ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΓΑΒΡΙΕΛΑ

Νοέ 20, 2022 Κινηματογράφος 0

ΤΑΙΝΙΕΣ

ΓΑΒΡΙΕΛΑ-Η ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης-Γαβριέλα: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Στην 15^η περίοδό της η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης προβάλλει τη ταινία του Δομήνικου Ιγνατιάδη. Την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022, στις 8.00 μμ. Η είσοδος είναι ελευθερη. Στο πολιτιστικό χώρο To Pikap kato. Στην Ολύμπου 57, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Θα προλογίσει ο θεωρητικός του κινηματογράφου Γιάννης Φραγκούλης. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΓΑΒΡΙΕΛΑ: Η ΥΠΟΘΕΣΗ

Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ του Δομήνικου Ιγνατιάδη, «Γαβριέλα-η γερμανίδα με το ποδήλατο» (2021). Είναι μία ταινία που αναφέρεται στη μητέρα του σκηνοθέτη. Η ταινία έχει βραβευθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας 2022. Στην προβολή της ταινίας-ντοκιμαντέρ θα παρευρεθεί ο σκηνοθέτης. Είναι η δεύτερη ταινία του που προβάλλει η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης. Κάτι σαν ένα αφιέρωμα στον Δομήνικο Ιγνατιάδη.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η ιστορία μιας γυναίκας γεννημένης στη μεταπολεμική Γερμανία. Η ακατάβλητης ανάγκης της να ζήσει, να αγαπήσει και να εμφυσήσει αξίες. Δυο χρόνια μετά τον θάνατό της, ο γιος της ξεκινά ενδελεχή έρευνα στο ημερολόγιό της. Επίσης στην αλληλογραφία της, τους ανθρώπους και τα μέρη που γνώρισε. Ένα ταξίδι που ξεκινά από την Στουτγάρδη της Γερμανίας και φτάνει στην Αλεξάνδρεια της Ημαθίας. Υπάρχει ένα και μόνο ερώτημα: Τι είδους ζωή είναι αυτή; Ο σκοπός του ταξιδιού είναι ο γιος να συμφιλιωθεί με τη μητέρα του. Να δει τον χαρακτήρα της. Να ανακαλύψει την γυναίκα που ήταν πάντα φευγάτη, πάντα κάπου αλλού.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΓΑΒΡΙΕΛΑ: Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Ο Δομήνικος Ιγνατιάδης γεννήθηκε το 1983 στην Στουτγάρδη από γερμανίδα μητέρα και έλληνα πατέρα. Ήρθε στην Ελλάδα στα έξι του χρόνια. Μεγάλωσε περιπλανώμενος στους βοσκότοπους, τους ροδακινότοπους και τα σταροχώραφα της Αλεξάνδρειας Ημαθίας. Αποφοίτησε από τη σχολή Γεωπονικής. Ασχολήθηκε αρχικά με τον πρωταθλητισμό. Κατόπιν με τους κήπους, τη βιολογική καλλιέργεια, την μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο, την έρευνα και τον ακτιβισμό.

“Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης-Γαβριέλα:

η μητέρα μου, Γαβριέλα, βρισκόταν στον αντίποδα.”

«Ο πατέρας μου, Κωνσταντίνος, καταγόταν από μικρασιάτες γονείς που ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή των προσφύγων.», θα πει. «Στο πανεπιστήμιο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μια πανέμορφη Γερμανίδα, τη Γαβριέλα. Έκανε ένα σωρό δουλειές. Πάντα δούλευε σκληρά για να μη λείπει τίποτα από την οικογένεια του που ήταν πολυπληθής.

Είναι ριζοσπαστικό πνεύμα και ένας από τους προδρόμους της βιολογικής γεωργίας στην Ελλάδα. Η μητέρα μου, Γαβριέλα, βρισκόταν στον αντίποδα. Ήταν καλλιτεχνική φύση, λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη σαν πορσελάνη. Βίωνε ένα πολιτισμικό σοκ στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας όπου ζούσε. Χωρίς ποτέ να καταφέρει να προσαρμοστεί. Ακούγοντάς με τυχαία να τραγουδώ σε ηλικία 8 χρονών, θεώρησε ότι ήμουν προικισμένος και με έγραψε στη χορωδία και στη φιλαρμονική του δήμου μας. Παράλληλα, έκανα στίβο. Με προετοίμαζαν για την Ολυμπιάδα του 2004 και ανήκα στα περίφημα ταλέντα, αφού ήμουν σπρίντερ των 100 μέτρων…».

Τελικά, έγινε σκηνοθέτης ταινιών-ντοκιμαντέρ. Παρακολούθησε σεμινάρια στο Film School με δάσκαλο τον σκηνοθέτη Χρήστο Πυθαρά. Κάποια ακόμη στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο: Κινηματογραφική αφήγηση, ντοκιμαντέρ, σενάριο.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΓΑΒΡΙΕΛΑ: Η ΤΑΙΝΙΑ

«Η συναισθηματική προσέγγιση είναι το όπλο του ντοκιμαντέρ. Ο θεατής προβάλλει τα δικά του συναισθήματα και τις δικές του αδυναμίες πάνω στις κακουχίες που χτυπούν την ανθρώπινη ψυχή. Τότε ο λόγος ύπαρξης του ντοκιμαντέρ θα έχει δικαιωθεί. Θα είναι μεγάλη μου χαρά να του δώσω αυτό το ερέθισμα. Προσωπικά, δεν φοβήθηκα μήπως θα εκτεθώ. Οι θεατές δεν με ξέρουν, ούτε τους ενδιαφέρει ποια ήταν η ζωή μου ή ποιος είμαι γενικότερα. Το ντοκιμαντέρ ήταν μια “εγχείρηση ασθενούς” μπροστά στο κοινό…», αναφέρει ο Δομήνικος Ιγνατιάδης.

“Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης-Γαβριέλα:

η συναισθηματική προσέγγιση είναι το όπλο του ντοκιμαντέρ.”

Φιλμογραφία

2013 Curriculum Vitae (μμ). Βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο φεστιβάλ μικρού μήκους Αλεξάνδρειας.

2017 Village Potemkin (85΄). Βραβείο Π.Ε.Κ.Κ. στο 19o Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το 2017.

2021 Γαβριέλα-η γερμανίδα με το ποδήλατο (95΄). Ειδική μνεία καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας 2022.