ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΟΥ ΔΙΑ

Φεβ 13, 2018 Κινηματογράφος 0

JUPITER’S MOON

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 15/2/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 6,4/10 στο imdb από 1.048 χρήστες.

ΣΥΝΟΨΗ

Πρόσφυγες από τη Συρία «στριμώχνονται» στα σύνορα με την Ουγγαρία. Ένα αγόρι τραυματίζεται στην προσπάθειά του να διασχίσει ένα ρηχό ποταμό και να περάσει απέναντι. Θα αποκτήσει «παράξενες» δυνάμεις, αυτή όμως η ικανότητά του τού ανοίγει το δρόμο στη σκλαβιά του από αυτούς που θέλουν να τον εκμεταλλευτούν.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Θυμηθείτε το κλασικό ανιμέισιον του Chuck Jones που αναφέρεται σε ένα βάτραχο που τραγουδά νέγρικη τζαζ, διασταυρώστε το με τον πρώτο «Superman», του Richard Donner, βάλτε αυτό που έχετε κάνει στο πεδίο της κρίσης στη Συρία. Μόλις έχετε καταφέρει να επαναενεργοποιήσετε το παιχνίδι των τεσσάρων διαστάσεων που μας οδηγεί στο πεδίο της ταινίας του Kornel Mundruczo, «Το φεγγάρι του Δία», η τελευταία ταινία αυτού του σκηνοθέτη από την Ουγγαρία.

Έχουμε έναν υπερήρωα που διαθέτει πολιτικό περιεχόμενο, μία παραβολή που ο Ούγγρος σκηνοθέτης χρησιμοποιεί για να δομήσει ένα πολιτικό κείμενο, επηρεασμένο σαφώς από την πυρηνική απειλή, στο μέρος όπου ζει: έχει φιλοδοξίες και φτιάχνει μία εργασία που χαρακτηρίζεται από τα κενά της και από τον ιλιγγιώδη της ρυθμό, εδώ θα βρούμε ένα είδος απώλειας πειθαρχίας ή συγκέντρωσης που έχουν οι χαρακτήρες αυτής της αφήγησης, ακόμη και εικόνες σκληροπυρηνικές.

Είναι ένα παράθυρο στη σημερινή Ευρώπη, όπου εκατοντάδες μετακινούμενων Συρίων μεταφέρονται με φορτηγά και βρίσκονται σε αναμονή μπροστά από τα ουγγαρέζικα σύνορα. Ένας από τους περιπλανώμενους είναι ο Άριαν που κάνει έναν αγωνιώδη αγώνα για την ελευθερία, να περάσει ένα ρηχό ποτάμι. Είναι όμως ο στόχος, η σφαίρα τον πετυχαίνει στην καρδιά και από τότε αποκτά «παράξενες» συμπεριφορές. Είναι ένας άλλος άνθρωπος, ίσως το φάντασμα του εαυτού του, αυτή η ψυχή ή η φιγούρα που θα αποδώσει δικαιοσύνη, σε αυτόν τον παράλογο, ακήρυχτο πόλεμο, κάτι που μας θυμίζει τα δραματουργικό στοιχείο του ιαπωνικού θεάτρου.

Ο Άριαν φτάνει στα όρια της αγιοποίησης. Καταλαβαίνουμε ότι είναι το αναφερόμενο των βασανισμένων ψυχών, αυτή η οντότητα που θα μας δείξει αυτά που θα έπρεπε να γίνουν με τον πιο καλό τρόπο, με περισσότερη ανθρωπιά. Ένας γιατρός, ο Στερν, ο οποίος δουλεύει με τους πρόσφυγες, στα στρατόπεδα όπου βρίσκονται, βλέπει το τραγικό στον παρελθόντα χρόνο, πιάνει την ευκαιρία και πηγαίνει τον Άριαν στη Βουδαπέστη. Εκεί αυτός θα είναι κάτι σαν ένας άγγελος για τους ασθενείς του που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν καλά, για να γίνει ένα θαύμα.

Όσο αυτή η τελετουργία συνεχίζεται βλέπουμε την καταπίεση στην ψυχή του Άριαν, τον ωφελιμισμό του γιατρού, την περιπλάνηση του μικρού, μέσα από τους διαδρόμους, κάτι που η κάμερα μας το δείχνει βιωματικά, για να μας βάλει σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, όπως έκανε στο «Inception», ο Nolan. Τα ειδικά εφέ εδώ λειτουργούν καλά, μας δείχνουν το μεταφυσικό. Η απαίτηση του μικρού είναι να βρει τον πατέρα του, τον οποίο έχασε στον πανικό στα σύνορα, όμως αυτό είναι αδύνατον όσο είναι προϊόν εκμετάλλευσης. Η επιστροφή στις ρίζες είναι μία απελπισμένη διαδρομή για να φτάσει στην αυτογνωσία, να καταλάβει τι του έχει συμβεί.

Η αλληγορία που έχει να κάνει με τη χριστιανική μυθολογία λειτουργεί έτσι ώστε να δείξει την κοσμική κατάσταση, αυτό που συμβαίνει στην «πραγματικότητα». Το απόκοσμο, το φεγγάρι, είναι η παγωμένη Ευρώπη, η οποία θα μπορούσε να ήταν ένα λίκνο νέων μορφών ζωής. Οι μεταφορές μας οδηγούν στην δόμηση καταστάσεων που είναι στενάχωρες, δομούν το στρες που βιώνουμε όταν βλέπουμε αυτή την απάνθρωπη συμπεριφορά. Στην ταινία δε θα φτάσουμε ποτέ στο απόλυτα αισθητό, θα έχουμε νύξεις που θα μας μιλήσουν για τις επιθυμίες, την ανθρωπιά και την ελευθερία.

Η μουσική μας βάζει σε αυτό το κλίμα. Η σκληρή «μοίρα» της γης είναι αυτή η απειλή. Ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας, στο «Λευκό θεό», ακολουθεί αυτή τη θεματική, η οποία δείχνει μία απειλή για τη γη, η οποία είναι ανυπόφορη, το ίδιο κάνει και εδώ. Η ταινία με σκληρό τρόπο μας δείχνει αυτή την πραγματικότητα, με όμορφες μορφές που κάνουν τη βία να φαίνεται ακόμα πιο σκληρή, ακόμα πιο απάνθρωπή.

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΟΥ ΔΙΑ

(JUPITER’S MOON)

Σκηνοθεσία: Kornél Mundruczó

Σενάριο: Kornél Mundruczó, Kata Wéber

Φωτογραφία: Marcell Rév

Μοντάζ: Dávid Jancsó

Μουσική:  Jed Kurzel

Παραγωγοί: Alexander Bohr, Viola Fügen, Michel Merkt, Viktória Petrányi, Michael Weber, Fredrik Zander

Παίζουν: Merab Ninidze (Γκαμπόρ), Zsombor Jéger (Άριαν), György Cserhalmi (Λάζλο), Mónika Balsai (Βέρα), Majd Asmi (πρόσφυγας), Szabolcs Bede Fazekas (αστυνομικός), Ákos Birkás (Γκιόργκι), Mátyás Bodor (παιδί σε νοσοκομείο), Soma Boronkay (υπηρέτρια του Γκιόργκι), András Bálint (φωνή του Γκαμπόρ), Bálint Bán (στρατιώτης ειδικών δυνάμεων)

Χώρα παραγωγής: Ουγγαρία, Γερμανία, Γαλλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: ουγγαρέζικα

Διάρκεια: 129΄

Είδος: δράμα, επιστημονική φαντασία

Ημερομηνία εξόδου: 15/2/2018

Εταιρεία διανομής: AMA Films.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών