ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΣΤΕΡΙΕΣ

Δεκ 16, 2025 Θέατρο 0

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Οικογενειακές υστερίες: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η Βούλα Μπιτσάκου, ιδιοκτήτρια και παραγωγός του καναλιού Top Channel, είναι απελπισµένη, µιας και η τηλεθέαση τον τελευταίο καιρό έχει πέσει στα τάρταρα! Από τη μία, κινδυνεύει να κλείσει το κανάλι και η ίδια να πτωχεύσει εντελώς και από την άλλη, έχει να αντιμετωπίσει την πανούργα Ματούλα Χαρούλα, ιδιοκτήτρια του αντίπαλου On Channel. Ο ιδιόρρυθμος συνεργάτης της, αλλά και «ψωνισμένος» σεναριογράφος-σκηνοθέτης Βανζέλ Συγγραφίδης, της δίνει τη λύση! Να διοργανώσουν οντισιόν για το νέο του έργο µε τίτλο «Οικογενειακές … υστερίες»! Την ηµέρα της ακρόασης καταφθάνουν στον τηλεοπτικό σταθμό γυναίκες, κάθε ηλικίας και προσωπικότητας με όνειρα, φιλοδοξίες και… ιδιοτροπίες! Και έτσι ξετυλίγεται ένα γαϊτανάκι ευτράπελων καταστάσεων, απρόσµενων εξελίξεων, αλλά και συγκινητικών στιγµών!

Οικογενειακές υστερίες: Η παράσταση

Το Casa del Teatro ανέβασε αυτή την παράσταση με τον θίασο που απαρτίζεται από μαθητές που διδάσκονται θέατρο σε αυτή τη σχολή. Είδαμε την παράσταση και στέκεται αξιοπρεπώς και σε επαγγελματικό επίπεδο. Το έργο «πατά» στον χώρο της επιθεώρησης με τις φάρσες να κυριαρχούν. Είναι κωμωδία στην οποία σατιρίζονται τα ήθη της κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Κάθε χαρακτήρας είναι ο μίτος τον οποίο μπορεί κάποιος να πιάσει και να φτάσει στην οικογένεια από την οποία ο καθένας κατάγεται. Με αυτή την έννοια, ο κάθε χαρακτήρας είναι μια ψηφίδα που φτιάχνει, αν τις τοποθετήσουμε όλες σε ένα ταμπλό, μια εικόνα της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Κατά συνέπεια, οι ομιλίες, οι κινήσεις, οι τόνοι είναι απόρροια του χαρακτήρα και έτσι έχουμε ένα ταμπλό βιβάν μιας κοινωνικής πραγματικότητας της οποίας είμαστε και εμείς μέλη.

Οικογενειακές υστερίες: Οι χαρακτήρες

Οι χαρακτήρες δεν είναι ίδιοι. Ο καθένας έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία και τη δείχνει με τον τρόπο που κινείται και μιλά. Ο συνδετικός κρίκος είναι ο σεναριογράφος, αυτός θα προκρίνει αν κάποια ή κάποιος πάρει τον ρόλο. Βλέπουμε όμως ότι και αυτός δεν βρίσκεται πολύ μακριά από το υστερικό πεδίο, σίγουρα, όμως, πιο μακριά από την ιδιοκτήτρια του σταθμού που δείχνει κάθε λεπτό την υστερία της. Είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος αν ένας ηθοποιός μπορεί να πάρει έναν ρόλο αν βυθίζεται ο ίδιος στην υστερία. Η κρίση λοιπόν είναι δύσκολο να επιτευχθεί όταν ο κριτής δεν έχει καθαρό μυαλό.

Όμως βλέπουμε ότι ο ανταγωνισμός είναι αθέμιτος, αφού όλες οι υποψήφιες θέλουν να πάρουν την θέση. Ελπίζουν να γίνουν πλούσιες και διάσημες από τη δουλειά σε ένα κανάλι που είναι έτοιμο να κλείσει! Το όνειρο είναι να πιάσουμε την «καλή». Κάποιες απλώς θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και κάποιες άλλες απλά να βρουν μια εργασία. Όλα βασίζονται σε μια ουτοπία και σε ένα «εγώ» που καταπιέζεται από κάποιους άλλους, ουσιαστικά από κάποια μέλη της οικογένειάς τους.

Οικογενειακές υστερίες: Ο ισοκράτης

Αυτό που θα κρίνει τη στάθμη του πραγματικού και της υπερβολής του είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχει μπει κατά λάθος στο κανάλι, αφού ήθελα να επισκεφθεί ένα ιατρικό κέντρο. Τον ρόλο της ηλικιωμένης γυναίκας θα παίξει ένας άντρας και τον ρόλο του άντρα ηθοποιού μια γυναίκα. Η παράσταση, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα στο φουτουρισμό και τον σουρεαλισμό, ενώ βλέπει τον ρεαλισμό ως ένα ζητούμενο που δεν μπορεί ποτέ να τον πιάσει. Με όμορφο τρόπο δομείται μια άλλη πραγματικότητα, αυτή της απελπισίας, της παράνοιας, του χαμένου ονείρου.

Η σκηνοθεσία βάζει τους ηθοποιούς να παίζουν όσο πιο φυσικά γίνεται. Οι ηθοποιοί βγάζουν έναν παρανοϊκό εαυτό με απόλυτη φυσικότητα. Οι κινήσεις τους είναι προσεγμένες και η ομιλίας τους όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις. Οι φωτισμοί τονίζουν τις καταστάσεις, δεν απομονώνουν χαρακτήρες, είναι πολύ σωστοί σε μια παράσταση επιθεωρησιακού χαρακτήρα. Το σκηνικό είναι απόλυτα ρεαλιστικό και τα κοστούμια μας φέρνουν στο νου αυτούς τους ανθρώπους στους οποίους αναφέρονται. Πολύ σωστά η σκηνοθεσία τονίζει τον ρόλο της ηλικιωμένης γυναίκας, αφού αυτή θα είναι που θα κρίνει που βρίσκεται το ρεαλιστικό και το υπερρεαλιστικό στην παράσταση.

Το γέλιο βγαίνει αυθόρμητα, ο θεατής βλέπει στους χαρακτήρες μέρος του εαυτού του, μπορεί πλέον να κρίνει τις καταστάσεις που μας έχουν οδηγήσει σε αυτές τις καταστάσεις. Η παράσταση, με αυτό τον τρόπο, λειτουργεί ως κριτική μιας πραγματικότητας που δοκιμάζει τις ψυχικές και βιολογικές αντοχές του ανθρώπου. Το τέλος μας κρύβει την ανατροπή, τονίζοντας το παράλογο και το ονειρικό των καταστάσεων.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ… ΥΣΤΕΡΙΕΣ

Κείμενο: Μαρία Κίτρα

Επιμέλεια: Ελένη Κοκόζογλου

Σκηνοθεσία: Ελένη Κοκόζογλου

Σκηνικά: Casa Del Teatro

Κοστούμια: Casa Del Teatro

Μουσική επιμέλεια: Ελένη Κοκόζογλου

Ήχος, φωτισμοί: Μιχάλης Βιδάλης, Βαγγέλης Ματίκας

Κινησιολογία: Ελένη Κοκόζογλου

Γραφιστικά: Εύη Κουνατίδου, Βαγγέλης Ματίκας

Ηθοποιοί (αλφαβητικά): Άννα-Μαρία Βοζίκη, Γιούλη Θαλασσινού, Ρούλα Καλαθά, Πέλια Κουκούλη, Εύη Κουνατίδου, Μιχάλης Κουτσμανής, Στέλιος Λαγογιάννης, Δέσποινα Μαυρομουστάκη, Φρύνη Μικροπούλου, Λαμπρινή Μιχαλοπούλου

Παραγωγή: Casa Del Teatro

Βοηθοί παραγωγής: Νίκος Βιδάλης, Δημήτρης Ζεϊμπέκης

Θέατρο: Αθήναιον (Θεσσαλονίκη)

Ημερομηνία έναρξης της παράστασης: 14/12/2025.

Διαβάστε τις κριτικές για τις θεατρικές παραστάσεις που έχουμε δημοσιεύσει

Μέδουσα

Οιδίπους

Δάφνες και πικροδάφνες