Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Αυγ 14, 2017 Κινηματογράφος 0

A FAMILY MAN

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 10/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές άλλων κριτικών κινηματογράφου.

Ένα πετυχημένο στέλεχος ασφαλιστικών επιχειρήσεων στις ΗΠΑ έχει στήσει την καριέρα και την οικογένειά του, έτσι όπως ακριβώς θέλει. Όλα πάνε καλά μέχρι τη στιγμή που η ίδια η οικογένειά του θα δεχτεί ένα σοβαρό πλήγμα και όλα θα καταρρεύσουν. Είναι η στιγμή που θα αναθεωρήσει πολλά πράγματα και θα αναγκαστεί να δείξει τον πραγματικό εαυτό του, να αναζητήσει την αληθινή αγάπη.

Η δραματική αυτή ταινία έχει να κάνει με δύο πράγματα: το κυνήγι του «αμερικάνικου ονείρου», από τη μία, και το ζητούμενο της αγάπης, από την άλλη μεριά. Θέλει να μας μιλήσει για το παιχνίδι που έχουμε χάσει, την απώλεια του εαυτού μας, αλλά και το «καμπανάκι» που χτυπά κάποια στιγμή και μας ξυπνά από το λήθαργο, στον οποίο έχουμε βυθιστεί. Το κακό είναι ότι αυτή η πλοκή έχει παιχτεί ξανά και ξανά εκατοντάδες φορές, όχι μόνο στο Χόλιγουντ. Τι καινούργιο έχει να προσθέσει αυτή η ταινία;

Εδώ έχουμε όλα τα κλισέ: Ασφαλής επιχειρηματίας που τα έχει όλα και αισθάνεται ότι κυριαρχεί στο σύμπαν, για πόσο όμως; Μία οικογένεια όπου βρίσκει κανείς ασφάλεια, το λιμάνι που θα πας για να ανανεωθείς για τον καθημερινό σου αγώνα. Η συνεχής πάλη μεταξύ κακού και καλού, η ανθρωποφαγία του καπιταλισμού, πόσο άραγε θα κρατήσει; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος να παίζει κάθε μέρα το παιχνίδι του μονομάχου σε μία υποτιθέμενη αρένα νεορωμαϊκού τύπου; Πόσο μπορεί να κρατήσει χωρίς να σπάσουν τα νεύρα του; Πότε θα καταρρεύσει; Ώσπου έρχεται η στιγμή και αρχίζει η καταστροφή.

Τι δε μας λέει η ταινία, όπως πολλές άλλες αυτού του τύπου: Το πρόβλημα δεν είναι ενός ανθρώπου ή μιας κάστας ανθρώπων σε μία δυτικού τύπου κοινωνία. Είναι πρωτίστως και κυρίως ιδεολογικό και, κατ’επέκταση και κατά συνέπεια, πολιτικό. Ο άνθρωπος λειτουργεί σύμφωνα με τις νόρμες που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα του επιβάλλει ως μία διαδικασία παραγωγής και αναπαραγωγής πλούτου. Άρα ο άνθρωπος είναι ένας λαγός που τρέχει απέλπιδα πίσω από ένα καρότο που δε θα μπορέσει ποτέ να πιάσει. Το παιχνίδι έχει χαθεί και δεν το έχουμε καταλάβει. Η λύση αυτού του προβλήματος εδράζεται στο ιδεολογικό πεδίο.

Οι πρωταγωνιστές αυτής της ταινίας, όπως και οι άνθρωποι στην καθημερινή ζωή τους που ακολουθούν αυτόν τον τρόπο ζωής, γεμίζουν με αρρώστιες ψυχολογικές, αυτές που οδηγούν στην υστερία του «τα θέλω όλα», «ζω όσο καταναλώνω», «θέλω να είμαι πετυχημένος» κ.λπ., ξεχνούν ότι η ομορφιά και η απόλαυση, μεγάλο ζητούμενο για την ψυχολογία του ανθρώπου, από αρχαιοτάτων ετών, βρίσκονται στα απλά και φαινομενικά ασήμαντα πράγματα που όλοι εύκολα τα προσπερνούμε. Στην ταινία γίνεται μία νύξη για αυτό το θέμα αλλά εκεί δεν εμβαθύνει. Αντί να εστιάσει εκεί, να μπει βαθιά στο θέμα, να το αναλύσει και, με τη βοήθεια των συμβόλων και των αρχετύπων, να φτάσει στον πυρήνα του ψυχισμού του ανθρώπου, αναλώνεται στη περιγραφή του θέματος, με ένα λόγο που επαναλαμβάνεται συνέχεια και συνέχεια κάνοντας αέναους κύκλος γύρω ακριβώς από το ίδιο σημείο.

Θα καταφύγουμε σε ταινίες που χαρακτηρίζονται ως ποιητικές γιατί δημιουργούν αυτή την αμφιβολία για το «πραγματικό», αυτό που θα μας δημιουργήσει τα ερεθίσματα να ψάξουμε μέσα μας, να βρούμε αυτό που μας «τρώει» και να το καταπολεμήσουμε. Ουσιαστικά, σε αυτή την ταινία, πολύ περισσότερο απ’ότι σε άλλες, το θέμα δεν έχει εκφρασθεί καν, μόνο το περιτύλιγμά του αντιλαμβανόμαστε. Μας αφήνει με απορίες και θα πρέπει εμείς να προεκτείνουμε το φιλμικό κείμενο και να θέσουμε τα θέματα έτσι όπως «θα έπρεπε» να ήταν.

Ο σκηνοθέτης Mark Williams, κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, μετά από 24 ταινίες ως παραγωγός, με ένα έργο που δεν πείθει για το λόγο του. Που μας λέει ότι δεν έχει κάτι καινούργιο να μας πει, που επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο, θέλει να κάνει κριτική αλλά δεν τολμά, ουσιαστικά δεν έχει λόγο ύπαρξης.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος (Αθηνόραμα)

Ο χαρακτήρας του Μπάτλερ είναι κλασική περίπτωση εμμονικού καριερίστα ο οποίος ζει για να δουλεύει ώστε να ικανοποιήσει τον εγωισμό του και προοδευτικά να ανελιχθεί στην κορυφή της εταιρικής αλυσίδας. Το γερό πλήγμα που θα δεχθεί η οικογένειά του τον τραντάζει, προσγειώνοντάς τον στην πραγματικότητα, σε ένα πεδίο που δεν έχει πλέον το πάνω χέρι. Από τη στιγμή που διαταράσσεται η οικογενειακή γαλήνη, ο Τζένσεν περνά μέσα από μια διαδικασία «εξανθρωπισμού» κατά την οποία συνειδητοποιεί τις λάθος προτεραιότητες που είχε βάλει στη ζωή του… Περισσότερα

Κριτική Χρήστος Μπακατσέλος (flix.gr)

Δεν υπάρχει κάτι το αξιομνημόνευτο ή έστω κάτι ενδιαφέρον σε αυτή την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Γουίλιαμς, κι αν θέλετε να έχετε κι εσείς το κάρμα σας καθαρό αποφύγετέ την. Γιατί εξάλλου «karma’s a bitch» και ποτέ δεν ξέρεις από που άλλου μπορεί να σου έρθει κάποιο άλλο τέτοιου είδους φιλμ… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Ε, και όχι και τόσο αναπάντεχα, κάπου εκεί θα του ‘ρθουν του ήρωά μας οι συνειδητοποιήσεις οι χοντρές, και θα δει το φως το αληθινό, και τα συναφή αναβαπτιστικά και υπέροχα… Τα οποία ενδεχομένως και να μπορούσαν να σταθούν κάπως, αν στον κεντρικό ρόλο υπήρχε κάποιος ηθοποιός. Διότι ο Μπάτλερ, φοβάμαι, είναι ακόμα περικλεής πολεμιστής στην Sparta… Από την άλλη, βέβαια, και το σενάριο με όλες αυτές τις και καλά μεγάλες κουβέντες που ανταλλάσσουν πατέρας, γιος και μάνα, είναι επίσης για τον Καιάδα, φοβάμαι… Περισσότερα

Κριτική Γιώτα Τσιορβά (cinepivates.gr)

Οι δεύτεροι ρόλοι κάνουν την δουλειά τους αν και κάποιοι, όπως η μητέρα (Γκρέτσεν Μολ) και ο απεγνωσμένος για δουλειά 59χρονος Λου (Άλφρεντ Μολίνα), είναι πιο εμφανείς ήρωες σε σχέση με τους αιμοδιψείς συνάδελφους (Άλισον Μπρι) και το σκληρό αφεντικό(Γουίλεμ Νταφόε), που απλά υπάρχουν για να ενισχύσουν τον χαρακτήρα του Ντέιν. Ο Τζέραρντ Μπάτλερ απ’ την άλλη είναι συνεπής στο ρόλο του, μπορεί να πείσει τόσο ως σκληροτράχηλος υπάλληλος όσο και ως θλιμμένος και μετανιωμένος γονιός. Ο Σύμβουλος θα σου προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται, ένα δακρύβρεχτο βράδυ. Αν αυτό είναι το μόνο που θέλεις, τότε θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες σου… Περισσότερα

Κριτική Κατερίνα Ανδρεάκου (freecinema.gr)

Όταν ο Μπάτλερ με τον άρρωστο γιό του έχουν διαλόγους του στυλ «μπαμπά, πιστεύεις στον Θεό;» ή όταν ο μικρός τον ρωτά τι συνέβη με τους Δίδυμους Πύργους για να συμπληρώσει την ερώτηση με το «στενοχωρήθηκες τότε;», ξέρεις πως ο δημιουργός της σε δουλεύει ως θεατή κανονικά και… φτηνά. Οι σκηνές όπου χαρακτήρες κρυφακούν εξομολογήσεις άλλων, η κρίση ανθρώπινης αξιοπρέπειας που καταλαμβάνει σταδιακά τον πρωταγωνιστή καθώς και το εξοργιστικά χαρούμενο φινάλε, μάλλον θα κάνουν τα κόκκαλα του μακαρίτη του Κάπρα να στριφογυρίζουν, όπως μάλλον και τα οπίσθια της πλειοψηφίας των θεατών που θα την επιλέξουν για την κινηματογραφική τους έξοδο… Περισσότερα

Κριτική Αλέξανδρος Κυριαζής (filmboy.gr)

Η απειρία του σκηνοθέτη είχε ως αποτέλεσμα το σενάριο να αποτυπωθεί στο πανί τελείως τυπικά, χωρίς καμία φλόγα, χωρίς ένταση και δραματουργικά τεχνάσματα που θα μπορούσαν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Σε αυτή τη μετριότητα βοήθησε και η παρουσία του Gerard Butler, σε ένα ρόλο που δεν του ταίριαξε, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν αυτό που βγάζει είναι οδηγία του σκηνοθέτη ή ερμηνευτική ανικανότητα του ηθοποιού… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Ζερβόπουλος (moviesltd.gr)

Καθαρά αμερικάνικης σύλληψης και επεξήγησης η ιδέα της συμμετοχής στο σκριπτ των έξι κτιρίων συμβόλων της Windy City, που συμβολίζουν μεν την ελευθερία και την ισχύ, ταυτόχρονα όμως την διατήρηση της παράδοσης και των αξιών, από τις οποίες με τον καιρό εξώκοιλε ο γερακομάτης Ντέιν. Χαρακτήρα που αποδίδει με πομπώδες ύφος, αλλά και με χαμηλότονη χαλαρότητα σε σύγκριση με τους πολυβολικούς πανζουρλισμούς που έχει πρωταγωνιστήσει ο Gerard Butler. Δεν είμαι βέβαιος πως ο εμφανώς πιο φουσκωμένος σε κιλά Λεωνίδας, αποτελεί την ιδανική επιλογή για να ενσαρκώσει τον σταδιακού ψυχικού πληγώματος γονιό. Πενιχροί στην συγγραφή και ανάλυση τους οι περιφερειακοί ρόλοι, αφού ούτε εκείνος της συζύγου (Gretchen Mol), ούτε αυτός της επαγγελματικής ανταγωνίστριας (Alison Brie), ούτε καν ετούτος του φιδίσιου μεγιστάνα (Willem Dafoe) ανεβάζουν την δραματουργία μισό, έστω επίπεδο. Όπως μάλλον το πετυχαίνει στα δύο, τρία λεπτά της παρουσίας του ο λατίνος Alfred Molina, απεικονίζοντας τον ηλικιωμένο άνεργο, που μαραζώνει παραμένοντας σε αναγκαστική φυλάκιση κατ οίκον… Περισσότερα

Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

(A FAMILY MAN)

Σκηνοθεσία: Mark Williams

Σενάριο: Bill Dubuque

Φωτογραφία: Shelly Johnson

Μοντάζ: Thom Noble

Μουσική: Mark Isham

Παραγωγοί: Gerard Butler, Nicolas Chartier, Craig J. Flores, Patrick Newall, Alan Siegel, Mark Williams

Παίζουν: Alison Brie (Λιν Βόγκελ), Gerard Butler (Νταν Γιένσεν), Willem Dafoe (Εντ Μπλάκριτζ), Gretchen Mol (Ελίζ Γιένσεν), Alfred Molina (Λου Γουίλερ), Dustin Milligan (Σάμερ), Kathleen Munroe (Τόνι), Anupam Kher (Δρ. Σαβράι Σινγκ), Mimi Kuzyk (Μπερναντίν)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Καναδάς

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 108΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 4/5/2017

Εταιρεία διανομής: Tanweer.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.