Ιούν 22, 2017 Κινηματογράφος 0
του Γιάννη Φραγκούλη
Στις 22/6/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Κωμωδία, Χόλιγουντ και πολιτικοκοινωνικό επίπεδο σε μία ταινία όπου όλα είναι προβλέψιμα. Τρεις ηλικιωμένοι φίλοι αποφασίζουν να ληστέψουν μία τράπεζα. Το κίνητρο είναι οι περικοπές στις συντάξεις και η θέλησή τους είναι να τιμωρήσουν τους ενόχους. Η δράση, κατά συνέπεια, εστιάζεται στο σήμερα, αλλά η φόρμα δε βοηθά και πολύ.
Μία κωμωδία που να σατιρίζει τα κακώς κείμενα στην εποχή μας είναι σχετικά δύσκολο ή επικίνδυνο. Τι να κριτικάρεις άσχημα, το πολιτικό κλίμα, τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τις αντιδράσεις, την αδράνεια και, κυρίως πως; Ο κίνδυνος είναι να μην πέσεις στην παγίδα της φάρσας και της κοροϊδίας οποιωνδήποτε ανθρώπων. Αυτό είναι ότι χειρότερο γιατί τότε θα έχουμε ένα ρυπαρογράφημα που δε θα στέκει με τίποτε.
Τη σκηνοθεσία εδώ υπογράφει γνωστός σκηνοθέτης για την πίστη του στη γραμμή της φόρμας του Χόλιγουντ. Δε θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη. Βλέπει, λίγο στραβά, την τηλεοπτική δομή, στην προσπάθειά του να κάνει μία ταινία πιο σύγχρονη. Δεν μπορεί όμως να φτάσει στον πυρήνα της ψυχής των ανθρώπων που πλήττονται από τα οικονομικά μέτρα. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ανοίξει το λόγο του τόσο που αυτό το αφήγημα να μην αφορά μόνο τις ΗΠΑ.
Η κωμωδία αποτυγχάνει στη σάτιρα και προσπαθεί να κερδίσει στο γέλιο. Σε κάποια σημεία τα καταφέρνει, αλλά γρήγορα ρέπει προς τη φάρσα. Καλοφτιαγμένη, απογοητεύει τον κινηματογραφόφιλο που, αυτή την εβδομάδα βρίσκει αριστουργήματα που θα του πουν πολλά πράγματα.
Η προετοιμασία της ληστείας περιγράφεται διεξοδικά (σε «κλασική» τεμαχισμένη οθόνη μάλιστα ), το σασπένς συντηρείται από τα αδύνατον να αποφευχθούν απρόοπτα και το αποτέλεσμα, ακολουθώντας με χιουμοριστικό τρόπο την πεπατημένη των heist θρίλερ, είναι χαριτωμένο, κατά στιγμές αστείο και άλλες υπερβολικό και αδέξιο (η ερωτική ιστορία με την Αν-Μάργκρετ ), ερμηνευμένο με… γηριατρικό μπρίο από τους οσκαρούχους –όλοι τους για δεύτερο ρόλο– πρωταγωνιστές. Σε αντίθεση με το φιλμ του Μάρτιν Μπρεστ όμως, δεν κρύβει την παραμικρή έκπληξη, παραμένει αφηγηματικά διεκπεραιωτικό (από τον Ζακ Μπραφ της πάλαι ποτέ ανεξάρτητης έκπληξης «Garden State» ) και υιοθετεί ένα πολύ πιο εύπεπτο και κοινότοπο φινάλε… Περισσότερα
Ο Ζακ Μπραφ, ηθοποιός και κινηματογραφιστής, που γνωρίζει από timing και παρατηρεί σωστά και διακριτικά, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να σκηνοθετήσει εδώ (απλώς να χρονομετρήσει και να χωρέσει τους υπερσυμπαθείς συνταξιούχους σε ένα τρικ αφήγησης που παραπέμπει στη Συμμορία των Μάγων, ενώ ο Θίοντορ Μέλφι προσπαθεί να υπογραμμίσει το προφανές, δηλαδή πως οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν καταληστευτεί και η αγανάκτησή τους έχει ξεχειλίσει τόσο, που σκέφτονται απονενοημένα και πράττουν παράλογα… Περισσότερα
Με τη σκηνοθεσία στον αυτόματο πιλότο, η ταινία αναπαράγει αποτελεσματικά αλλά χωρίς εκπλήξεις τα μοτίβα κάθε heist movie που σέβεται τον εαυτό του, οδηγώντας τους τρεις συνταξιούχους παλιόφιλους μέσα από τις αναμενόμενες ανατροπές και τις απαραίτητες αναποδιές στο προδιαγεγραμμένα feelgood φινάλε… Περισσότερα
Δυστυχώς, παρά την ύπαρξη αρκετών, μάλλον κοινότοπων αφηγηματικών κόλπων (τηλεφωνήματα σε σπλιτ-σκριν, ζουμ-άουτ, γραπτές ενδείξεις στην οθόνη, κλπ), το πρόβλημα με το σενάριο και την σκηνοθεσία είναι πως υπογράφουν μια ταινία που δεν είναι ούτε πολύ αστεία, ούτε πολύ πιστευτή, μα ούτε και ξεκάθαρα φευγάτη. Α, και που ηθικολογεί (περί οικονομικών ανισοτήτων, περί οικογένειας, περί φιλίας…) με την παραμικρή αφορμή. Δηλαδή, υπάρχουν ατάκες τόσο αμήχανες, που οριακά τις προβιβάζουν ένας Κέιν ή ένας Φρίμαν… Περισσότερα
Ο Μπραφ με καλό ρυθμό αφηγείται τις κωμικές περιπέτειες των πρωταγωνιστών του κι επιτίθεται σαφώς στο τραπεζικό σύστημα που απομυζεί τον κόπο των απλών ανθρώπων, χωρίς βέβαια ποτέ να δείχνει την δική τους ευθύνη για όσα συμβαίνουν, γι’ αυτό συχνά τα μηνύματα που στέλνει παραείναι απλοϊκά. Το γεγονός ότι οι οικογένειές των κεντρικών ηρώων ποτέ δεν μαθαίνουν για την κατάσταση τους και δεν συνδράμουν στις δυσκολίες τους, περνάει στα ψιλά, αλλά φαίνεται πως οι σεναριογράφοι προκειμένου να οπλίσουν τους κεντρικούς χαρακτήρες με το θάρρος που χρειάζεται για να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους σκόπιμα παραβλέπουν μια σημαντική παράμετρο, που έστω και άθελα τους θέτουν… Περισσότερα
Ορμώμενος από το ένδοξο κινηματογραφικό παραλεθόν των γερόλυκων ηθοποιών του, ο Ζακ Μπραφ (το «Garden state» του 2004 παραμένει το must της άνισης καριέρας του) στήνει μια φαρσοκωμωδία που θα ήταν φτερό στο άνεμο δίχως την παρουσία των πρωταγωνιστών του… Περισσότερα
Από εκεί και πέρα η συνταγή είναι λίγο πολύ αναμενόμενη. Τρεις γνωστοί και ηλικιωμένοι ηθοποιοί οι οποίοι ερμηνεύουν εκ πείρας, μπλέκονται σε ακραίες για την ηλικία τους καταστάσεις κάνοντας παράλληλα μπόλικα παππουδίστικα αστεία. Υπάρχουν οι αστείες στιγμές, δεν λείπουν οι ωραίες ατάκες, η ταινία δεν κουράζει στην εξέλιξή της, παρόλα αυτά δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει. Δεν πλησιάζει τη χαβαλεδίστικη διάθεση του Last Vegas που ίσως να επιθυμούσε, αλλά ούτε διαθέτει ένα πιο ενδιαφέρον σενάριο όπως αυτό του Stand Up Guys, σε μια σύγκριση με ταινίες των τελευταίων χρόνων με παρόμοια concept. Τελικά αυτό που έχουμε είναι μια ανάλαφρη και εύπεπτη κωμωδία, για να περάσει ευχάριστα η ώρα, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ή καλλιτεχνικότητας… Περισσότερα
Σε γενικές γραμμές λοιπόν το Going In Style, που στην βάση του στόρι του είναι βγαλμένο, δυστυχώς από την ζωή, είναι ένα ευχάριστο geriatric ταινιάκι, που προστίθεται στην αλυσίδα των εξίσου χαλαρών και υπερηλικιακής φόρμας φιλμς σαν τα Last Vegas, Space Cowboys, Wild Hogs, Bucket List, που οι τρίτης ηλικίας ήρωες τους, πετύχαιναν κατορθώματα ασύμμετρα με τα χρόνια τους. Εύθυμο, με διαρκές και σταθερό τέμπο, δίχως ανατροπές και φιοριτούρες, αλλά με μια τρόικα θρυλικών αστέρων, που σίγουρα με την εξαιρετικά αποτελεσματική χημεία της θα ανταποδώσει στον θεατή την εμπιστοσύνη που έδειξε… Περισσότερα
Η ταινία ακολουθεί το είδος του crime comedy, μόνο που εδώ δεν έχουμε μια παρέα loosers, αλλά μια παρέα ηλικιωμένων που μόνο τους όριο στο να διοργανώσουν την τέλεια ληστεία μοιάζει να είναι η ίδια τους η ηλικία. Φυσικά, τα αστεία για την δήθεν ανημπόρια τους δίνουν και παίρνουν -αστεία για σεξ μετά από κάποια ηλικία, κυνηγητά με αμαξίδια για ηλικιωμένους, αλλά οι ατάκες είναι καλογραμμένες και οι τρεις κύριοι (Κέιν, Μόργκαν Φρίμαν και Άλαν Άρκιν) είναι όπως πάντα απολαυστικοί -με τον Άλαν Άρκιν να είναι ο καλύτερος από τους τρεις… Περισσότερα
Απολαυστική κωμωδία με τρεις κορυφαίους ηθοποιούς οποίοι δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Η ταινία είναι ριμέικ ομώνυμής της του 1979 σε σκηνοθεσία του Μάρτν Μπρεστ… Περισσότερα
Σκηνοθεσία: Zach Braff
Σενάριο: Theodore Melfi, Edward Cannon
Φωτογραφία: Rodney Charters
Μοντάζ: Myron I. Kerstein
Μουσική: Rob Simonsen
Παραγωγοί: Donald De Line
Παίζουν: Joey King (Μπρούκλιν), Morgan Freeman (Γουίλι), Ann-Margret (Άνι), Peter Serafinowicz (Μέρφι), Michael Caine (Τζο), Christopher Lloyd (Μίλτον), Maria Dizzia (Ρασέλ), Matt Dillon (Χάμερ), Alan Arkin (Άλμπερτ), Lolita Foster (νοσοκόμα)
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Έτος παραγωγής: 2017
Γλώσσα: Αγγλικά
Διάρκεια: 96΄
Είδος: κωμωδία, περιπέτεια
Ημερομηνία εξόδου: 22/6/2017
Εταιρεία διανομής: Tanweer.
Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.
Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Αυγ 25, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 07, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη
Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |