THE WHALER BOY

Ιαν 18, 2021 Κινηματογράφος 0

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ

γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

ΣΥΝΟΨΗ

Βερίγγειος Πορθμός, εκεί όπου η Ρωσία συναντά την Αλάσκα, σε ένα χωριό φαλαινοθήρων, όπου οι άνδρες καταφεύγουν στο on line chat με κάμερα. Το παράδειγμά τους ακολουθεί ο Λέσκα, ένας άβγαλτος δεκαπεντάχρονος, που ερωτεύεται ένα κορίτσι από το Ντιτρόιτ. Όταν βρίσκει την «αγαπημένη» του να συνομιλεί με κάποιον άλλο, θολωμένος από τη ζήλεια, ο Λέσκα ξεκινά μια αδιανόητη οδύσσεια. Στο συμβολικό σημείο όπου σμίγουν παρελθόν και μέλλον, αυτή η τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης απηχεί την ταραχή της νιότης και τον παλμό της πρώτης αγάπης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Η ταινία του Philipp Yuryev, σε σενάριο του ίδιου, συμπαραγωγή της Ρωσίας, του Βελγίου και της Πολωνίας, μας δείχνει ότι ο δρόμος που άνοιξαν οι θεωρητικοί του κινηματογράφου, στη Σοβιετική Ένωση, δεν έχει ακόμα κλείσει και αυτό είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί ρεαλιστικά τη ζωή ενός εφήβου που ζει στην Αλάσκα. Η μοναξιά του είναι εύκολο να κατανοηθεί τόσο από το σενάριο όσο και από τον τρόπο που κινηματογραφείται ο πρωταγωνιστής. Ο Λέσκα προσπαθεί να βρει τον έρωτα της ζωής του στην απέναντι πλευρά της ωκεανού, στην Αμερική.

Μία κοπέλα λέει ότι τον θέλει. Αυτός την πιστεύει. Δεν μπορεί ή δε θέλει να καταλάβει ότι πρόκειται για μία γυναίκα που παίζει αυτό το ρόλο, δεν εννοεί τα λόγια της, το παίζει ότι θέλει να κάνει μία σχέση. Το μυαλό του θολώνει όταν νομίζει ότι ο καλύτερος φίλος του έχει σχέση με την ίδια γυναίκα. Τότε γίνεται το μοιραίο. Αποφασίζει, τελικά, να πάει στο Ντιτρόιτ να τη βρει. Ξέρει ότι αυτό το ταξίδι είναι επικίνδυνο, μπορεί και να πεθάνει, από την κακουχία ή από κάποιο άλλο λόγο. Αλλά το επιχειρεί.

Ο σκηνοθέτης κάνει ουσιαστικά ένα ημερολόγιο. Η αφήγηση είναι σε πρώτο ενικό πρόσωπο, η κάμερα πολλές φορές είναι υποκειμενική, σα να είναι τα μάτια του πρωταγωνιστή. Η αφήγηση είναι ελλειπτική, αφήνει πολλά κενά που ο θεατής καλείται να τα συμπληρώσει, για να γίνει αναγνώστης του φιλμικού κειμένου. Με αυτό τον τρόπο ο θεατής ταυτίζεται με το πρόσωπο που είναι στον πυρήνα της αφήγησης. Τι θα έκανα στη θέση του; Πως θα αντιδρούσα; Ερωτήματα που θέτει αυθόρμητα κάποιος στον εαυτό του. Η μοναξιά, η αλλοτρίωση και η παράνοια είναι τα κυριότερα συναισθήματα που αποτυπώνονται στην ταινία.

Το ταξίδι του εφήβου είναι μία διέξοδος. Το τέλος αυτού του ταξιδιού, που δε θα αποκαλύψουμε, είναι συμβολικό. Το ανείπωτο είναι πιο δυνατό από το ρηθέν. Η κόλαση είναι στη μεταθανάτια ζωή ή αυτό που ζουν τώρα αυτοί οι κάτοικοι; Η απάντηση είναι στο θυμικό, στο συμβολικό, στο τέλος της ταινίας, όπου η παρούσα ζωή και η μεταθανάτια «μπερδεύοντα». Ο σκηνοθέτης δίνει λύση σε αυτή την τραγωδία, ακολουθώντας την αριστοτέλεια θεωρία. Μόνο που αυτή η λύση δεν αφορά μόνο τα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτή την αφήγηση, αλλά τον οποιοδήποτε άνθρωπο.

Με αυτό τον τρόπο η αφήγηση εκτείνεται στο παγκόσμιο. Καταλαβαίνουμε ότι η Αλάσκα είναι το σημαίνον, όπως και οι χαρακτήρες της ταινίας. Με άλλα λόγια, η Αλάσκα και αυτά τα πρόσωπα θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο, οποιοδήποτε, μέρος, κάποια άλλα πρόσωπα, οπουδήποτε στον κόσμο. Αυτό μας οδηγεί να δομήσουμε το δικό μας σημαινόμενο, την έννοια που θα δημιουργηθεί από το ασυνείδητό μας στο συνειδητό, σύμφωνα με αυτά που έχουμε βιώσει. Η ταινία αποκτά πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις, οι οποίες διαφοροποιούνται από τις ποικίλες ψυχικές καταστάσεις του κάθε ανθρώπου, άρα μπορεί κάποιος να τη δει και να την ξαναδεί με το ίδιο ενδιαφέρον.

Εξαιρετικές οι ερμηνείες, η φωτογραφία αποδίδει την ανάπτυξη των χαρακτήρων με πλαστικό τρόπο. Η ενδυματολογία ακολουθεί τη σεναριακή γραμμή, δεν υπερβάλλει. Η σκηνοθεσία απογειώνει την απλή, φαινομενικά, αφήγηση και την τοποθετεί στο κέντρο του παγκόσμιου αφηγηματικού κόσμου. Με βραβεία από τα φεστιβάλ του Πινγκιάο, του Σόχι και της Βενετίας, αυτή η ταινία εντυπωσίασε στην έναρξη του περασμένου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 2020, προβάλλεται με διαδικτυακό τρόπο στη χώρα μας.

Για να δείτε το τρέιλερ πηγαίνετε εδώ

THE WHALER BOY

(Kitoboy)

(ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ)

Σκηνοθεσία: Philipp Yuryev

Σενάριο: Philipp Yuryev

Φωτογραφία: Mikhail Khursevich, Yakov Mironichev

Μοντάζ: Alexandr Krylov, Karolina Maciejewska, Philipp Yuryev

Μουσική: Krzysztof Janczak

Ήχος: Mathieu Cox, David Vranken

Παραγωγοί: Radoslawa Bardes, Marion Hänsel, Jacek Kulczycki, Kira Saksaganskaya, Aleksey Uchitel, Magdalena Zimecka

Παίζουν: Vladimir Onokhov (Λέσκα), Kristina Asmus (κορίτσι από την Αμερική), Vladimir Lyubimtsev (Κόλιαν), Nikolay Tatato (παππούς), Arieh Worthalter (συνοριοφύλακας), Maria Chuprinskaia (ξανθή κοπέλα)

Χώρα παραγωγής: Ρωσία, Βέλγιο, Πολωνία

Γλώσσα: ρώσικα, αγγλικά

Είδος: τραγωδία

Έτος παραγωγής: 2020

Διάρκεια: 93΄

Ημερομηνία πρώτης προβολής: 21/1/2021

Εταιρεία διανομής: Strada Films.

Περισσότερα στοιχεία για συντελεστές και τεχνικές λεπτομέρειες πηγαίνετε εδώ.