Ιούν 19, 2022 Κινηματογράφος 0
Madelein Collins: γράφει ο Νίκος Θωμόπουλος
Η ταινία του Antoine Barraud προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην Ελλάδα. Δημοσιεύουμε την κριτική αυτής της ταινίας εδώ.
Η Τζουντίθ ζει διπλή ζωή μεταξύ Ελβετίας και Γαλλίας. Έχει δεσμό με τον Αμπντέλ με τον οποίο μεγαλώνει ένα κοριτσάκι. Παιδί της αδερφής της που έχει πεθάνει. Ο Αμπντέλ είναι ο πρώην άντρας της αδελφής της. Την ερωτεύτηκε πριν ακόμα φύγει απ’τη ζωή η αδερφή της. Παράλληλα βλέπει τον Μελουίλ με τον οποίο έχει δύο μεγαλύτερα αγόρια. Υπάρχει κάτι ανάμεσα σε μυστικά και ψέματα. Σταδιακά κλονίζονται οι εύθραυστες ισορροπίες παγιδεύοντας την Τζουντίθ σε ένα πιεστικό αδιέξοδο με μόνη λύση την φυγή.
Η Τζουντίθ είναι μια πανέμορφη γοητευτική γυναίκα με εύθραυστη ευαίσθητη ψυχολογία. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην κόρη της αδερφής της. Αγαπάει και τα δικά της παιδιά χωρίς να μπορεί να τους δώσει τον χρόνο που της ζητάνε για να σταθεί κοντά τους. Υπάρχουν οι δύο άντρες της ζωής της. Ο νεώτερος Αμπντέλ έχει ένα ορμητικό ερωτικό πάθος για αυτήν απαιτώντας να του στέκεται ως ερωμένη αλλά και ιδανική μητέρα για την ανιψιά της. Με συνεχείς συγκρούσεις που αποδυναμώνουν την βασική ηρωίδα της ταινίας.
Αυτή βρίσκει ένα πιο ήρεμο καταφύγιο στον άντρα της Μελβίλ. Έναν ευγενικό, χαμηλών τόνων, καλλιεργημένο χαρακτήρα που την αντιμετωπίζει με στοργική αγάπη χωρίς έντονο πάθος. Ανυποψίαστος για το διπλό παιχνίδι που του παίζει. Η μικρή της ανιψιά έχει ξεσπάσματα θλίψης και ανασφάλειας κάθε φορά που η Τζουντίθ φεύγει. Η ταινία ακολουθεί την πορεία της ψυχολογικής κατάρρευσης της πρωταγωνίστριας. Όσο παλεύει συνεχώς με ενοχές, ανασφάλειες και βασανιστικά εσωτερικά διλήμματα. Χωρίς να φορτίζεται η ταινία με συγκινησιακό μελό, ύφος δυσανάλογο με τις λεπτές αποχρώσεις ενός ψυχολογικού δράματος με κοινωνικές προεκτάσεις.
Σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις και τους ηθικούς κανόνες η όλη συμπεριφορά της Τζουντίθ είναι καταδικαστέα. Έρχεται να ανατρέπει την κανονικότητα των οικογενειακών δομών. Ώστε στο τέλος να φαίνεται στην κορύφωση της ταινίας ότι η Τζουντίθ δεν αντέχει ούτε θέλει να ακολουθήσει εξαναγκαστικά συμβατικές λύσεις. Απολογείται για τις ενοχές της. Αφήνει όλα της τα αγαπημένα πρόσωπα για να βρει μόνη της τις ψυχικές ισορροπίες της και το χαμένο εαυτό της.
Ο σκηνοθέτης κάνει μια ενδιαφέρουσα όσο και υπόγεια ενδοσκόπηση της γυναικείας ενσυναίσθησης και ευαισθησίας. Επιλέγει μια ηρωίδα με δύο διαφορετικά πρόσωπα-ρόλους, της ερωτικής γοητείας και της αφοσιωμένης μητέρας. Με απώτερο στόχο να αποκαλύψει σταδιακά ένα είδος «τέρατος» σύμφωνα με τις έννοιες περί καλού και κακού. Προκαλεί ίσως σε μια μερίδα των θεατών τη στοχοποίησή της ως ψεύτρα και υποκρίτρια απέναντι στα παιδιά της. Προκειμένου να κρατήσει απεγνωσμένα καλυμμένες τις δικές της συναισθηματικές ανάγκες. Να μη δυσαρεστήσει επώδυνα τα δικά της παιδιά και την μικρότερη (5 ετών) ανιψιά της. Όπως και τους δύο δίκαιους και στοργικούς απέναντί της άντρες της ζωής της.
Νομίζω ότι η σκηνοθεσία δικαίωσε τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της Τζουντίθ. Χωρίς να οδηγείται σε εύκολες και πιο συμβατικές σεναριακές λύσεις κάθαρσης και ακροτήτων ψυχολογικής βίας. Αυτές που χαρακτηρίζουν συνήθως παρόμοιες ταινίες του ααμερικάνικου κινηματογράφου.
Η ταινία είναι ένα θετικό δείγμα σύγχρονου ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Κινητοποιεί το θεατή να προβληματιστεί για την ηθική του στάση απέναντι στα κρίσιμα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα και διλήμματα. Έτσι όπως τα θέτει η ταινία με κύριο σημείο αναφοράς το ρόλο της γυναίκας ως ερωμένης και μητέρας.
MADELEIN COLLINS
Σκηνοθεσία: Antoine Barraud
Σενάριο: Antoine Barraud, Héléna Klotz
Φωτογραφία: Gordon Spooner
Μοντάζ: Anita Roth
Μουσική: Romain Trouillet
Ήχος: Benoit Barraud, Benjamin Benoit, Jürg Lempen, Théo Viroton
Κοστούμια: Claire Dubien
Σκηνικά: Marine Michelems
Παραγωγή: Joëlle Bertossa, Jean-Yves Roubin, Justin Taurand, Cassandre Warnauts, Flavia Zanon
Παίζουν: Virginie Efira (Τζουντίθ Φοβέ), Quim Gutiérrez (Αμπντέλ Σοριάνο), Bruno Salomone (Μελβίλ Φοβέ), Jacqueline Bisset (Πάτι), François Rostain (Φράνσις), Loïse Benguerel (Νινόν Σοριάνο), Thomas Gioria (Γιόρις Φοβέ), Valérie Donzelli (Μαντλέιν Ρεινάλ), Nadav Lapid (Κουρτ), Nathalie Boutefeu (Κριστίν)
Χώρα παραγωγής: Γαλλία, Βέλγιο, Ελβετία
Έτος παραγωγής: 2021
Γλώσσα: γαλλικά
Είδος: τραγωδία, θρίλερ
Διάρκεια: 102΄.
Περισσότερες πληροφορίες για τεχνικά θέματα και για τους συντελεστές δείτε εδώ.
Διαβάστε τις κριτικές κινηματογράφου που έχουμε δημοσιεύσει
Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Αυγ 25, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 07, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη
Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |