ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΥΓΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Σεπ 10, 2025 Κινηματογράφος 0

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Χίλιες λεύγες κάτω από την θάλασσα: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η ταινία της Νατάσσας Ξύδη είναι από αυτές που σε προτρέπουν να γράψεις κάτι παραπάνω από τα τυπικά, για τα επιφανειακά χαρακτηριστικά της. Ταινία μικρού μήκους, παραγωγής του 2025, είναι η τρίτη μικρού μήκους ταινία της σκηνοθέτιδας. Την είδαμε στο 48ο Φεστιβάλ Δράμας.

Χίλιες λεύγες κάτω από την θάλασσα: Η υπόθεση

Μια γυναίκα ταξιδεύει με ένα πλοίο προς την Αθήνα. Φαίνεται ότι είναι αυτή η διαδρομή που την κάνει αρκετές φορές. Μαθαίνουμε, από την ίδια, ότι είναι κάτι που συνηθίζει όταν δεν αισθάνεται, ψυχολογικά, καλά. Προσπαθεί να ζήσει αυτό το ταξίδι, σα να είναι ένα εντελώς διαφορετικό γεγονός για τη ζωή της. Βλέπουμε μόνο αυτό το ταξίδι δύο φορές και όχι την επιστροφή. Επίσης παρατηρούμε ότι αυτή η γυναίκα προσπαθεί να ενταχθεί στο πάρτι που γίνεται στο πλοίο.

Φτάνει η στιγμή που συναντά έναν παράξενο άνθρωπο. Αφήνει όλα αυτά που κάνει και τις παρέες της. Συνομιλεί μαζί του και φαίνεται ότι αυτό την απελευθερώνει πολύ. Όμως αυτή η επικοινωνία δεν είναι σαν όλες τις άλλες. Αυτός μιλεί μια άλλη γλώσσα και αυτή ελληνικά. Φαίνεται ότι ο ένας κατανοεί πλήρως τον άλλον, τόσο από τις άμεσες απαντήσεις όσο και από τις εκφράσεις του προσώπου του καθενός. Αυτό μας θυμίζει την ταινία του Jim Jarmusch, «Ghost dog, ο τρόπος των σαμουράι» (1999), όπου υπάρχει ένας παρόμοιος διάλογος που, όπως και αυτός, μας βάζει το ερέθισμα για το τι είναι ακριβώς η επικοινωνία.

Χίλιες λεύγες κάτω από την θάλασσα: Η ψυχολογική αναζήτηση

Εδώ αυτή η σκηνή διαρκεί περισσότερο. Αυτό είναι καλό γιατί μπορούμε να δούμε, σε αυτή την γυναίκα, τον τρόπο επικοινωνίας όπου οι δύο πόλοι δεν έχουν αυστηρά προσδιοριστεί. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Υπάρχει στην πραγματικότητα; Τελικά, ποιο είναι το θέμα που προβληματίζει αυτή την γυναίκα; Ερωτήσεις στις οποίες μπορούμε μόνο να προτείνουμε κάποιες απαντήσεις. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι η μοναξιά και η υστερική νεύρωση αυτής της γυναίκας που την αναγκάζει να αναθεωρήσει, ως ένα βαθμό, τη ζωή της. Αυτός ο άνθρωπος είναι «συμμαζεμένος» και ντροπαλός, μετά ανοίγεται και δεν είναι παρά ο άλλος εαυτός της που δοκιμάζεται ψυχολογικά.

Η Νατάσσα Ξύδη μας δείχνει, με πολύ απλό τρόπο, αυτή την ψυχολογική σχέση της ταυτότητας (ID) και του Άλλου αυτής της γυναίκας, σύμφωνα με την λακανική έννοια. Οι δύο αυτές οντότητες συνομιλούν και φαίνεται να «τα βρίσκουν». Όμως αυτή η συνδιαλλαγή δεν είναι κάτι προσωπικό για αυτήν. Μπορούμε πολύ εύκολα να την προεκτείνουμε στους άλλους ανθρώπους, ενδεχομένως σε εμάς τους ίδιους. Η σκηνοθέτιδα μας δίνει την αφορμή, κινηματογραφώντας, στο δεύτερο ταξίδι, περισσότερο στο πρόσωπό της, δείχνοντας την αντίδρασή της που δεν θέλει να φύγει αυτό το όνειρο, κρατώντας την ονείρωξη, έναν κόσμο που δεν θέλει να αφήσει, αφού εκεί βρίσκει την ψυχική της ηρεμία. Τελικά ένα ερέθισμα, ποιο είναι το όνειρο και ποια η πραγματικότητα, όπως στις ταινίες της Αντουανέττας Αγγελίδη.

Χίλιες λεύγες κάτω από την θάλασσα: Η επικοινωνία

Είναι αυτός ο «παράξενος» τρόπος μια επικοινωνία που θα επικρατήσει στην δυτική κοινωνία; Δεν ξέρουμε. Βρίσκουμε, όμως, όλο και περισσότερο παραδείγματα που τείνουν να μας πείσουν ότι αυτή η επικοινωνία μπορεί να γίνει ένας συνηθισμένος τρόπος ζωής, αφού η αλλοτρίωση και η αποξένωση του ανθρώπου από το περιβάλλον του είναι πλέον ένας κανόνας. Αυτό είναι το πολύ σοβαρό θέμα που η ταινία εγείρει. Ένας διάλογος μπορεί να ξεκινήσει με τον θεατή και το φιλμικό κείμενο.

ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΥΓΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Σκηνοθεσία: Ξύδη Νατάσσα

Σενάριο: Ξύδη Νατάσσα, Παπαδάκης Μάνος

Βοηθός σκηνοθέτης: Βασιλείου Σωτηρία, Γκουρμπάτσης Νίκος

Φωτογραφία: Λαμπρίδης Δημήτρης

Βοηθοί φωτογραφίας: Πηλού Αρσινόη, Γκόγκου Εύα

Μοντάζ: Χαλκιαδάκης Γιάννης, Πάουελ Νίκολα

Βοηθοί μοντάζ: Συμεωνίδης Σταύρος, Αλεξοπούλου Δέσποινα

Μουσική: Ορφανού Μαριλένα

Ήχος: Λαζαρίδης Σίμος

Σχεδιασμός ήχου: Μήλιου Περσεφόνη, Ακάουι Κενάν

Μιξάζ: Μήλιου Περσεφόνη, Ακάουι Κενάν