ΠΑΝΙΔΑ

Μάι 08, 2025 Κινηματογράφος 0

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS

Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Πανίδα: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris προβάλλει την ταινία «Πανίδα» την Τετάρτη 14 Μαΐου 2025, στις 9.15 μμ, στο κινηματοθέατρο Αθήναιον, Βασ. Όλγας 35, στην Θεσσαλονίκη. Την ταινία θα προλογίσει ο Γιάννης Φραγκούλης, κριτικός και θεωρητικός του κινηματογράφου, ο οποίος θα συντονίσει την συζήτηση που θα γίνει, ως συνήθως, μετά την προβολή της ταινίας. Η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά, για την Θεσσαλονίκη, στο κινηματοθέατρο Αθήναιον.

Πανίδα: Η ταινία

Μια φωτορεπόρτερ, ένας αρχιτέκτονας και ο ηλικιωμένος, ανοιακός πατέρας του, εγκλωβίζονται στο κέντρο της Αθήνας, μια μέρα που εκτυλίσσονται εκτεταμένα και αόριστα επεισόδια. Η αναγκαστική συμβίωση έχει απρόβλεπτη εξέλιξη και καθώς η ώρα περνά, αναδύονται ιδεολογικές συγκρούσεις, σχέσεις εξάρτησης και συσσωρευμένος θυμός. Όλοι εμπλέκονται σε μια τεράστια οικολογική καταστροφή, μια πυρκαγιά που έκαψε δάση και κατοικημένες περιοχές σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους.

Η πανίδα είναι ένας κυρίως γεωγραφικός όρος που περιλαμβάνει όλες τις ζωικές μορφές. Η ελληνική πανίδα ειδικότερα είναι πλούσια σε πολλές από αυτές με έμφαση εδώ και δεκαετίες στα ασπόνδυλα και τα παράσιτα με ανθρώπινη μορφή. Όταν μια κοινωνία κατακλύζεται από αυτά τότε η σύγκρουση για την επικράτηση με όσους διαθέτουν ακόμη σπονδύλους φαντάζει αναπόφευκτη. Αυτή τη σύγκρουση παρακολουθούμε κλεισμένοι μαζί με τους πρωταγωνιστές της σε ένα διαμέρισμα που χωρίς να είναι κλειδωμένο παραμένει μυστηριωδώς αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο, εκεί όπου διαδραματίζεται μια άλλη ευρύτερη αναμέτρηση.

Πανίδα: Οι χαρακτήρες

Ο περιορισμός της δράσης σε κλειστό χώρο αναπόφευκτα γεννάει συνειρμούς θεατρικότητας και πράγματι με την κατάλληλη διασκευή θα μπορούσαμε να έχουμε ένα έξοχο και συναρπαστικό θεατρικό θρίλερ. Ωστόσο εδώ έχουμε να κάνουμε με καθαρά κινηματογραφική αντίληψη του χώρου, με ένα σενάριο που «ξεφλουδίζει» τους ήρωές του έναν προς ένα με μεθοδικότητα, σκηνοθετημένο με ένταση, με ιδιαίτερη δραματουργική αξιοποίηση κάθε πιθανής γωνίας αυτού του διαμερίσματος, ιδανικού δείγματος παρακμασμένης αστικής δόξας και με άριστη χρήση τόσο του μοντάζ όσο κυρίως του ηχητικού σχεδιασμού. Σχεδιασμού που κάνει τον θεατή να ζει μαζί με τους ήρωες του δράματος κάθε εξωτερική ηχητική παρέμβαση, αφού όσα συμβαίνουν εκτός κάδρου μοιάζουν με άτυπα χορικά που χρησιμεύουν σαν γέφυρες για κάθε ανατροπή που επιφυλάσσει στον θεατή το σταδιακό ξεγύμνωμα σχέσεων και κινήτρων.

Οι σχέσεις αυτών των τεσσάρων ανθρώπων ξετυλίγονται με απλό και εποικοδομητικό τρόπο. Τα κομβικά σημεία μας πηγαίνουν από το ένα πεδίο στο άλλο. Στην αρχή, στον αφηγηματικό κόσμο της ταινίας, επικρατεί μια σχετική αναρχία. Αυτό μπορεί να μας ξαφνιάζει. Γρήγορα η αφήγηση μας οδηγεί σε αφηγηματικά τοπία που μας δείχνουν μέρη της κοινωνίας που μας είναι λίγο ή πολύ γνώριμα. Ο θεατής αρχίζει να ταυτίζεται και, προοδευτικά, γίνεται αναγνώστης του φιλμικού κειμένου, εμπλέκεται σε αυτό, φτιάχνει την δική του αφήγηση.

Πανίδα: Οι ανατροπές

Οι ανατροπές είναι απαραίτητες για να υπάρχει ένας ρυθμός στην κινηματογραφική αφήγηση. Η σκηνοθέτης το ξέρει πολύ καλά και το εφαρμόζει. Η έλξη -και ερωτική- των δύο από τους πρωταγωνιστές δίνει την θέση της στην απώθηση. Αυτό υπάρχει σε όλη την ταινία, σχεδόν μέχρι το τέλος. Αυτό όμως το «έλα και φύγε» ξεδιπλώνει ένα ηθικά μολυσματικό τοπίο σε αυτή την «οικογένεια». Αυτό είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον όσον αφορά στην νεότερη ιστορία της που γνωρίζουμε κάπως καλύτερα. Σκάνδαλα, συγκρούσεις, καταστροφή του περιβάλλοντος, φόνοι, μπίζνες, έρωτες είναι η κινητήριος δύναμη που εξελίσσει την ελληνική κοινωνία. Αυτές οι συγκρούσεις είναι η μητέρα της ανάπτυξης μιας κοινωνίας που δεν υπηρετεί καθόλου τον άνθρωπο.

Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό προσπαθώντας να αναλύσουμε την ταινία και να διαμορφώσουμε την δική μας αντίληψη, όσον αφορά στις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα.