείου. Και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχασε το χαρακτήρα της γιορτής που είχε, όσο είχε. Όλα αυτά γιατί οι ευθύνες και η εξουσία έδειξαν έναν άλλο Εϊπίδη, έναν ψυχοπαθή που δεν μπορούσε να συνδιαλλαγεί ούτε με το Εγώ του.

Επιτέλους έφυγε. Δυστυχώς λέμε το «επιτέλους», με πόνο ψυχής, στην πραγματικότητα. Είναι μία ευκαιρία να γίνει μία πραγματική κάθαρση στον Οργανισμό που λέγεται Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τόσο στα πρόσωπα όσο και στις λογικές της διεύθυνσης. Είναι τελικά η μοναδική ευκαιρία να βρει αυτό το Φεστιβάλ την ταυτότητά του. Παραθέτουμε τον τελευταίο λόγο αυτού του ανθρώπου.

«Κύριε Υπουργέ, αγαπητοί φίλοι,

Όταν ένας κύκλος ολοκληρώνεται, τα ανάμικτα συναισθήματα είναι αναπόφευκτα. Ύστερα από 24 χρόνια εργασιακής σχέσης, αλλά και σχέσης ζωής με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αισθάνομαι ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να αποχωρήσω από έναν θεσμό, με τον οποίον μοιράζομαι δεσμούς και αναμνήσεις ζωής. Ήρθε η στιγμή να παραδώσω τη σκυτάλη στη νεότερη γενιά, με την ελπίδα και την ευχή ότι στη διάρκεια αυτών των ετών έχω καταφέρει να τους μεταλαμπαδεύσω το πάθος μου για το σινεμά και την εμπειρία μου στη διοργάνωση ενός διεθνούς ακτινοβολίας φεστιβάλ κινηματογράφου.

Αυτή η καλλιτεχνική πορεία ξεκίνησε το 1992 όταν διεθνοποιήθηκε το φεστιβάλ, συνεχίστηκε μέχρι το 1999 όταν ένα όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, ιδρύοντας το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο όταν το 2010 ανέλαβα τη διεύθυνση του θεσμού, σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη εποχή για τη χώρα. Οι δυσχερείς περιστάσεις δεν μας έκαμψαν, αντιθέτως μας πείσμωσαν να ισχυροποιήσουμε το φεστιβάλ χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητά του. Σήμερα, παίρνω την απόφαση να ολοκληρώσω αυτή τη διαδρομή με το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 20 Μαρτίου 2016.

Ευχαριστώ θερμά όλους τους συνεργάτες μου, στη διάθεση των οποίων θα συνεχίσω να βρίσκομαι εθελοντικά, τους θεατές που αγκάλιασαν ολόψυχα το έργο μας και τους δημιουργούς που μας εμπιστεύθηκαν τις ταινίες και τις ελπίδες τους.

Μπορεί αυτός ο κύκλος να ολοκληρώνεται, όμως η αγάπη μου για το σινεμά δεν παύει. Θα εξακολουθήσει να με εμπνέει και να με συνδέει με ανθρώπους και εικόνες, με όλους εσάς που πιστεύετε στη δύναμη και στη μαγεία του κινηματογράφου.

Δημήτρης Εϊπίδης

Διευθυντής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης»

Γιάννης Φραγκούλης