ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΑΡΤΑ

Μάι 23, 2025 Κινηματογράφος 0

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS

GREEN CARD

Πράσινη κάρτα: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris προβάλλει την Τετάρτη 28 Μαΐου 2025, στις 9.15 μμ, στο κινηματοθέατρο Αθήναιον, Βασ. Όλγας 35, στην Θεσσαλονίκη, την ταινία «Πράσινη κάρτα» (1990), με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ και την Άντι ΜακΝτάουελ. Την ταινία θα προλογίσει ο Γιάννης Φραγκούλης, κριτικός και θεωρητικός του κινηματογράφου, ο οποίος θα συντονίσει την συζήτηση με το κοινό, μετά το τέλος της προβολής.

Πράσινη κάρτα: Η ταινία

Ένας Γάλλος, παράνομος μετανάστης στις Η.Π.Α., κάνει λευκό γάμο με μια Αμερικανίδα για να πάρει την πράσινη κάρτα, για να έχει την δυνατότητα να μείνει στην χώρα. Εκείνη καταφέρνει να αποκτήσει το σπίτι των ονείρων της. Ωστόσο, το Τμήμα Αλλοδαπών απειλεί ότι θα τον απελάσει αν δεν αποδείξει ότι ο γάμος του είναι ουσιαστικός και όχι τυπικός. Για να αποδείξουν λοιπόν ότι είναι αληθινό ζευγάρι, αναγκάζονται για ένα Σαββατοκύριακο να μείνουν κάτω από την ίδια στέγη.

Η «Πράσινη κάρτα» είναι μια συμπαθέστατη ερωτική κομεντί σχετικά με την συνύπαρξη δύο εκ διαμέτρου αντίθετων χαρακτήρων που έχουν γαλουχηθεί με μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα. Μπορούν άραγε δύο τέτοιοι κόσμοι να συνυπάρξουν για έναν κοινό σκοπό που θα φέρει στον καθένα διαφορετικά οφέλη; Τελικά θα μπορούσε και όχι μόνο να μείνει εκεί, αλλά να πάει και λίγο παραπέρα επιβεβαιώνοντας την φυσική θεωρία ότι τα ετερώνυμα έλκονται;

Πράσινη κάρτα: Ο σκηνοθέτης

Ο Peter Weir εδώ, για μια ακόμα φορά στην καριέρα του, κρατάει διπλό ρόλο, εκείνο του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη. Αν και σίγουρα δεν μιλάμε για την καλύτερή του δουλειά, το συνολικό αποτέλεσμα ικανοποιεί. Κατά τη διάρκεια του έργου μπορεί να μην έχουμε μεγάλες διακυμάνσεις, όμως υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που σε εκπλήσσουν ευχάριστα και είτε σε ανεβάζουν είτε σε κατεβάζουν από το ροζ συννεφάκι σου. Δεν είναι όλα στη ζωή μαύρα ή άσπρα, υπάρχει και το γκρι και ο Peter Weir ξέρει μέσα από τις ταινίες του να μας περνάει για τα καλά το συγκεκριμένο μήνυμα.

Ο Gerard Depardieu είναι ένας ηθοποιός που πολλοί θεατές τον λατρεύουν. Ο λόγος, ότι είναι από τους λίγους εν ζωή ηθοποιούς που δεν παίζει μόνο με τα λόγια, αλλά και με ολόκληρο το σώμα του. Πώς να τον συγκρίνει κάποιος στο εκφραστικό κομμάτι, που αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην ηθοποιία, με κάποιους άλλους, που ναι μεν είναι καλοί ερμηνευτές, αλλά μέχρι εκεί; Απολαυστικός όπως πάντα, ακόμα και σε ανάλαφρες κομεντί του είδους καταφέρνει να εντυπωσιάσει και να συγκινήσει και γιατί όχι, να ελκύσει μια γυναίκα.

Πράσινη κάρτα: Το δίδυμο

Η Andie MacDowell από την άλλη, ίσως να ήταν εκείνο ακριβώς το θηλυκό που χρειαζόταν για να συμπληρώσει την εικόνα του Depardieu. Εκείνη όμορφη, αλλά χωρίς να είναι η πιο εντυπωσιακή και απλησίαστη γυναίκα στον πλανήτη, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερη από τον παρτενέρ της, οπτικώς τουλάχιστον, κάτι που σε κρατάει σε εγρήγορση, όχι για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, αλλά για να δεις αν τελικά θα την ρίξει. Ζεστή και ανθρώπινη, χωρίς να ξεφεύγει από το γήινο και το πραγματικό, είναι μια καλή παρουσία που συμπληρώνει όμορφα και ευχάριστα το καρέ.

Η ταινία είναι μια ευχάριστη κωμωδία που μας θυμίζει το ευχάριστο κλίμα της άνοιξης. Η όμορφη φύση της Νέας Υόρκης παρομοιάζεται με την ταραχώδη ψυχή των ανθρώπων που, προοδευτικά, γαληνεύει και γίνεται ευχάριστη, γήινη, αγαπησιάρικη. Ο σκηνοθέτης με πολύ όμορφο τρόπο μας δείχνει την πόλη και τους ανθρώπους σε αντιδιαστολή με τον κρατικό μηχανισμό που δεν έχει, σε κάποια σημεία, πολύ άδικο. Και αν θέλουμε ένα καλό τέλος, εδώ, το έχουμε.