ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ-ΝΑΓΚΙΣΑ ΟΣΙΜΑ

Φεβ 11, 2019 Κινηματογράφος 0

ΕΞΕΡΕΥΡΕΥΝΩΤΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Τρίτος σταθμός: Ναγκίσα Όσιμα

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris συνεχίζει τις προβολές της τον Ιανουάριο του 2019 στον Πολυχώρο Άρδην, Δαναϊδών 7, στον 1^ο όροφο, στις αρχές της Εγνατίας, πίσω από το άγαλμα του βασ. Κωνσταντίνου, δίπλα από την οδό Κωστή Μοσκώφ. Η δεύτερη προβολή θα γίνει την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019, θα προβληθεί η ταινία «Αυτοκρατορία του πάθους», του Ναγκίσα Όσιμα, στις 8.00 μμ, μετά από την προβολή της ταινίας θα γίνει συζήτηση με το κοινό. Είσοδος ελεύθερη.

Ο κύκλος αυτός των προβολών προσπαθεί να εξερευνήσει τη νέα γενιά του ιαπωνικού κινηματογράφου, με ταινίες που δεν έχουν προβληθεί στην Ελλάδα. Αυτό που θέλουμε να δούμε είναι αν ο σύγχρονος ιαπωνικός κινηματογράφος έχει τις ρίζες του στους πρώτους δασκάλους. Για αυτό το λόγο θα έχουμε μία αναφορά στο νέο και μία στο παλιό. Μέσα από τη συζήτηση με το κοινό θα δούμε αν υπάρχει μία συνέχεια και ποια είναι αυτή. Κάνουμε μία στάση σε αυτό το ταξίδι στο σκηνοθέτη Ναγκίσα Όσιμα, εκπροσώπου μιας από τις τρεις τάσεις του παλιού ιαπωνικού κινηματογράφου, αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, στην ανάλυση των χαρακτήρων, χωρίς να γυρνά την πλάτη στο παλιό.

Επιλέξαμε την ταινία «Αυτοκρατορία του πάθους» που είναι η συνέχεια της «Αυτοκρατορίας των αισθήσεων», του ίδιου σκηνοθέτη. Εδώ έχουμε μία ιστορία αγάπης και μίσους που εκτυλίσσεται στην Ιαπωνία του 1895. Μία νέα και όμορφη γυναίκα βρίσκεται ανάμεσα στον ηλικιωμένο άντρα της και στο νεαρό εραστή της. Το πάθος του παράνομου ζευγαριού τους οδηγεί στη δολοφονία του απατημένου συζύγου και στην απόκρυψη του πτώματος. Τρία χρόνια μετά, το έγκλημα δεν έχει ακόμη ξεχαστεί και στοιχειώνει τους παράνομους εραστές. Για τους σκλάβους του πάθους, η πραγματική ευτυχία βρίσκεται μόνο στην κόλαση. Το φάντασμα του συζύγου εμφανίζεται μπροστά στα μάτια της γυναίκας και στα όνειρα όλου του χωριού. Ο δολοφόνος εραστής προσπαθεί κάθε μέρα να καλύψει τα σημάδια της δολοφονίας. Φυλακισμένοι σε μία κοινωνία που δεν ξεχνάει το έγκλημα που έχει γίνει, οι εραστές δε θα καταφέρουν να αποδράσουν ούτε από τα βασανιστήρια της φύσης ούτε από την ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Ο Ναγκίσα Όσιμα δίνει μεγάλη βάση στα όνειρα. Ο τρόπος που βασίζεται σε αυτά διαφέρει πολύ από αυτόν του Κουροσάβα. Εδώ έχουμε τη συνέχεια του ονείρου στην πραγματική ζωή του ανθρώπου, κάτι που φαίνεται απτά στις συνέπειες των πράξεών τους. Η θεώρηση της μαζικής ονείρωξης είναι ένα κλασικό μοτίβο της ψυχαναλυτικής θεωρίας, όπως αναπτύχθηκε στη Γαλλία και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, ειδικά από το Νέο Κύμα. Το όνειρο μιλάει για το μέλλον, είναι μία αφηγηματική διαδικασία που ξεκινά από το ασυνείδητο και καταλήγει στο συνειδητό.

Οι πράξεις του ανθρώπου που είναι εναντίον στην κοινωνία, ενάντια στο ηθικό νόμο που διέπει το κοινωνικό σύνολο, στο οποίο αυτός ο άνθρωπος ζει, θα πρέπει να τιμωρηθούν και αυτό προλέγεται από το όνειρο, το οποίο μπαίνει στη κατάσταση της ψύχωσης, σε μαζικό πεδίο. Άρα έχουμε μία κοινωνική διαδικασία: πράξη-όνειρο-αντίδραση-τιμωρία. Έτσι η κοινωνία δε μεταβάλλεται εύκολα, έχει τις αντοχές της, τις άμυνές της. Εδώ έχουμε μία κριτική της συντήρησης έτσι όπως υπήρχε στην ιαπωνική κοινωνία μέχρι την εποχή πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το νέο θωρακίζεται μέσα στην παράδοση και φυλακίζει τον άνθρωπο σε ένα κλουβί από το οποίο δεν μπορεί κανείς να βγει.

Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό, την οποία θα συντονίσει ο Γιάννης Φραγκούλης, κριτικός κινηματογράφου και θεωρητικός των παραστατικών τεχνών.