filmandtheater NIGHTCRAWLER

NIGHTCRAWLER

Απρ 05, 2015 Κινηματογράφος 0

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ

Aυτό είναι το ανεξάρτητο διαμάντι που αδικήθηκε φέτος από την Ακαδημία (μία μονάχα υποψηφιότητα, αυτή του Πρωτότυπου Σεναρίου). Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σεναριογράφου των «Η κληρονομιά του Μπορν» και «Real Steel», Dan Gilroy, είναι ένα δυνατό, εθιστικό στην παρακολούθησή του, θρίλερ, με φόντο το νυχτερινό (δημοσιογραφικό) υπόκοσμο του Λος Άντζελες.

Στο σημερινό Λος Αντζελες, μακριά από τα celebrities και τις φωτογραφήσεις, στο σκοτάδι της νύχτας και του εγκλήματος, ο Λου Μπλουμ, απεγνωσμένος να βρει μια δουλειά, ανακαλύπτει τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες του αστυνομικού ρεπορτάζ. Διεισδύει σ’ ένα ανεξάρτητο τηλεοπτικό συνεργείο που μαγνητοσκοπεί τρακαρίσματα, πυρκαγιές, φόνους κι όποια καταστροφή βρεθεί στο διάβα του και, μαζί τους, ο Λου βυθίζεται στην απειλητική, επικίνδυνη σφαίρα του «nightcrawling», εκεί όπου ο λυγμός της κάθε σειρήνας του περιπολικού ακούγεται σα λαχείο και τα θύματα μεταφράζονται σε δολάρια. Με τη βοήθεια της Νίνα, μιας βετεράνου στις τοπικές τηλεοπτικές ειδήσεις, ο Λου θριαμβεύει. Στη διψασμένη αναζήτηση υλικού, γίνεται ο σταρ της δικής του ιστορίας.

Ο κανόνας έχει περίπου ως εξής: όσο περισσότερο αίμα χύνεται στα αστικά προάστια με θύματα λευκούς, από κακοποιούς αλλοδαπής προέλευσης, τόσο περισσότερο αυξάνονται τα νούμερα τηλεθέασης και άρα τα έσοδα από τις διαφημίσεις των καναλιών, τόσο τοπικά αλλά και διεθνώς. Μπορεί να μας φαίνεται κανιβαλιστικό αυτό, απάνθρωπο και ακραίο όπως όντως είναι, αλλά είναι κομμάτι δουλειάς κάποιων. Και όχι λίγων δυστυχώς. Το αίμα (εκτός από το σεξ), πουλάει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε τους ανταποκριτές των ειδησεογραφικών πρακτορείων που σύμφωνα με την ταινία, κάθε νύχτα, αφήνοντας στο σπίτι τους κάθε ίχνος ηθικής, ξεκινούν το κυνήγι της «επιτυχίας». Αδημονούν για σφοδρούς φόνους, ώστε να παραδώσουν ένα υλικό που «σπαρταράει» και να ανταμειφθούν γερά. Τα «απλά» ατυχήματα δεν τους συγκινούν καθώς δεν πουλάνε τόσο όσο ένας φόνος από αλλοδαπό κακοποιό. Οι στερεοτυπικές αντιλήψεις λοιπόν, καλά κρατούν.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ένας αγνώριστος και γλοιώδης Jake Gyllenhaal. O χαρακτήρας του αδίστακτου Λου Μπλουμ με την παράνοια αποτυπωμένη στο βλέμμα, θυμίζει κάτι από τον χαρακτήρα του «Ταξιτζή». Η όψη του αποκρουστική και το βλέμμα του δολοφονικό. Δεν αφήνει περιθώρια συμπάθειας από την πλευρά του θεατή. Όμως δεν είναι δυνατόν να σταματήσεις να τον παρακολουθείς όπως ο ίδιος είναι αδύνατον να πάψει να καταγράφει με αποκρουστικά κοντινά πλάνα, έναν στυγερό φόνο. Το δημοσιογραφικό του βλέμμα βρίσκεται στα όρια της ηδονοβλεψίας. Καταγράφει ένα σκηνικό φόνου με τέτοια ανυπομονησία και χαρά λες και είναι τα πρώτα βήματα του παιδιού του. Ο Jake Gyllenhaal επισήμως πλέον, αναγνωρίζεται ως ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς και μη ηθοποιούς.

H κατάληξη της ιστορίας έχει απειλητικό χαρακτήρα για την ανθρώπινη κοινωνία καθώς διαπιστώνουμε ολοένα και πιο βαθιά πως εξαφανίζεται κάθε ίχνος ανθρωπιάς.. Ας κρατήσουμε αυτό που θέλει να υπογραμμίσει ο σκηνοθέτης, ότι «ο πραγματικός τρόμος δεν προέρχεται από τον ίδιο το Λου, αλλά από τον κόσμο που τον δημιούργησε και τον αντάμειψε στην πορεία».

Υ.Γ. Ένα φιλμικό κείμενο που καταφέρνει να πει διαφορετικά πράγματα σε κάθε άνθρωπο. Όπως σχολιάζει και ο σκηνοθέτης «Ο στόχος είναι οι θεατές να αναγνωρίσουν ένα μέρος του εαυτού τους στον Λου και στον κόσμο μέσα στον οποίο κινείται».

(Για περισσότερες κριτικές της Παρασκευής Γιουβανάκη διαβάστε στο: http://film-c.blogspot.gr/)

email: ofellia91@gmail.com