ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS 2018 ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Φεβ 28, 2018 Κινηματογράφος 0

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris ιδρύθηκε από το Γιάννη Φραγκούλη το 2001 στην Αθήνα. Μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2010 και από τότε έχει κάνει προβολές στο πολιτιστικό χώρο Ενώ, στο Θέατρο 90 Μοιρών και στο Café Bazaar. Το 2018 ξεκινά τη τρίτη της περίοδο. Συνεργάζεται πλέον με τον Κήπο, Ορφανίδου 6, παράλληλος της Δωδεκανήσου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Σε αυτή την περίοδο μετατρέπεται σε λέσχη ανάγνωσης του κινηματογράφου.

Με άλλα λόγια, στον ισόγειο χώρο του Κήπου, θα προβάλλονται οι ταινίες τις Τρίτες, σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθεί, και, μετά την προβολή θα αναλύεται το φιλμικό κείμενο, μέσα από τη συζήτηση με το κοινό του Γιάννη Φραγκούλη (κριτικού και θεωρητικού του κινηματογράφου και των παραστατικών τεχνών). Στόχος μας είναι το κινηματογραφόφιλο κοινό να κοινωνήσει το ουσιαστικό μήνυμα της ταινίας, να πάρει μία γεύση της ανάλυσης του κειμένου της, τελικά να είναι ικανό να μπορεί να επιλέξει μία ταινία για τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Κάθε μήνα θα παρουσιάζεται ένας Θεσσαλονικιός σκηνοθέτης, με τον οποίο το κοινό θα συζητά για την ταινία του. Ραντεβού τις Τρίτες στον Κήπο με φόντο τα καρέ των καλών ταινιών που έχουμε επιλέξει για τη θέασή σας. Η προβολή ξεκινά στις 7.00 μμ.

Τρίτη 20/3/2018: «Πέντε καλά γλιάφια, τρία φράγγα» (79΄), 2018, του Δημήτρη Τράγγαλου

Στο χωρίο Ελάτεια Φθιώτιδας, τα παιδιά παίζουν και, ανάμεσα στα άλλα ανακαλύπτουν αρχαία νομίσματα, τα γλιάφια, και το ράλι αυτοκινήτων. Ένας γέρος μαζεύει αυτά τα γλιάφια. Αργότερα αποκαλύπτεται σημαντικός αρχαιολογικός θησαυρός σε ένα μαγαζί. Με αφορμή αυτό το γεγονός η ταινία-ντοκιμαντέρ μιλά για την παιδική αθωότητα, τα παιχνίδια των μικρών, ιδωμένα από τα μάτια ενός ενήλικα, ο οποίος αφηγείται τη ζωή του δεκαετίες μετά. Περισσότερα εδώ

Τρίτη 27/3/2018: «Θρήνοι και ύμνοι» (80΄), 2011, του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου

Η βιντεοσκοπημένη μουσική παράσταση του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου που αναφέρεται στα θεία πάθη, μέσα από τη ματιά του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Η μουσική μας βάζει μέσα στον πυρήνα του παπαδιαμαντικού έργου, μέσα στη μαγεία, στο μαγικό ρεαλισμό, τον οποίον ο Παπαδιαμάντης υπηρετούσε πιστά και αριστουργηματικά. Η ψυχή του ανθρώπου βιώνει αυτή την ενατένιση όπου το θείο πάθος έρχεται σε παραλληλισμό με αυτό του κάθε ανθρώπου. Θα ακολουθήσει, πριν τη συζήτηση, μουσικό δρώμενο από τον Αλέξανδρο Τριανταφύλλου. Περισσότερα εδώ

Τρίτη 17/4/2018: «Μετρόπολις» (153΄), 1927, του Φριτζ Λανγκ

Η υπερπληθυσμική Μετρόπολις χωρίζεται σε δύο κοινωνικές τάξεις που ζουν σε διαφορετικά επίπεδα της πόλης. Η ελίτ των αρχόντων και της αριστοκρατίας ζει στο ανώτερο επίπεδο, ενώ οι εργάτες, τα χέρια που φτιάχνουν την πόλη, ζουν στο κατώτερο επίπεδο, όπου βρίσκονται και οι μηχανές. Οι μηχανές είναι αυτές που καθορίζουν -και «καταβροχθίζουν»- τις ζωές των εργατών. Ο χρόνος, πάντοτε σχετικός, δείχνει να έχει σταματήσει για τους κατοίκους της «άνω» πόλης, ενώ για τους εργάτες αποτελείται μόνο από το ατελείωτο δεκάωρο της κάθε βάρδιας τους. Οι ολοκληρωτικές πολιτικές και οι οικονομικές δομές της κοινωνίας, καταγράφονται με ακρίβεια σε μία πόλη που γίνεται, τελικά, εφιαλτική. Περισσότερα εδώ

Τρίτη 24/4/2018: «Η επιστροφή του Κυριάκου Δελαπόρτα» (107΄), 2006, του Ζάχου Σαμολαδά

Ο μυστικός πράκτορας Κυριάκος Δελαπόρτας ξυπνά από κώμα ύστερα από έξι χρόνια. Η μνήμη του σταδιακά επανέρχεται και μαζί της έρχονται οι εικόνες, οι ήχοι και αναμνήσεις του. Όμως στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών αυτό που φαίνεται δεν είναι πάντα αυτό που δείχνει πως είναι. Ποια η σχέση ανάμεσα στους εφιάλτες του Δελαπόρτα και τους… εξωγήινους; Τι απέγινε η Άρτεμις Κεφάλα και ποια η σχέση του Τζων Βάλος με τον Αστυνόμο Φλέκα. «Η επιστροφή του Κυριάκου Δελαπόρτα» είναι η cult ταινία που τολμά να προκαλέσει τα B-movies του Roger Corman. Περισσότερα εδώ

Τρίτη 8/5/2018: «Bad guy» (100΄), 2001, του Κιμ Κι Ντουκ

Ο προστάτης ενός πορνείου συναντάει στο δρόμο μια νεαρή φοιτήτρια και την διεκδικεί ερωτικά με προκλητικό τρόπο, λαμβάνοντας όμως την ψυχρή άρνησή της. Την παρακολουθεί, την παγιδεύει μέσα από μια κατηγορία ληστείας και πετυχαίνει την εκπόρνευσή της, ενώ ο ίδιος την παρακολουθεί από κοντά στην «φυλακή» της. Μία ταινία του διάσημου Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη, γνωστού για τη σπουδή των χαρακτήρων του, σε σχέση με τις κοινωνικές τους συντεταγμένες.

Τρίτη 15/5/2018: «Πορεία» (15΄), 2004, και «Αγαπημένη πόλη», του Σταύρου Παρχαρίδη

Ο Σταύρος απολύεται από ένα στρατόπεδο ανεπιθύμητων. Αντί όμως, όπως συνηθίζεται να πάρει ένα ταξί και να φτάσει γρήγορα στον προορισμό του, θα προτιμήσει να ξεκινήσει με τα πόδια… Στην πορεία του, κουρασμένος, δε διστάζει να κλέψει ένα αυτοκίνητο, με σκοπό να το κρατήσει μέχρι να τελειώσει η βενζίνη. Πιο κάτω ανταμώνει την Ερωφίλη μία νεαρή κοπέλα η οποία κάνει ώτο-στοπ και μοναδικό της σκοπό έχει την αναζήτηση μιας περιπέτειας. Οι εκπλήξεις που κρύβει η Ερωφίλη για το Σταύρο είναι πολλές. Η «Πορεία» είναι η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη.

Ο Οδυσσέας, πρώην ορειβάτης, μετά τον αποδεκατισμό της ομάδας του σε μια αποστολή, μένει ανάπηρος και άστεγος. Ένα πρωινό βρίσκει το φίλο του νεκρό, ο οποίος κρατά στα χέρια του μια καρτ ποστάλ. Το γεγονός αυτό θα σταθεί η αφορμή να ξεκινήσει ένα ταξίδι για να δει την πόλη που απεικονίζεται στην καρτ ποστάλ, την «Αγαπημένη πόλη», όπως έχει γράψει στο πίσω μέρος της ο νεκρός φίλος του. Το αναπηρικό αμαξίδιό του θα γίνει το «καράβι» προς τη δική του «Ιθάκη». Η «Αγαπημένη πόλη» είναι η τελευταία ταινία του Σταύρου Παρχαρίδη.

Τρίτη 22/5/2018: «Μανταντάγιο» (134΄), 1993, του Ακίρα Κουροσάβα

Ο καθηγητής Ουτσίντα δέχεται σε κάθε επέτειο των γενεθλίων του τους παλιούς μαθητές του, στους οποίους επαναλαμβάνει στερεότυπα ότι δεν είναι ακόμα έτοιμος να πεθάνει. Η τελευταία ταινίας του Κουροσάβα που έχει κάποια στοιχεία από τη ζωή και την κινηματογραφική του σταδιοδρομία. Η ηθογραφία είναι εξαιρετική, παρουσιάζεται η Ιαπωνία με τον πιο όμορφο, γλαφυρό αλλά και ανατρεπτικό τρόπο.

Τρίτη 29/5/2018: «Σαλό» (117΄), 1975, του Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του μαρκήσιου ντε Σαντ, η δράση του οποίου μεταφέρθηκε στη δημοκρατία του Σαλό, τις τελευταίες μέρες της φασιστικής εξουσίας στην Ιταλία. Σκηνές απίστευτης ωμότητας συνθέτουν την παζολινική αντίληψη της Κόλασης, σε μία ταινία που θα αποτελούσε μέρος μιας νέας τριλογίας, αν δεν τον προλάβαινε ο θάνατος, ουσιαστικά η δολοφονία του. Εδώ ο φασισμός παρουσιάζεται με τον πιο μελανό τρόπο. Η εξουσία μεταφέρεται στο σώμα και στην ψυχή του ανθρώπου, με τον πιο άρρωστο τρόπο. Ο Παζολίνι μπαίνει στην ουσία του φασισμού, ανοίγει την πόρτα του δωματίου όπου η ψυχή του αποκαλύπτεται χωρίς φκιασίδια.

Τρίτη 5/6/2018: «Μπάλα από τον τόπο σου» (52΄), 2009, του Μιχάλη Αγραφιώτη

Ένα ντοκιμαντέρ για τα τοπικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου. Με πολύ χιούμορ περιγράφονται οι σκηνές αναμετάδοσης, ο χώρος όπου καταγράφονται οι καταθέσεις ψυχής των παικτών και των οπαδών, η μάχη για τη «φανέλα».

Τρίτη 12/6/2018: «Μολώχ» (108΄), 1999, του Αλεξάντερ Σοκούροφ

Ψηλά, στις Άλπεις, ένα επιβλητικό, απρόσιτο σπίτι, στεγάζει τον άνθρωπο που κρατά την Εξουσία. Μία εξουσία που προκάλεσε ανείπωτες καταστροφές, αμέτρητες εκατόμβες. Πρόκειται για το Kleistenhaus, το ησυχαστήριο του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Φύρερ, μαζί με την ερωμένη του Εύα Μπράουν, το ζεύγος Γκαίμπελς, τον Μάρτιν Μπόρμαν και άλλους επιφανείς Ναζί συνεργάτες του, περνάει μία ήσυχη μέρα. Ο Αλεξάντερ Σοκούροφ, τολμά για πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά, να παρουσιάσει τον Χίτλερ ως απλό άνθρωπο στην καθημερινότητά του, δημιουργώντας μία συγκλονιστική παραβολή για την εξουσία και τους υπηρέτες της.

Τρίτη 19/6/2018: «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων» (178΄), 1999, του Δήμου Αβδελιώδη

Η αριστουργηματική ταινία του Δήμου Αβδελιώδη που εξιστορεί τη ζωή των παιδιών σε ένα χωριό της Χίου. Ο αφηγηματικός ιστός πλέκεται γύρω από τις εναλλαγές των αγροφυλάκων σε αυτό το χωριό με τους δύστροπους κατοίκους. Είναι αναπαράσταση του χρόνου και των μηνών. Τα ανθρώπινα πάθη καταλαγιάζουν την άνοιξη όταν ο έρωτας έρχεται να ηρεμήσει την καρδιά του ανθρώπου.

Τρίτη 26/6/2018: «Γερτρούδη» (116΄), 1964, του Καρλ Ντράγιερ

Ένας ύμνος στη γυναίκα και τη φύση της. Κεντρικό πρόσωπο η Γερτρούδη που ζει στον εύθραυστο κόσμο των καλλιτεχνών. Χωρίζει το σύζυγό της και ερωτεύεται ένα νεαρό συνθέτη. Όταν συνειδητοποιεί ότι και αυτός δεν ανταποκρίνεται στις ιδεαλιστικές της απαιτήσεις θα τον αφήσει και θα εξαναγκάσει τον εαυτό της σε συναισθηματική εξορία. Η γυναίκα ποθεί την απόλυτη αγάπη χωρίς να διστάσει να απορρίψει οποιονδήποτε απομακρύνεται από το ιδανικό της.

Τρίτη 3/7/2018: «Η αυτοκρατορία του πάθους» (105΄), 1978, του Nαγκίσα Όσιμα

Μία ιστορία αγάπης και μίσους που εκτυλίσσεται στην Ιαπωνία του 1895. Ο εραστής μιας νέας και όμορφης γυναίκας σκοτώνει το γέρο άντρα της. Τρία χρόνια μετά, το έγκλημα δεν έχει ξεχαστεί και στοιχειώνει τους παράνομους εραστές. Το φάντασμα του δολοφονημένου συζύγου εμφανίζεται τόσο στους κατοίκους του χωριού όσο και στους δύο εραστές, οι οποίοι είναι «φυλακισμένοι» σε μία κοινωνία που δεν ξεχνά το έγκλημα, έτσι δε θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τα βασανιστήρια της φύσης τους και από την ανθρώπινη δικαιοσύνη.