ΑΘΙΚΤΟΙ

Δεκ 01, 2013 Κινηματογράφος 0

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ «ΑΘΙΚΤΟΙ»

Δύο κόσμοι συγκρούονται στην ταινία «Άθικτοι» («Intouchables»), 2011, η υψηλή κοινωνία της Γαλλίας και ο κόσμος των προαστίων. Η διαφορά είναι μεγάλη και οι αντιθέσεις μπορούν να μας ταξιδέψουν από τη μια μεριά της γαλλοφωνίας στην άλλη. Αυτές οι αντιθέσεις δε γεφυρώνονται, το σενάριο και η σκηνοθεσία προσπαθούν να «μπαλώσουν» κάποια πράγματα, όχι όμως να δείξουν αυτό το χάσμα που υπάρχει.

Αν οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες, Olivier Nakache και Eric Toledano, ακολουθούσαν τη λογική που θέλει να καταπιάνεται κάποιος με ένα θέμα, να το αναλύει και στη συνέχεια να το προεκτείνει στο σήμερα, αφήνοντας κάποιες νοητές γραμμές για το αύριο, τότε θα έκαναν μια ταινία που θα είχε πολιτικές προεκτάσεις και θα μπορούσε να μιλήσει για το σήμερα και για την ιδεολογική πορεία που δείχνει πως φτάσαμε σε ένα σκοτεινό κόσμο, όπου οι ανθρώπινες αξίες ουσιαστικά εκμηδενίζονται.

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ

Ένας πλούσιος αναζητά κάποιον να τον περιποιείται. Περνάνε κάποιοι από συνέντευξη για να επιλεγεί αυτός που θα είναι ικανός για αυτή την εργασία. Εκ πρώτης όψεως ο έγχρωμος νεαρός που θέλει τη δουλειά, είναι ο πλέον ακατάλληλος. Παρόλα αυτά έχει επιλεγεί. Το εργασιακό περιβάλλον είναι πολύ σκληρό για αυτόν. Το βλέπουν υποτιμητικά, ξέρουν ότι ζει στο περιθώριο της ζωής τους, δεν πλησιάζει καν τον τρόπο ζωής ενός μέσου Γάλλου. Αυτός όμως ο πλούσιος κύριος τον εμπιστεύεται και από εκεί αρχίζει μια άλλη σχέση η οποία ανοίγει παράθυρα στη ζωή.

Μαζί τους μπαίνουμε σε έναν κόσμο που είναι ανθρώπινος, γεμάτος αγάπη και σεβασμό, χωρίς να βάζει όρια και φυλετικούς διαχωρισμούς. Αυτή η σχέση των δύο αντρών σε καμία περίπτωση δεν ξεφτιλίζεται στη σεξουαλική συμπεριφορά. Η αξιοπρέπεια είναι ο κανόνας, τόσο από τη μεριά του ενός όσο και από του άλλου. Μπορεί όμως να υπάρξει μια ανάλογη σχέση στη Γαλλία, ειδικά στη χώρα που κυβερνά ο Σαρκοζί; Πολύ δύσκολα, πιστεύω.

Γιατί όμως οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί τόσο ο ένας από τον άλλον; Γιατί υπάρχουν αυτοί οι διαχωρισμοί που αποκλείουν κάποιους από έναν κοινωνικό κύκλο και τους περιορίζουν σε έναν άλλον; Αυτά τα ερωτήματα για να απαντηθούν θα πρέπει να αναλύσουμε πολλά φιλοσοφικά προβλήματα. Το εύρος όμως της κουβέντας περιορίζεται αν βάλουμε στο θέμα μας τη σημερινή Γαλλία και τη θέση της ένα νεοαποικιακό μοντέλο εξουσίας. Τότε εμφανίζεται ένας πολύ πιο στενός χώρος προβληματισμού που θα μας οδηγήσει σε συμπεριφορές ατόμων και στο σημερινό περιβάλλον του Παρισιού, για να διαπιστώσουμε αν αυτό έχει να κάνει λίγο ή καθόλου με την εικόνα που έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας από τη ρομαντική και μεταρομαντική εποχή.

ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΑΛΑΤΙ

Η ταινία προτιμά να παρακάμψει μια ανάλογη προβληματική και να βουτήξει σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα που καταφέρνει να καλύψει πρόχειρα τις πληγές. Δεν μπορεί να τις επουλώσει, αφήνει το τραύμα να αφορμίζει και να τρώει τον υπόλοιπο κορμό. Η τέχνη, στις υψηλότερες λειτουργίες της, μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις και να δρομολογήσει συζητήσεις που θα μας οδηγήσουν σε μια αλλαγή των κοινωνικών στάτους, αυτή είναι η επαναστατική της λειτουργία. Στην περίπτωση αυτής της ταινίας ο γαλλικός κινηματογράφος προσεγγίζει τις κινηματογραφικές δομές της ύπνωσης του Χόλιγουντ.

Πολύ περισσότερο όταν το σενάριο είναι προβλέψιμο, από την αρχή κιόλας, όταν λείπουν οι εναλλαγές και όταν περιοριζόμαστε σε κάποιες καλές ερμηνείες και σε ένα πολύ ενδιαφέρον μοντάζ, από την άποψη του ρυθμού. Τότε ο θεατής απογοητεύεται και δεν έχει παρά να γυρίσει στο πρωτότυπο αυτού του είδους, στον καθαρά χολιγουντιανό κινηματογράφο.

ΑΘΙΚΤΟΙ

(Intouchables)

Σκηνοθεσία: Olivier Nakache, Eric Toledano

Σενάριο: Olivier Nakache, Eric Toledano

Φωτογραφία: Mathieu Vadepied

Μοντάζ: Dorian Rigal-Ansous

Ήχος: Pascal Armant, Jean Goudier

Μουσική: Ludovico Einaudi

Σκηνικά: Olivia Bloch-Lainé

Κοστούμια: Isabelle Pannetier

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Christine Teulier

Μέικαπ: Alice Robert

Οπτικά εφέ: Laurent Brett

Παίζουν: François Cluzet (Φιλίπ), Omar Sy (Ντρις), Anne Le Ny (Ιβόν), Audrey Fleurot (Μεγκαλί), Clotilde Mollet (Μαρσέλ), Alba Gaïa Kraghede Bellugi (Ελίζα), Cyril Mendy (Αντάμα), Christian Ameri (Άλμπερτ), Gregoire Oestermann (Αντουάν), Emilie Caen (γκαλερίστρια), Nicky Marbot (αστυνομικός), Benjamin Baroche (αστυνομικός), Hedi Bouchenafa (γκαραζιέρης)

Παραγωγή: Nicolas Duval-Adassovsky, Laurent Zeitoun, Yann Zenou

Χώρα παραγωγής: Γαλλία

Έτος παραγωγής: 2011

Διάρκεια: 112΄

Χρώμα: Έγχρωμη

Ήχος: Dolby digital

Aspectratio: 1.85:1

Εταιρεία διανομής: Film Trade

Ημερομηνία εξόδου στις αίθουσες: 29/3/2012.

Γιάννης Φραγκούλης