Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

Νοέ 23, 2025 Κινηματογράφος 0

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS

Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

AI NO BOREI

Η αυτοκρατορία του πάθους: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris προβάλλει την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2026, στις 8.00 μμ, στον Πολυχώρο Τέχνης-καφέ, Η Λυσσασμένη Γάτα, Επισκόπου Κίτρους Νικολάου 4, πίσω από την ΕΥΑΘ, περιοχή Σιντριβάνι-Ροτόντα, στην Θεσσαλονίκη, την αριστουργηματική ταινία του Nagisa Oshima, «Η αυτοκρατορία του πάθους» («Ai no bôrei») (1978). Την ταινία θα προλογίσει ο Γιάννης Φραγκούλης, κριτικός και θεωρητικός του κινηματογράφου, ο οποίος θα συζητήσει με το κοινό, μετά την προβολή της, τα θέματα που η ταινία εμπεριέχει στο κινηματογραφικό της κείμενο. Μετά την προβολή της ταινίας, με αφορμή την ταινία, θα γίνει μάθημα κινηματογράφου, στο πλαίσιο του σεμιναρίου που διοργανώνει η Λέσχη κάθε Τετάρτη.

Η αυτοκρατορία του πάθους: Η ταινία

Το 1895. Μια ιστορία αγάπης και θανάτου με φόντο ένα φτωχό απομακρυσμένο χωριό. Η Σέκι ζει μια ήρεμη ζωή με τον ηλικιωμένο σύζυγό της Γκισαμπούρο. Ακόμα όμορφη και επιθυμητή, κάποια στιγμή ξυπνά τον πόθο του νεαρού στρατιώτη Τογιότζι. Οι δύο εραστές θα παρασυρθούν από το τυφλό ερωτικό τους πάθος και θα δολοφονήσουν τον σύζυγο, πετώντας το πτώμα του σε ένα ξεροπήγαδο. Τα χρόνια περνούν, συνεχίζουν να κρατούν κρυφή την ερωτική τους σχέση, αλλά το έγκλημά τους εξακολουθεί να τους βασανίζει, ενώ και οι συγχωριανοί τους αρχίζουν να υποψιάζονται κάτι… Το τέλος που τους περιμένει θα είναι τρομερό, ανάλογο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.

Αναφέρει ο Αντρέ Πιέρ ντε Μαντιάργκ: «Μετά την «Αυτοκρατορία των αισθήσεων», ιδού «Η αυτοκρατορία του πάθους» και ο παροξυσμός ενός σκληρού έρωτα, τον οποίο ο Oshima παρουσιάζει με μια ομορφιά τόσο εκτυφλωτική και μια τέχνη τόσο εκλεπτυσμένη, ώστε, αν δεν κλείσει κανείς τα μάτια του και δεν αρνηθεί το αξιοθαύμαστο θέαμα, δε θα αποφύγει ένα είδος συνενοχής… Η γέννηση ενός απαγορευμένου έρωτα, το έγκλημα πάθους, η καταδίωξη και η τιμωρία, αναπαρίστανται σε εικόνες όπου το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο ιαπωνικός χειμώνας παρουσιάζονται με τελειότητα παρόμοια των πινάκων του Χοκουσάι και του Ουταμάρο…»

Η αυτοκρατορία του πάθους: Τα πάθη

Αυτή η ταινία δεν είναι η συνέχεια της «Αυτοκρατορίας των αισθήσεων». Βέβαια και εδώ παρακολουθούμε το πάθος του ανθρώπου, αλλά ο σκηνοθέτης δε θέλει να προκαλέσει και ακολουθεί, κατά κάποιο τρόπο, την αφήγηση που μπορούμε να δούμε στις ταινίες του Kenji Mizoguchi ή του Akira Kurosawa, ακολουθώντας όμως τον δρόμο του ιαπωνικού νέου κύματος, του οποίου ήταν πρωτεργάτης. Έτσι, η αφήγηση είναι μπολιασμένη από την ιαπωνική θεατρική αφήγηση, βάζει όμως επιτακτικά το θέμα της ερωτικής απελευθέρωσης, που έβαζε όλο και περισσότερο, παγκοσμίως, το αφήγημα από τη δεκαετία του 1960 και μετά.

Έχουμε, λοιπόν, στοιχεία από την ιαπωνική αφήγηση που θα τα βρούμε ως σύμβολα. Αυτή η ταινία είναι μια καλή αφορμή να μιλήσουμε για τα συστατικά της αφήγησης, στην ανάλυση της γλώσσας. Για να γράψουμε ένα σενάριο θα πρέπει πρώτα να κάνουμε την ανάλυσή μας, για να ασχοληθούμε, κατόπιν, με τη σύνθεση που θα είναι η πρώτη γραφή του σεναρίου. Αυτή την ανάλυση θα μελετήσουμε σε αυτό το μάθημα του σεναρίου. Να σημειώσουμε ότι οι κριτικές των ταινιών αναρτώνται στον κατάλογο των ταινιών που προβάλλει η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris, στο διαδίκτυο, μετά την προβολή τους.