Έχουμε μια ταινία στην οποία είναι πολύ απλά τα πράγματα (εννοώντας ως προς το περιεχόμενο της), αν μη τι άλλο όμως έχει σταθερό ρυθμό, δεν χάνει ποτέ το στυλ της και αυτά που θέλει να μεταβιβάσει στον θεατή και σου αφήνει πολλά θετικά πράγματα. Δεν ξέρουμε αν θα γίνει μια από τις πιο αξιομνημόνευτες των τελευταίων χρόνων, αλλά και μόνο το γεγονός ότι διαφοροποιείται από τις συνήθεις ταινίες των τελευταίων χρόνων, της δίνει άκρως θετικό πρόσημο και μόνο λίγο δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Δημήτρης Δημητρακόπουλος (flix.gr)

Υπάρχει μια ολόκληρη συζήτηση για τον τρόπο που το φιλμ επιλέγει να σκιαγραφήσει τους βασικούς γυναικείους χαρακτήρες του, όμως στην τελική αυτό εντάσσεται ευρύτερα στην αδυναμία της ταινίας να παρουσιάσει πολύπλοκους χαρακτήρες, επιλέγοντας να τους τοποθετήσει με ευκολία στο «καλό» και το «κακό». Η δική τους «Τζαμάικα» άξιζε όντως καλύτερης τύχης… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Έλενα Χριστοπούλου (Πρώτο Θέμα)

Θα ήταν ωραία έκπληξη αν είχε δοθεί περισσότερη προσοχή στους γυναικείους χαρακτήρες, οι οποίοι ξεπροβάλλουν ακόμα μια φορά ως στερεότυπα εις υπηρεσία των αρσενικών πρωταγωνιστών. Αλλά δεν… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Ηλίας Φραγκούλης (freecinema.gr)

Γενικότερα, πιο σχηματοποίηση και αδιαφορία στον σχεδιασμό των χαρακτήρων της «Τζαμάικα» και πεθαίνεις… από καρκίνο (τι άλλο;)! Γιατί έγιναν έτσι στη ζωή τους τα δύο αδέλφια (το επάγγελμα του ταξιτζή είναι… κληρονομικό και παιδικό όνειρο του Άκη, μαζί), ποιος είναι πραγματικά ο περίγυρός τους (δύο γυναίκες, πάνω-κάτω), γιατί πρέπει να νοιαστούμε για τούτο το λουμπεναριό της δήθεν κοινωνικής «κανονικότητας», ουδείς μπορεί να μας απαντήσει. Όπως και στο πού πήγαν αυτά τα 95 λεπτά (που μου φάνηκαν περισσότερα!) της δικής σου ζωής, αν μπεις στον κόπο και πιστέψεις το «lifestyle» promo που μας λέει ότι τούτο το έργο υφαίνει (sic) «μια σπαρταριστή και λυτρωτική ιστορία που σφύζει από χιούμορ, συναίσθημα και αγάπη για ζωή». Όταν βγήκα από το σινεμά, εγώ προσωπικά, δεν έσφυζα από ζωή. Αγαπώ τη ζωή, όμως, και ονειρεύομαι ένα καλύτερο σινεμά από τούτο εδώ το κατασκεύασμα. Απλά, αυτή τη στιγμή, μαζί με το ελληνικό σινεμά, αργοπεθαίνουμε κι εμείς. Είτε ως κριτικοί, είτε ως θεατές. Ας μας βοηθήσει κάποιος, πια. Έλεος!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Η ταινία υστερεί έντονα στην απεικόνιση των γυναικών, επιμένοντας χωρίς λόγο σε μια σχηματική και σε γενικές γραμμές αρνητική παρουσίασή τους, μ’ έναν τρόπο παρωχημένο που δεν ταιριάζει στο χαριτωμένο και φρέσκο σύνολό της. Ωστόσο, οι δυο θαυμάσιες ανδρικές ερμηνείες, η ειλικρίνεια καταστάσεων, σκέψεων και συναισθημάτων στην πορεία της και μια έκδηλη διάθεση απλής αλλά έξυπνης ψυχαγωγίας αφήνουν τις καλές εντυπώσεις τους… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Συνέντευξη συντελεστών Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Μιλώντας με τους δύο πρωταγωνιστές της «Τζαμάικας», τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τον Φάνη Μουρατίδη, η κουβέντα γυρίζει εύκολα στο είδος της ταινίας, τόσο διαδεδομένο διεθνώς αλλά όχι στην Ελλάδα: τη δραμεντί, την ελαφριά, χαριτωμένη, συναισθηματική ταινία που προκαλεί και χαμόγελο και συγκίνηση μαζί… διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Φοβάμαι πως εκεί ακριβώς, στα τηλεοπτικά κόλπα, αρχίζουν τα αρνητικά της ταινίας. Εκτός από τον προρηθέντα τηλεοπτικό χαρακτήρα του πρώτου μέρους, η ταινία αποπνέει και μια προχειρότητα στην παραγωγή (τα πλάνα από το πλατό του τηλεπαιχνιδιού, λόγου χάρη, ψευτίζουν απογοητευτικά). Υπάρχουν, βέβαια, σκηνές, ειδικά μεταξύ των δυο αδελφών, όπου το συναίσθημα –γελαστερό ή βουρκωμένο– έχει μια αληθοφάνεια. Υπάρχουν, όμως, και κάτι άλλες, όπου τίποτα δεν ηχεί πιστευτό. Να, σαν τον χαρακτήρα της Παπαχαραλάμπους –την απερίγραπτα μονοδιάστατη βοηθό-τζιμάνι του τηλεαστέρα… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Σίγουρα από την ταινία δεν λείπουν οι εύκολες επιλογές (η άπιστη σύζυγος, ένα -αχρείαστο είναι η αλήθεια- ειδύλλιο), παρ’ όλα αυτά στα σημεία που μετράνε πραγματικά, η Τζαμάικα καταφέρνει να μεταδώσει αληθινό συναίσθημα στον θεατή. Επιστρέφοντας και αυτή, όπως συχνά κάνει το σινεμά, όπως αγάπησε να κάνει από την εποχή του Πολίτη Κέιν, στην αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας και στις εικόνες της που μας στοιχειώνουν σε όλες τις δύσκολες στιγμές μας… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Γιώργος Ζερβόπουλος (moviesltd.gr)

Αξιοπρεπής λαϊκός σινεμάς από τα χέρια ενός σκηνοθέτη που δείχνει να θέλει να ακολουθήσει διαδρομή και στην Έβδομη Τέχνη και που στο επόμενο βήμα του είναι βέβαιο πως θα αποφύγει τα λάθη της πρεμιέρας. Φαντάζομαι τα έχει εντοπίσει και ο ίδιος και δεν χρειάζεται να τα ξαναλέμε, αρκούμενοι και μόνο στο θετικότατο στοιχείο του σωστού ισοζυγίου σύγχρονου χιούμορ / καλά στημένου μελοδράματος. Από θέματα τέτοια κοινωνικά, έχει μπόλικα να επενδύσει, έχοντας πέσει για τα καλά πλέον στην θάλασσα και ακολουθώντας την κυματώδη ρότα για να βγει στην δική του Τζαμάικα… διαβάστε όλη την κριτική εδώ