MUDBOUND: ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΟ ΜΙΣΙΣΙΠΙ
MUDBOUND
του Γιάννη Φραγκούλη
Στις 22/2/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 7.5/10 στο imdb.com από 18.703 χρήστες.
ΣΥΝΟΨΗ
Η ταινία αναφέρεται στον αμερικάνικο νότο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι ένα έπος δύο οικογενειών που τρέφουν μίσος η μία έναντι της άλλης εξαιτίας της κοινωνικής ιεραρχίας, ενώ η ζωή τους έχει συνάφεια λόγω της γης, στην οποία εργάζονται, στο Δέλτα του Μισισιπή. Ακολουθούμε την οικογένεια ΜακΆλαν, η οποία μόλις έχει έρθει από το Μέμφις και προσαρμόζεται στις σκληρές συνθήκες μιας φάρμας. Παρά τα μεγαλειώδη όνειρα του Χένρι, η γυναίκα του η Λώρα αγωνίζεται να διατηρήσει ζωντανή την πίστη του άντρα της στις δυνατότητές του. Οι Χαπ και Φλόρενς Τζάκσον, οι οποίοι δουλεύουν αυτή τη γη εδώ και πολλές γενιές, προσπαθούν να πραγματώσουν τα όνειρά τους, παρά τα κοινωνικά εμπόδια που τους παρουσιάζονται. Ο πόλεμος ανάμεσα στις δύο οικογένειες έχει να κάνει με τις φιλίες που αναπτύσσονται, ειδικά από τους νεαρούς στρατιώτες που μόλις έχουν γυρίσει από τον πόλεμο.
Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αυτό που αντιλαμβάνεσαι πριν από όλα είναι η γη στην οποία αυτοί οι άνθρωποι κατοικούν, μία σκονισμένη και, μερικές φορές, βαλτώδη περιοχή, ένας τεράστιος χώρος, με βρώμικους δρόμους που ξενίζει το ανθρώπινο ενδιαφέρον. Η διευθύντρια φωτογραφίας, Rachel Morrison, «δένει» το έδαφος, τη χλωρίδα και την πανίδα, αλλά και την καιρική ατμόσφαιρα για να εικονοποιήσει τη ζωή, για αυτό δίνει έμφαση στην αρχαϊκή και στοιχειώδη δύναμη της ιστορίας. Είναι μοντέρνα άποψη που υποστηρίζεται από τους ηθοποιούς και από τη σκηνοθέτη, τη Dee Rees, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι ψυχολογικές συνθήκες που θα δώσουν σε αμφίβολες στιγμές ασταθή συναισθήματα, τα οποία θα δυναμώσουν το φιλμικό κείμενο, όπως έχουμε δει και σε άλλες αμερικάνικες παραγωγές.
Η ταινία έχει τεράστια ποικιλία διασταυρούμενων αφηγηματικών ιστών. Συνδέει διάφορους και πολλούς αφηγητές για να ολοκληρώσει την αφήγησή της, αυτό είναι μία συνήθης αφηγηματική τεχνική, αλλά η συνολική αφήγηση «γέρνει» από το βάρος μιας και μοναδικής φωνής του αόρατου αφηγητή. Οι πολλοί αφηγητές αντιστοιχούν στις πολλές δράσεις θα μπορούσαν να αποδομήσουν την αφήγηση ή να δημιουργήσουν σύγχυση, αντίθετα, δημιουργούν έναν τόνο, μουσικής χροιάς, και φτιάχνουν ένα συναίσθημα που έχει ειδικό βάρος. Αυτό που συμβαίνει είναι μία κοινότυπη τραγωδία, η οποία βλέπεται με διαφορετικό τρόπο από τον κάθε θεατή, υπάρχει λοιπόν μία πολυσημία.
Οι Τζάκσον είναι αφρο-αμερικανοί γαιοκτήμονες που, με την πάροδο των χρόνων, έχουν φτάσει σε μία σταθερότητα και σε μία εγγυημένη ελπίδα για το ότι μπορεί να συμβεί κάτι καλύτερο με τα χρόνια. Έχουν αγοράσει τη γη τους από ντόπιους, με τους οποίους συνδέονται με μία ιδιότυπη σχέση φιλίας, μέσω των παιδιών τους που είναι βετεράνοι του πολέμου, με αυτό τον τρόπο έχει σπάσει η ρατσιστική διχόνοια, κάτι που, φυσικά, ενοχλεί.
Στην αφήγηση μπαίνουν μέσα αρχέτυπα κυρίως της πατρικής πλευράς, όπως ο Πατέρας, ως αρχηγός του κλαν, έτσι δείχνεται, με έμμεσο τρόπο, το θέμα του ρατσισμού, ουσιαστικά οι ρίζες του. Αυτές οι ρίζες είναι κληρονομημένες, μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και έχουν σα στόχο να είναι μόνιμα οι έγχρωμοι στο περιθώριο της κοινωνίας, φτωχοί και λούμπεν, να είναι εξαρτημένοι από αυτούς που διοικούν την κοινωνία.
Η ταινία ανάμεσα στην ποίηση και το ρεαλισμό δείχνει ποιο είναι το ψυχολογικό τραύμα και, κατά συνέπεια, η κοινωνική καταρράκωση. Το αίτημα για ελευθερία είναι αυτό που υποβόσκει και τίθεται περισσότερο από έναν βετεράνο του στρατού παρά από ένα αγρότη που λειτουργεί συντηρητικά. Εδώ υπάρχει και το θέμα του ρίσκου, σε μία Αμερική που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τις φοβίες του παρελθόντος, όταν μία νέα εποχή ανατέλλει. Έτσι βλέπουμε και το χάσμα των γενεών να είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.
Αυτό που έχει σημασία για την αφήγηση της ταινίας δεν είναι αυτό που έγινε, αλλά αυτός που ενήργησε. Είναι θέμα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, μιας επικοινωνίας που είτε γίνεται με λεκτικό τρόπο είτε με τη γλώσσα του σώματος. Αυτό όμως είναι δυσνόητο για το θεατή και η ταινία δε λειτουργεί όπως θα ήθελε η σκηνοθέτης της. Το μήνυμά της είναι ξεκάθαρο και θέλει το χρόνο του για να γίνει αντιληπτό και, κατά συνέπεια, αντικείμενο μιας μεγάλης κουβέντας. Τελικά, όπως καταλαβαίνουμε αυτή η πληγή του ρατσισμού θέλει πολύ χρόνο και φροντίδα να κλείσει. Ταινίες σαν αυτή προωθούν μία συζήτηση που ενοχλεί, ειδικά την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
MUDBOUND: ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΟ ΜΙΣΙΣΙΠΙ
(MUDBOUND)
Σκηνοθεσία: Dee Rees
Σενάριο: Dee Rees, Virgil Williams, Hillary Jordan (μυθιστόρημα)
Φωτογραφία: Rachel Morrison
Μοντάζ: Mako Kamitsuna
Μουσική: Tamar-kali
Παραγωγοί: Carl Effenson, Sally Jo Effenson, Cassian Elwes, Charles D. King, Christopher Lemole, Kim Roth, Tim Zajaros
Παίζουν: Carey Mulligan (Λώρα), Garrett Hedlund (Τζέμι), Jason Clarke (Χένρι), Jonathan Banks (Πάπι), Jason Mitchell (Ρόνσελ), Mary J. Blige (Φλοράνς), Rob Morgan (Χαπ), Kerry Cahill (Ρόουζ), Dylan Arnold (Καρλ), Kelvin Harrison Jr. (Γουίκς), Lucy Faust (Βέρα)
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Έτος παραγωγής: 2017
Γλώσσα: αγγλικά
Διάρκεια: 134΄
Είδος: δράμα
Ημερομηνία εξόδου: 22/2/2018
Εταιρεία διανομής: Feelgood.
Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.
