WONDER WHEEL

Δεκ 05, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 7/12/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Οι περιπέτειες ενός επιτηρητή μιας παραλίας σε ένα νησί, τα προβλήματα σε μία οικογένεια, ο έρωτάς του για μια γυναίκα, όλα αυτά μας δίνουν την αίσθηση της κτίσης, της απώλειας και της ερωτικής διέγερσης, με φόντο την καλοκαιρινή διάθεση.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Μία ταινία του Woody Allen είναι ένα γεγονός. Εντάξει, τα τελευταία χρόνια πολλοί από τους φανατικούς υποστηρικτές του έχουν κρατήσει αποστάσεις, πάντα όμως περιμένεις τη μεγάλη επιστροφή. Με αυτή την έννοια, περιμέναμε αυτή την ταινία, παραγωγής του 2017, με ένα μεγάλο ερωτηματικό: θα έρθει ο καλός Allen ή θα συνεχίσει το δρόμο του, μακριά από την ευστοχία των σεναριακών και σκηνοθετικών ικανοτήτων του; Σωστά μαντέψατε, δεν συναντηθήκαμε ξανά με τον ιδιοφυή σεναριογράφο-σκηνοθέτη.

Η αίγλη της ταινίας δεν παίρνει πολλά πράγματα από τη λάμψη των ηθοποιών, αν και η Kate Winslet έχει κερδίσει ήδη μία διάκριση, με αφορμή αυτή την ταινία. Και αυτή η ταινία, όπως και οι τελευταίες του, μας θυμίζουν περισσότερο άσκηση ενός σκηνοθέτη παρά την εμβληματική δουλειά ενός καλού κινηματογραφιστή. Η επιμονή του να κάνει μία ταινία κάθε χρονιά, κάτι που θα το παρομοιάζαμε με ένα στοίχημα προς τον εαυτό του, έχει γυρίσει μπούμερανγκ σε αυτό το σπουδαίο σκηνοθέτη που δεν μπορούμε να το βγάλουμε από την καρδιά μας.

Η αφήγηση της ταινίας ξεκινά με το Μίκι, έναν επιτηρητή σε μία παραλία στο νησί Κόνεϊ. Η ιστορία, αναφέρεται, έχει γίνει τη δεκαετία του 1950 σε αυτό το νησί. Το τραγούδι «You Belong To Me», μία λαϊκή επιτυχία των αρχών της δεκαετίας του 1950, κατά τη διάρκεια του καλοκαιρού, ακούγεται στην ταινία. Η απροσδιοριστία της χρονιάς μας κρατά κάπως χαλαρούς, δεν εστιάζουμε σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά στην καλοκαιρινή αίσθηση που μας δίνει ένα νησί, εκείνη την εποχή.

Ο αφηγητής μας λέει ότι ο Μίκι ήταν, εκτός από επιτηρητής, σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ένας δραστήριος άνθρωπος. Ο Τιμπερλέικ θαύμαζε την εργασία του. Μία οικογένεια ζούσε μέσα στο νησί και πούλαγε ψημένο φαγητό. Αυτά είναι τα πρώτα στοιχεία από ένα μελόδραμα. Αυτό το νησί «παίζει» και σε άλλη ταινία του Woody Allen, στο «Annie Hall», εδώ όμως είναι μέρος ενός τραύματος. Μία οικογένεια τραυματισμένη από μία θλιβερή ιστορία, μία πληγή που θα απαλύνει η αγάπη του Μίκι, για να μας δώσει ένα ρομαντικό ύφος στην αφήγηση. Εδώ θα μπερδευτούν τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων με τις εγκληματικές πράξεις, τον πόνο της απώλειας και τη ζεστασιά του έρωτα. Ένα αλλόκοτο παζλ που είναι τόσο μπερδεμένο που θέτει ένα πρόβλημα που δύσκολα το λύνει κάποιος. Η αφήγηση δεν είναι ξεκάθαρη και, κατά συνέπεια, τα ψυχολογικά τοπία είναι θολά.

Είναι η δεύτερη ταινία του Allen που συνεργάζεται με το διευθυντή φωτογραφίας Vittorio Storaro, ο οποίος φαίνεται ότι ευχαριστιέται να παίζει με τα χρώματα και με την εστίαση της κάμερας. Δίνει οπτική ρευστότητα και ροή, ακόμα όταν οι χαρακτήρες είναι κλειστοφοβικοί. Παίζει με το φως και τα σκοτεινά μέρη. Κάποιες φορές μας δίνει τη γλυκιά αίσθηση του Technicolor, άλλες φορές αυτή του πυκνού γαλάζιου. Τα πιο εκκεντρικά χρώματα, όπως το πορτοκαλί στο πρόσωπο της Γκίνι, μας οδηγούν στον εξπρεσιονισμό, ακόμα και αν η ταινία βρίσκεται ανάμεσα στον προκλητικό ρεαλισμό και στο βαθύ μελόδραμα.

Ο σκηνοθέτης τραβά την προσοχή μας με όλα αυτά τα χρώματα, τους τόνους και δημιουργεί περιπλοκές, στερεότυπα, ιστορίες με σύντομο τέλος. Οι ηθοποιοί φαίνεται ότι έχουν έρθει για να παίξουν αυτό που έχει αποφασισθεί, κάτι που δίνει ένα δυνατό συναίσθημα, όπως συμβαίνει με τη Winslet, ενώ οι άλλοι ηθοποιοί προσπαθούν να ανταπεξέλθουν με σχετική επιτυχία, δίνοντας ένα άνισο αποτέλεσμα. Η Winslet καταφέρνει να ξεφύγει από το κλισέ μιας δραματικής γυναίκας που θα πρέπει να τιμωρηθεί για τις επιλογές της, καταφέρνει να δώσει φρεσκάδα σε αυτό το χαρακτήρα και αυτό με απλές κινήσεις και όχι με τις περίπλοκες διαδικασίες τόσο του Allen όσο και του Storaro.

Η αποφασιστικότητα αυτού του χαρακτήρα κρατά ζωντανή την ταινία. Η άποψή της για τον έρωτα, όσον αφορά στον τρόπο που μπορεί να αλλάξει εντελώς τον άνθρωπο, θολώνει τόσο το ρου της αφήγησης που του δίνει αυτή την απροσδιοριστία που έχει ανάγκη για να ξεφύγει από τις φόρμες μιας απλής μελοδραματικής αφήγησης. Έχουμε μία τροπή της πλοκής αυτής της ταινίας που μας θυμίζει τις δικαστικές περιπέτειες του σκηνοθέτη της, από τις οποίες βγήκε αλώβητος, θα μπορούσαμε να πούμε, μία κατάθεση των απόψεων του Woody Allen, με διαφορετικό τρόπο.

WONDER WHEEL

Σκηνοθεσία: Woody Allen

Σενάριο: Woody Allen

Φωτογραφία: Vittorio Storaro

Μοντάζ: Alisa Lepselter

Παραγωγοί: Erika Aronson, Letty Aronson, Helen Robin, Edward Walson

Παίζουν: Jim Belushi (Χάμπτι), Juno Temple (Καρολίνα), Justin Timberlake (Μίκι), Kate Winslet (Γκίνι), Max Casella (Ράιαν), Jack Gore (Ρίτσι), David Krumholtz (Τζέικ), Tommy Nohilly (φίλος του Χάμπτι), Tony Sirico (Άνγκελο), Steve Schirripa (Νικ)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 101΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 7/12/2017

Εταιρεία διανομής: Odeon.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών