ΜΕΣΟΚΑΛΟΚΑΙΡΟ

Αυγ 21, 2019 Κινηματογράφος 0

MIDSOMMAR

του Γιάννη Φραγκούλη

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα ζευγάρι ταξιδιωτών πηγαίνει στη Σουηδία για να επισκεφτεί το φεστιβάλ που γίνεται στα μέσα του καλοκαιριού, σε αυτό το μέρος. Αν και όλα φαίνονται να είναι ειδυλλιακά, η κατάσταση θα ξεφύγει και από ήσυχη και όμορφη παραμονή, θα εξελιχθεί σε έναν ανταγωνισμό γεμάτο βία και παράξενα συναισθήματα, τα οποία έχουν τη ρίζα τους σε έναν παγανιστικό κύκλο, στην επαρχία αυτής της χώρας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που αιτιολογούν του φόνους του μεσοκαλόκαιρου, η ταινία «Μεσοκαλόκαιρο» προσπαθεί να αποδώσει τον τρόμο με φόντο την παράδοση σε αυτή τη χώρα της Βόρειας Ευρώπης. Ο Ari Aster είναι ο σκηνοθέτης που έκανε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία το 2018, την «Hereditary», μετά από 6 ταινίες μικρού μήκους, από το 2011 μέχρι το 2016, έχοντας κερδίσει 12 βραβεία με την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ανάμεσα τους το CinEuphoria, το Fangoria και το Fright Meter. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους είναι, όπως και αυτή, μία ταινία τρόμου που παίζει με τους μυστικούς κώδικες που υπάρχουν μέσα σε μία κοινωνία.

Η ταινία «The Wicker Man» (1973), του Robin Hardy, φαίνεται ότι τον έχει επηρεάσει βαθιά. Η αγγλική ταινία, θρίλερ, τρόμου και μυστηρίου, του Hardy αναφέρεται στις μυστικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, σε ένα μικρό επαρχιακό μέρος, και στη βία που υπάρχει μέσα από αυτές τις αλληλοεπιδράσεις και τις παραδόσεις. Ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας που αναλύουμε, έχει κρατήσει αυτές τις αφηγηματικές δομές. Όμως, στην αφήγηση της προαναφερθείσας ταινίας υπεισέρχονται και αυτές που μπορούμε να δούμε στη «Θυσία» (1986), του Andrei Tarkovsky, όσον αφορά στο δόσιμο που υπάρχει, μέσα στη λογική της διατήρησης της παγκόσμιας ισορροπίας, σε ένα δούναι και λαβείν μεταξύ των ανθρώπων και του περιβάλλοντος κόσμου τους, συμπαντικού ή γήινου.

Η ταινία «Μεσοκαλόκαιρο» αναπτύσσει μία μαύρη κόμικ αφήγηση που παίζει με την αγωνία, πρωταγωνιστεί η Florence Pugh. Η παράδοση συνυπάρχει με τους μοντέρνους τρόπους διασκέδασης, τις ερωτικές περιπέτειες, τη διασκέδαση. Όλα αυτά βρίσκονται σε ένα όμορφο περιβάλλον που οριοθετείται από δάση και λίμνες. Κάπου στη βόρεια Σουηδία, είναι όμως κινηματογραφημένα τα πλάνα της στην Ουγγαρία, όπου ο φωτογράφος Pawel Pogorzelski και ο Henrik Svensson, ο οποίος σχεδίασε την παραγωγή, έκαναν όλα να φαίνονται σα να είναι ένα βορεινό τοπίο. Το μπλε και το πράσινο κυριαρχεί και η μουσική του Bobby Krlic, εδώ με το ψευδώνυμο The Haxan Cloak, δημιουργεί αυτή την «παράξενη» ατμόσφαιρα.

Είναι μία ταινία που διασκεδάζει το κοινό της, με κρεσέντο παράνοιας και ισορροπημένες σκηνές στο τέλος. Το σουηδικό τοπίο είναι αφύσικο, η αναταραχή είναι αναμενόμενη, μετά από μία απόλυτη ηρεμία, στην αρχή της φιλμικής αφήγησης. Όλα αυτά βοηθούν να δημιουργηθεί το κλίμα του ανοίκειου.

Η Pugh είναι πολύ καλή ως Ντάνι, μία νεαρή γυναίκα που έχει μία αποτυχημένη σχέση με τον Κρίστιαν, τον ενσαρκώνει ο Jack Reynor. Όταν η τραγωδία θα πλησιάσει τη νεαρή γυναίκα, τότε ο φίλος της θα συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ως υποστηρικτής της. Όμως αυτός ήταν που της είχε προτείνει να πάνε σε αυτό το μέρος όπου γίνεται το καλοκαιρινό φεστιβάλ, εδώ και 90 χρόνια, αυτό που κρύβει πολύ καλά τα μυστικά του από όλο τον κόσμο. Έτσι το δυτικό αρσενικό χάνει το κύρος του φύλακα και το κερδίζει ο ευγενικός και όμορφος βόρειος. Όλα αυτά με το παρασκήνιο της έρευνας για τον παγανισμό, κάτι που είναι ένας καλοδουλεμένος καμβάς για μία αφήγηση τρόμου και μυστηρίου. Όλα αρχίζουν να αλλάζουν όταν η διάθεση της Ντάνι ξαφνικά γίνεται διαφορετική, αρχίζει να χορεύει όπως οι ντόπιοι, με «μαγικό» τρόπο μπορεί να συνεννοηθεί πιο εύκολα με αυτούς, για να μπει μέσα στην τελετή του παγανισμού και της θυσίας.

Η θυσία, εκτός από την ταινία του Tarkovsky που προαναφέραμε, υπάρχει στην πολύ καλή ταινία του Roy Andersson, «Songs from the second floor» (2000), όπως και σε αυτή του Carl Theodor Dreyer, «Day of Wrath» (1943). Μόνο που σε αυτές τις ταινίες η θυσία έχει κάτι το μυστικιστικό που κολλάει στο απόκοσμο και το τρομακτικό. Ο τρόμος έτσι είναι απόκοσμος και παραπέμπει σε μυθολογικά στοιχεία που αυτή η ταινία παραποιεί με το μπερδεμένο περιεχόμενο που βάζει μέσα στην πρωτόλεια αφήγηση. Η δύναμη χάνεται και μένει μόνο το εφέ, το θέαμα που σαν τρόμος εξιτάρει, μέχρι ενός βαθμού, το νευρικό μας σύστημα, όχι όμως εντελώς, μέχρι να εθιστούμε σε αυτό και, κυρίως δεν εκκινεί αυτές τις ιδεολογικές διεργασίες που θα μας μιλήσουν για τον κόσμο τους.

[vsw id=”I9VaZilt7yg” source=”youtube” width=”640″ height=”440″ autoplay=”no”]

ΜΕΣΟΚΑΛΟΚΑΙΡΟ

(MIDSOMMAR)

Σκηνοθεσία: Ari Aster

Σενάριο: Ari Aster

Φωτογραφία: Pawel Pogorzelski

Μοντάζ: Lucian Johnston

Μουσική: Bobby Krlic (The Haxan Cloak)

Ήχος: Kreigh Carter, Gabor Erdei, Luke Nagy

Παραγωγοί: Patrik Andersson, Tyler Campellone, Beau Ferris Lars Knudsen, Jeffrey Penman

Παίζουν: Florence Pugh(Ντάνι), Jack Reynor (Κρίστιαν), Vilhelm Blomgren (Πέλε), William Jackson Harper (Τζος), Will Poulter (Μαρκ), Ellora Torchia (Κόνι), Archie Madekwe (Σάιμον), Henrik Norlén (Ουλφ), Gunnel Fred (Σιβ), Isabelle Grill (Μάγια), Julia Ragnarsson (Ίνγκα)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Σουηδία

Γλώσσα: αγγλικά, σουηδικά

Είδος: τρόμος, μυστήριο

Έτος παραγωγής: 2019

Διάρκεια: 147΄

Ημερομηνία πρώτης προβολής: 22/8/2019

Εταιρεία διανομής: Tanweer

Περισσότερα στοιχεία για συντελεστές και τεχνικές λεπτομέρειες πηγαίνετε εδώ.