Αυγ 26, 2017 Κινηματογράφος 0
του Γιάννη Φραγκούλη
Στις 24/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.
Για τρίτη φορά οι Steve Coogan και Rob Brydon ταξιδεύουν με όχημα τις γεύσεις. Ο προορισμός τους είναι η Ισπανία. Έχουν πλέον μεγαλώσει και προσέχουν περισσότερο τον εαυτό τους. Μαζί με αυτούς πηγαίνουμε, γαστρονομικά, σε μέρη όμορφα στο νοτιοδυτικό άκρο της Ευρώπης.
Μετά από δύο ταινίες αυτής της, μέχρι τώρα, τριλογίας, «Το ταξίδι» («The trip»), 2010, και «Ταξίδι στην Ιταλία» («The trip to Italy»), 2014, ταινίες με τον ίδιο σκηνοθέτη, το Michael Winterbottom, και το ίδιο ερμηνευτικό δίδυμο, τον Coogan και τον Brydon, το ταξίδι έχει αρχίσει να γίνεται βαρετό. Το θέμα είναι, χοντρικά, το ίδιο, η αισθητική των ταινιών δε διαφέρει, οι χαρακτήρες της ταινίας μεγαλώνουν και στη, διαδρομή αυτών των επτά ετών, έχουμε βάλει και εμείς κάποια χρόνια. Η ταινία -γιατί δε φαίνονται σα διαφορετικές- δεν έχει βάλει ούτε μία μέρα στην πλάτη της.
Εξ’άλλου, το σενάριο μας θυμίζει τηλεοπτικές εκπομπές, τουλάχιστον σαν ιδέα. Υπάρχουν κάποιες διαφορές, το χιούμορ, η ανάπτυξη των χαρακτήρων, μία πλοκή, αλλά όλα αυτά δεν κάνουν τη διαφορά τηλεόρασης και κινηματογράφου. Το ταξίδι και η γευσιγνωσία είναι δύο θέματα που μας εξιτάρουν: γνωρίζω καινούργια μέρη, νέες συνήθειες, νέες γεύσεις, αυτά είναι ενδιαφέροντα ιδίως για κάποιον που δεν πρόκειται να ταξιδέψει προς αυτά τα μέρη ή δεν ταξιδεύει καθόλου έξω από τη χώρα του. Μέχρι εκεί όμως. Το ενδιαφέρον σταματά γιατί δε γίνεται κάτι άλλο.
Σε αυτό το τρίτο επεισόδιο οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες δείχνουν ότι έχουν βάλει κάποια χρόνια και, κατά συνέπεια, θα πρέπει να προσέξουν την υγεία τους, τη διατροφή τους, τις συνήθειές τους. Αυτό κάνουν. Τι «τραβά» αυτό σαν πλοκή και σαν ανάπτυξη χαρακτήρων; Ελάχιστα θέματα. Αν, μαζί με αυτούς, έχει μεγαλώσει και το περιβάλλον γύρω τους, τότε οι σχέσεις τους με τους άλλους χαρακτήρες θα ήταν διαφορετικές, άρα θα είχαμε μία διαφορετική πλοκή, ένα πολύ διαφορετικό ταξίδι. Αυτό όμως δε γίνεται. Και είναι λίγο περίεργο αυτή η αλλαγή να είναι μονομερής.
Έχουμε, λοιπόν, μία ανάπτυξη του σεναρίου που είναι προς μία μόνο κατεύθυνση και όχι ολικά, όπως θα έπρεπε. Κατά συνέπεια, ο θεατής καλείται να ταυτιστεί μόνο με αυτούς τους δύο χαρακτήρες και όχι με την πλοκή σαν τέτοια. Να τους βγάλει από την ιστορία και να παρακολουθήσει μόνο αυτούς στη διαδρομή τους. Με αυτό τον τρόπο όμως δεν μπορεί να παρακολουθήσει τη ζωή τους γιατί αυτή δεν του προσφέρεται. Η θέαση είναι αποσπασματική, βρίσκει την ευχαρίστηση στις γεύσεις, προσπαθεί να ανακαλύψει το παρασκήνιο αυτών των γεύσεων και να κάνει ένα ταξίδι στην ιστορία που, έστω και λίγο, η ταινία του προσφέρει. Αυτό είναι το μόνο ευχάριστο στη θέασή της.
Πρόκειται για άλλη μία ωδή στο bromance, ένα διασκεδαστικό πορτρέτο της αντρικής φιλίας, το οποίο όμως δείχνει να έχει γράψει αρκετά… χιλιόμετρα και παρουσιάζει πλέον σημάδια κόπωσης. Με προβλήματα στο ρυθμό και τη χημεία των δύο ηθοποιών σε κάποιες στιγμές να ξεθωριάζει, το ισπανικό δείπνο είναι το πιο αδύναμο της σειράς… Περισσότερα
Εκείνο που δεν έχουμε ξαναδεί –και που χωλαίνει λιγάκι εξαιτίας του ακατέργαστου σεναρίου– είναι μια κάποια σοβαρότητα που αναδίδεται από τις στιχομυθίες περί μέσης ηλικίας, θνητότητας και ματαίωσης. Εμ, καβατζάρισαν αμφότεροι τα 52… Δεδομένο που μάλλον θα πρέπει να λάβουν υπόψη στο επόμενο σινεματικό τους ταξίδι που ενδεχομένως θα ακολουθήσει… Περισσότερα
Το «Ταξίδι στην Ισπανία» με τα καρτποσταλικά του πλάνα είναι υπέροχο στο να το βλέπεις. Τοπία, φαγητά και ιστορικές αναδρομές που μοιάζουν σαν να είναι κατευθείαν βγαλμένα από κάποιον οδηγό του Lonely Planet καταλήγουν σε μια ανιαρή αφήγηση δυο φίλων με σλάιντς από τις διακοπές τους. Ναι ωραίες φωτογραφίες, αλλά θα ήθελες πραγματικά να μάθεις περισσότερα για τους ίδιους και τις εμπειρίες τους εκεί… Περισσότερα
Παρακολουθώντας τις ταινίες αυτές ποτέ δεν νιώθεις ότι βλέπεις δύο φτασμένους αστέρες να καμώνονται πως έχουν προβλήματα, παρά μόνο δύο ανθρώπους με αδυναμίες και οικείες ανάγκες, εξίσου επιρρεπείς απέναντι στον χρόνο, όπως όλοι. Βοηθά, φυσικά, που κανείς από τους δύο δεν είναι ακριβώς «φτασμένος», αν και θα το επιθυμούσε πολύ… Περισσότερα
Αυτός ο απροσδόκητος και αφοπλιστικός συνδυασμός ντοκιμαντέρ, road movie και γαστροπεριπέτειας εξακολουθεί να έχει θαυμάσια γεύση ακόμη και μετά από μια τηλεοπτική σειρά και δύο κινηματογραφικά σίκουελ (προηγήθηκε το «Ταξίδι στην Ιταλία» το 2014), που ακολούθησαν την πρώτη ταινία του 2010… Περισσότερα
Εκεί ξεκινούν και τα προβλήματα και συγκεκριμένα μετά τα μισά της ταινίας, όταν το μυθοπλαστικό κομμάτι αρχίζει να καταλαμβάνει ολοένα και περισσότερο χρόνο στην ταινία, με αποτέλεσμα να δίνεται λιγότερη σημασία στις ατάκες των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Όσο κινείται προς το τέλος, η ταινία μοιάζει να χάνει τη δυναμική της, έχει μεγαλύτερη διάρκεια από ότι χρειάζεται και το γλυκόπικρο τέλος της προηγούμενης ταινίας «θυσιάζεται» για χάρη μίας μάλλον παράδοξης εξέλιξης… Περισσότερα
Γνώριμοι χαρακτήρες επιστρέφουν, γνώριμες μιμήσεις επαναλαμβάνονται την ώρα του φαγητού, οι υπέροχες εξοχές της Βρετανίας και της Ιταλίας αντικαθίστανται εδώ με εκείνες της Ισπανίας και, ναι, ούτε ο σκηνοθέτης ούτε και αυτοί οι δυο ήρωες έχουν κάτι το αληθινά καινούργιο να μας πουν. Κι όμως, αυτή η τρίτη τους έξοδος είναι όσο καλοδεχούμενη και απολαυστική όσο και η πρώτη, για τους ήδη θαυμαστές αλλά και για το κοινό που θα θελήσει να τους ακολουθήσει για πρώτη φορά. Σαν το παλιό, καλό κρασί ή σαν ένα υπέροχο εστιατόριο που θέλεις να επισκεφθείς ξανά, επιλέγοντας γνώριμα πιάτα που ξέρεις πως θα είναι γευστικά, αλλά και καινούργια που είσαι σίγουρος πως θα αγαπήσεις… Περισσότερα
Ο Κούγκαν και ο Μπράιντον αναμφίβολα διαθέτουν εξαιρετικό χιούμορ και βρετανικό φλέγμα, κάνουν απολαυστικές μιμήσεις και έχουν αίσθηση του ρυθμού, πράγμα στο οποίο στηρίζεται και όλη η ταινία. Όμως αν γινόταν μια μεγαλύτερη επεξεργασία στο μοντάζ, ώστε να καθαρίσει το τοπίο από τις επαναλήψεις και τις αναπόφευκτες φλυαρίες του αυτοσχεδιασμού, σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο… Περισσότερα
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ
Σκηνοθεσία: Michael Winterbottom
Φωτογραφία: James Clarke
Μοντάζ: Mags Arnold, Paul Monaghan, Marc Richardson
Παραγωγοί: Josh Hyams, Stefano Negri, Melissa Parmenter
Παίζουν: Steve Coogan (Στηβ), Rob Brydon (Ρομπ), Marta Barrio (Γιολάντα), Claire Keelan (Έμα), Justin Edwards (Άγγλος πράκτορας), Rebecca Johnson (Σάλι), Timothy Leach (Τζο), Kerry Shale (Ματ), Kyle Soller (Τζόναθαν), Margo Stilley (Μίσα)
Χώρα παραγωγής: Αγγλία
Έτος παραγωγής: 2017
Γλώσσα: αγγλικά
Διάρκεια: 108΄
Είδος: κομεντί
Ημερομηνία εξόδου: 24/8/2017
Εταιρεία διανομής: Filmtrade.
Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.
Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
Οκτ 28, 2024 0
Οκτ 26, 2024 0
Νοέ 12, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Νοέ 12, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
Νοέ 01, 2024 1
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη