filmandtheater PARTY GIRL - filmandtheater

PARTY GIRL

Δεκ 03, 2014 Κινηματογράφος 0

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΨΕΥΤΙΚΟΥ

Η ταινία «Party girl» είναι ένα θερμό και δεκτικό πορτρέτο μίας γυναίκας κάποιας ηλικίας, μας μεταφέρει τον πόνο της «προχωρημένης» ηλικίας, το φόβο να μεγαλώνουμε μόνοι μας και τη διαπίστωση ότι το πάρτι έχει τελειώσει. Έχουμε το ρεαλισμό που μας καθηλώνει και ειλικρινείς ηθοποιίες, αλλά δε φτάνει το βάθος και την αφηγηματική ευχαρίστηση που αυτή η δραματική ταινία φαίνεται απ’την πρώτη στιγμή να μας υπόσχεται.

Η δράση εξελίσσεται στα γαλλογερμανικά σύνορα, όπου οι κάτοικοι είναι δίγλωσσοι. Διαθέτουν καλό χιούμορ και υπάρχουν πολλά κλαμπ και μπαρ, απ’τα οποία κανένα δεν κάνει τα τρελά λεφτά, αλλά όλα μαζί κάνουν καλό τζίρο.

Η Αγγελική είναι γύρω στα 60, όλη τη ζωή της δούλευε στα μπαρ, έπαιρνε τα λεφτά στο χέρι, ζούσε την κάθε στιγμή και τώρα μπορεί να αναπολεί κάποιες αναμνήσεις. Έχει το εξοντωτικό και σκληρό βλέμμα ενός εθισμένου πότη και κάποιου που έχει συνηθίσει να ζει περισσότερο στη νύχτα, κάτω απ’το φως των μπαρ, παρά στο φως του ήλιου. Βλέπουμε ότι δεν είναι νέα, ότι έχει την όψη του επαγγελματία. Οι άντρες πελάτες έρχονται για να γλυκοκοιτάξουν και να χαϊδέψουν τις νεαρές κοπέλες, να χορέψουν μαζί τους και να φύγουν με αυτές απ’το μπαρ, αλλά αυτοί οι νευρικοί άντρες έχουν ανάγκη την αναπόληση της μητέρας τους και τον καθησυχασμό.

Η δουλειά της Αγγελικής είναι να μιλά μαζί τους, να επικοινωνεί και να τους παρακινεί να αγοράζουν μπουκάλια σαμπάνιας, να πίνει με αυτούς, να εξιτάρει τη φαντασία τους, τουλάχιστον να είναι αρεστή σε αυτούς, να παρασύρει τα νεαρά κορίτσια σε επαφές με αυτούς, μερικές φορές να είναι το αντικείμενο του πόθου τους, ακριβώς επειδή δε θεωρείται απειλητική για αυτούς. Είναι μία κουραστική εργασία που γίνεται κάθε νύχτα.

Κάποιος απ’τους πελάτες της τη βλέπει πολύ σοβαρά. Ο Μισέλ είναι ένας γεματούλης συνταξιούχος, πρώην εργάτης σε ορυχεία, ο οποίος τα έχει χάσει. Κάποια νύχτα, στο κλαμπ, της κάνει πρόταση. Αυτό οδηγεί την Αγγελική σε κατάσταση κρίσης. Χωρίς υπαινιγμούς, ο Μισέλ θέλει απ’αυτήν να παρατήσει τη δουλειά της στο μπαρ και να γίνει μία σύζυγος, παραδοσιακής νοοτροπίας, να ζήσει μέσα στο σπίτι, μία συζήτηση που δεν κουβεντιάζεται με όλες τις λεπτομέρειές της, εκείνη τη στιγμή.

Τότε φτάνει η πρόταση γάμου, δημόσια, που θα την αναγκάσει για πρώτη φορά να εξετάσει τις επιλογές της ζωής της. Καταλαβαίνει ότι θα ανοίξουν παλιοί «λογαριασμοί», παιδιά, παλιότερες σχέσεις, οι ασκοί του Αιόλου. Επίσης, δεν είναι τόσο χαζή ώστε να νομίζει ότι θα δουλεύει σε μπαρ για πάντα. Της έχει κάνει μία καλή προσφορά, αλλά αυτή, μέσα στην καρδιά της, μπορεί να δεχτεί το φτωχό και αλαφροΐσκιωτο Μισέλ;

Το πεδίο είναι τέτοιο που θα μπορούσε να είχε γίνει μία πολύ καλή δραματική ταινία. Αντίθετα, έχουμε ένα κάπως καλό δράμα που τελειώνει απογοητευτικά, διστακτικά που περιορίζει το ενδιαφέρον για την ανάπτυξη του σεναρίου. Και τελικά, θα πάμε στο θέμα για το Μισέλ: τι ξέρουμε για την προηγούμενη ζωή του, παιδιά, σχέσεις, σύζυγοι; Δεν υπάρχει τίποτε!

Το «Party girl» μπορεί να έχει δυνατούς χαρακτήρες, αλλά με δύναμη πατά στο χώρο της φτηνής απομίμησης, γιατί στο τέλος δεν έχουμε κάτι που θα μπορούσαμε να το κρατήσουμε, να υπάρχει κάτι που θα έρθει σε επαφή με τον ψυχισμό μας, να μας ακουμπήσει.

Πάντως το 2014 έφυγε απ’τις Κάννες με τη Χρυσή Κάμερα και με βραβείο απ’το τμήμα του ίδιου Φεστιβάλ, Ένα Κάποιο Βλέμμα. Είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους για τις δύο σκηνοθέτιδες, Marie Amachoukeli-Barsacq και Claire Burger, όπως και η πρώτη ταινία, ως σκηνοθέτης, του ηθοποιού Samuel Theis.

Γιάννης Φραγκούλης

PARTY GIRL

Σκηνοθεσία: Marie Amachoukeli-Barsacq, Claire Burger, Samuel Theis

Σενάριο: Marie Amachoukeli-Barsacq, Claire Burger, Samuel Theis

Φωτογραφία: Julien Poupard

Μοντάζ: Frederic Baillehaiche

Μουσική: Alexandre Lier, Sylvain Ohrel, Nicolas Weil

Ήχος: Francis Bernard, Johann Gretke, Olivier Pelletier, Mathieu Villien

Μοντάζ ήχου: Pierre Bariaud, Fanny Martin

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Rozenn Le Gloahec

Κοστούμια: Laurence Forgue

Κομμώσεις: Laslie Pierret

Παίζουν: Angelique Litzenburger (Αγγελική), Joseph Bour (Μισέλ), Mario Theis (Μάριο), Samuel Theis (Σαμουέλ), Severine Litzenburger (Σεβερίν), Cynthia Litzenburger (Σύνθια), Chantal Dechuet (κα. Ντεσυέτ), Alyssia Litzenburger (Αλύσια), Nathanael Litzenburger (Ναθαναέλ), Meresia Litzenburger (Μερέσια), Sebastien Roussel (Σεμπάστιεν), Vincenza Vespa (Ένζα), Jenny Bussi (Τζένι), Zaina Benhabouche (Ζάινα), Marguerite Duval (Μαργαρίτα), Tatiana Deschamps (Τατιάνα), Victoria Deschamps (Βικτόρια)

Σχεδιασμός παραγωγής: Nicolas Migot

Διεύθυνση παραγωγής: Denis Carot, Marie Masmonteil

Εταιρείες παραγωγής: Elzevir Films, Centre National de Cinematographie, Canal+

Χώρες παραγωγής: Γαλλία

Γλώσσα: γαλλικά

Τόποι κινηματογράφησης: Forbach, Moselle, Lorraine (Γαλλία)

Χρώμα: έγχρωμη

Ήχος: dolby digital 5.1

Aspest ratio: 2.39:1

Κάμερα: Red Epic, Mini Cooke S4, Zeiss Ultra Prime, Angeniieux Optimo (φακοί)

Εργαστήριο: Arane

Τυπωμένο φορμά: DCP