ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΟΥ ΖΕΡΒΟΥ
Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ
Ο Νίκος Ζερβός συνομιλεί με το Γιάννη Φραγκούλη*
«Βίτσια γυναικών», η τελευταία ταινία του Νίκου Ζερβού, είναι μία κωμωδία ηθών, σύγχρονων ηθών, λίγο ακραία, είναι η αλήθεια. Η ταινία δοκιμάζεται στις αίθουσες, το κοινό θα είναι ο μοναδικός κριτής της. Μία ανεξάρτητη παραγωγή που δε στηρίζεται παρά στις προσπάθειες ενός ανεξάρτητου παραγωγού και όχι στις πλάτες ενός τηλεοπτικού καναλιού, με ότι αυτό συνεπάγεται… Ο Νίκος Ζερβός μας μιλά για την ταινία του, αλλά κυρίως για την αισθητική του κινηματογράφου.
Θα ήθελα να μας μιλήσεις για το στόρι της ταινίας, για το σενάριο.
Το σενάριο της ταινίας «Βίτσια γυναικών» δεν είναι δικό μου. Είναι της Αλίνας Φωτέτσου, είναι το πρώτο σενάριό της που γίνεται ταινία. Έχει να κάνει με μία παρέα γυναικών, τέσσερις γυναίκες που αποφασίζουν τη ζωή τους, κυρίως να ζήσουν τα προνόμια των αντρών, να κάνουν ότι κάνουν οι άντρες, αλλά με μία χιουμοριστική ματιά, όχι για να νοιώσουν άντρες, με μία διάθεση αυτοσαρκαστική και σαρκαστική. Μπαίνουν σε ένα τριπ να κάνουν κάποια πράγματα δυναμικά, δυναμικές ενέργειες, πάντα σαρκαστικά και αυτοσαρκαστικά.
Στην ταινία σου «Γυναίκες δηλητήριο», δεν ήταν βέβαια το ίδιο θέμα, αλλά και εκεί οι γυναίκες είχαν το πάνω χέρι, υπήρχαν συγγενή στοιχεία. Γιατί εστιάζεις σε αυτό το θέμα, δηλαδή οι γυναίκες να έχουν το πάνω χέρι;
«Κόλλησα» εκεί γιατί πιστεύω ότι γενικώς η γυναίκα έχει το πάνω χέρι. Όσοι δεν το παραδέχονται λένε ψέματα. Τα πάντα γίνονται για τις γυναίκες! Από την πολιτική, τις συγκρούσεις, τα πάντα, για να μη φτάσω σε πιο φανερά πράγματα, οι πράξεις βίας, οι φόνοι, όλα γίνονται για τις γυναίκες. Για αυτό πιστεύω ότι η γυναίκα έχει το πάνω χέρι. Απλά, όσοι άντρες πιστεύουν ότι έχουν το πάνω χέρι βρίσκονται στον κόσμο τους, βαυκαλίζονται ότι έχουν το πάνω χέρι. Έχω έναν ήρωα στην ταινία, το Μιχάλη Ιατρόπουλο, που είναι ο μάγκας που καταπιέζει και δέρνει τη γυναίκα του. Στην ταινία περνά τα πάνδεινα, γίνεται θύμα του θύματος. Όλα αυτά, βέβαια, πρέπει να τα βλέπουμε χιουμοριστικά, γιατί αν δεν τα δούμε έτσι τότε χαθήκαμε, εγώ και αυτός που θα τη δει. Η ταινία είναι ένα παιχνίδι σχέσεων, σύγχρονων ηθών.
Στους συντελεστές βλέπω το Δημήτρη Πουλικάκο που έχει παίξει σε παρόμοιες ταινίες. Το διάλεξες επίτηδες;
Ο Πουλικάκος είναι φετίχ. Από πιτσιρικάς το θαύμαζα, τον ήξερα σα ροκά, βέβαια, τότε. Κάναμε μία ταινία, τη «Σουβλίστε τους». Κυρίως είναι καλός ηθοποιός. Εδώ υποκρίνεται ένα γκέι κομμωτή, αλλά είναι γκεστ. Το γκέι κάνει και ο Μπονάτσος. Υπάρχει μία συμπαθητική ματιά στους γκέι, υπέρ είναι. Έχουν απόψεις προχωρημένες, προχωρούν πιο πέρα και από τις κοπέλες.
Έχουν φιλικές σχέσεις με τις κοπέλες;
Βεβαίως έχουν φιλικές σχέσεις με την τετράδα των κοριτσιών. Του Μπονάτσου είναι πρώτος ρόλος.
Βλέπω ότι στις τελευταίες ταινίες σου εστιάζεις σε κωμωδίες που είναι σαρκαστικές.
Θα ήθελα να είναι σαρκαστικές και δεικτικές. Και να γελάς και να τσιγκλιέσαι, να μην είναι κωμωδίες ανώδυνες, δηλαδή κωμωδίες όπου μόνο γελάς και όταν βγαίνεις συνεχίζεις να γελάς. Κατά τη γνώμη μου και σε αυτή, αλλά και σε άλλες ταινίες, όταν βγαίνεις κάπου ψάχνεσαι. Πέρα από το γέλιο κάτι να σου βγάζει. Δε θέλω να πω την περιβόητη λέξη «μηνύματα», που λένε άλλοι συνάδελφοι, αυτό είναι γελοίο.
Η χρηματοδότηση έρχεται από το Κέντρο Κινηματογράφου;
Είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή του Βασίλη Αλατά και δική μου. Ο Αλατάς έχει κάνει και κάνει και άλλες ταινίες. Χρειάζονται αυτοί οι παραγωγοί, γιατί αυτή τη μανία με το Κέντρο εγώ δε τη θεωρώ σωστή.
Όταν λες όμως ανεξάρτητες, φαντάζομαι ότι εννοείς εντελώς ανεξάρτητες, γιατί έχουν γίνει παραγωγές που βασίζονται σε κάποια κανάλια.
Όταν έχεις την πλάτη κάποιου μεγάλου καναλιού, σίγουρα δεν είσαι ελεύθερος, μπαίνεις σε ένα λούκι αυτολογοκρισίας. Σαφώς δε λέγονται ανεξάρτητες παραγωγές, αυτές που υποστηρίζονται από τα κανάλια. Είναι ταινίες εξαρτώμενες. Η ταινία, πάντως, ακούστηκε, την υποστήριξαν κάποιοι δημοσιογράφοι «ανεξάρτητοι» που ήρθαν χωρίς να τους καλέσω. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό για να μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα των καναλιών, θα το δείξει η ταινία.
Πιστεύεις ότι αυτή η εποχή είναι καλή μετά την έκρηξη των εισιτηρίων που παρατηρήθηκε την περασμένη χρονιά;
Είναι καλή εποχή, γιατί ο κόσμος μπήκε στον κινηματογράφο. Αλλά εγώ είμαι επιφυλακτικός γιατί δε σημαίνει ότι αυτές οι ταινίες, όπως το «Safe sex», είναι η ελπίδα του κινηματογράφου. Είναι καλογραμμένη συρραφή τηλεοπτικών σκετς. Είναι τηλεοπτική αισθητική. Εγώ θα πω ότι ο ελληνικός κινηματογράφος θα πάει καλά όταν θα πάνε καλά οι ταινίες του Κόκκινου, του Νικολαΐδη, του Φέρρη, του Τάσιου, άνθρωποι που δοκίμασαν την ανανέωση του κινηματογράφου. Βέβαια, οι άνθρωποι φέρθηκαν πανέξυπνα, έκαναν μία ταινία για να κόψουν εισιτήρια και το πέτυχαν.
Έχοντας κάνει αυτή την ταινία, ποια είναι τα σχέδια για το μέλλον, σχεδιάζεις τίποτε για την τηλεόραση;
Πολύ δύσκολα για την τηλεόραση γιατί οι ιδέες που έχω δεν ταιριάζουν. Βλέπω τα σίριαλ, είναι σαν το ένα να αντιγράφει το άλλο, μία κατάσταση τραγελαφική. Οι προτάσεις που έκανα, παλιότερα, απορρίφθηκαν, με θεωρούν ότι είμαι λίγο τρελός για να συνεργαστώ μαζί τους, δεν τους ταιριάζει το στιλ, θέλουν ανθρώπους που θα είναι πειθήνιοι. Άλλωστε μεγάλο κανάλι που έχει απορρίψει την ταινία μας μάς την έχει κλέψει, ακόμα και το τρέιλερ. Είναι ανήθικο.
*Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», το Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2000.
