Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΛΙΠΑΣ

Αυγ 27, 2017 Κινηματογράφος 0

TULIP FEVER

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 24/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ολλανδία του 17^ου αιώνα. Στην χώρα αυτή ανθίζει και παράγεται μαζικά η τουλίπα. Μεταφερμένη από την Κωνσταντινούπολη, η καλλιέργειά της παίρνει μεγάλες διαστάσεις και ο επιχειρηματικός πυρετός είναι τέτοιος που στήνεται ένα ιδιότυπο και πρωτόγονο χρηματιστήριο, αποκλειστικά και μόνο για τις πωλήσεις της. Στο κλίμα ενός καπιταλισμού που αναπτύσσεται, η συνοχή ενός ζευγαριού δοκιμάζεται από τον έρωτα της γυναίκας με έναν άλλο άντρα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Είναι η πρώτη κινηματογραφική ταινία του Justin Chadwick, μετά από 20 δουλειές στην τηλεόραση, κυρίως τηλεοπτικές σειρές. Γυρισμένη στην Ολλανδία, με θέμα αυτή τη χώρα, τη χρησιμοποιεί σαν ένα καμβά για να «ζωγραφίσει» ένα ερωτικό ρομάντζο. Το «σερβίρει» πιπεράτα με όλα τα απαραίτητα συστατικά. Πλούσια οικογένεια, ορφανή, άρα απροστάτευτη, η γυναίκα, ένας όμορφος άντρας που της κλέβει τα μυαλά. Αυτοί οι δύο είναι ερωτευμένοι, αλλά, στην κοινωνία εκείνης της εποχής και ειδικά στον κοινωνικό κύκλο του άντρα της, η γυναίκα δεν μπορούσε να εκφραστεί όπως ήθελε.

Γιατί όμως να γυριστεί στην Ολλανδία; Η ερώτηση δεν είναι χαζή. Όλοι ξέρουμε καλά ότι η ολλανδική κοινωνία ήταν απελευθερωμένη, σχετικά με τις υπόλοιπες της Ευρώπης. Υπήρχε, σε αυτή τη χώρα, ένα μείγμα από Εβραίους, αγνωστικιστές, καθολικούς, αυτή η πολυμορφία έκανε τους Ολλανδούς πιο ανοικτούς στο ιδιαίτερο. Κατά συνέπεια, ένα ερωτικό σκίρτημα δε θα ήταν κάτι το τρομερά σκανδαλώδες, όπως στη γειτονική Μεγάλη Βρετανία, της βικτωριανής εποχής. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Ας δούμε για λίγο πάλι το σενάριο, ειδικά τις δομές που έχουν να κάνουν με τις συνδέσεις των ατόμων με τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Βλέπουμε μία ατολμία μεταξύ των δύο εραστών. Περισσότερο, ο άντρας δεν τολμά να κάνει την κίνηση, να αναλάβει τις ευθύνες του, να πάρει τη γυναίκα που αγαπά και να ζήσουν μαζί κάπου. Εδώ σε αφηγήσεις της Ανατολής τέτοιες ερωτικές ιστορίες είναι πιο τολμηρές. Ακόμα και σε παλιότερα παραμύθια! Προσφέρουν όμως σεναριακές ανατροπές που δημιουργούν συνέχεια ενδιαφέρον στους θεατές. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μία ροζ ιστορία, λίγο πικάντικη, σα να τη βλέπουμε από την κλειδαρότρυπα και με ηδονικό τρόπο να συμπάσχουμε με τους δύο κρυφούς εραστές.

Για πόσο όμως; Για πόσο θα συμπάσχουμε και πότε, μία εσωτερική φωνή μας, θα ήθελε να τους προτρέψει να κάνουν κάτι; Πλέον δε γίνεται τίποτε, ο ρυθμός δεν υπάρχει, το ενδιαφέρον χάνεται, η πλοκή δεν έχει σύνδεση με την ολλανδική κοινωνία εκείνης της εποχής, γιατί εμείς να τη δούμε; Ξέρουμε ότι είναι ένα παραμύθι χωρίς βάσεις ή, για να το πούμε καλύτερα, ένα παραμύθι ενός παραμυθιού, μόνο που ο πρώτος επιθετικός προσδιορισμός, σε αυτή τη φράση, δηλώνει το ψεύτικο και το επίπλαστο. Ένα άρρωστο μέρος της αφήγησης που δε μας λέει τίποτε.

Όμως, για κάποια ερωτευμένα ζευγάρια, για κάποιους φανατικούς των Άρλεκιν και των love stories, αυτός ο αστικός μύθος μπορεί να στέκει, να τους συγκινήσει κιόλας, να δούνε κάτι από τον ψυχικό τους κόσμο έτσι όπως εξελίσσεται εκείνη τη στιγμή. Μέχρι εκεί όμως.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος (Αθηνόραμα)

Το μελόδραμα που κυριαρχεί στην ταινία παίρνει γρήγορα διαστάσεις άρλεκιν, τα σπινθηροβόλα βλέμματα των ηθοποιών επιδιώκουν ένα πάθος που βγαίνει βεβιασμένα κι έτσι στερείται όποιας αυθεντικότητας, με τον ΝτεΧάαν να μοιάζει περισσότερο αποσβολωμένος παρά ερωτευμένος. Οι προσχηματικοί χαρακτήρες αθροίζονται στο συμβολικό κλισέ περί συγγένειας της αδρεναλίνης του κεραυνοβόλου έρωτα με την απόκτηση γρήγορου χρήματος, που αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσουν, κι έτσι συνολικά προκύπτει ένα ανέμπνευστο και κινηματογραφικά αδιάφορο λαβ στόρι… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Η εποχή, ο τόπος, και κυρίως η ανάδυση του οικονομικού φαινομένου που σήμερα ονομάζουμε «αγορές» κεντρίζουν αναμφίβολα το ενδιαφέρον του θεατή. Το αναπόδραστο, όμως, σεναριακό πρόβλημα της ταινίας, που θεριεύει όσο προχωράμε προς το φινάλε, σχετίζεται με την μελοδραματική αφήγηση του παράνομου έρωτα μεταξύ Σοφία και Γιαν, ο οποίος επισκιάζει τις τουλίπες και το όποιο «κοινωνιολογικό» άρωμά τους. Μεταξύ μας, βέβαια, θα υπάρξουν και κάμποσοι θεατές που αυτό ακριβώς το βιπερικό ερωτικό μελόδραμα θα τους καλύψει απόλυτα… Περισσότερα

Κριτική Θανάσης Πατσαβός (flix.gr)

Εν τέλει, ο «Πυρετός της Τουλίπας» δεν είναι καν το κινηματογραφικό τέρας που υποδεικνύει το ταλαίπωρο χρονικό της κυκλοφορίας του: είναι απλά μια ταινία που ακολούθησε όλα τα αναμενόμενα βήματα για να ικανοποιήσει το κοινό της αλλά ξέχασε να επενδύσει σε πραγματικό συναίσθημα, καταλήγοντας μια προκάτ εκδοχή αυτού που θα ήθελε να είναι… Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (myfilm.gr)

Η Αλίσια Βικάντερ είναι πολύ καλή, ως αγνή κοπέλα, ευάλωτη αλλά ταυτόχρονα έτοιμη να δώσει δυναμικές λύσεις. Το ίδιο και ο Κριστόφ Γουόλτζ που υποδύεται τον σκληρό και αμείλικτο άντρα της ο οποίος ουσιαστικά την παντρεύτηκε αφού την «αγόρασε» από ένα μοναστήρι, στο οποίο την (με εμπορικές δραστηριότητες) ηγουμένη υποδύεται η υπέροχη Τζούντι Ντεντς, ενώ και ο Ντέιν Ντε Χάαν δεν είναι κακός ως ο ζωγράφος, που ανέλαβε το οικογενειακό πορτρέτο και κατέληξε μοιραίος εραστής. Τέλος, εμφανίζεται και ο Ζακ Γαλιφιανάκης σε ένα μικρό, αλλά καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του φινάλε της ιστορίας… Περισσότερα

Κριτική Πάρις Μνηματίδης (cinefreaks.gr)

Ύστερα από αρκετά άτσαλα γυρίσματα του σεναρίου έρχεται και με βεβιασμένο τρόπο η κατάληξη για να τα βάλει όλα με ασφάλεια και προβλεψιμότητα στη θέση τους κι έρχονται αναπόφευκτα στο μυαλό του θεατή ερωτήματα ως προς την αναγκαιότητα ύπαρξης του συγκεκριμένου πονήματος, πέραν της περιστασιακής καλλιέπειας των εικόνων και της απόλαυσης της παρακολούθησης μεγάλων ερμηνευτικών ονομάτων έστω και σε λιπόσαρκους σε ψυχοσύνθεση ρόλους. Δεν είναι προσβλητικά κακό, δεν αποφεύγει όμως το χαρακτηρισμό του ανιαρού και, τελικά, του ανούσιου… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Ο Ντέιν ντε Χάαν στον ρόλο του ζωγράφου αποδίδει την πυρετική κατάσταση του έρωτα και η πανέμορφη Αλίσια Βικάντερ υποδύεται με εσωτερικότητα την Σοφία, αν και σε κάποιες σκηνές μοιάζει περισσότερο με ένα σύγχρονο κορίτσι.  Σαφώς ξεχωρίζει ο Κριστόφ Βαλτς στον ρόλο του συζύγου – ο μονός που πετυχαίνει μια πολυεπίπεδη σύνθεση στην ερμηνεία του-, ενώ η Τζούντι Ντεντς και ο Ζακ Γαλιφιανάκης στους μικρούς τους ρόλους δίνουν το προσωπικό τους στίγμα… Περισσότερα

Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΛΙΠΑΣ

(TULIP FEVER)

Σκηνοθεσία: Justin Chadwick

Σενάριο: Deborah Moggach, Tom Stoppard, Deborah Moggach (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Eigil Bryld

Μοντάζ: Rick Russell

Μουσική: Danny Elfman

Παραγωγοί: Richard Hewitt, Alison Owen, Faye Ward, Harvey Weinstein

Παίζουν: Alicia Vikander (Σοφία Σάντβορτ), Dane DeHaan (Γιαν Βαν Λος), Jack O’Connell (Ουίλιαμ Μπροκ), Holliday Grainger (Μαρία), Tom Hollander (δρ. Σοργκ), Matthew Morrison (Ματέους), Kevin McKidd (Γιόχαν ντε Μπάι), Douglas Hodge (Νίκολας Στιν)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Αγγλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 107΄

Είδος: δράμα, ρομαντική

Ημερομηνία εξόδου: 24/8/2017

Εταιρεία διανομής: Odeon.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών