filmandtheater WHITE ELEPHANT

WHITE ELEPHANT

Απρ 14, 2015 Κινηματογράφος 1

ΛΕΥΚΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ

Ο Julián και ο Nicolás είναι ιερείς και τους συναντάμε στη «Villa Virgin», μια παραγκούπολη στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες, όπου πασχίζουν να δημιουργήσουν ένα νοσοκομείο για την σωστή περίθαλψη των κατοίκων της περιοχής. Η βιαιότητα θα φτάσει στο ζενίθ της, όταν με υπουργική απόφαση, οι εργασίες για την ανέγερση του νοσοκομείου θα σταματήσουν. Ο ένας από τους δυο, έχοντας έμμεσα νιώσει την βιαιότητα των παραστρατιωτικών δυνάμεων θα στραφεί σε μια γυναίκα «χωρίς θεό» και σταδιακά η πίστη του θα αποδυναμωθεί.

Πόσα τα πρόσωπα της εκμετάλλευσης, της εξαθλίωσης και της εγκληματικότητας; Πόσο στην θρησκεία και την πίστη , μπλέκονται η βοήθεια με την επιρροή και αν υπάρχουν όρια ποια είναι; Πόσο διαφορετικά σκέφτονται και δρουν άνθρωποι που ζουν παρόμοιες -αν όχι ίδιες- καταστάσεις; Και πόσο επικίνδυνο -και για ποιον- μπορεί να είναι το ό,τι απαγορευμένο;

Ο Pablo Trapero βγάζει τον ροζ ελέφαντα από το δωμάτιο και τον αντικαθιστά με έναν λευκό, ο οποίος μπορεί, όπως αποδεικνύει το φιλμ, να τραβήξει τα βλέμματα και να κάνει τη δήλωση-κατάθεση του. Ολόκληρες ομάδες ανθρώπων ζουν υπό τις συνθήκες και με τη «ρετσινιά» των slum στις -τόσο κυριολεκτικά μιλώντας, όσο και μεταφορικά -χωματερές του κόσμου.

Εδώ η βουτιά γίνεται στην Αργεντινή, η οποία -και αυτή- υποκρίνεται πως δεν βλέπει τα καταφανή προβλήματα της, με την αδιακρισία- χυδαιότητα που θα χρησιμοποιούσε κάποιος για να δηλώσει ότι δεν μπορεί να δει έναν ελέφαντα σε ένα δωμάτιο. Η ματιά-εικόνα του Trapero είναι διεισδυτική, διαπεραστική, κοφτερή και τόσο άμεση και ωμή που θυμίζει ντοκιμαντέρ. Η καθολική εκκλησία και η κυριαρχική εκμετάλλευση που κρύβεται πίσω από την κάθε κίνηση της μπαίνει στο στόχαστρο του κινηματογραφιστή και κρίνεται ασύστολα. Ταυτόχρονα δίνεται και μια πιο τρυφερή σκοπιά -αυτή που μπλέκει και μπλέκεται με τα συναισθήματα των ίδιων των ιερέων μεταξύ των διαπροσωπικών τους σχέσεων και δη των απαγορευμένων ενστίκτων τους.

Το γεγονός ότι άνθρωποι που ασκούν το ίδιο «επάγγελμα», έρχονται από παρόμοια «κλίματα» και κουβαλούν εξίσου βαριές μνήμες, μπορεί να ζουν με διαφορετικό τρόπο , να επιλέγουν διαφορετικούς τρόπους και να καταλήγουν σε διαφορετικούς δρόμους, είναι κάτι που παρότι αυτονόητο, εξακολουθεί αν όχι να σοκάρει, να αποσπά την προσοχή μας. Και αυτό συνέβη στο συγκεκριμένο φιλμ με την έμμεση ψυχογράφιση των δυο ιερέων.

Ο «Λευκός ελέφαντας» εδώ μπορεί να αποδοθεί και με έναν ακόμα τρόπο πέραν της καταφανούς παρουσίας ενός τεράστιου ζώου μέσα σε ένα δωμάτιο. Βάσει σεναρίου γίνονται προσπάθειες για την ανέγερση ενός νοσοκομείου σε μια παραγκούπολη. Στην πραγματικότητα οι υποδομές υπάρχουν ήδη -καθώς το project αυτό έχει ξεκινήσει δεκαετίες πριν, αλλά στην πορεία αυτό το… νοσοκομείο μετατράπηκε σε καταφύγιο αστέγων. Θα τη δείτε στο Nova Cinema 1, στις 23:00.

Γιάννης Ιωαννίδης