Μάι 18, 2021 Κινηματογράφος 0
Wrong turn | γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Μία ταινία αρκετά βίαιη που αφορά στη συμπεριφορά νεαρών παιδιών σε ένα άγνωστο για αυτούς περιβάλλον. Δύο κόσμοι που έρχονται σε απευθείας και οξεία αντιπαράθεση. Οι άνθρωποι του βουνού και αυτοί της πόλης. Έννοιες που μας φέρνουν στον καθαρό τρόπο που θα αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας.
Μία παρέα νεαρών παιδιών ξεκινούν να ανέβουν το βουνό, κοντά σε μία επαρχιακή πόλη. Η παραμονή τους σε αυτή γεννά κάποιες εντάσεις οι οποίες συνεχίζονται κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης σε αυτό το άγνωστο βουνό.
Οι εκπλήξεις που θα έρθουν δε θα είναι ευχάριστες. Το σίγουρο είναι ότι θα αλλάξουν τη ζωή τους εντελώς. Όσοι τα καταφέρουν να επιζήσουν.
Η ταινία «Wrong turn» (2021), του Mike Nelson, ξεκινά με τον πιο ήρεμο τρόπο για να τελειώσει με τον ίδιο μοτίβο. Το ενδιάμεσο είναι μία σειρά από εντάσεις που δομούν μία άλλη στάση ζωής.
Βλέπουμε μία νεανική παρέα, αποτελούμενη από τρία ζευγάρια, νεαρά, τα οποία δεν έχουν «επισημοποιήσει» τη σχέση τους. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χαρακτήρα και, κατά συνέπεια, τις δικές του συμπεριφορές.
Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι μία παράλογη συμπεριφορά των νεαρών ανθρώπων. Αυτό που προβάλλεται όλο και περισσότερο είναι το υστερικό εγώ των ανθρώπων. Σε αυτό τον κανόνα θα εξαιρέσουμε τη νεαρή κοπέλα, την οποία ψάχνει εναγωνίως να τη βρει ο πατέρας της.
Ο λόγος της κοπέλας είναι συγκροτημένος. Βλέπει τη βία όπως εκφράζεται από τους φίλους της.
Έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτούς, αλλά όχι με τον ερωτικό σύντροφό της. Αυτός συμφωνεί μαζί της, σε έναν τρόπο ζωής που θα πλησιάζει όλο και περισσότερο τον Άνθρωπο.
Αυτή η φιλοσοφία δε βρίσκει ανταπόκριση στους άλλους νεαρούς. Ο καθένας προβάλει το Εγώ τόσο που δημιουργεί ένα Υπερ-εγώ, μία παραμορφωμένη προσωπικότητά του.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ένα φυσικό τρόπο. Αυτό που πρεσβεύουν οι άνθρωποι που ζουν στο βουνό και με αυτό που θέλουν να ακολουθήσουν οι δύο πρωταγωνιστές μας.
Αυτή η αντίθεση εκφράζεται από τον αρχηγό των ντόπιων, των Θεμελιωτών. Αυτών που έχουν σα σκοπό να διατηρήσουν μία Αμερική, η οποία, στα μάτια τους κινδυνεύει. Έχουν φτιάξει μία πολύ κλειστή κοινωνία. Σε αυτή δεν επιτρέπεται κάποιος να μπει χωρίς την άδειά τους. Αν αυτό γίνει θα τιμωρηθεί.
Ο τρόπος θα είναι βίαιος και αποτελεσματικός.
Οι κοφτές κινήσεις δημιουργούν έναν απίστευτο ρυθμό στην ταινία. Ανεβάζουν την ένταση και την αγωνία του θεατή, όπως θα έκανε ο Hitchcock ή ο Argento. Δεν έχει σημασία το αίμα, αλλά η τιμωρία της ασέβειας.
Και αυτή είναι άμεση και σκληρή.
Στην κρίση που θέλει αυτή η κοινωνία τους να είναι παράλογη και άρρωστη. Απαντούν ότι σε αυτούς δεν υπάρχουν ούτε αρρώστιες θανατηφόρες, εννοώντας τις ψυχικές διαταραχές, ούτε σημαντικές ελλείψεις. Όπως, επίσης, έχουν εξαλειφθεί οι κοινωνικές ανισότητες. Αυτό μας φέρνει σε μία πρωτόγονη κομμουνιστική κοινωνία, όπως είχε περιγράψει η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ουσιαστικά στην κοινωνία των αγρίων.
Όμως, ακολουθώντας τις θεωρίες του Κλοντ Λέβι-Στρός, ότι δεν υπάρχουν άγριοι άνθρωποι αλλά άγριες σκέψεις, καταλήγουμε στη διαπίστωση του Γάλλου ανθρωπολόγου. Ο άγριος μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται σε ένα άκρως πολιτισμένο κόσμο, όπως σε μία δυτική μεγαλούπολη. Ή, μήπως, αυτός δεν είναι πολιτισμένος;
Η απάντηση έρχεται στο τέλος. Ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει μία ουτοπική άποψη. Θέλει αυτός ο «άγριος» πολιτισμός να πάρει τη σκυτάλη από τον «πολιτισμένο» δυτικό κόσμο. Είναι όμως αυτό δυνατό; Μπορεί να γίνει; Οι δυνάμεις εξουσίας θα το αφήσουν;
Δεν πάει την αφήγηση στην καταστροφολογία τύπου χολιγουντιανής ταινίας. Δε γίνεται η μαζική καταστροφή αυτού του πολιτισμού. Μας αφήνει να σκεφτούμε εμείς τι θα θέλαμε.
Ένα ανοιχτό τέλος από το οποίο μπορεί να ξεκινήσει μία μεγάλη και ουσιαστική κουβέντα για το δυτικό πολιτισμό. Όσοι το αντέξουν. Μία συζήτηση που φαντάζεται ότι είναι στο περιθώριο της κοινωνίας. Αλλά η επικρατούσα πρόταση, στη δυτική κοινωνία, ουσιαστικά, βρίσκεται εκεί.
Οι ηθοποιίες υποστηρίζουν τη σεναριακή ανάπτυξη με αξιοπιστία. Ο ρυθμός είναι τόσο έντονος που αρθρώνει το λόγο του αποτελεσματικά αποδίδοντας την ένταση του θρίλερ σε όλο της το μεγαλείο.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια μας μεταφέρουν από τον ένα κόσμο στον άλλο. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, με απίθανη αποτελεσματικότητα. Η φαντασία μας τροφοδοτείται και δημιουργεί παράλληλες αφηγήσεις.
Σκηνοθεσία: Mike P. Nelson
Σενάριο: Alan B. McElroy
Φωτογραφία: Nick Junkersfeld
Μοντάζ: Tom Elkins
Μουσική: Stephen Lukach
Ήχος: Tash Ann, Caleb Hollenback
Παραγωγοί: James Harris, Robert Kulzer, Dylan Tarason
Παίζουν: Charlotte Vega (Τζεν), Adain Bradley (Ντάριους), Bill Sage (Βέναμπλ), Emma Dumont (Μίλα), Dylan McTee (Άνταμ), Daisy Head (Έντιθ), Matthew Modine (Σκοτ), Vardaan Arora (Γκάρι), Adrian Favela (Λούις)
Χώρα παραγωγής: Γερμανία, ΗΠΑ, Αγγλία
Γλώσσα: αγγλικά
Έτος παραγωγής: 2021
Χρώμα: έγχρωμη
Διάρκεια: 109΄
Είδος: θρίλερ.
Για να διαβάσετε τα τεχνικά χαρακτηριστικά και λεπτομέρεις για τους συντελεστές πηγαίνετε εδώ
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Αυγ 25, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 07, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 15, 2024 0
Σεπ 14, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη
Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |