ANGEL HEART

Ιούν 03, 2017 Κινηματογράφος 0

Από 1/6/2017 στις αίθουσες

Ο Χάρι Άντζελ είναι ένας ιδιωτικός πράκτορας και αναλαμβάνει μία έρευνα από έναν άντρα, ο οποίος ονομάζεται Λούι Σιφρ και θέλει να βρει έναν τραγουδιστή που λέγεται Τζόνι Φάβοριτ. Η έρευνα όμως οδηγεί σε άλλα μονοπάτια, σε σκοτεινά τοπία και σε απρόσμενα μέρη. Μία ατμοσφαιρική ταινία θρίλερ είναι «Ο δαιμονισμένος άγγελος», με την υπογραφή του Alan Parker.

Κανείς δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι σε αυτή την ταινία έχουμε ένα καλό, αγχωτικό και εμπλουτισμένο με χιούμορ θρίλερ, το οποίο έχει ολοκληρωθεί υπό την εποπτεία του Alan Parker. Η δύναμη της θέλησης φαίνεται ότι είναι σε περίσσεια και ξεχειλίζει από αυτή την ταινία. Η φαουστική φύση κατατρώει ότι πιάνει μέσα από τα πολλαπλά πέπλα του αφηγηματικού και μορφικού ιστού της: εκκεντρικά και επιδεικτικά βλέπει το μέλλον, θέτει τον ερωτισμό με όμορφο τρόπο, έτσι που θα γαργαλούσε οποιοδήποτε απαιτητικό δέκτη, βάζει παιχνίδια ρόλων, στερεότυπα, την εξωφρενική σεξουαλικότητα, θανάτους που με τίποτε δεν τους επιθυμούμε και σερβίρονται με σαγηνευτικό τρόπο, όργια που θα τα ζήλευε οποιαδήποτε άλλη ταινία.

Ότι χρειάζεται για να έχουμε ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ που ακολουθεί τη γραμμή του Hitchcock. Βλέπουμε μία κατασκευασμένη άποψη της Νέας Υόρκης που εμφανώς μας οδηγεί σε μία γιορτή, όπου θα ανακαλύψουμε τη δαιμονική λύση, ενώ σε όλη την ταινία δεν υπάρχει μία αληθοφανής και λογική στιγμή, θα μπούμε σε μία καλοφτιαγμένη ατμόσφαιρα που έχει φτιαχτεί περισσότερο με επαγγελματικό παρά με υποβλητικό τρόπο.

Το μεταφυσικό και το συναισθηματικό στοιχείο είναι σημαντικά, σύμφωνα με την παράδοση, για τις ταινίες τρόμου ή μυστηρίου. Στο «Δαιμονισμένο άγγελο» υπάρχει παραπάνω πλοκή και μορφοποιημένο αίμα. Τα περισσότερα θρίλερ δείχνουν έναν επιδεικτικό μηδενισμό, κρατώντας μία απόσταση από την ανθρώπινη υπόσταση των χαρακτήρων τους. Σε αυτή την ταινία πάμε λίγο πιο πέρα βάζοντας στους χαρακτήρες μία τάση αδιαφορίας που οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.

Έχουμε ένα άσσο στο μανίκι μας, ο χαρακτήρας του Mickey Rourke, ο Χάρι Άντζελ, βοηθούμενος από τους χαρακτήρες που τον περιβάλλουν, είναι μία αποτελεσματική μεταφορά για τη διαδικασία που είναι σε πρώτο πλάνο αυτή που θα την ονομάζαμε ψάξτε τον άντρα, όσο ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας εμμένει στην θανατηφόρα διαδρομή του. Είναι χωρίς ζωή, ένα κέλυφος ενός άντρα, κρυμμένος πίσω από την ασημία του, «Είμαι από το Μρούκλιν», κάτι που το χρησιμοποιεί σαν ένα ιδεολόγημα και που αντιπροσωπεύει την έλλειψη αυτοεκτίμησης που έρχεται σε αντίθεση με ένα είδος σπάσιμο του κελύφους του, όταν  η καρδιά του κανιβαλίζει κάποια σκοτεινά πνεύματα. Η σκηνή ανάμεσα στο Rourke και στο Robert de Niro, το Λουί Σίφερ στην ταινία, φτάνει στην τελειότητα: κανένας από αυτούς δε θέλει να αντιδράσει, άρα η εικόνα του Σατανά φαίνεται χωρίς νόημα, ψάχνουμε να βρούμε ξανά το «αληθινό» κακό, μέσα σε αυτή τη σχέση και, κατ’επέκταση στην ταινία.

Είναι δύσκολο, μετά από αυτή την ταινία, ότι θα μπορούμε να βρούμε ξανά τη διακριτή διαφορά ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και τη Νέα Ορλεάνη, ανάμεσα στο δομημένο και στο διονυσιακό. Η ανάμιξη των ειδών κάνει αυτή την ταινία μοναδική. Το θρίλερ δεν έχει μόνο σασπένς, έχει και κριτική στην αμερικάνικη κοινωνία, στα ήθη της, στην ψυχοπαθογένεια αυτών των ανθρώπων, όπως η αιμομιξία, και η βία στη βία της εξουσίας, όπου η πρώτη τελικά νικάει. Όλα αυτά όμως μας οδηγούν στο δρόμο της αυτογνωσίας, όλους τους θεατές που διαβάζουν αυτό το φιλμικό κείμενο με το δικό τους τρόπο, όπου και αν μένουν, ας μην είναι Αμερικάνοι. Η ταινία κερδίζει στην παγκοσμιότητα και μένει ακόμα ψηλά στην εκτίμησή μας.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Σκοτεινό, μονταρισμένο με νεύρο, αλλά γραμμένο (από τον ίδιο τον Πάρκερ ) χωρίς μεγάλη συνοχή και σκηνοθετημένο σαν επιδέξιο, αυτάρεσκο τρικ, το φιλμ χρωστάει τη γοητεία του στην εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση του Μπράιαν Μόρις και την υποβλητική φωτογραφία του Μάικλ Σέρεζιν, οι οποίοι εκμεταλλεύονται στο έπακρον το φυσικό ντεκόρ της Λουιζιάνα, με τον Ντε Νίρο να προσθέτει διαβολικό χιούμορ στον γραφικό ρόλο του… Περισσότερα

Κριτική thegreatesmoviesever.bolgspot.com

Ενώνοντας το φιλμ-Νουαρ και τον μεταφυσικό τρόμο ο σκηνοθέτης Alan Parker, δημιουργεί μια από τις κορυφαίες ταινίες του και ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ όλων των εποχών. Η ταινία καταφέρνει και βάζει από το πρώτο της λεπτό τον θεατή σε μια αποπνικτική-μυστικιστική ατμόσφαιρα. Αυτό οφείλεται πέρα από την εξαιρετική σκηνοθεσία και στην εκπληκτική φωτογραφία του MichaelSeresin, όπου εκτός από την τρομακτική ατμόσφαιρα, καταφέρνει και αναπαριστά τέλεια την εικόνα της εποχής εκείνης… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Δεν είναι κακό για έναν ηθοποιό να χρησιμοποιεί χαρακτηριστικά, εκφράσεις, κουσούρια, ό,τι έχει τέλος πάντων, για έναν ρόλο ή ακόμη και για την κατασκευή της καριέρας του, το αντίθετο. Με τον Μίκι Ρουρκ είχα μεγάλο πρόβλημα όταν αν όχι όλος ο κόσμος, η Ευρώπη τουλάχιστον, τρελαινόταν με το πονηρό, σέξι, ακαταμάχητο μισοχαμόγελό του. Δεν μπορούσα να αντέξω λεπτό τη μονότονη, άδεια, κοροϊδευτική, χαμογελαστή γκριμάτσα που φορούσε σε κάθε ταινία για να ξεγλιστρήσει από την ψυχή των χαρακτήρων, σαν κλώνος του Μπράντο και του Νίκολσον, ένας ποζέρ, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, που υπερεκτιμήθηκε απότομα και έσβησε ως διάττων αστήρ για να ξαναγεννηθεί με έναν τεράστιο ρόλο στον Παλαιστή, όπου η ζοφερή του «μουτσούνα» μπορεί να έσκιαξε τους παλιούς φαν, αλλά εμένα με κέρδισε και επιτέλους είδα κάτι πίσω από την ειρωνεία του μορφονιού μάγκα… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Ηταν η εποχή που ο Άλαν Πάρκερ είχε χορτάσει την κριτική επιτυχία του «Birdy», ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είχε μόλις χάσει τα κιλά του Αλ Καπόνε για τους «Αδιάφθορους» και ο Μίκι Ρουρκ είχε βγάλει το κοστούμι του για τις «9 1/2» βδομάδες – η χρυσή εποχή των ’80ς, παρότι δεν φαινόταν ακριβώς έτσι. Κι οι τρεις τους, αποφάσισαν να κάνουν ένα νουάρ κλασικό, διασκευάζοντας το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Γιόρτσμπεργκ, αξιοποιώντας τη μυσταγωγία και τη μαύρη μαγεία της Νέας Ορλεάνης και καταλήγοντας μ’ ένα από τα τρομακτικότερα θρίλερ και μαζί από τα πιο όμορφα… Περισσότερα

Κριτική Βαρβάρα Κοντονή (freecenema.gr)

Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα και σεναριογράφου Γουίλιαμ Χόρτσμπεργκ με τίτλο «Falling Angel», «O Δαιμονισμένος Άγγελος» μπλέκει επιτυχώς δυο διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, αυτό του αστυνομικού / ντετεκτιβίστικου pulp με αυτό του μεταφυσικού τρόμου, με φόντο τις αποκρυφιστικές φυτείες της Νέας Ορλεάνης, σκιαγραφώντας έτσι το πορτρέτο μιας ιστορίας αρχέγονης και θανατηφόρα σαγηνευτικής, η οποία ορίζεται από μικρές, αλλά διακριτικά παρούσες σεναριακές λεπτομέρειες… Περισσότερα

Κριτική Ιωάννης Μαδεμλής (concretereviews.blogspot.gr)

Οι Πάρκερ, Ρουρκ και ντε Νίρο, στην εποχή που βρίσκονταν και οι τρεις στο απόγειο της καριέρας τους, συνεργάστηκαν σ’ αυτή την αφηγηματικά υποδειγματική μείξη στυλιζαρισμένου, μακάβριου και υποβλητικού υπερφυσικού θρίλερ μυστηρίου, ταινίας τρόμου και φιλμ νουάρ. Με πλούσια πλοκή στηριγμένη σε μυθιστόρημα, ο Δαιμονισμένος άγγελοςποντάρει στην ύφανση μίας πυκνής, απειλητικής ατμόσφαιρας και στην αποπλάνηση του θεατή από το καλά δομημένο μυστήριο με τις απανωτές ανατρωπές. Παρά τις απλόχερες ενδείξεις περί του τι πράγματι συμβαίνει, ήδη από νωρίς, η πλοκή παρασύρει άκοπα τον θεατή χάρη στη μαεστρία του σκηνοθέτη και το γοητευτικό κλίμα. Τελικός στόχος όμως είναι εμφανώς η πρόκληση του σοκ: σατανισμός, νοσηρός ερωτισμός, εξωτικός αισθησιασμός, αιμομειξία, σπλάτερ και γκραν γκινιόλ, εκτροχιάζουν γρήγορα ένα αρχετυπικό αστικό παραμύθι σκλητροτράχηλου νουάρ με αναξιόπιστο αφηγητή… Περισσότερα

Κριτική περιοδικό Σινεμά

Ο «Δαιμονισμένος Άγγελος» αποτελεί ενδεχομένως την καλύτερη (για πολλούς) στιγμή του Βρετανού σκηνοθέτη Άλαν Πάρκερ. Μία ταινία που πετυχαίνει τους Μίκι Ρουρκ και Ρόμπερτ Ντε Νϊρο σε απόλυτη χημεία και καίγεται από το πάθος, το φόβο, την επιθυμία και την απαράμιλλη κινηματογραφική τεχνική της υποβολής. «Λένε ότι υπάρχει αρκετή θρησκεία στον κόσμο για να κάνει τους ανθρώπους να μισήσουν ο ένας τον άλλον, αλλά όχι αρκετή για να τους κάνει να αγαπηθούν». Πίσω από τον κυνισμό του Λουίς Σάιφερ, ίσως να κρύβεται περισσότερη αλήθεια απ’ όση θα μπορούσε κανείς να φανταστεί… Περισσότερα

ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

(ANGEL HEART)

Σκηνοθεσία: Alan Parker

Σενάριο: Alan Parker, William Hjortsberg (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Michael Seresin

Μοντάζ: Gerry Hambling

Μουσική: Trevor Jones

Παραγωγοί: Elliott Kastner, Alan Marshall

Παίζουν: Mickey Rourke (Χάρι Άντζελ), Robert De Niro (Λούις Σιφρ), Lisa Bonet (Επίφανι Προύντφουτ), Charlotte Rampling (Μάργκαρετ Κράζμαρκ), Stocker Fontelieu (Ίθαν Κράζμαρκ), Brownie McGhee (Τουτς Σουήτ), Michael Higgins (Δρ. Άλμπερτ Φάουλερ), Elizabeth Whitcraft (Κόνι), Eliott Keener (Στερν), Charles Gordone (Σπάιντερ Σίμπσον)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Καναδάς, Αγγλία

Έτος παραγωγής: 1987

Γλώσσα: αγγλικά, γαλλικά

Διάρκεια: 113΄

Είδος: θρίλερ, τρόμος, μυστήριο

Ημερομηνία εξόδου: 1/6/2017 (επανέκδοση)

Εταιρεία διανομής: Bibliotheque.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Γιάννης Φραγκούλης

• Κριτικές ταινιών