ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ

Νοέ 02, 2025 Κινηματογράφος 0

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΕΔΩ ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ!

Ο Λάκης Παπαστάθης συνομιλεί με τον Γιάννη Φραγκούλη*

Για το Φεστιβάλ της Σάμου μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη πολλών ντοκιμαντέρ, τον Λάκη Παπαστάθη. Μοιραία η κουβέντα επεκτάθηκε στο ντοκιμαντέρ, ως καλλιτεχνική άποψη και ως καταγραφή της πραγματικότητας.

Λάκης Παπαστάθης: Το περιθώριο

Ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ ακόμη στην Ελλάδα όπου πολύ λίγο μιλάνε για το ντοκιμαντέρ.

Έχω την αίσθηση ότι είναι κάπως περιθωριακό να μιλάμε για ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα. Είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν έχει αρχείο ντοκουμέντων. Εδώ σκοτώνουμε τη μνήμη. Ένας σύγχρονος ερευνητής και ένας σύγχρονος δημιουργός δεν μπορεί να συναντηθεί με την οπτική ενός ντοκιμαντερίστα του παρελθόντος διότι δεν μπορεί να βρει το υλικό. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες στην Ταινιοθήκη, στο υπουργείο Προεδρίας, αλλά είναι καπελωμένα πολιτικά.

Πως ξεκίνησε η ιδέα του Φεστιβάλ της Σάμου;

Ξεκίνησε από μια ιδέα δικιά μου πριν να αρχίσουν τα δεκάδες φεστιβάλ να ξεφυτρώνουν στην Ελλάδα, διότι πίστευα ότι ο χώρος που έχουν δημιουργήσει οι αδελφοί Δημητρίου στη Σάμο εξυπηρετεί την επικοινωνία αυτών που επισκέπτονται αυτό το ουτοπικό χωριό που έχει τη μορφή ενός σύγχρονου χωριού, με μια εκπληκτική αίθουσα προβολής που θα τη ζήλευε το καλύτερο φεστιβάλ. Ο χώρος αυτός πριμοδοτεί την επικοινωνία.

Λάκης Παπαστάθης: Νέο  είδος;

Να μιλήσουμε για την δεύτερη διοργάνωση του Φεστιβάλ της Σάμου.

Θα έχουμε 12 ταινίες από την Τουρκία, είναι ένα άνοιγμα στους Τούρκους συναδέλφους μας, με τη φιλοδοξία κάποια στιγμή να μεταφέρουμε το Φεστιβάλ απέναντι, αν βρούμε τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις, θα υπάρχει ένα αφιέρωμα με τον γενικό τίτλο «Κινηματογράφος και εργασία», ντοκιμαντέρ από τη Μεσόγειο που έχουν σχέση με την εργασία, ως χώρο δουλειάς. Θέλουμε να δείξουμε επίσης ταινίες του παρελθόντος, άγνωστες στο σύγχρονο κοινό. Το Φεστιβάλ θα ανοίξει με μία μνήμη στον Λάμπρο Λιαρόπουλο, με ταινίες του όπως «Τα γράμματα από το Σαρλρουά», ένα πολύ συγκινητικό άνοιγμα.

Το ντοκιμαντέρ δείχνεται στο κοινό των φεστιβάλ και στην τηλεόραση. Πιστεύεις ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα νέο είδος ντοκιμαντέρ έτσι;

Είτε το θέλουμε είτε όχι δημιουργείται ένα νέο είδος ντοκιμαντέρ. Πάρα πολλοί νέοι και παλιότεροι σκηνοθέτες δουλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση. Γίνεται μια προσαρμογή σε αυτό που λέω τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, με την εμπειρία του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ. Ο καλύτερος πελάτης μας είναι η τηλεόραση. Αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει ένας σύγχρονος δημιουργός. Δεν πρέπει να κάνουμε τηλεοπτικό ρεπορτάζ, αλλά δεν μπορούμε να μην λαμβάνουμε υπόψη μας το νέο μέσο που λέγεται τηλεόραση. Πιστεύω σε αυτή τη δημιουργική προσαρμογή.

Λάκης Παπαστάθης: Το ιδανικό

Σύμφωνα με την εμπειρία σου, από όσα φεστιβάλ έχεις παρακολουθήσει, ποιο θα μπορούσε να είναι το ιδανικό φεστιβάλ;

Πρώτα-πρώτα να μην είναι διαγωνιστικό. Είναι πολύ σκληρή η εμπειρία, η σύγκριση, η ανταγωνιστικότητα, οι δολοπλοκίες, η φαυλότητα των κριτών και των κρινόμενων, το αίτημα κάθε σκηνοθέτη να συνδέσει τη ζωή του με μια επιτυχία. Ακόμη ένα φεστιβάλ που θα είναι πολύ οικείο, θα βρίσκονται πολύ εύκολα οι άνθρωποι και θα μιλάνε. Θα έχει σοβαρές επιλογές ταινιών, από την αισθητική και την ανθρωπολογική άποψη. Το ότι φέτος στο Φεστιβάλ θα συναντηθούμε με τα φιλαράκια μας από το Κουσάντεσι, που θα έρθουν με τα καΐκια, και θα παίξουμε τις ταινίες τους, αυτό με συγκινεί πολύ. Ταινίες αλλά και σχέσεις ανθρώπων που θα κρατήσουν μια ζωή.

Γιατί τα περισσότερα Φεστιβάλ στην Ελλάδα δεν έχουν πετύχει αυτόν τον χαρακτήρα;

Γιατί είναι η διεκπεραίωση μιας ιδέας. Υπάρχει μεγάλη αγωνία ως προς το να ανταποκριθούν στα μέσα δημοσιότητας. Τα πράγματα δεν γίνονται αβίαστα και υπάρχει μια έννοια γιγαντισμού. Παλιότερα τα πράγματα ήταν πιο οικεία.

*Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αθηναϊκή, την Παρασκευή 1^η Οκτωβρίου 1999.

Διαβάστε τις συνεντεύξεις που έχουμε δημοσιεύσει

Γιάννης Οικονομίδης

Δημήτρης Σπύρου

Λευτέρης Ξανθόπουλος

Σχετικά με τον Λάκη Παπαστάθη

• Συνεντεύξεις