ΟΡΕΣΤΗΣ-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
ΟΡΕΣΤΗΣ
συνοπτική θεώρηση
Ο ποιητής αντλεί το θέμα του απ’το μυθικό μυκηναϊκό κύκλο, όπως τον επεξεργάστηκε ο Αισχύλος στην «Ορέστειά» του και όπως τον εκμεταλλεύτηκε ο Σοφοκλής στην «Ηλέκτρα» του.
Στο ευριπίδειο έργο ο Ορέστης, που στην αρχή του έργου είναι κοιμισμένος και ξυπνά απ’το λήθαργό του στο πλαίσιο των ψυχολογικών ακαταστασιών που του προκλήθηκαν απ’τη μητροκτονία του, από κοινού με τον Πυλάδη και με την Ηλέκτρα, το φίλο του και την αδελφή του, μηχανεύοντας τρόπους για να απαλλαγούν απ΄τη σχεδόν σίγουρη θανατική καταδίκη των δύο αδελφών απ’τη λαοσύναξη των Αργείων. Οι διαπραγματεύσεις των καταδικασμένων με το Μενέλαο έχουν φτάσει σε κρίσιμο σημείο που υπερβαίνεται απ’τη παρέμβαση «από μηχανής θεού», του Απόλλωνα.
Το έργο αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στην όψιμη περίοδο της δημιουργίας του ο Ευριπίδης έκανε μία προσπάθεια να ζωντανέψει τη δράση με καινούργια μέσα και έχει επιτυχία αν δώσουμε βάση στην παρατήρηση που διαβάζουμε στην «υπόθεση» του έργου, ότι είναι «το δράμα των επί σκηνής ευδοκιμούντων». Είναι ένα έργο σκληρό, αν και τελειώνει με εξηρέμηση των παθών που κυριαρχούν στην εξέλιξή του. Οι χαρακτήρες του, με λίγες εξαιρέσεις, είναι αλύγιστοι, στην «υπόθεση» του έργου τονίζεται ότι είναι «χείριστον τοις ήθεσι, πλην Πυλάδου πάντες φαύλοι ήσαν».
Θεόδωρος Μαυρόπουλος
(πηγή: «Ευριπίδης Ορέστης», εκδ. Ζήτρος)
ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
