Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΑΠΡΙΛ

Φεβ 17, 2018 Κινηματογράφος 0

APRIL’S DAUGHTER

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 15/2/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 6,7/10 στο imdb.com από 676 χρήστες.

ΣΥΝΟΨΗ

Η Βαλέρια γίνεται μητέρα. Φέρνει στον κόσμο το παιδί του Ματέο. Είναι και οι δύο έφηβοι. Αγαπιούνται, αλλά υπάρχουν και οι συνήθεις τριβές. Η Απρίλ, η μητέρα της Βαλέρια, έρχεται να βοηθήσει για να μπορέσει αυτή η οικογένεια να τα βγάλει πέρα. Η κόντρα της με τον πατέρα του Ματέο και η θέλησή της να τα ελέγχει όλα, είναι αυτά που πυροδοτούν υπόγεια τις καταστάσεις που θα μπορούσαν να ήταν εκρηκτικές.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Κανένας κινηματογραφόφιλος δε χάνει μία ταινία του Μεξικάνου σκηνοθέτη Michel Franco, από τις κομεντί μέχρι αυτή τη τελευταία ταινία του, την κατσούφικη και στοχευόμενη, την «Κόρη της Απρίλ» («April’s daughter»). Ο σκηνοθέτης της έγινε διάσημος όταν το 2012 κέρδισε το βραβείο στις Κάννες, για το πρόγραμμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, με την ταινία «After Lucia», σχετικά με τις παρενοχλήσεις των εφήβων στο Μεξικό, και, το 2015, με το «Chronic», όπου έπαιζε ο Tim Roth, ο οποίος ενσάρκωνε έναν άντρα που δούλευε ως παρηγορητής σε ψυχαναγκαστικούς ανθρώπους. Ο Franco επαναλαμβάνει την ίδια θεματική, τα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους.

Σε αυτή την ταινία όμως, στην οποία ο Roth είναι εκτελεστής παραγωγός, εξερευνεί την πολύ περίπλοκη κατάσταση της μητρότητας και της προσέγγισης του παιδιού, κάτι που σχετίζεται με την δραματική ταινία του 2013, «Through the eyes», των Derron Miller και Brandon Meagher, όπου βλέπουμε η μητρική ευλάβεια να ακολουθεί λάθος δρόμο. Στην ταινία του Franco έχουμε μία εξαιρετικά ακριβολογία στην αφήγηση, αρκετούς χαρακτήρες, κάτι που δε δημιουργεί πολυπλοκότητα στους χαρακτήρες, αλλά μία ευχάριστη δραματουργία.

Όταν η δεκαεπτάχρονη Βαλέρια εμφανίζεται για πρώτη φορά γυμνή, με αθώα φάτσα, έγκυος, καταλαβαίνουμε ότι είναι η Εύα. Ο Αδάμ της είναι ο Ματέο, ένας σκοτεινός, σγουρομάλλης έφηβος, που μοιάζει με ένα αξιαγάπητο νεαρό παιδί. Οι δύο τους είναι ερωτευμένοι, είναι βουτηγμένοι στη λαγνεία, δεν αργεί όμως να έρθει η γκρίνια, από πολύ νωρίς, κάτι που βλέπουμε όταν η μεγαλύτερη αδελφή της Βαλέρια, η Κλάρα, ετοιμάζει μία ομελέτα, ακούμε τους ήχους που έρχονται από το δωμάτιο που μας λένε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ζουν σε ένα όμορφο σπίτι στο Πουέρτο Βαλάρτα, το οποίο ανήκει στην Απρίλ, τη μητέρα τους. Η Βαλέρια επιμένει η Κλάρα να μη πει τίποτε στη μητέρα τους για την κατάσταση στην οποία ζουν. Η Κλάρα όμως δεν κρατά την υπόσχεσή της και η Απρίλ θα έρθει για να δει πως ζουν οι κόρες της.

Όπως και στις προηγούμενες ταινίες του, ο Franco δομεί μία λιτή αφήγηση, η οποία δε φτάνει στο μελοδραματισμό, βοηθούμενη από τη φωτογραφία του Yves Cape. Υπάρχει μία σκηνή που η Απρίλ ζητά από τη Βαλέρια να ετοιμάσει το φαγητό, ρωτά την κόρη της αν είναι ευτυχισμένη που αυτή έχει επιστρέψει, αυτή, μετά από ένα μικρό δισταγμό, απαντά θετικά. Η εικόνα όμως μας διηγείται μία διαφορετική ιστορία. Αφού έχει τοποθετήσει την κάμερά του κάθετα στον άξονα του πάγκου της κουζίνας και του καθιστικού της, ο Cape δημιουργεί ένα ευρύ ορίζοντα, όλες οι γραμμές καταλήγουν στο κέντρο, όπου η Απρίλ και η Βαλέρια μαγειρεύουν. Η προοπτική μας προτείνει μία άποψη για το πώς η Βαλέρια αισθάνεται: αυτό που βλέπουμε στο πρόσωπό της είναι εντελώς αντίθετο με αυτό που λέει στη μητέρα της.

Με παρόμοιο τρόπο διηγείται στο κοινό του οτιδήποτε αυτό χρειάζεται για τη σχέση του Ματέο με τον πατέρα του, ο οποίος αρνείται να μπει στο δωμάτιο του νοσοκομείου, όπου είναι η Βαλέρια με το μωρό της, ενώ ζητά από το γιο του να βγει από αυτό. Η κάμερα μένει μέσα, με το Ματέο να φαίνεται υποδεέστερος του πιο ψηλού και σωματώδη πατέρα του, αλλά περιβάλλεται και προστατεύεται από το κούφωμα της πόρτας. Ο πατέρας θέλει να κυριαρχήσει στο γιο, αυτός όμως ζει στον κόσμο του και είναι ανάμεσα σε αυτόν της οικογενειακής του ζωής και σε αυτόν του παιδιού του.

Υπάρχουν κάποιες μικρές, αλλά πολύ σημαντικές λεπτομέρειες, η προετοιμασία του φαγητού, η συγκίνηση της Βαλέρια και του Ματέο, η αναφορά ότι δεν υπάρχουν πολλές τριβές σχετικά με αυτά που έχουν γίνει και αυτά που πρόκειται να συμβούν. Όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να συμπυκνωθούν σε ένα πλάνο. Συνήθως στις ταινίες του Franco υπάρχουν ένας ή δύο χαρακτήρες, εδώ όμως έχουμε περισσότερους, με αποτέλεσμα ο αφηγηματικός ιστός να πηγαίνει πότε στη Βαλέρια, την Απρίλ και το Ματέο, μετά να κατευθύνεται στην Κλάρα, η οποία εδώ είναι ένας άλλος διαφορετικός άξονας, βοηθητικός που δεν μπορεί να οριστεί με ακρίβεια στη χαρακτηροδομή της ταινίας. Θα μπορούσε να ήταν μία σπουδή χαρακτήρων, ομαδικά ή ατομικά, αλλά, επειδή η αφήγηση της ταινίας πηγαίνει πότε εδώ και πότε εκεί, περιοριζόμαστε στην ανάλυση του κάθε χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να έχουμε την ατομική ψυχολογία, έτσι οι αλλαγές είναι μικρές αλλά σημαντικές.

Αυτό γίνεται κάπως προβληματικό, μετά τη μέση χρονική απόσταση της αφήγησης της ταινίας, όταν η Απρίλ, μετά από κάποιες ισορροπίες της εξουσίας της, ανασχηματίζει το αφηγηματικό τοπίο. Μετά από αυτό, κατόπιν κάποιων ριζοσπαστικών αποφάσεων, είναι δύσκολο να ακολουθήσουμε την ανάπτυξη του κάθε χαρακτήρα. Η Suarez θα είναι η μητέρα που είναι δραστήρια και έχει τον έλεγχο μιας κατάστασης που θα είναι σχετικά άρρωστη, θα έχει την εγγονή της να προσέχει, κάτι που θα φέρει στο μυαλό της το χρόνο που η ίδια ήταν μητέρα, αυτή η κατάσταση θα την ανανεώσει.

Η Απρίλ είναι ένας περίπλοκος χαρακτήρας. Η Suarez την ενσαρκώνει πολύ καλά, τον περισσότερο χρόνο, ακόμα και στις απελπιστικές της στιγμές. Ο Ματέο είναι ένας χαρακτήρας δύο διαφορετικών διαστάσεων: ένας έφηβος που είναι όμορφος όσο κινείται στον προσωπικό του χώρο, ο οποίος του δίνει την αύρα του. Η Becerril, ως Βαλέρια, είναι άνετη στο ρόλο της, ακολουθεί το δρόμο που φαίνεται να έχει κληρονομήσει από τη μητέρα της. Βλέπουμε την αντιπαλότητα της πατρικής εξουσίας, του πατέρα του Ματέο, με τη μητρική, της μητέρας της Απρίλ, που φέρνει την εσωτερική σύγκρουση που κάνει αυτή την αφήγηση να είναι σαν ένα κοιμώμενο ηφαίστειο, αλλά πάντα έτοιμο να εκραγεί. Μία μικρή αναπαράσταση της κοινωνίας μας.

Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΑΠΡΙΛ

(APRIL’S DAUGHTER)

(LAS HIJAS DE ABRIL)

Σκηνοθεσία: Michel Franco

Σενάριο: Michel Franco

Φωτογραφία: Yves Cape

Μοντάζ: Michel Franco, Jorge Weisz

Παραγωγοί: Michel Franco, Gregoire Lasalle, Juliette Sol, Lorenzo Vigas, Moisés Zonana

Παίζουν: Emma Suárez (Απρίλ), Ana Valeria Becerril (Βαλέρια), Enrique Arrizon (Ματέο), Joanna Larequi (Κλάρα), Hernán Mendoza (Γκρεγκόριο), Ivan Cortes (Χόρχε), Mario Escalante (ταξιτζής)

Χώρα παραγωγής: Μεξικό

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: ισπανικά

Διάρκεια: 103΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 15/2/2018

Εταιρεία διανομής: Weird Wave.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.