BABY RYAZANSKIE

Ιούν 10, 2017 Κινηματογράφος 0

Από 8/6/2017 στις αίθουσες

Η Άννα είναι ορφανή, ζει με τη θεία της Αλιόνα στην περιοχή της Ρωσίας Ριζάν. Μία μέρα θα συναντήσει το Βασίλη και το γιο του Ιβάν. Ο Βασίλη κανονίζει μία συνάντηση που σκοπό έχει να γίνει ο γάμος της Άννας και του Ιβάν. Τελικά οι δύο νέοι παντρεύονται, αλλά πολύ γρήγορα ξεσπά ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος και ο Ιβάν πάει στο μέτωπο να πολεμήσει. Η Άννα μένει με τον πεθερό της και αναγκάζεται να υποκύψει στις διεστραμμένες επιθυμίες του. Θα κάνει παρέα με τις άλλες γυναίκες που περιμένουν τους άντρες τους μέχρι να ξαναβρεθεί με τον Ιβάν. Η ταινία αυτή του Ivan Pavov και της Olga Preobrazhenskaya είναι από τις πρώτες που έδειξαν ότι ο σοβιετικός κινηματογράφος έχει πολλά να δώσει στην παγκόσμια κινηματογραφία. Αν και είναι σχετικά άγνωστη στην Ελλάδα στέκεται άξια δίπλα στα αριστουργήματα του Eisenstein και των άλλων δασκάλων του σοβιετικού κινηματογράφου.

Η αλήθεια είναι ότι εκεί που πιστεύουμε ότι ξέρουμε σχεδόν τα πάντα για την κινηματογραφία στη Σοβιετική Ένωση, ανακαλύπτουμε μία ακόμη ταινία που έχει να προσθέσει κάτι σε αυτό το μωσαϊκό, στην τέχνη και στη θεωρία του σοβιετικού κινηματογράφου. Αυτή η ταινία είναι μία από αυτές τις ευχάριστες αναζητήσεις. Ανοίγει πόρτες για να μπούμε σε μονοπάτια που θα κεντρίσουν τη φαντασία μας, τη διανόησή μας και θα μας δώσουν στοιχεία για αυτό που ονομάζουμε τέχνη.

Έχουμε να κάνουμε με ένα μελόδραμα, είδος που είχε αναπτυχθεί πολύ στην προεπαναστατική εποχή της Ρωσίας. Στο κέντρο της ιστορίας είναι η γυναίκα, η οποία καταδυναστεύεται από τον άντρα, είναι το αντικείμενο εκμετάλλευσης και της σεξουαλικής κακοποίησης. Πριν από την οκτωβριανή επανάσταση αυτές οι αφηγήσεις είχαν ρομαντικό χαρακτήρα, ηθογραφούσαν και προετοίμαζαν την έκρηξη της επανάστασης, μαζί με άλλες καλλιτεχνικές αφηγήσεις από διαφορετικές τέχνες. Εδώ το μελόδραμα παίρνει άλλη μορφή, πιο ρεαλιστική για να δείξει τα προβλήματα αυτής της κοινωνίας που είχε ήδη πεθάνει και, ακόμη μία φορά, για να ηθογραφήσει στη νέα σοβιετική κοινωνία, θέτοντας κάποιους κανόνες συμπεριφοράς.

Εστιάζει σε αντικείμενα, για να δείξει συμβολικά την ψυχολογική κατάσταση των χαρακτήρων της, επιμένει να δείξει με ρεαλισμό τις χειροτεχνικές εργασίες και την αγροτική ζωή για να φτάσει στο σημείο όπου δομείται το πορτρέτο της νέας σοβιετικής γυναίκας. Αυτή είναι η πρόταση της επαναστατικής Ρωσίας και η ηθική στάση του κομμουνισμού, όταν το δούμε πέρα και έξω από τις παραποιήσεις που έκαναν οι διάφορες ελίτ των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και της Σοβιετικής Ένωσης. Ο άνθρωπος είναι στο κέντρο του κόσμου και θα πρέπει να ζει χωρίς να καταπιέζεται, ελεύθερος και χωρίς τα άγχη που του φορτώνει ο καπιταλιστικός τρόπος ζωής.

Σε αυτή την ταινία η εικόνα μιλάει μόνη της, ο λόγος απλά τη συνοδεύει και δεν είναι πολύ απαραίτητος για την κατανόηση της ιστορίας. Ο λόγος συμπληρώνει αλλά η εικόνα προσδιορίζει. Στο μοντάζ φτιάχνονται όλα έτσι ώστε η δύναμη του λόγου της εικόνας να υπερισχύει. Η δουλειά γίνεται μέσα από τις αντιθέσεις, μέσα από αυτές τις συγκρούσεις που παράγουν ιδέες. Αυτό που θέλουν οι σκηνοθέτες να πουν παράγεται μόνο του, με ασυνείδητο τρόπο, και δεν προσφέρεται έτοιμο στο θεατή.

Η αφήγηση επικεντρώνεται στη γυναίκα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή θεοποιείται, η αξία που της δίνει η ταινία είναι πολύ μεγάλη, είναι ένα παράδειγμα ανθρωπίνων παθών που της προσδίδουν μυθικές διαστάσεις, έτσι ώστε να βγει αυτό το πεδίο της φιλοσοφικής αντίληψης που έχει να κάνει με την ελευθερία του ανθρώπου. Η γυναίκα λοιπόν δεν είναι παρά ένα σημαίνον, ένα αφηγηματικό στοιχείο το οποίο έχει δύο διαστάσεις: είναι αφηρημένο τόσο ώστε να μπορούμε να του δώσουμε τη μορφή ενός άλλου χαρακτήρα, συγχρόνως όμως είναι αυστηρά προσδιορισμένο τόσο σε αυτή την ανθρώπινη υπόσταση όσο και σε αυτή την ιστορική και κοινωνικά περίοδο. Έτσι αυτή η αφήγηση παίρνει παγκόσμιο και διαχρονικό χαρακτήρα, επειδή θέτει το πολύ σοβαρό ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης, σε γενική μορφή.

Μπορούμε να καταλάβουμε ότι, σε γενικές γραμμές, ότι ξέρουμε από τη θεωρία της γλώσσας του κινηματογράφου, της αισθητικής, της σκηνοθεσίας και της θεωρίας σε αυτή την τέχνη υπάρχει σε αυτές τις ταινίες που έρχονται πλέον σε πλήρη αντιπαράθεση με τις σύγχρονες κινηματογραφικές αφηγήσεις, δείχνοντάς μας την πτώση της κινηματογραφικής τέχνης και την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του κινηματογράφου στις μέρες μας.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Δίπλα στα διάσημα ονόματα που θεμελίωσαν το σοβιετικό σινεμά, όπως αυτά των Αϊζενστάιν, Βερτόφ, Πουντόβκιν και Ντοβζένκο, μια σειρά ταλαντούχων σκηνοθετών γέμισαν τη δεκαετία του 1920 τις οθόνες της χώρας τους με βωβά μίνι αριστουργήματα, πολλά από τα οποία έφτασαν στον υπόλοιπο κόσμο έπειτα­ από δεκαετίες. Ανάμεσα στους σπουδαίους δημιουργούς της «δεύτερης γραμμής», οι Ιβάν Πραβόφ και Όλγα Πρεομπραζένσκαγια συνεργάστηκαν στενά μεταξύ 1927 και 1941, με κορυφαίες στιγμές τις «Γυναίκες του Ριζάν» και τον «Ήρεμο Ντον» (1930 )… Περισσότερα

Κριτική Νάντια Ρόδη (artic.gr)

Αναμφισβήτητα, μία από τις καλύτερες δουλειές του θεωρείται η ταινία, «Οι γυναίκες του Ριζάν». Η κινηματογραφική κάμερα «διηγείται» την ζωή ενός ρωσικού χωριού λίγο πριν και λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση του Οχτώβρη, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες γυναικών, όπως η Αννα, σύζυγος του στρατιώτη, η οποία θα αυτοκτονήσει, αλλά και της γεμάτης ζωντάνιας και ενέργειας αδελφής της, της Βασιλίσα, η οποία θα αμφισβητήσει ανοιχτά τον παλιό τρόπο ζωής… Περισσότερα

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΡΙΖΑΝ

(BABY RYAZANSKIE)

Σκηνοθεσία: Ivan Pravov, Olga Preobrazhenskaya

Σενάριο: Boris Altshuler, Olga Vishnevskaya

Φωτογραφία: Konstantin Kuznetsov

Μουσική: Sergey Dreznin

Παίζουν: Kuzma Yastrebitsky (Βασίλη), Olga Narbekova (σύζυγός του), Yelena Maksimova (χήρα στρατιώτη), Georgi Bobynin (Ιβάν), Emma Tsesarskaya (Βασιλίσα), Raisa Puzhnaya (Άννα), Ivan Savelyev (Νικολάι)

Χώρα παραγωγής: Σοβιετική Ένωση

Έτος παραγωγής: 1927

Γλώσσα: ρώσικα

Διάρκεια: 67΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 8/6/2017

Εταιρεία διανομής: New Star.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Γιάννης Φραγκούλης

• Κριτικές ταινιών