PARTY GIRL

Δεκ 15, 2014 Κινηματογράφος 0

ΜΙΑ ΖΩΗ ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ

Το «party girl» είναι ένα πορτραίτο μίας μη τυπικής 60χρονης γυναίκας. Η ιστορία της ταινίας είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία της μητέρας ενός από τους τρεις (!) σκηνοθέτες. Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί πως όλοι οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες και υποδύονται τον εαυτό τους.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η Αντζελίκ είναι μία εξηντάρα γυναίκα που έχει περάσει όλη της τη ζωή δουλεύοντας σε στριπτιζάδικα και nghtclubs. Έχει δύο αδυναμίες: τα πάρτι και τους άντρες. Όταν ο πιο καλός πελάτης της, ο Μισέλ, της ομολογεί τον έρωτά του γι’αυτήν, της κάνει πρόταση να την παντρευτεί και της υπόσχεται μία καλύτερη ζωή, έρχεται αντιμέτωπη με το δίλημμα: είναι έτοιμη να αφήσει για πάντα μία ζωή γεμάτη sex, ποτά και ξενύχτια;

Η φιγούρα της Ανζελίκ είναι αυτή που τραβάει τα βλέμματα. Μία παράξενα γοητευτική παρουσία που, παρά τα 60 της χρόνια, συνεχίζει την «party girl» ζωή της. Ένας όχι και τόσο συνηθισμένος τρόπος ζωής για μία γυναίκα αυτής της ηλικίας.

Παρόλα αυτά, δε φαίνεται να παρουσιάζει κανένα απολύτως πρόβλημα στη ζωή της. Μάλιστα, η ηθοποιός που την υποδύεται είναι η ίδια η Ανζελίκ και στην πραγματικότητα. Με την αυτοπεποίθηση, λοιπόν, που δεν υποδύεται κανέναν άλλο πέρα απ’τον εαυτό της, κινείται στην κάμερα μπροστά με την ίδια γοητεία και το φλογερό ταπεραμέντο όπως όταν βρίσκεται στο χώρο που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, το καμπαρέ που δουλεύει.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ

Η σκηνοθεσία μέσα από μία κάπως επιτυχή αναφορά στη μαεστρία του Κασσαβέτη που οικειοποιείται τους χαρακτήρες του σεναρίου, αλλά και στο cinema verite, ξεκινά να μας αφηγείται ένα κομμάτι της ζωής της με  το προοικονομικό ίσως «I’ll be your woman», από Chinawoman…

Παρά το ενδιαφέρον που έχεις αρχικά για την ιδιαίτερη αυτή γυναίκα και για την ιστορία της, κάπου έρχεται η μονοτονία και το μοτίβο «ποτά, τσιγάρα και άγιος ο Θεός» να σε κουράσουν. Και αυτό φέρνει ως αποτέλεσμα να μη σε νοιάζει και τόσο αν παντρευτεί ή όχι, τελικά. Άσε που φτάνεις σε σημείο να εκνευριστείς και με την ίδια και κυρίως με την κοσμάρα της.

Η σκηνοθεσία μοιάζει να θεοποιεί και να δικαιολογεί τη «μαμά» του καθώς την παρακολουθεί. Έρχεται η τελευταία σκηνή να το αποδείξει. Η αποκορύφωση του χαρακτήρα βρίσκεται εδώ, όπου, υπό τους ήχους του μελωδικού «Party girl» (Chinawoman), η Ανζελίκ νοιώθει την απόλυτη απελευθέρωση. Είναι ίσως και η μοναδική σκηνή κατά την οποία νοιώθουμε να τη γνωρίζουμε και να μπαίνουμε ολοκληρωτικά στο «ιδιαίτερο» κόσμο της.

Έτσι η ταινία αποφασίζει να ολοκληρωθεί. Βρίσκουμε την Ανζελίκ εκεί ακριβώς που την πρωτοσυναντήσαμε με μόνη διαφορά να έχει «ριμάξει» τη ζωή κάποιων που έκαναν το λάθος να την αγαπήσουν. Καμία ουσιαστική αλλαγή για την ίδια, αλλά και για την πλοκή της ταινίας.

Και το θέμα είναι πόσοι θα θυμούνται την ιστορία αυτή μετά την προβολή της; Πόσους κατάφερε να αγγίξει; Μάλλον τελικά δεν αρκεί ένας «τρελός» χαρακτήρας που όλο ξεφαντώνει για να είναι μία ταινία ολοκληρωμένη.

Παρασκευή Γιουβανάκη

(Για να δείτε περισσότερες κριτικές της Παρασκευής Γιουβανάκη πηγαίνετε εδώ: http://film-c.blogspot.gr)

PARTY GIRL

Σκηνοθεσία: Marie Amachoukeli-Barsacq, Claire Burger, Samuel Theis

Σενάριο: Marie Amachoukeli-Barsacq, Claire Burger, Samuel Theis

Φωτογραφία: Julien Poupard

Μοντάζ: Frederic Baillehaiche

Μουσική: Alexandre Lier, Sylvain Ohrel, Nicolas Weil

Ήχος: Francis Bernard, Johann Gretke, Olivier Pelletier, Mathieu Villien

Μοντάζ ήχου: Pierre Bariaud, Fanny Martin

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Rozenn Le Gloahec

Κοστούμια: Laurence Forgue

Κομμώσεις: Laslie Pierret

Παίζουν: Angelique Litzenburger (Αγγελική), Joseph Bour (Μισέλ), Mario Theis (Μάριο), Samuel Theis (Σαμουέλ), Severine Litzenburger (Σεβερίν), Cynthia Litzenburger (Σύνθια), Chantal Dechuet (κα. Ντεσυέτ), Alyssia Litzenburger (Αλύσια), Nathanael Litzenburger (Ναθαναέλ), Meresia Litzenburger (Μερέσια), Sebastien Roussel (Σεμπάστιεν), Vincenza Vespa (Ένζα), Jenny Bussi (Τζένι), Zaina Benhabouche (Ζάινα), Marguerite Duval (Μαργαρίτα), Tatiana Deschamps (Τατιάνα), Victoria Deschamps (Βικτόρια)

Σχεδιασμός παραγωγής: Nicolas Migot

Διεύθυνση παραγωγής: Denis Carot, Marie Masmonteil

Εταιρείες παραγωγής: Elzevir Films, Centre National de Cinematographie, Canal+

Χώρες παραγωγής: Γαλλία

Γλώσσα: γαλλικά

Τόποι κινηματογράφησης: Forbach, Moselle, Lorraine (Γαλλία)

Χρώμα: έγχρωμη

Ήχος: dolby digital 5.1

Aspest ratio: 2.39:1

Κάμερα: Red Epic, Mini Cooke S4, Zeiss Ultra Prime, Angeniieux Optimo (φακοί)

Εργαστήριο: Arane

Τυπωμένο φορμά: DCP

Είδος: δράμα

Διάρκεια: 96΄

Εταιρεία διανομής: Feelgood

Έξοδος στις αίθουσες: 20/11/2014.

• Κριτικές ταινιών