Η ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ

Ιαν 10, 2019 Κινηματογράφος 0

THE CAPTAIN

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 10/1/2019 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 7,4/10 από 3.757 χρήστες στο imdb.com

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας Γερμανός στρατιώτης δραπετεύει από το στρατό, όταν οι Γερμανοί φαίνεται ότι θα χάσουν στο ανατολικό μέτωπο. Όταν φοράει τη στολή ενός παρασημοφορημένου λοχαγού, τότε κάνει στροφή και γίνεται απολυταρχικός, εγκληματίας πολέμου, ένας εκτελεστής.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Εδώ έχουμε έναν εφιάλτη από τη Γερμανία που έχει τις αφηγηματικές του ρίζες στον Απρίλιο του 1945. Εδρεύει ανάμεσα στο χάος και τον τρόμο, στη ζοφερή πραγματικότητα της ανθρώπινης απαξίωσης. Οι απόηχοι του «The tin drum», του Γκάντερ Γκράς, και του «To die in spring», του Ralf Rothmann, υπάρχουν σε αυτή την ταινία που έχει γραφτεί και σκηνοθετηθεί από το Robert Schwentke, ένα σκηνοθέτη που έχει δουλέψει πολύ στο Χόλιγουντ, σε εμπορικές ταινίες, και επιστρέφει στα πατρώα εδάφη, με το Florian Ballhaus να δημιουργεί κρυσταλλικές ασπρόμαυρες εικόνες, ίσως μία επιρροή από τη «Λίστα του Σίντλερ», του Spielberg.

Η δραματουργία βασίζεται σε μία αληθινή και παράξενη ιστορία, αυτή του Βίλι Χέρολντ, ενός απελπισμένοι Γερμανού στρατιώτη που θα αλλάξει εντελώς το χαρακτήρα του όταν θα φορέσει τη στολή ενός Γερμανού λοχαγού. Η απελπισία και η φυγή του από το στράτευμα θα μεταλλαχθούν σε αυστηρότητα και αυταρχισμό χωρίς όρια. Λέει ότι είναι αξιωματικός και έχει μία ειδική αποστολή που ο ίδιος ο Χίτλερ του έχει εμπιστευθεί, κάτι που δεν είναι αλήθεια, αλλά γίνεται πιστευτό στους στρατιώτες που πλέον διοικεί. Ανασχηματίζει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, εκτελεί μαζικά στρατιώτες του εχθρού και άοπλους πολίτες. Είναι ο Εκτελεστής του Έμσλαντ.

Ο Max Hubacher παίζει πολύ πειστικά αυτόν τον άνθρωπο που έχει πάθει μία έντονη ψυχοπαθολογική κρίση. Έχει χάσει το χαρακτήρα του, είναι ύποπτος για εγκλήματα πολέμου και οδεύει προς τον απάνθρωπο χαρακτήρα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που συμβαίνει στον οποιοδήποτε. Η στολή του λοχαγού, όπως αυτή ενός αυτοκράτορα, γεμάτη σύμβολα που δείχνουν την ανδρεία του και το θαυμασμό που είχαν άλλοι προς αυτόν, ακόμα και αν αυτός ήταν άγνωστος σε αυτό το στρατιώτη, είναι το σύμβολο που του ξυπνά την ανδρεία των Γερμανών, το όνειρο για τη Μεγάλη Γερμανία, αυτό που δεν κατάφερε ο Κάιζερ και όλοι οι Γερμανοί πίστευαν ότι θα το καταφέρει ο Χίτλερ.

Ο Schwentke μας δείχνει ότι οποιοσδήποτε θα λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο. Εν μέρει έχει δίκιο, αν λάβουμε υπόψη μας την εκπληκτική μεταστροφή των Γερμανών, ακόμη και των αριστερών, που υποστήριξαν φανατικά το Χίτλερ, θέλοντας να έχουν πειστεί από αυτόν τον παράφρονα και τον επαγγελματία καθοδηγητή των μαζών, το Γκέμπελς. Δεν ήταν όμως όλοι έτσι. Υπήρχαν και αντιστασιακοί Γερμανοί, στο καθεστώς του Χίτλερ, που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτοί που πείστηκαν να τον ακολουθήσουν ήταν οι απελπισμένες μάζες που στο φόβο της αποσάρθρωσης ακολούθησαν μία φωνή που ερχόταν από το σκοτεινό παρελθόν και βούλιαζε στην υστερία, όπως πολύ εύστοχα αναλύει ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του «Η μαζική ψυχολογία του φασισμού».

Εδώ έχουμε μία ανατριχιαστική παραβολή που απέχει πολύ από την αλήθεια, δεν αποδίδει με ακρίβεια τον ψυχισμό του Γερμανού στρατιώτη, βάζει όλους σε ένα τσουβάλι ψυχωτικών, χωρίς διαβαθμίσεις. Στο τέλος καταλήγει σε μαύρη κωμωδία, όταν όλα θα έχουν τελειώσει και ο Βίλι Χέρολντ θα αντιμετωπίσει τους δικαστές και, τελικά, το εκτελεστικό απόσπασμα. Έτσι η ιστορία έχει μία εκτόνωση και αποφεύγει το δογματισμό και τον αρνητικό στιγματισμό μιας ολόκληρης γενιάς Γερμανών, δεδομένου ότι, ανάμεσα στους στρατιώτες υπήρχαν και αυτοί που αναγκαστικά εκτελούσαν τις εντολές της στρατιωτικής αρχής, στην οποία υπηρετούσαν. Δείχνει, όμως, με ανάγλυφο τρόπο, την τρέλα της εξουσίας και την υστερία αυτών που νοσταλγούσαν την αναβίωση του παρελθόντος, της σκοτεινής μυθολογίας των γερμανικών φυλών.

Με αυτή την έννοια, η ταινία αγγίζει το σύγχρονο πρόβλημα της αναβίωσης του ναζισμού, στην ίδια τη Γερμανία, του φασισμού σε άλλες χώρες, του ολοκληρωτισμού και της απόρριψης των ανθρώπων με κάποιες ιδιαιτερότητες, σε πολλές χώρες. Με αυτή την έννοια είναι επίκαιρη.

Η ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ

(THE CAPTAIN)

Σκηνοθεσία: Robert Schwentke

Σενάριο: Robert Schwentke

Φωτογραφία: Florian Ballhaus

Μοντάζ: Michal Czarnecki

Μουσική: Martin Todsharow

Παραγωγοί: Paulo Branco, Piotr Dzieciol, Marcel Greive, Ewa Puszczynska, Frieder Schlaich

Παίζουν: Max Hubacher (Βίλι Χέρολντ), Milan Peschel (Φρέιταγκ), Frederick Lau (Κιπίνσκι), Bernd Hölscher (Σούτε), Waldemar Kobus (Χάνσεν), Alexander Fehling (Γιάνκερ), Samuel Finzi (Ρότζερ), Wolfram Koch (Σνάιντερ), Eugenie Anselin (Ιρμγκάρντ), Hendrik Arnst (Βάιχερ)

Χώρα παραγωγής: Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Κίνα, Πορτογαλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, γερμανικά

Διάρκεια: 118΄

Είδος: δράμα, ιστορία, πόλεμος

Ημερομηνία εξόδου: 10/1/2019

Εταιρεία διανομής: Weirdwave.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.