ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑΣ

Νοέ 19, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Ιωαννίδη

Στις 16/11/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα μικρό παιδί, με μία χειροβομβίδα στο χέρι αναγκάζει τους γονείς του να τα βρουν, να νιώσουν ευτυχισμένοι και να μη διαλυθεί η οικογένεια. Μία ευτυχία που δύσκολα έρχεται, είναι βεβιασμένη και ασφυκτική.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Ένα μικρό παιδί με μία χειροβομβίδα στα χέρια σκηνοθετεί τη σχέση των γονιών του από την αρχή. Η διεκδίκηση ενός «ιδανικού» κόσμου, μέσα από τη σκληρή αθωότητα ενός παιδιού.Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ο Δημήτρης Μπίτος, που έχει θεατρικό παρελθόν, αποδεικνύει ότι με μια low budget παραγωγή μπορεί να μιλήσει σημαντικά. Η μικρή Λεμονιά που ζει με τους γονείς της στη Δραπετσώνα περνάει άσχημα εξαιτίας των συχνών καβγάδων και της σχέσηςτους που διαλύεται.

Αντιμετωπίζει προβλήματα στο σχολείο και βυθίζεται στη μελαγχολία. Όταν παραδόξως βρεθεί στα χέρια της μια χειροβομβίδα, αποφασίζει να εκβιάσει τους γονείς του να παίξουν ένα «παιχνίδι ευτυχίας», που στηρίζεται σε όλα τα στερεότυπα: έτσι υποχρεώνει την μητέρα της να φορέσει το πιο όμορφο φόρεμά της και τον πατέρα της γονατιστό να της προσφέρει λουλούδια, τους εξαναγκάζει να γελάνε και να χαίρονται, ενώ οι ίδιοι εμφανώς ασφυκτιούν, και τελικά να τους εγκλωβίσει σε μια placebo κατάσταση που οι ίδιοι όμως δεν μπορούν να βιώσουν πραγματικά, όσο και αν προσπαθούν.

Η ιδέα του Μπίτου να ανατρέψει ριζοσπαστικά την κατάσταση της ευτυχίας που πλέον μοιάζει με ένα φρικτό μαρτύριο, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μάλιστα το γεγονός ότι το κάνει μέσα από τα μάτια ενός παιδιού δημιουργεί συγκρούσεις στο θυμικό του θεατή. Αν και δεν αποφεύγει τις επαναλήψεις και ανοίγει τον χρόνο της ταινίας περισσότερο από όσο θα έπρεπε, γεγονός που από ένα σημείο και μετά φαίνεται να τον οδηγεί σε μια στασιμότητα, ο Μπίτος επενδύει περισσότερο στο ανθρώπινο δυναμικό του και καθοδηγεί τους ηθοποιούς του σε ερμηνείες εσωτερικής έντασης.

Σίγουρα θα μπορούσε να διορθώσει αρκετά και δη το βεβιασμένο φινάλε του, όμως με την πρώτη του ταινία δίνει πολύ καλά δείγματα γραφής και κυρίως εισαγάγει μία ανατρεπτική θεώρηση της έννοιας της ευτυχίας.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Οι τσακωμοί του ζευγαριού διαθέτουν ρεαλισμό, οι αντιδράσεις του κοριτσιού διατηρούνται σε ήπιους τόνους, όταν όμως η κάμερα επιστρέφει μόνιμα στο τώρα, η ταινία έχει ήδη τελειώσει. Διότι αυτό που ακολουθεί για μισή και πλέον ώρα είναι μια άνευρη, φτωχή σε ιδέες πλοκή, σεναριακά καθηλωμένη στο ίδιο αδιέξοδο μοτίβο… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Χατζηευφραιμίδης (flix.gr)

Οι τρεις πρωταγωνιστές (Δανάη Ανδρουλάκη, Γιώργος Βαλαής, Ειρήνη Δράκου) καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να δώσουν μια ολοκληρωμένη υπόσταση στους χαρακτήρες που έχουν κληθεί να υποδυθούν, περιορίζονται ωστόσο από τους τετριμμένους διαλόγους και τη γενικότερη αίσθηση αμηχανίας που αποπνέει η ταινία, η οποία ως πρωτόλειο ενός νέου και αναμφίβολα φιλόδοξου δημιουργού πάσχει από όλες τις παιδικές ασθένειες που ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο συνεπάγεται, αφήνει όμως υποσχέσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον, αν καταφέρει ο δημιουργός να διοχετεύσει τις ικανότητές του σε ένα πιο συγκροτημένο όραμα… Περισσότερα

Κριτική Εύη Αβδελίδου (moveitmag.gr)

Εδώ, πέρα από ένα σπαρακτικό πορτρέτο ενός παιδιού, που ζωγραφίζει το οπλισμένο χέρι της ταλαντούχας-το λιγότερο, Δανάης Ανδρουλάκη, με υπερβατικές προεκτάσεις, υπάρχει και πολιτικός σχολιασμός. Το τελευταίο απορρέει ακριβώς από την επιλογή του “όπλου” στα χέρια του παιδιού, συνδυασμένο με την πιθανότητα του οραματισμού ενός κόσμου διαφορετικού… Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogspot.gr)

Η ιδέα του σεναρίου, δεν είναι κακή. Τραβηγμένη από τα μαλλιά και άνευρη είναι η εξέλιξή του. Όπως άνευρες είναι και οι ερμηνείες, ενώ η πολύ καλή και ατμοσφαιρική φωτογραφία του Σταμάτη Γιαννούλη, δυστυχώς δε σώζει την ταινία. Κρίμα… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Έτσι ένα βράδυ και ενώ μαίνεται ένας από τους συνηθισμένους καυγάδες, η μικρή Λεμονιά εμφανίζεται μπροστά στους γονείς της κρατώντας τη χειροβομβίδα στο χέρι! Από τη στιγμή εκείνη και υπό την απειλή της χειροβομβίδας, αρχίζει να σκηνοθετεί τη σχέση των γονιών της φτιάχνοντάς την όπως εκείνη θέλει… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Πιθανόν ο Μπίτος και ο συν-σεναριογράφος του να ήθελαν να προσδώσουν μια ποιητικο-παραβολική διάσταση πανανθρώπινου ηθικοπλαστικού μύθου σε αυτή την οικογενειακή δυνητική τραγωδία. Ούτε καν… Κοινότοπες μεγαλοστομίες, κουραστική επανάληψη φράσεων («Έτσι δεν είναι, μαμά;», «Έτσι δεν είναι, μπαμπά;», ή το πολύ αμήχανο «Θέλεις να φύγεις με το παιδί –μωρή/ γαμημένη/ πες μου;» σε μια στιγμή έντασης των δυο γονιών) και πολύυυυυ αργός ρυθμός στους σα-να-πούμε διαλόγους ρίχνουν, δυστυχώς, το επίπεδο της ταινίας… Περισσότερα

ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑΣ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος

Σενάριο: Δημήτρης Μπίτος, Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Φωτογραφία: Σταμάτης Γιαννούλης

Μοντάζ: Γιώργος Πατεράκης

Παραγωγοί: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, Μαριλία Σταυρίδου

Παίζουν: Δανάη Ανδρουλάκη (Λεμονιά), Γιώργος Βαλές (Άλκης), Ειρήνη Δράκου (Μάχη), Αντώνης Χίλερ, Άγγελος Δημητριάδης, Ρυνιώ Κυριαζή, Ελένη Ζαραφίδου

Χώρα παραγωγής: Ελλάδα

Έτος παραγωγής: 2015

Γλώσσα: ελληνικά

Διάρκεια: 90΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 16/11/2017

Εταιρεία διανομής: Asipka.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.