CYMBELINE

Απρ 23, 2015 Κινηματογράφος 2

ΑΝΑΡΧΙΑ

Οι περισσότερες προσαρμογές στα έργα του Shakespeare, στην κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ, μας δείχνουν ότι η ουσία και η αφήγηση χάνονται κάτω απ’το λούστρο και τις μεγαλοστομίες. Ας θυμηθούμε την προσπάθεια του Baz Luhrmann, στο «Romeo + Juliet» που ήθελε να προσεγγίσει το ροκ και χάθηκε στην κακοφωνία.

Είναι ένα γεγονός, στην παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα ότι ο Almereyda επιστρέφει, μετά από δεκαπέντε χρόνια, μετά τον «Hamlet» του, ξανά στο Shakespeare, όντας εξοικειωμένος με την αλληγορία. Στην προηγούμενη ταινία του είχε εισάγει κάποια νέα στοιχεία και μας είχε δείξει μία άλλη ανάγνωση αυτού του κλασικού έργου, λογικές εξηγήσεις ειδικά του δυσνόητου χαρακτήρα της Οφέλιας. Αυτή τη φορά θα ασχοληθεί, στο «Cymbeline», με τη μεταφορά ενός λιγότερο γνωστού, λιγότερο ιδωμένου, λιγότερο διαβασμένου έργου του Βρετανού θεατρικού συγγραφέα, το οποίο γράφτηκε, κατά πάσα πιθανότητα το 1611.

Εδώ το θέμα μας είναι ο αρχαίος Κέλτης βασιλιάς, ο Cunobeline, που μπλέκεται σε τραγικές και ρομαντικές περιπέτειες. Δεν υπάρχει η ζωηράδα του «Ρωμαίου και Ιουλιέτα», αλλά οι δομές του ενός έργου με το άλλο μπορούν να παραλληλιστούν. Οι σχετικά καλές ερμηνείες του Anton Yelchin, του John Leguizamo, του James Ransone, του Bill Pullman και του Delroy Lindo προσπαθούν να σώσουν την ασάφεια της κινηματογραφικής αφήγησης. Όμως η ιδέα να μεταφερθεί η δράση στη σημερινή εποχή ήταν πλήρως καταστροφική.

Δεν μπορούν να γίνουν οι παραλληλισμοί, να βρεθούν οι αναγωγές, να ανακαλυφθεί τα βαθύτερο νόημα που θα μας οδηγούσε στη σεξπιριακή αφήγηση, να μας μιλήσει για την τραγωδία του σήμερα, με τόνο δραματικό, έτσι ώστε ο θεατής να μπορέσει να βάλει το δάχτυλο στην πληγή, στη δική του πληγή και να βρει το δρόμο προς την κάθαρση.

Η αναρχία φαίνεται, κυρίως μέσα στο πλαίσιο μίας οικογένειας. Οι εντάσεις μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο που την περιβάλλει μας μιλούν για τις κοινωνικές αποσχιστικές δυνάμεις, όπως υπάρχουν στη δυτική κοινωνία, δεν έχουν όμως τη δύναμη να μας ταξιδέψουν στο πεδίο του κλασικού για να γίνει η σύγκριση και να οδηγηθούμε σε μία αποτίμηση της πραγματικότητας.

Εντάσεις, βία, φόνοι, βουλιάζουν περισσότερο στο πραγματολογικό παρά στο φαντασιακό. Ποια κοινωνία θέλουμε; Ποια είναι η ηθική που προτείνουμε; Τι προσδοκούμε απ’τους άλλους; Ερωτήματα που ο καθένας βάζει τόσο στον εαυτό του όσο και στο κοινωνικό συνειδητό, αλλά, απ΄την ταινία, δεν παίρνει ούτε ένα προσχέδιο απάντησης. Η ταινία φεύγει και χάνεται στην απροσδιοριστία, ενώ θα μπορούσε να βασιστεί στη δυναμική του θεατρικού έργου και να κτίσει ένα μνημείο ηθικής, μία πρόταση για έναν τρόπο ζωής.

Γιάννης Φραγκούλης

CYMBELINE

ΑΝΑΡΧΙΑ

Σκηνοθεσία: Michael Almereyda

Σενάριο: Michael Almereyda, William Shakespeare

Φωτογραφία: Tim Orr

Μοντάζ: John Scott Cook, Barbara Tulliver

Παίζουν: Ethan Hawke (Ιάχιμο), Anton Yelchin (Κλότεν), John Leguizamo (Πιζάνιο), James Ransone (Φιλάριο), Bill Pullman (Σικελιανός Λεονάτους), Delroy Lindo (Μπελάριους), Ed Harris (Σιμπερλάιν), Milla Jogovich (βασίλισσα)

Διάρκεια: 98΄

Είδος: δράμα

Εταιρία διανομής: Tanweer

Έξοδος στις αίθουσες: 23/4/2015.

Διαβάστε περισσότερα για τους συντελεστές και τεχνικά στοιχεία στο imdb