ΕΝΙΑΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μάι 03, 2015 Θέατρο 0

Σε αυτή την εργασία θα διερευνήσουμε τις δομές του Ενιαίου Παραστατικού Χώρου (Performance) και θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ότι αυτή η θεωρία είναι τόσο πρωτοποριακή όσο και αρχέγονη.

Με δύο λόγια, η ένωση αφηγηματικών στοιχείων, από διάφορες τέχνες, σε ένα ενιαίο αφηγηματικό σύνολο θα μας δώσει μία άλλη αφήγηση η οποία έχει βιωματικό χαρακτήρα. Θα δείξουμε ότι κάθε στιγμή της ζωής μας είναι, εν δυνάμει, μία τελετή. Ως τελετή θα ορίσουμε μία αλληλουχία αφηγηματικών στοιχείων, τα οποία συντονίζονται από ένα πρόσωπο, το συντονιστή, εκτελούνται απ’τα δρώντα πρόσωπα και συνδέονται με τους τελεστές, τα στοιχεία που συνδέουν αυτά που είναι αυτόνομα και ξένα μεταξύ τους, με μία πρώτη και φευγαλέα ματιά.

Η τελετή μας βοηθά να βιώσουμε ένα γεγονός, να δομήσουμε την «πραγματικότητα», με τέτοιο τρόπο που να είναι ένα αφηγηματικό περιβάλλον αυστηρά προσωπικό για εμάς, άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για την πραγματικότητα, αλλά για διαφορετικές εκφάνσεις της, τόσες όσα είναι τα δρώντα πρόσωπα και όσες είναι οι διαφορετικές ψυχικές τους καταστάσεις. Μας βοηθά, ακόμη, να δούμε ότι αυτά τα αφηγηματικά στοιχεία είναι αρμονικά συνδεδεμένα μεταξύ τους, όταν έχουν ολοκληρωθεί σε μία τελετή.

Φτάνουμε στο σημείο να απορρίψουμε τη γραμμικότητα της πραγματικότητας και να δεχτούμε το τρισδιάστατο χαρακτήρα της, άρα τη δημιουργία ενός Κόσμου από διαφορετικούς κόσμους, μία ποικιλία απόψεων, ιδεών και ψυχικών καταστάσεων. Αυτή η ποικιλότητα στην κοινωνία μας βοηθά να δομήσουμε την κοινωνία μας δημιουργικά, με απόλυτο σεβασμό στο κάθε άτομο, απόλυτα δημοκρατικά, όπως αυτός ο φιλοσοφικός και πολιτικός όρος εξετάζεται απ’τα φιλοσοφικά συστήματα που σέβονται τα δικαιώματα του ανθρώπου και εξετάζουν τις υποχρεώσεις του σε ένα αρμονικά δομημένο κοινωνικό σύνολο, παράλληλα με τη φύση.

Γιάννης Φραγκούλης

Ο ΜΥΘΟΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΩΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ