ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΤΑΥΡΟΜΑΧΩΝ

Ιούν 19, 2014 Κινηματογράφος 0

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΟΙΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Την Τρίτη 24 Ιουνίου 2014, στο Café Bazaar, Παπαμάρκου 34, πίσω από την πλατεία Άθωνος, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη, συνεχίζεται το αφιέρωμα Καλοκαιρινές Νύχτες Κωμωδίας. Αυτή τη φορά θα έχουμε ένα ακόμα δείγμα του κωμικού ταλέντου του Πήτερ Σέλερς. Η ταινία «Το βαλς των ταυρομάχων» (1962), του Τζον Γκίλερμιν, είναι αυτή που θα μας χαρίσει γλυκό μειδίαμα που έχουμε ανάγκη.

Είμαστε στην έκτη ταινία του αφιερώματος και, μέσα στην καταιγίδα του Μουντιάλ, επιμένουμε να κάνουμε προβολές με κωμωδίες, ελληνικές και ξένες. Επιμένουμε να σερβίρουμε τέχνη στους φίλους μας και να θέλουμε να τους χαρίζουμε χαμόγελο. Ίσως, αυτή την εποχή, το χιούμορ να είναι το πιο δυνατό όπλο για να ξεπεράσουμε τα οποιαδήποτε προβλήματά μας, εθνικά και ατομικά. Ο Πήτερ Σέλερς έχει δύο όπλα: το πρόσωπό του, που αλλάζει πολύ γρήγορα εκφράσεις, πηδώντας από το κωμικό στο τραγικό και το αντίστροφο, και τις πολύ καλές άτακες του, που μας κεντρίζουν το γνωστικό μας πεδίο, βάζοντάς μας αινίγματα.

Από εδώ ξεκινά το κωμικό. Αυτές οι εναλλαγές, οι σκωπτική διάθεση, η αυτοκριτική, η σάτιρα, ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός, όλα αυτά μας αναγκάζουν να μπούμε μέσα σε αυτό το πεδίο, να εντάξουμε σε αυτό τον εαυτό μας και να ταυτιστούμε με τον κεντρικό πρόσωπο της κωμωδίας. Ένας συνταξιούχος στρατιωτικός που θέλει να το παίζει ακόμα εραστής είναι εύκολο σημείο ταύτισης. Ο άντρας που περνά τη δική του «κλιμακτήριο», η ανάγκη για επιβεβαίωση της ταυτότητάς του, είναι σημεία που δημιουργούν μια κωμική, στα όρια του γελοίου, προσωπικότητα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Δεν έχει άραγε ο κάθε άντρας, σε αυτή την ηλικία, την ανάγκη της απελευθερωμένης λίμπιντο; Γιατί θα πρέπει να καταπιέζει τις ορμές του; Ξεκινάμε, λοιπόν, από την αρχή την ανάγνωση της ταινίας και οι βεβαιότητες γίνονται ερωτηματικά. Αυτό πετυχαίνει η ταινία: να δρα στο υποσυνείδητο και όχι με άμεσο τρόπο, να λειτουργεί σε δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση πιο καλά, να μη χάνει, τελικά ποτέ την επικαιρότητά της.

Την επόμενη Τρίτη καλωσορίζουμε τον Ιούλιο και στην πρώτη του μέρα θα έχουμε μια ελληνική κομεντί που θα μιλήσει για τα παιδικά μας χρόνια. «Το δέντρο που πληγώναμε» (1986) είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Δήμου Αβδελιώδη, μετά την αριστουργηματική ταινία μικρού μήκους «Αθέμιτος συναγωνισμός», μια σπουδή στο Σαρλώ, όπως λέει ο ίδιος. Μια ταινία για την παιδική αθωότητα, για τον παιδικό έρωτα, για τις ανέμελες μέρες και για την καταπιεσμένη ζωή των μεγάλων. Ο σκηνοθέτης κρατά ένα μικρό ρόλο στην ταινία.

Υπενθυμίζουμε ότι οι προβολές θα γίνονται στο Café Bazaar, Παπαμάρκου 34, πίσω από την πλατεία Άθωνος, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη, στις 9.00 μ.μ., κάθε Τρίτη. Για την ταινία θα μιλήσει ο Γιάννης Φραγκούλης, θεωρητικός του κινηματογράφου. Η συζήτηση θα επικεντρώσει στα ήθη των καιρών, στη δύναμη του κωμικού και στις ομοιότητες του ομιλούντος και του βωβού κινηματογράφου, σε ορισμένες ταινίες σαν αυτή που θα προβάλλουμε.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6974123481, 2310274567

Email: ioanisfragoulis@gmail.com

Το πρόγραμμα των προβολών

Το εισαγωγικό σημείωμα

Γιάννης Ιωαννίδης