filmandtheater MY OLD LADY

MY OLD LADY

Ιαν 17, 2015 Κινηματογράφος 0

ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

O σπουδαίος σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Israel Horovitz («Author! author!», «The strawberry statement», «Sunshine»), ο άνθρωπος που έδωσε στον Al Pacino τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο επί σκηνής, κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στον κινηματογράφο μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη ένα από τα πιο γνωστά θεατρικά του έργα.

Με πρωταγωνιστές τους διακεκριμένους Maggie Smith («The best exotic Marigold Hotel»), Kevin Kline («No strings attached») -σε μία από τις πιο απαιτητικές του στιγμές- και Kristin Scott Thomas («The english patient»), το «Ένα σπίτι στο Παρίσι» αναμειγνύει με μοναδικό τρόπο τον ρομαντισμό με τις κωμικές και δραματικές σκηνές.

Η ρομαντική αυτή κομεντί αποπνέει παρισινή φινέτσα, επιφυλάσσει εξαιρετικές ερμηνείες και από τους τρεις πρωταγωνιστές και θυμίζει το καλό γαλλικό κρασί που καταναλώνει ευλαβικά η πρωταγωνίστρια. Με σκηνικό την πόλη του φωτός και με μήλο της έριδος ένα πανέμορφο διαμέρισμα στην καρδιά της πόλης, αυτή η ιστορία αποδεικνύει ότι πάντα στο τέλος η αγάπη κερδίζει.

ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η τύχη του Mathias (Kevin Kline), ενός αποτυχημένου και άφραγκου Νεοϋορκέζου, αλλάζει όταν κληρονομεί ένα διαμέρισμα στο Παρίσι από τον αποξενωμένο πατέρα του. Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι το διαμέρισμα είναι κατειλημμένο από τη Mathilde (Maggie Smith), μια εκλεπτυσμένη ηλικιωμένη κυρία και την υπερπροστατευτική της κόρη Chloe (Kristin Scott Thomas). Επίσης, ενημερώνεται ότι σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία δεν μπορεί να αποκτήσει το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο, παρά μόνο μετά το θάνατο της Mathilde. Όσο προσπαθεί να πουλήσει το διαμέρισμα και να συνεχίσει τη ζωή του, ο Mathias ανακαλύπτει ότι η Mathilde και ο πατέρας του ήταν εραστές για πολλά χρόνια. Ο ίδιος εντωμεταξύ αισθάνεται μια ανεξέλεγκτη έλξη για τη γοητευτική Chloe. Η ταινία με Διάρκεια 106 λεπτά, θα βγει στις αίθουσες στις 22 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΘΕΣΜΟΣ

Viager: Mία καθιερωμένη συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών στη Γαλλία κατά την οποία ο ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας, συνήθως πάνω από 70 χρονών, έχει αποδοχές από μία πώληση που του εξασφαλίζει την επικαρπία του ακινήτου για όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η συναλλαγή αυτή εξυπηρετεί τους αγοραστές εκείνους που επιθυμούν να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία, όχι όμως για δική τους άμεση χρήση.

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ

Πριν μεταφερθεί στον κινηματογράφο το «Ένα σπίτι στο Παρίσι» («My old lady») ήταν μια μεγάλη θεατρική επιτυχία που έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη το 2002 και συνέχισε με μια μεγάλη περιοδεία στη Γερμανία, στη Ρωσία και φυσικά στη Γαλλία. Στον πυρήνα της ταινίας και του θεατρικού συναντάμε έναν μοναδικό γαλλικό θεσμό που επιτρέπει σε έναν αγοραστή ακίνητης περιουσίας να αποδίδει στον ιδιοκτήτη ένα ποσό μηνιαίως μέχρι τον θάνατο του. Ακούγεται εξαιρετική ιδέα, όμως πολλές φορές οι κληρονόμοι μπλέκονται σε περιπέτειες ειδικά αν ο ιδιοκτήτης χαίρει άκρας υγείας.

Φανταστείτε το Mathias Gold, έναν άτυχο Νεοϋορκέζο χωρίς γονείς και παιδιά, χωρίς σύντροφο και χωρίς λεφτά να περνάει τα τελευταία εξήντα χρόνια της ζωής του θυμωμένος με τον αποξενωμένο πατέρα του. Ο Mathias ελπίζει να πουλήσει το διαμέρισμα που κληρονόμησε, καθώς το Παρίσι του θυμίζει τα συχνά ταξίδια του πατέρα του στη Γαλλία τα οποία και προκάλεσαν προβλήματα στο γάμο με τη μητέρα του.

Ο Horovitz άλλαξε κάποια στοιχεία της ιστορίας για τη μεταφορά στο πανί. Η Mathilde μεταμορφώθηκε σε Αγγλίδα που ζει στη Γαλλία, καταρρίπτοντας το εμπόδιο της γλώσσας, ενώ το στοιχείο της ιδιόρρυθμης συναλλαγής έγινε κεντρικό στην πλοκή. «Είναι σπάνιο φαινόμενο και είναι παράδοση μόνο στη Γαλλία», παραδέχεται ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος. «Η Γαλλία είναι η μόνη χώρα που ξέρω ότι ισχύει μέχρι σήμερα. Η ιδέα είναι ασύλληπτη για το μυαλό των Αμερικάνων: να επενδύεις τα χρήματα σου σε μία ακίνητη περιουσία, σα να στοιχηματίζεις επί της ουσίας ότι κάποιος θα πεθάνει όπου να’ναι».

Ο Horovitz επέκτεινε το σκηνικό σε ένα πιο επιβλητικό και κινηματογραφικό σημείο του Παρισιού. «Στο θεατρικό όλα συμβαίνουν σε ένα δωμάτιο. Για τον κινηματογράφο ένιωσα ότι η ιστορία θα ήταν πολύ περιορισμένη. Οι εικόνες του Παρισιού προσθέτουν μια άλλη διάσταση στην ιστορία», εξηγεί ο δημιουργός.

ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ

Η Dame Maggie Smith ήταν η πρώτη ηθοποιός που υπέγραψε για την ταινία αναλαμβάνοντας τον ρόλο της 92χρονης Mathilde Girard. O Horovitz ταξίδεψε μέχρι το Λονδίνο για να συναντηθεί με την θρυλική θεατρική και κινηματογραφική ηθοποιό που δέχτηκε παρά τα 25 σενάρια που της είχαν προταθεί εκείνο το διάστημα. Ο Horovitz θυμάται τη Smith να αστειεύεται καθώς ήταν το μόνο σενάριο που στο τέλος δεν πέθαινε. «Απ’ όσο ξέρω είναι η πρώτη φορά που η Dame Maggie παίζει στην ταινία χωρίς να φοράει περούκα» σχολιάζει ο σκηνοθέτης.

Αντίστοιχα, η Smith εμφανίζεται στην ταινία με ελάχιστο μακιγιάζ. «Ήθελα να φαίνεται αληθινή. Η Maggie Smith δεν πλησιάζει καν τα ενενήντα, αλλά έπρεπε να υποδύεται ότι τα πλησιάζει και δεν ήθελα τίποτα τεχνητό, γιατί κανείς δε θα το πίστευε. Το κατάφερε και έφτασε στο γύρισμα με ελάχιστο μακιγιάζ και χωρίς περούκα, δίνοντας μία εντελώς πειστική ερμηνεία. Χρησιμοποίησε μόνο το υποκριτικό της ταλέντο και μεταμορφώθηκε σε έναν χαρακτήρα που ήταν πολλά χρόνια μεγαλύτερος της».

Η αξιόλογη δουλειά του Kevin Kline στο σανίδι και το πανί (Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για το «A fish called Wanda», το 1988) τον έκανε ιδανικό για τον κεντρικό ρόλο του Mathias Gold, έναν μεσήλικα Νέοϋορκέζο που ταξιδεύει στο Παρίσι νομίζοντας ότι πέτυχε λαχείο και σκοπεύοντας να πουλήσει το διαμέρισμα που κληρονόμησε. Τελικά, τον περιμένουν πολλές εκπλήξεις.

Ο Kline βοήθησε τον Israel Horovitz να αναπτύξει τον χαρακτήρα του και δέχτηκε να αναλάβει τον ρόλο καθώς μάλλον είναι η τελευταία του ευκαιρία να κατακτήσει το κορίτσι στο τέλος, όπως ομολόγησε αστειευόμενος. Ο ηθοποιός επιστράτευσε όλα τα εφόδια της καριέρας του για τον ρόλο, από την εμπειρία του στην κωμωδία μέχρι το δράμα καθώς και το μουσικό του ταλέντο.

«Έχει τρομερό ένστικτο ως ηθοποιός», επισημαίνει ο Horovitz. «Έχει μια αλάνθαστη ικανότητα να δίνει στο σκηνοθέτη πολλές παραλλαγές της ίδιας σκηνής -μια πιο ελαφριά, μια πιο βαριά, αλλά πάντα γνήσια. Έτσι στο μοντάζ είχα ό,τι χρειαζόμουν για να αιχμαλωτίσω την κωμικοτραγική ερμηνεία που ήθελα. Ο Kevin είναι εξαιρετικός ως Mathias. Η δουλειά του είναι συγκλονιστική».

Ακολούθησε η Kristin Scott Thomas, που έχει ξαναυπάρξει κόρη της Smith στο «Gosford Park» και στο «Keeping mum». Το cast ολοκληρώθηκε το 2013 και ένα χρόνο μετά ξεκίνησαν το γύρισμα στο Παρίσι.

Ο χαρακτήρας της Chloe έχει πιο έντονη παρουσία στην ταινία, καθώς εξελίσσεται από δαίμονας του Mathias σε αντικείμενο του πόθου. «Για καιρό η ιστορία παρακολουθούσε το ταξίδι του Mathias. Ήταν η ιστορία του με την ηλικιωμένη γυναίκα, εξ ου και η κτητική αντωνυμία «My» στον τίτλο. Όμως τελικά είναι η ιστορία δύο ανθρώπων που έχουν πονέσει από την ίδια εξωσυζυγική σχέση. Δε θα γνωρίσουν ποτέ κανέναν που να καταλαβαίνει τα προβλήματα τους όσο ο ένας τα θέματα του άλλου». Παράλληλα, για να αποκτήσει μια πιο γήινη διάσταση στην κινηματογραφική της αναφορά, η Chloe της Scott Thomas έχει εραστή, έναν παντρεμένο άντρα με παιδιά.

Το εξαιρετικό cast της ταινίας συμπληρώθηκε από βετεράνους Γάλλους ηθοποιούς όπως ο Dominique Pinon που έχουμε απολαύσει στα «Diva» και «Amelie».

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΥΤΟΝΟΜΗ

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο Παρίσι σε ένα συγκρότημα που χειρίζεται το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού. Πρόκεται για το ιστορικό σημείο όπου φτιάχνονται ταπισερί από τον 17^ο αιώνα. Καθώς η ζήτηση για ταπισερί δεν είναι πια μεγάλη, το συγκρότημα παραχωρεί σημεία του για γυρίσματα. «Σε κάποια φάση, το συγκρότημα ήταν μια πόλη μέσα στην πόλη με εκατοντάδες ανθρώπους να μένουν εκεί. Κάναμε γύρισμα όπως δε θα μπορούσαμε να το κάνουμε στο πολυπληθές Marais. Ήταν σαν να έχουμε το δικό μας στούντιο» σχολιάζει ο σκηνοθέτης.

Παρ’ όλο που πρόκειται για το κινηματογραφικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Horovitz ο βετεράνος συγγραφέας θεατρικών έργων δεν είναι άγνωστος στα κινηματογραφικά δρώμενα. Έχει γράψει το σενάριο για το «The strawberry statement», που κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το 1970. Έχει συνεργαστεί με τον István Szabó για το σενάριο του ιστορικού δράματος «Sunshine», το 1999 το οποίο τους χάρισε το European Film Award. Το 2001 ο Horovitz έγραψε το σενάριο για την τηλεταινία του Mark Rydell με θέμα τη ζωή του James Dean και πρωταγωνιστή τον James Franco το οποίο ήταν υποψήφιο για Emmy και Χρυσή Σφαίρα. Έχει γράψει, σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ «3 weeks after paradise», με θέμα τον προσωπικό του αγώνα να εντοπίσει τον γιο του μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11^ης Σεπτεμβρίου.