A DRAGON ARRIVES!

Μάι 04, 2017 Κινηματογράφος 0

Μία μέρα μετά τη δολοφονία του Ιρανού πρωθυπουργού, τον Ιανουάριο του 1965, ένας πολιτικός κρατούμενος βρέθηκε κρεμασμένος μέσα σε ένα ναυάγιο, δίπλα σε ένα νεκροταφείο ενός έρημου νησιού. Ο θρύλος λέει ότι όταν κάποιος θαβόταν στο νεκροταφείο τότε γινόταν σεισμός. Ένας ντετέκτιβ αποφασίζει να μάθει την αλήθεια, τον βοηθούν ένας μηχανικός ήχου και ένας γεωλόγος. Μετά από 50 χρόνια ο φάκελος ανοίγει ξανά. Ο ντετέκτιβ ανακρίνεται από την αστυνομία. Στοιχεία θρίλερ, τρόμος και πολιτική διαπλοκή, σε μία ταινία από το Ιράν. Είναι αλήθεια ότι ο ιρανικός κινηματογράφος δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια θεματολογία.

Κριτική Δημήτρης Κωστάρας (artic.gr)

Η ταινία «Ένας δράκος έρχεται» έχει καταταχθεί στην κατηγορία «Περιπέτεια». Όμως, το σενάριο και η σκηνοθεσία του Μανί Χατζίτζι παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο είδος φιλμ νουάρ. Ένας ντετέκτιβ προσπαθεί να λύσει ένα μυστήριο σε μια δύσκολη εποχή για την χώρα. Στοιχεία μυστηρίου και διαβαθμίσεις της πλοκής δίνουν συγκεκριμένο ύφος στην ταινία, οριοθετώντας την και ξεχωρίζοντας την από άλλα παραδείγματα του σύγχρονου ιρανικού κινηματογράφου… Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Τούτη ανήκει στην κατηγορία «ταινία – εμπειρία»! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι κάνει εδώ ο σπουδαίος Ιρανός σκηνοθέτης! Μιλάμε, υπάρχουν στιγμές που αυτό που βλέπεις αγγίζει τον λυρισμό του ομορφότερου ποιήματος ενώ σε άλλες βγάζει οπτικό εντυπωσιασμό… εντυπωσιακότερα από το πιο ακριβό αμερικάνικο blockbuster! Ο Haghighi φτιάχνει ένα εντελώς δικό του υβρίδιο ταινίας που είναι παράλληλα και ταυτόχρονα ένα mockumentary, μια πολιτική ταινία, μια ταινία φαντασίας και φαντασμάτων και μια ποιητική αλληγορία για την ίδια τη ζωή! Θα πάθετε πλάκα λέμε! Οι σκηνές με το πλοίο στη μέση του πουθενά ενός αχανούς και τεράστιου νησιού είναι απίστευτες! Οι σκηνές των σεισμών κάθε φορά που θάβεται κάποιος στο νεκροταφείο είναι απίστευτες! Το σάουντρακ με την έντονη ηλεκτρική κιθάρα και τον τρομερό ρυθμό με τα έθνικ στοιχεία είναι απίστευτο… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Το δραματικό νουάρ του Ιρανού Μάνι Χαγκίγκι σίγουρα δεν μοιάζει με τίποτα που έχουμε δει από το πλούσιο σινεμά του Ιράν, ούτε καν με τη Σκιά του Φόβου του (πολιτογραφημένου Βρετανού) Μπαμπάκ Ανβάρι, πόσο μάλλον με τις γνωστές, αριστοτεχνικές παραβολές στο ύφος του Κιαροστάμι, του Ματζίντι και πρόσφατα του Φαραντί. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγήσει κάποιος την πλοκή μιας ταινίας που κάνει συνεχείς αναδρομές στον χρόνο και αναφορές σε πολιτικά γεγονότα που διαδραματίζονται αμέσως μετά τη δολοφονία του πρωθυπουργού της χώρας Χασάν Αλί Μανσούρ το 1965, καθώς τα στοιχεία που συσσωρεύονται σεργιανίζουν σχεδόν ανεξέλεγκτα ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία… Περισσότερα

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης (screeneye.net)

Στο έργο αυτό, αποτάσσει τη γραμμική κλασική αφήγηση( στο πρότυπο του αείμνηστου Κιαροστάμι, των πρώτων του χρόνων), ανακαλεί τα φαντάσματά, τους θρύλους και τους «δράκους» της ιρανικής ιστορίας και προσπαθεί να εξιχνιάσει μια χαοτική υπόθεση και τα μυστήρια της, κατασκευάζοντας ένα ασυνήθιστο πολιτικό θρίλερ, με κινηματογράφηση, χάρμα οφθαλμών.
Η πλοκή λαμβάνει χώρα σε ένα μικρό νησί, το οποίο ανήκει στο Ιράν, ουσιαστικά είναι ένας ξερότοπος, όπου στέλνονταν πολιτικοί κρατούμενοι… Περισσότερα

Κριτική cinefreaks.gr

Ο σκηνοθέτης μπλέκει πολλά είδη, αρκετές διαφορετικές μορφές αφήγησης που εναλλάσσονται μεταξύ τους, αλλά και 2-3 παράλληλες ιστορίες σε διαφορετικό χρόνο η κάθε μία. Το αποτέλεσμα είναι ο θεατής αλλά απ’ ότι φαίνεται και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, να μπλέκεται με το ποια ιστορία θέλει να πει και πως, με το σενάριο μιας αρκετά υποσχόμενης περιπέτειας μυστηρίου, να γίνεται ιδιαίτερα περίπλοκο και σε κάποια σημεία να μη βγάζει νόημα. Αν η ταινία είχε λίγο πιο προσεγμένο σενάριο και στόχο, τότε ίσως να μιλούσαμε για μια υπέροχη περιπέτεια, καθώς ο Haghighi είναι μάστορας στα υπόλοιπα… Περισσότερα

Κριτική Κώστας Τερζής (Αυγή)

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία από το Ιράν, συνδυασμός διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών, με «στόχευση» στο καθεστώς φόβου και καταπίεσης που είχε εγκαθιδρύσει ο σάχης, καθώς η αφήγηση αναφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του ’60… Περισσότερα

Κριτική Νίνος Φένεκ Μικελίδης (enetpress.gr)

Η ταινία ξεκινά το 1965, την παραμονή της δολοφονίας του τότε Ιρανού, πρωθυπουργού, με ένα αυτοκίνητο να καταφτάνει σε ένα παράξενο νεκροταφείο, όπου προκαλείται σεισμός κάθε φορά που ανοίγεται καινούριος τάφος. Στην περιοχή καταφτάνει ένας αστυνομικός ντετέκτιβ για να εξιχνιάσει την περίεργη αυτοκτονία ενός διαφωνούντα πολιτικού. Ενδιάμεσα, παρεμβαίνουν ο ίδιος ο σκηνοθέτης και μέλη της οικογένειάς του, που σχολιάζουν την ιστορία, ιδιαίτερα μια παλιά ταινία της δεκαετίας του ’60 (σκηνοθετημένη από τον παππού του Χαγκίγκι), που αναφέρεται στα γεγονότα της τότε περιόδου… Περισσότερα