Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ

Οκτ 01, 2017 Κινηματογράφος 0

MOKA

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 28/9/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Μία μητέρα έχει χάσει το γιό της σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Υποψιάζεται ότι μία ξανθιά γυναίκα, η οποία οδηγούσε μία μερσεντές, είναι αυτή που το σκότωσε. Θα προσπαθήσει να την πλησιάσει με σκοπό να πάρει εκδίκηση.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο μυθιστόρημα της Tatiana de Rosnay. Πρωταγωνιστούν δύο γυναίκες, η Ντιάν Ρόι (Emmanuelle Devos) και η Μαρλέν (Nathalie Baye). Η πρώτη με 84 ταινίες στο ενεργητικό της, βετεράνος στη γαλλική κινηματογραφία, δίνει μία μεστή και στιβαρή υποκριτική. Η δεύτερη με 101 ταινίες και 12 βραβεία, είναι το αντίβαρο. Έχουμε λοιπόν έναν άξονα, μητέρα-γυναίκα υπαίτιος του δυστυχήματος, όπου το ζύγι είναι κάπου στη μέση. Η αφήγηση ισορροπεί και είναι προφανές, με αυτές τις δύο δυνατές προσωπικότητες, ότι, μοιραία, το σενάριο θα κατέληγε σε μία πλοκή χαρακτήρων.

Η ταινία ξεκινά με ένταση. Η μητέρα έχει χάσει το γιό της και αυτό την έχει οδηγήσει σε ένα ψυχολογικό αδιέξοδο. Οι εντάσεις ανεβαίνουν, η απώλεια γεννά μεγάλη νεύρωση, φτάνει στο υστερικό πεδίο. Ψάχνει και θέλει να βρει τον υπαίτιο αυτής της απώλειας. Το «θέλω» όμως προφανώς και μοιραία δίνει τη θέση του στο «απαιτώ», αυτό με τη σειρά του γεννά υστερικές καταστάσεις που θα οδηγήσουν σε εσωτερικές, πρώτα, και εξωτερικές, στη συνέχεια, συγκρούσεις που θα εγγραφούν στον αφηγηματικό άξονα αυτών των δύο γυναικών. Η δράση ξεκινά από τη μητέρα και η αντίδραση θα έρθει από την άλλη γυναίκα.

Η γυναίκα που φέρεται ότι σκότωσε, από αμέλειά της, αυτό το παιδί ανήκει στην «καλή κοινωνία», καταστηματάρχης, εύπορη, μορφωμένη. Έχει τη δύναμη να απαντήσει αναλόγως, έχει τις ψυχικές δυνάμεις να αμυνθεί και να «τα βγάλει πέρα» με μία γυναίκα που είναι υστερική. Δράση-αντίδραση, ένα δίδυμο που αναπτύσσει, πτυχή-πτυχή, το σενάριο, το εξελίσσει, αναπτύσσει τους χαρακτήρες, δημιουργεί ψυχολογικά, στην αρχή, κοινωνικά, κατόπιν, τοπία. Φτάνουμε λοιπόν και μένουμε σε μία ανάλυση και συνθέσεων χαρακτήρων, ενώ έχουμε ξεκινήσει από ένα ψυχολογικό θρίλερ.

Στο σενάριο δεν υπάρχουν οι ταξικές αντιθέσεις, άρα δε θα δούμε ένα ψυχολογικό δράμα, αλλά ένα ψυχογράφημα που θα αναπτύξει τις δύο ψυχολογικές καταστάσεις που θα μπορούσαν να οριστούν ως εξής: «μητέρα» και «γυναίκα ώριμη και αυτεξούσια», υποβοηθούμενες από την θέση «απώλεια ενός γιού». Ο σκηνοθέτης ρίχνει τους ρυθμούς γιατί εδώ θα πρέπει να περιγράψει ψυχολογικά τοπία που είναι δύσκολο ή δυσνόητο για το θεατή να τα καταλάβει. Αν δεν γίνουν όμως αυτά κατανοητά, τότε δεν μπορεί ο θεατής -ο οποίος είναι πλέον αναγνώστης του φιλμικού κειμένου- να κάνει τη σύνθεσή του, να συνδημιουργήσει ένα άλλο κείμενο με βάση το προτεινόμενο θείο δράμα, από αυτή τη σεναριακή δομή.

Η φωτογραφία είναι προσεγμένη, ειδικά στις σκοτεινές λήψεις, η μουσική συνοδεύει το κείμενο και καλύπτει τις αφηγηματικές υφέσεις, η σκηνοθεσία εστιάζει στα πρόσωπα και υπονοεί τα αισθήματα και τις ψυχολογικές καταστάσεις. Αφήνει σε δεύτερο επίπεδο τις συγκρούσεις που υπάρχουν στους δύο χαρακτήρες και δείχνει ένα μέρος του ξεσπάσματος, δίνοντας λαβή να συμπληρώσουμε εμείς ότι λείπει. Στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο απέσπασε το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη, ενώ είχε προταθεί για βραβείο σεναρίου από τη Swiss Film Prize. Μία κινηματογραφική πρόταση από την Ελβετία που αξίζει της προσοχής μας.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Από εκεί και μετά, ωστόσο, όλα κατεβάζουν ταχύτητα, με το μυστήριο και την εκκρεμότητα να δίνουν σταδιακά τη θέση τους σε ένα συγκαταβατικό δράμα χαρακτήρων –στα όρια του μητρικού μελοδράματος–, με μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο την ερμηνευτική αντιπαράθεση των δύο πρωταγωνιστριών… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Ένα χιτσκοκικού ύφους και προσεκτικών ρυθμών ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς χειροπιαστές αποδείξεις, αλλά με αποχρώσες ενδείξεις για μια μητέρα που χάνει το παιδί της και παρακολουθεί στενά μια γυναίκα με Μερσεντές που υποπτεύεται για το δυστύχημα, δεν απογειώνεται ποτέ πραγματικά… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Θριλεράκι που έχει σχετική αληθοφάνεια, ανατροπές και ψυχολογικό βάθος, παρότι χάνει κάπως στην ουσία του κοινωνικού σχολίου γύρω από τις διαφορές των δύο γυναικών… Περισσότερα

Κριτική Θανάσης Πατσαβός (flix.gr)

Στη σχέση των δύο γυναικών που ανακαλύπτουν ότι έχουν περισσότερα κοινά απ’ όσα πίστευαν, αλλά και στην αλληλοσυμπληρούμενη χημεία της Ντεβός με τη Ναταλί Μπέι, «Η Γυναίκα με τη Μερσεντές» ξαναβρίσκει το συναισθηματικό βάρος που κατά τα άλλα της στερεί η αποστασιοποιημένη της ματιά, για να μεταμορφωθεί φευγαλέα σε αυτές τις στιγμές σε ένα φιλμ για την απώλεια, όχι μόνο ενός παιδιού, αλλά της νεότητας, της επιθυμίας και της κατανόησης, ακόμα κι όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε οικεία πρόσωπα… Περισσότερα

Κριτική Παναγιώτης Παναγόπουλος (freecinema.gr)

Ο Φρεντερίκ Μερμού, σκηνοθέτης αρκετών επεισοδίων της σειράς «Les Revenents» (αν δεν έχεις δει το original, μπορεί να έχεις δει το «The Returned») ξέρει πώς να στήσει σκηνές καλυμμένης δραματικής έντασης, βασισμένος κυρίως στις δύο πολύ καλές πρωταγωνίστριές του. Η «Γυναίκα με τη Μερσεντές», όμως, χάνει στο στοιχείο του θρίλερ και από λεπτομέρειες που αφαιρούν την όποια πειστικότητα… Περισσότερα

Κριτική tospirto.net

Εκτός από τις σκηνές της χαροκαμένης μάνας με την εύχαρι αισθητικό, υπάρχουν και δυο-τρεις πολύ δυνατές σεκάνς της Ντιάν με τον από καιρό ψυχραμένο σύζυγό της (Λαμπάρτ), οι οποίες αποκαλύπτουν πτυχές της προσωπικότητάς της, αλλά προωθούν και την πλοκή. Κρίμα που προς το τέλος οι ανατροπές/ εξελίξεις πέφτουν πολυβοληδόν υποσκάπτοντας ελαφρά το στέρεο ψυχολογικό οικοδόμημα αυτής της καλοφτιαγμένης, κλασάτης ταινίας… Περισσότερα

Κριτική Αχιλλέας Βασιλείου (cinepivates.gr)

Κρατάμε στα θετικά την προσπάθεια του σκηνοθέτη Frederic Mermoud να κάνει ένα χιτσκοκικό θρίλερ αλλά οποιαδήποτε σύγκριση είναι απλά καταστροφική. H Emmanuelle Devos προσπαθεί και η Nathalie Baye για άλλη μια φορά κλέβει την παράσταση αλλά καμία από τις δύο δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα όταν το σενάριο και τα λόγια τους είναι απλά στοιχειώδη. Τελικά η Μερσεντές φαίνεται να έχει μηχανικό πρόβλημα. Στο συνεργείο άμεσα!.. Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (left.gr)

ραματικό θρίλερ με ψυχολογικές προεκτάσεις. Ο σκηνοθέτης οικοδομεί το μυθοπλαστικό πλαίσιο,  αναπτύσσει τους χαρακτήρες του και μέσα από την ανατροπή καταλήγει σε ένα συγκλονιστικό αλλά τραγικό φινάλε.
Αρκετά καλή ταινία, η οποία παραπέμπει στο μετρ Άλφρεντ Χίτσκοκ, του οποίου θαυμαστής φαίνεται πως είναι ο σκηνοθέτης, Φρεντερίκ Μερμούντ… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Ζερβόπουλος (moviesltd.gr)

Εξαφανισμένη για καιρό από τις μεγάλες μας οθόνες η Emmanuelle Devos, στην δεύτερη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη, δεν δείχνει πως αυτό είναι το μεγάλο της καμ μπακ, μολονότι εκ πρώτης όψης ο ρόλος μοιάζει αβανταδόρικος για να ξετυλίξει την αναμφίβολη αξία της. Η 52χρονη, πλέον, Φραντσέζα, δεν περνά στην πλατεία το συναίσθημα του τραυματισμένου ανεπανόρθωτα γονιού. μη έχουσα σεναριακά ακραίες δραματικές ατάκες και μορφασμούς να αποδώσει. Αριστοκρατική, ακόμη και υποδυόμενη την mid class πεντικιουρίστα με το πλατινέ βάψιμο στη κόμμωση, η Nathalie Baye – κατά 16 ολόκληρα έτη γηραιότερη από την Devos, ανέτως περνά για συνομήλικη – φέρνει από την μεριά της εις πέρας την αποστολή της, ούτε εκείνη όμως περνά απόλυτα εκμεταλλεύσιμη στο σύνολο. Που εντέλει καταλήγει σαν ένα επίπεδο θρίλερ, χωρίς εκπλήξεις και απρόσμενα τουίστς, που στην θύμηση θα μας μείνει (σχεδόν) μόνο για την απεικόνιση των απαράμιλλης ομορφιάς, πραγματικά, Ελβετικών τοπίων… Περισσότερα

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ

(MOKA)

Σκηνοθεσία: Frédéric Mermoud

Σενάριο: Frédéric Mermoud, Antonin Martin-Hilbert, Tatiana De Rosnay (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Irina Lubtchansky

Μοντάζ: Sarah Anderson

Μουσική: Christian García, Grégoire Hetzel

Παραγωγοί: Jean-Stéphane Bron, Damien Couvreur, Tonie Marshall, Julien Rouch

Παίζουν: Emmanuelle Devos (Ντιάν Ρόι), Nathalie Baye (Μαρλέν), David Clavel (Μισέλ), Diane Rouxel (Ελοντί), Olivier Chantreau (Βενσάν), Samuel Labarthe (Σιμόν), Jean-Philippe Écoffey (ντετέκτιβ), Marion Reymond (Αντριέν), Paulin Jaccoud (Λυκ), Sakir Uyar, Ophélie Koering

Χώρα παραγωγής: Ελβετία, Γαλλία

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: γαλλικά

Διάρκεια: 89΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 28/9/2017

Εταιρεία διανομής: Filmtrade.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών