ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣ

Ιούλ 22, 2017 Κινηματογράφος 0

LOVE AND FRIENDSHIP

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 20/7/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Διαβάστε και τις κριτικές των άλλων συναδέλφων μετά την παρακάτω κριτική. 

Η ιστορία εξελίσσεται το 1790. Πρωταγωνιστεί η χήρα Σούζαν Βέρντον. Θα επισκεφτεί την έπαυλη των πεθερικών της και θα τους αναστατώσει με τις φήμες της που την ακολουθούν, όσον αφορά στο δυναμισμό της και στις επιτυχίες στις ερωτικές της σχέσεις. Ο νεαρός Ρέτζιναλντ ντε Κόρσι θα γοητευτεί με αυτήν, όπως ο παντρεμένος λόρδος Μάνινγκ και ο ελαφρόμυαλος πλούσιος σερ Τζέιμς Μάρτιν. Θα καταστρώσει ένα σχέδιο για να βρει τον κατάλληλο σύζυγο για εκείνη και για την κόρη της, Φρεντερίκα, που τώρα έχει αρχίσει να ανοίγει τα φτερά της στην κοινωνία. Έρχεται με το Βραβείο Προσαρμοσμένου Σεναρίου, από τους κριτικούς της Φλόριντα, με το δεύτερο καλύτερο σενάριο, από την International Cinephile Society, το καλύτερο προσαρμοσμένο σενάριο, από την International Online Cinema, και Βραβείο Β΄ Αντρικού Ρόλου, από τους κριτικούς του Λονδίνου. (Διαβάστε το ρεπορτάζ για την ταινία εδώ)

Αυτό που μας εκπλήσσει σε αυτή την ταινία είναι το θράσος και η γοητεία που περιβάλλει την πρωτότυπη αφήγηση . Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Whit Stillman έχει το ταλέντο να σκηνοθετεί μία αφήγηση της Τζέιν Όστιν. Βρήκε έναν άλλο δρόμο για να δραματοποιήσει την αφήγηση αυτής της συγγραφέως, θα λέγαμε, πιο καλά, ότι μας έδωσε μία άλλη Όστιν, αυτή που, σχεδόν αυτοδύναμα, διεισδύει στη σάτιρα του 21^ου αιώνα και μπολιάζεται από αυτήν. Αυτό έκανε ο Stillman, ρίχνοντας φως σε ένα μυθιστόρημα που ανακαλύφθηκε μετά το θάνατο της συγγραφέα, φέρνοντας το στη μεγάλη οθόνη και ονομάζοντάς το ξανά, δημιουργώντας μία ηχώ από τις κλασικές αφηγήσεις της, από τους πολύ διάσημους τίτλους της.

Είναι ένα πικάντικό και σκανδαλιάρικο έργο που δε θα περιμένατε. Λαμβάνει χώρα σε ένα μέρος όπου τα χρήματα είναι πολύ σημαντικά, επίσης δείχνει ένα σύμπαν όπου οι γυναίκες μπορούν να είναι κάποιας ηλικίας, πιο έξυπνες και πιο ευπαρουσίαστες, διαφορετικές από αυτό που οι άντρες θα ήθελαν να είναι. Μιλά για μία νεαρή γυναίκα η οποία κερδίζει τη ζωή της δουλεύοντας. Δεν είναι το τέλειο σενάριο που θα περιμέναμε, όμως είναι ενδιαφέρον. Είναι μία ταινία για τη Τζέιν Όστιν που είναι συγκρατημένα θεατρική, σε αντίθεση με κάποιες που έρχονται από το Χόλιγουντ. Ανανεώνει τα κλισέ, τα ρούχα, τα κουμπιά, τα τόξα και σου αποδεικνύει ότι δε χρειάζεσαι φαντάσματα για να γευτείς την σαρκοφάγα όρεξη της συγγραφέως. Η αισθητική του είναι αρχαϊκή, όσον αφορά στην οπτικοποίηση, σα μία βωβή ταινία, για να εισάγει τους χαρακτήρες του και να «πετάξει» στην οθόνη τα γράμματα. Με τη σκεπτικιστική πνευματικότητά της, αυτή η ταινία μοιάζει σαν ένα έργο του Oscar Wilde.

Η Σούζαν είναι ένας σκανδαλώδης χαρακτήρας, τον οποίο η Kate Beckinsale κάνει σκεπτικιστικό, σχεδόν αινιγματικό, ενδυματολογικά έτοιμη να τα κάνει όλα, από νωρίς το πρωί. Είναι μία όμορφη χήρα, με ξακουστό όνομα, χωρίς οικονομική άνεση, άρα δικαιούται συμπόνιας και χρειάζεται χρήματα, ένας επικίνδυνος συνδυασμός. Έχει μία Αμερικανίδα έμπιστη, τη Τζόνσον, που την ενσαρκώνει η Chloe Sevigny, στην οποία κάποιες φορές μπορεί να της εξηγεί κάποια πράγματα και, με αυτό τον τρόπο, βάζει έτσι το θεατή μέσα στην οπτική αφήγηση.

Ήδη έχει αφήσει το αριστοκρατικό της σπίτι σε κάποια ακαταστασία, εξασκεί τη γοητεία της, μένει με την κουνιάδα της, την Κατρίν, και με τον πράο άντρα της που ρυθμίζει τις καταστάσεις, ο Justin Edwards τον ενσαρκώνει πολύ καλά. Πλησιάζει το γοητευτικό Ρέτζιναλντ, τον αδελφό της Κατρίν, κάτι που το βλέπουν με φόβο οι γονείς της Κατρίν και του Κάρολου, του άντρα της Κατρίν. Έχει μία δύστροπη κόρη, τη Φρεντερίκα, την οποία προσπαθεί να παντρέψει με ένα πλούσιο και αγαθιάρη, το σερ Τζέιμς Μάρτιν.

Ο εκκωφαντικός ρόλος του σερ Τζέιμς είναι πολύ κοντά στο να σημαδέψει όλη την ταινία, ως μία γουστόζικη κωμωδία, με τις ατάκες και το παίξιμο του. Όταν ξεκινά να μιλά, παρατηρείς τον τρόπο ομιλίας του, το διφορούμενο του λόγου του, κάτι που βρίσκεται ανάμεσα στην πρόζα και την ποίηση, ειδικά σε σκηνές όπου η αφέλειά του δεσπόζει. Μπαίνει πάνω από τις εικόνες, ειδικά όταν εκδηλώνει τη χαρά του στις χορευτικές εκδηλώσεις. Ο Stillman τον κρατά υπό έλεγχο.

Η σκηνοθεσία του Stillman χαρίζει πολύ γέλιο όταν χορογραφεί ένα αληθινά αφηρημένο κείμενο. Η Σούζαν απαντά σε έναν κύριο που δεν τη βλέπει με συμπάθεια, όταν συναντιούνται στο δρόμο. Οι ατάκες που έχουν να κάνουν με την Αμερική -είναι πολύ κρύα αυτή την εποχή- μας δίνουν την αίσθηση του απόμακρου και του αινιγματικού.

Στην ταινία υπάρχουν πολύ ευχάριστοι διαγωνισμοί τοξοβολίας, όπου η ταχύτητα δεσπόζει, ιδίως με τη Σούζαν. Σε όλη την ταινία ο κυνισμός υπάρχει παντού, ενώ ο ρομαντισμός, χαρακτηριστικό στοιχείο της εποχής, είναι εντελώς απών. Δεν υπάρχει χώρος για αγάπη και φιλίες. Ο πραγματικός χαρακτήρας της Όστιν είναι ο Ρέτζιναλντ, είναι ιδεαλιστής που επαναστατεί στην ιδέα ότι θα παντρευτεί με κριτήριο το χρήμα, είναι ευάλωτος στο να το χρησιμοποιήσεις. Η τύχη του είναι στο δρόμο που έχεις χαράξει για αυτόν. Αντίθετα, ο χαρακτήρας της Σούζαν είναι δύσκολος για να τον αντικρίσεις. Θα μπορούσε αυτή, μετά από όλα αυτά, να είχε καρδιά; Στην ταινία φυσά ένα αναζωογονητικός αέρας και μία ανανεωτική απόλαυση.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Ο ρεαλισμός χαρακτήρων και καταστάσεων δεν υπονομεύεται, αλλά τα μεσαία πλάνα και το εσωτερικό μοντάζ των σκηνών εγκαθιδρύουν μια θεατρική, ελαφρώς αποστασιοποιημένη αίσθηση, με μια διάχυτη ειρωνεία να είναι διαρκώς, μα διακριτικώς παρούσα. Για την Όστιν, όλο το παιχνίδι (κοινωνικών διαφορών, ανδροκρατούμενης λογικής και καταπιεσμένων γυναικών, κομψών λόγων και «κοφτερών» υπονοουμένων ) είναι στημένο πάνω στις λεπτομέρειες και τις λεπτές αποχρώσεις, με τον Στίλμαν να αποδεικνύεται ένας εξαίρετος κινηματογραφικός παίκτης του, από τον «μουσικό» αφηγηματικό ρυθμό ως τα χρώματα των κοστουμιών και την κίνηση των ηθοποιών/χαρακτήρων στο χώρο… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνα Γαβαλά (cinefreaks.gr)

Η Lady Susan δεν είναι μια ηρωίδα νέα, αθώα, γεμάτη ρομαντικές ιδέες. Είναι μια έμπειρη γυναίκα που ξέρει να χειρίζεται τους ανθρώπους γύρω της ,και κυρίως τους άνδρες, και ξέρει πάρα πολύ καλά τον τύπο του ιδανικού γαμπρού. Πλούσιος, κουβαρντάς και ολίγον τι χαζούλης. Η Kate Beckinsale είναι φανταστική στο ρόλο. Είναι θανατηφόρα όμορφη και ταυτόχρονα απίστευτα έξυπνη και αριστοκρατική. Ένας από τους καλύτερους ρόλους της. Το Love & Friendship είναι σατυρικό, διασκεδαστικό, με γρήγορους διάλογους υπό τους ήχους του πιάνου και αποδεικνύει περίτρανα  ότι ο Whit Stillman το έχει ακόμα. Ποτέ  η Austen δεν ήταν σε τόσο καλά χέρια… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Οι διαθέσεις, μαζί με τις προθέσεις της Σούζαν, είναι τόσο θολές όσο και το μπέρδεμα στο οποίο σύρει τους συνομιλητές της. Μιλώντας με συγκαλυμμένη διγλωσσία, η καλοντυμένη, περιποιημένη μεσήλιξ με τα όμορφα χαρακτηριστικά και την ώριμη σκέψη λέει πολλά, αλλά δεν αποκαλύπτει ουσιαστικά τα κίνητρά της… Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd)

Αν εν έτει 2017 αποθεώνουμε (;) μια ταινία εποχής, όπου η βασική πρωταγωνίστρια μηχανορραφεί ωσάν την… Βασιλειάδου για να παντρευτεί κάποιον με λεφτά τόσο η ίδια όσο και η κόρη της, και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε. Είναι φεμινιστικό όλο αυτό; Δεν νομίζω. Είναι προχώ; Χμ, εντάξει, η ελαφριά αποστασιοποίηση στον τρόπο εκφοράς του λόγου δίνει μια εσάνς μοντερνιάς στο όλο σκηνικό. Και κάθε είσοδος νέας σκηνής, με την χαρακτηριστική (εκνευριστική για μένα) μουσική υπόκρουση, με παρέπεμπε σε κατάσταση αναμονής για να δω κάτι που θα έφτιαχνε ο παλιός, καλός Greenaway. Αλλά φευ. Οι άντρες είναι τα βλαμμένα της υπόθεσης (με αποκορύφωμα τον Σερ Τζέιμς Μάρτιν, που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της βλακείας του, δεν το κλείνει και το ρημάδι – ακούς εκεί, 12 εντολές!!!) και εννοείται πως λειτουργούν ως υποχείρια όλων των γυναικών κι όχι μόνο της πανούργας Λαίδης Σούζαν. Τα… κοστούμια είναι φανταχτερά (ένα κόκκινο που φοράει η Beckinsale είναι μούρλια), υπάρχει μια ελαφράδα στην ατμόσφαιρα, οι επεξηγηματικοί τίτλοι, ιδίως στην αρχή, είναι έξυπνη ιδέα (άλλο που περισσότερο μπερδεύουν με τις πολλές πληροφορίες, παρά βοηθούν τον θεατή) αλλά ως εκεί. Μην τρελαθούμε κιόλας. Αλλά να μην χαλάσουμε και τις… φιλίες μας, έτσι; Για τους έρωτες, περιμένετε στο ακουστικό σας… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Φυσικά δεν απουσιάζουν το φλεγματώδες πνεύμα και οι βιτριολικοί διάλογοι ελέω Όστιν (το σενάριο είναι βασισμένο στη «Lady Jane» της συγγραφέως), αλλά η κοπιαστική προσπάθεια του σκηνοθέτη να κάνει ένα φιλμ διαφορετικό από τις προηγούμενες κινηματογραφικές διασκευές έργων της Όστιν αφήνει μια στυφή γεύση. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που η βαρεμάρα καιροφυλακτεί πίσω από κάποιες σκηνές… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Ανέλπιστα, η Μπέκινσεϊλ, ηθοποιός περιορισμένων δυνατοτήτων, δημιουργεί μια πειστική και απολαυστική λαίδη Σούζαν, ενώ η παρουσία του έξοχου Φράι, στο ρόλο του συζύγου της αμερικάνας κολλητής (Σέβινι) της πρωταγωνίστριας, είναι δυστυχώς σύντομη. Α, το δε φινάλε –που περιέργως για Όστιν δεν είναι και τόσο «ζήσαν αυτοί καλά»– αποτελεί «προσθήκη» του Στίλμαν, αφού η συγγραφέας είχε αφήσει το διήγημα ατελείωτο και δημοσιεύτηκε κολοβό μετά θάνατον… Περισσότερα

Κριτική Κατερίνα Καρά (cinepivates.gr)

Η ταινία του Stillman, μία άψογη εικαστικώς, κωμωδία ηθών και παντρολογημάτων, παρουσιάζει πολύ πετυχημένα μία άλλη πτυχή της αντροκεντρικής αντίληψης των γυναικών της εποχής (εννοώ άλλη, πέρα απ΄την λύσσα για γάμο που είδαμε τόσο καθαρά στο Pride And Prejudice φερειπείν, του Joe Wright): αυτήν της μεθόδευσης, ενορχήστρωσης πολύπλοκων σχεδίων προκειμένου η κυνηγός γαμπρού να πετύχει το  στόχο της^.   η οικονομική εξάρτηση δεν καθιστά κάποιον, μόνο έρμαιο των εκάστοτε «χορηγών» του, αλλά αν υπάρχει και η απαραίτητη εξυπνάδα (όπως διαθέτει εδώ η καπάτσα Λαίδη Σούζαν) μπορεί να μετατρέψει  αυτό το δυσμενές στάτους σ’ευκαιρία επίδειξης ικανοτήτων  που μόνο ένας παγιδευμένος που ποθεί ν΄απελευθερωθεί, επιδεικνύει… Περισσότερα

Κριτική Κατερίνα Ανδρεάκου (freecinema.gr)

Πέρα από τους γρήγορους, μοντέρνας υφής διαλόγους και τις πλειοψηφικά καλές ερμηνείες, ο Στίλμαν απροσδόκητα χάνει τους ρυθμούς της αφηγηματικής ροής της ταινίας του, η οποία καταλήγει αναπάντεχα άνευρη και μονότονη. Αν και το θεμελιώδες πρόβλημα είναι, εν τέλει, η ίδια η πηγή. Υπάρχει λόγος που το «Λαίδη Σούζαν» της Όστεν δεν αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα πεζά της, και δεν φταίει το γεγονός της καθυστερημένης έκδοσής του. Πολύ απλά, δεν είναι από τα καλύτερα έργα της και, παρά τους έξυπνους διαλόγους και τον κυνισμό που μοιάζει πολύ πιο μπροστά από την εποχή γραφής του, αποτελεί μια μέτρια ιστορία για χαρακτήρες που, τελικά, δεν σε αφορούν και δεν σε πολυνοιάζει τι θα τους συμβεί. Κι αυτό είναι μάλλον ακατόρθωτο να το αλλάξεις σε μια μέσου βεληνεκούς κινηματογραφική μεταφορά… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (stokokkino.gr)

Ακολουθώντας την ατμόσφαιρα της εποχής ο σκηνοθέτης αποτυπώνει με αρκετές δόσεις χιούμορ τις ίντριγκες, τα κουτσομπολιά, τα κρυμμένα μυστικά και τους ανομολόγητους πόθους της αριστοκρατίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Με  εξαιρετικό καστ, στο οποίο ξεχωρίζει η Κέιτ Μπέκινσεϊλ στο ρόλο της λαίδης Σούζαν, και σκηνοθετική ροή η οποία κυλά ανεμπόδιστα, η ταινία του Στίλμαν και ενδιαφέρον έχει και διασκεδαστική είναι και σέβεται το βιβλίο της αγγλίδας συγγραφέως… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Χωρίς συναισθηματική κορύφωση, χωρίς ιδιαίτερα επιτεύγματα, ο Στίλμαν φτιάχνει μια ταινία γοητευτική, με φινέτσα, χιούμορ και οξυδέρκεια. Αφιερωμένη σε μια μεγάλη, απροκάλυπτη εγωίστρια, που καταλήγεις να συμπαθείς και να χαμογελάς μαζί της γλυκόπικρα για τα γυρίσματα της ζωής… Περισσότερα

ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣ

(LOVE AND FRIENDSHIP)

Σκηνοθεσία: Whit Stillman

Σενάριο: Whit Stillman, Jane Austen (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Richard Van Oosterhout

Μοντάζ: Sophie Corra

Μουσική: Benjamin Esdraffo

Παραγωγοί: Lauranne Bourrachot, Marco Cherqui, Katie Holly, Whit Stillman, Raymond van der Kaaij

Παίζουν: Kate Beckinsale (Σούζαν), Morfydd Clark (Φρεντερίκα), Tom Bennett (σερ Τζέιμς Μάρτιν), Jenn Murray (Λούσι), Lochlann O’Mearáin (Λόρδος Μάνβαρινγκ), Sophie Radermacher (Μαρία Μάνβαρινγκ), Chloë Sevigny (Αλίσια Τζόνσον), Stephen Fry (Τζόνσον), Jordan Waller (Έντουαρντ), Ross Mac Mahon (Όβεν), Xavier Samuel (Ρέτζιναλντ)

Χώρα παραγωγής: Ιρλανδία, Γαλλία, Ολλανδία

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: αγγλικά, γαλλικά

Διάρκεια: 90΄

Είδος: κωμωδία, δράμα, ρομαντική

Ημερομηνία εξόδου: 20/7/2017

Εταιρεία διανομής: Strada Films.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών